Manu 11, 112 - 115: Das Wesen des Hinduismus

तिष्ठन्तीष्वनुतिष्ठेत्तु व्रजन्तीष्वप्यनुव्रजेत् ।

आसीनासु तथासीनो नियतो वीतमत्सरः ॥ ११२ ॥

tishthantiishvanutishthettu vrajantiishvapyanuvrajet |

aasiinaasu tathaasiino niyato viitamatsarah || 112 ||

Demütig und ohne sich zu ärgern bleibt er stehen, wenn sie stehen,

geht er mit, wenn sie gehen, legt sich hin, wenn sie sich niederlegen.

आतुरामभिशस्तां वा चौरव्याघ्राधिभिर्भयैः ।

पतितां पङ्कलग्नां वा सर्वप्राणैर्विमोचयेत् ॥ ११३ ॥

aaturaamabhishastaam vaa cauravyaaghraadhibhirbhayaih |

patitaam pankalagnaam vaa sarvapraanairvimocayet || 113 ||

Wenn eine Kuh krank wird, wenn sie durch Diebe oder Tiger in Panik gerät,

wenn sie stürzt oder im Sumpf einsinkt, soll er sie mit aller Kraft erlösen.

उष्णे वर्षति शीते वा मारुते वाति वा भृशम् ।

न कुर्वीतात्मनस्त्राणं गोरकृत्वा तु शक्तितः ॥ ११४ ॥

ushne varshati shiite vaa maarute vaati vaa bhrsham |

na kurviitaatmanastraanam gorakrtvaa tu shaktitah || 114 ||

Bei Hitze, Regen, Kälte oder wenn es heftig stürmt, darf er für sich selbst kein Schutzdach bauen, bevor er eines für die Kühe gebaut hat, so gut er kann.

आत्मनो यदि वान्येषां गृहे क्षेत्रे ऽथवा खले ।

भक्षयन्तीं न कथयेत्पिबन्तं चैव वत्सकम् ॥ ११५ ॥

aatmano yadi vaanyeshaam grhe kshetre *thavaa khale |

bhakshayantiim na kathayetpibantam caiva vatsakam || 115 ||

Wenn eine Kuh in seinem oder eines anderen Haus, auf dem Feld oder auf der Tenne wiederkäut, soll er sie nicht ansprechen, auch ein saugendes Kalb nicht.