Bhartrhari Daiva

भग्नाशस्य करण्डपीडिततनोर्म्लानेन्द्रियस्य क्षुधा
कृत्वाखुर्विवरं स्वयं निपतितो नक्तं मुखे भोगिनः ।
तृप्तस्तत्पिशितेन सत्वरमसौ तेनैव यातः पथा
लोकाः पश्यत दैवमेव हि नृणां वृद्धौ क्षये कारणम् ॥

bhagnaashasya karandapiiditatanormlaanendriyasya kshudhaa
krtvaakhurvivaram svayam nipatito naktam mukhe bhoginah |
trptastatpishitena satvaramasau tenaiva yaatah pathaa
lokaah pashyata daivameva hi nrnaam vrddhau kshaye kaaranam ||

Da nagt diese Hungerleiderin des Nachts ein Loch und verschwindet im Maul einer Schlange, die bar jeder Hoffnung, erlahmten Sinnes, gepeinigten Leibes im Korbe geschmachtet.
Vom bereiteten Mahl gesättigt geht diese flink den Weg, den jene ihr grub.
Seht nur Leute, wie Zufälle Volkes Wohl und Wehe bestimmen!