Manu 11.100 - 103: Der König schwingt die Keule

सुवर्णस्तेयकृद्विप्रो राजानमभिगम्य तु ।

स्वकर्म ख्यापयन्ब्रूयान्मां भवाननुशास्त्विति ॥ १०० ॥

suvarnasteyakrdvipro raajaanamabhigamya tu |

svakarma khyaapayanbruuyaanmaam bhavaananushaastviti || 100 ||

Hat ein Brahmane Gold gestohlen, so trete er vor den König,

gestehe seine Tat und sage: “Herr, bestrafe mich!“

गृहीत्वा मुसलं राजा सकृद्धन्यात्तु तं स्वयम् ।

वधेन शुध्यति स्तेनो ब्राह्मणस्तपसैव वा ॥ १०१ ॥

grhiitvaa musalam raajaa sakrddhanyaattu tam svayam |

vadhena shudhyati steno braahmanastapasaiva vaa || 101 ||

Daraufhin greift der König zu seiner Keule und erschlägt ihn sofort selbst. Diebe werden durch die Todesstrafe geläutert, Brahmanen auch durch Bußübungen.

तपसापनुनुत्सुस्तु सुवर्णस्तेयजं मलम् ।

चीरवासा द्विजो ऽरण्ये चरेद्ब्रह्महणो व्रतम् ॥ १०२ ॥

tapasaapanunutsustu suvarnasteyajam malam |

ciiravaasaa dvijo *ranye cared brahmahano vratam || 102 ||

Wenn ein Zweimalgeborener den mit dem Golddiebstahl entstandenen Schmutz beseitigen will, leiste er in Rinde gewandet im Wald das Gelübde für Brahmanenmord.

एतैर्व्रतैरपोहेत पापं स्तेयकृतं द्विजः ।

गुरुस्त्रीगमनीयं तु व्रतैरेभिरपानुदेत् ॥ १०३ ॥

etairvratairapoheta paapam steyakrtam dvijah |

gurustriigamaniiyam tu vratairebhirapaanudet || 103 ||

Mit diesen Bußen soll ein Arier das mit Diebstahl begangene Böse wiedergutmachen. Wer aber der Frau des Lehrers beiliegt, soll das mit diesen Bußleistungen sühnen: