Bhartrhari Daiva

खल्वाटो दिवसेश्वरस्य किरणैः सन्तापितो मस्तके
वाञ्छन्देशमनातपं विधिवशात्तालस्य मूलं गतः ।
तत्राप्यस्य महाफलेन पतता भग्नं सशब्दं शिरः
प्रायो गच्छति यत्र भाग्यरहितस्तत्रैव यान्त्यापदः ॥

khalvaato divaseshvarasya kiranaih santaapito mastake
vaanchandeshamanaatapam vidhivashaattaalasya muulam gatah |
tatraapyasya mahaaphalena patataa bhagnam sashabdam shirah
praayo gacchati yatra bhaagyarahitastatraiva yaantyaapadah ||

Ein Glatzkopf trat von der hoch am Himmel stehenden Sonne Strahlen am Kopfe erhitzt
nach einem kühlen Orte lechzend zur Wurzel einer ihm vom Schicksal gesandten Palme hin,
wo von einer herabfallenden Kokosnuß sein Haupt laut krachend zerschmettert ward.
In der Regel wandelt das Mißgeschick wo der vom Glück Verlassene geht.