Manu 9.239 - 242 Fahrlässigkeit oder Vorsatz

ज्ञातिसम्बन्धिभिस्त्वेते त्यक्तव्याः कृतलक्षणाः ।

निर्दया निर्नमस्कारास्तन्मनोरनुशासनम् ॥ ९.२३९ ॥

jnaatisambandhibhistvete tyaktavyaah krtalakshanaah |

nirdayaa nirnamaskaaraastanmanoranushaasanam || 9.239 ||

Die Gebrandmarkten sollen von ihren Blutsverwandten und den Angeheirateten verstoßen sein, keiner soll sie bemitleiden oder grüßen. Das ist Manus Anweisung.

प्रायश्चित्तं तु कुर्वाणाः पूर्वे वर्णा यथोदितम् ।

नाङ्क्या राज्ञा ललाटे स्युर्दाप्यास्तूत्तमसाहसम् ॥ ९.२४० ॥

praayashcittam tu kurvaanaah puurve varnaa yathoditam |

naankyaa raajnaa lalaate syurdaapyaastuuttamasaahasam || 9.240 ||

Wenn aber die aus den oberen Kasten Abbitte leisten wie vorgeschrieben, soll der König sie nicht auf der Stirne brandmarken, sondern die höchste Strafe zahlen lassen.

आगस्सु ब्राह्मणस्यैव कार्यो मध्यमसाहसः।

विवास्यो वा भवेद्राष्ट्रात्सद्रव्यः सपरिच्छदः ॥ ९.२४१ ॥

aagassu braahmanasyaiva kaaryo madhyamasaahasah|

vivaasyo vaa bhavedraashtraatsadravyah saparicchadah || 9.241 ||

Für solche Verbrechen soll ein Brahmane die halbe Geldstrafe zahlen,

oder er wird samt Eigentum und aller Habe aus dem Reich verbannt.

इतरे कृतवन्तस्तु पापान्येतान्यकामतः ।

सर्वस्वहारमर्हन्ति कामतस्तु प्रवासनम् ॥ ९.२४२ ॥

itare krtavantastu paapaanyetaanyakaamatah |

sarvasvahaaramarhanti kaamatastu pravaasanam || 9.242 ||

Die anderen sollen, wenn sie diese Verbrechen nicht vorsätzlich begangen haben, mit all ihrer Habe büßen. Wenn vorsätzlich - mit Verbannung.