Samayocita

आशासु राशीभवदङ्गवल्ली भासैव दासीकृतदुग्धसिन्धुम् ।
मन्दस्मितैर्निन्दितशारदेन्दुं वन्देऽरविन्दासनसुन्दरि त्वाम् ॥

aashaasu raashiibhavadangavallii bhaasaiva daasiikrtadugdhasindhum |
mandasmitairninditashaaradendum vande'ravindaasanasundari tvaam || 12 ||
Am Himmel zum Stern gewordener anmutiger Schein, der den Milchozean sich unterwarf,
den von mitleidigem Lächeln gekränkten Herbstmond, dich grüßen wir, auf der Lotusblüte ruhende Schönheit!