Bhartrhari Dhairya

वरं तुङ्गाच्छृङ्गाद्गुरुशिखरिणः क्वापि विषमे
पतित्वायं कायः कठिनदृषदान्तर्विदलितः ।
वरं न्यस्तो हस्तः फणिपतिमुखे तीव्रदशने
वरं वह्नौ पातस्तदपि न क्रुतः शीलविलयः ॥

varam tungaacchrngaadgurushikharinah kvaapi vishame
patitvaayam kaayah kathinadrshadaantarvidalitah |
varam nyasto hastah phanipatimukhe tiivradashane
varam vahnau paatastadapi na krutah shiilavilayah ||

Besser man stürzte sich irgendwann in der Not eine steile Felswand herab,
sodaß dieser Körper zwischen scharfkantigen Steinen zerschellte.
Besser man steckte die Hand in ein scharfzahnig Schlangenmaul,
besser auch ins Feuer gestürzt, als daß dieses eine geschehe und ihn der Mut verlasse.