निमित्तमुद्दिश्य हि यः प्रकुप्यति ध्रुवं स तस्यापगमे प्रसीदति ।
अकारणद्वेषि मनस्तु यस्य वै कथं जनस्तं परितोषयिष्यति ॥ ७६ ॥
nimittamuddishya hi yah prakupyati dhruvam sa tasyaapagame prasiidati |
akaaranadveshi manastu yasya vai katham janastam paritoshayishyati || 76 ||
Wer einen Grund hat, wird zornig und beruhigt sich wieder, wenn jener entfällt.
Wie aber sollte ein Mensch, wenn er grundlos hasst, je wieder wohlgemut sein?
-->
No comments:
Post a Comment