Bhartrhari Paropakara

मनसि वचसि काये पुण्यपीयूषपूर्णा -
स्त्रिभुवनमुपकारश्रेणिभिः प्रीणयन्तः ।
परगुणपरमाणून्पर्वतीकृत्य नित्य
निजहृदि विकसन्तः सन्ति सन्तः कियन्तः ॥

manasi vacasi kaaye punyapiiyuushapuurnaas
tribhuvanamupakaarashrenibhih priinayantah |
paragunaparamaanuunparvatiikrtya nitya
nijahrdi vikasantah santi santah kiyantah ||

Wie viele Selbstlose gibt es noch, die bei dem, was sie denken, sprechen oder tun, voll nährender Biestmilch sind, die Himmel, Erde und Hölle mit Wohltaten in Folge begeistern,
die stets die Talente anderer, wie verschwindend gering sie auch sein mögen, darin gipfeln lassen,
daß jeder von ihnen im Herzen aufblüht?