Mahabharata Udyoga

संपन्नतरमेवान्नं दरिद्रा भुञ्जते सदा ।
क्षुत् स्वादुतां जनयति सा चाढ्येषु सुदुर्लभा ॥

sampannataramevaannam daridraa bhunjate sadaa |
kshut svaadutaam janayati saa ca aathyeshu sudurlabhaa ||

Was die Armut auch immer verzehrt, es ist ein Leckerbissen.
Hunger verleiht ihm einen Wohlgeschmack, den der Satte wohl immer missen wird.