Bhartrhari Sajjanapaddhati

करे श्लाघ्यस्त्यागः शिरसि गुरुपादप्रणयिता
मुखे सत्या वाणी विजयिभुजयोर्वीर्यमतुलम् ।
हृदि स्वच्छा वृत्तिः श्रुतमधिगत च श्रवणयो-
र्विनाप्यैश्वर्येण प्रकृतिमहतां मण्डनमिदम् ॥

kare shlaaghyastyaagah shirasi gurupaadapranayitaa
mukhe satyaa vaanii vijayibhujayorviiryamatulam |
hrdi svacchaa vrttih shrutamadhigata ca shravanayor
vinaapyaishvaryena prakrtimahataam mandanamidam ||

Ein Hoch auf die Hand, die abgibt, auf das Haupt, das bis zu des Lehrers Füßen sich verneigt,
auf den Mund, der Wahres spricht, auf des Recken Schultern für Heldentaten ohnegleichen,
auf das Herz des reinen Wandels wegen, auf die Ohren, die zur Lehre führen!
Auch ohne Herrenstand ist das die Pracht der von Natur aus Großen.