Manu 12, 24 - 27: die 3 wesentlichen Eigenschaften

सत्त्वं रजस्तमश्चैव त्रीन्विद्यादात्मनो गुणान् ।

यैर्व्याप्येमान्स्थितो भावान्महान्सर्वानशेषतः ॥ २४ ॥

sattvam rajastamashcaiva triinvidyaadaatmano gunaan |

yairvyaapyemaansthito bhaavaanmahaansarvaanasheshatah || 24 ||

Die drei Eigenschaften des Selbst: Güte, Leidenschaft, Dunkelheit, muss man kennen, 

denn mit ihnen durchdringt und belegt der Große ausnahmslos alle Existenzen.

यो यदैषां गुणो देहे साकल्येनातिरिच्यते ।

स तदा तद्गुणप्रायं तं करोति शरीरिणम् ॥ २५ ॥

yo yadaishaam guno dehe saakalyenaatiricyate |

sa tadaa tadgunapraayam tam karoti shariirinam || 25 ||

Wenn eine dieser Eigenschaften in einem Körper ganz und gar überwiegt,

dann macht sie die Verkörperung für diese Eigenschaft besonders empfänglich.

सत्त्वं ज्ञानं तमो ऽज्ञानं रागद्वेषौ रजः स्मृतम् ।

एतद्व्याप्तिमदेतेषां सर्वभूताश्रितं वपुः ॥ २६ ॥

sattvam jnaanam tamo * jnaanam raagadveshau rajah smrtam |

etadvyaaptimadeteshaam sarvabhuutaashritam vapuh || 26 ||

Güte ist Wissen, Dunkelheit Nichtwissen, Liebe und Hass sind die Leidenschaft.

Das ist ihre alldurchdringende Natur, die in allen Wesen vorkommt.

तत्र यत्प्रीतिसंयुक्तं किंचिदात्मनि लक्षयेत् ।

प्रशान्तमिव शुद्धाभं सत्त्वं तदुपधारयेत् ॥ २७ ॥

tatra yatpriitisamyuktam kimcidaatmani lakshayet |

prashaantamiva shuddhaabham sattvam tadupadhaarayet || 27 ||

Wenn man dort in sich etwas Liebevolles wahrnimmt, was einen ruhig macht,

wie reiner Glanz, dann sehe man das als Güte an.

Manu 12,20 - 23: Geläutert geht die Seele in die 5 Elemente ein

यथाचरति धर्मं स प्रायशो ऽधर्ममल्पशः ।

तैरेव चावृतो भूतैः स्वर्गे सुखमुपाश्नुते ॥ २० ॥

yathaacarati dharmam sa praayasho *dharmamalpashah |

taireva caavrto bhuutaih svarge sukhamupaashnute || 20 ||

So wird er überwiegend zum Gesetz und weniger zur Gesetzlosigkeit streben.

Von ebendiesen Elementen umhüllt wird er im Himmel das Glück auskosten.

यदि तु प्रायशो ऽधर्मं सेवते धर्ममल्पशः ।

तैर्भूतैः स परित्यक्तो यामीः प्राप्नोति यातनाः ॥ २१ ॥

yadi tu praayasho *dharmam sevate dharmamalpashah |

tairbhuutaih sa parityakto yaamiih praapnoti yaatanaah || 21 || 

Wenn er aber hauptsächlich der Gesetzlosigkeit und weniger dem Gesetze frönt,

soll er von diesen Elementen ganz verlassen des Totengottes Qualen ernten.

यामीस्ता यातनाः प्राप्य स जीवो वीतकल्मषः ।

तान्येव पञ्च भूतानि पुनरभ्येति भागशः ॥ २२ ॥

yaamiistaa yaatanaah praapya sa jiivo viitakalmashah |

taanyeva panca bhuutaani punarabhyeti bhaagashah || 22 ||

Wenn Jiva, die Einzelseele, Yamas Qualen angenommen und ihren Schmutz abgewaschen hat, 

geht sie wieder anteilig in diese fünf Elemente ein.

एता दृष्ट्वास्य जीवस्य गतीः स्वेनैव चेतसा ।

धर्मतो ऽधर्मतश्चैव धर्मे दध्यात्सदा मनः ॥ २३ ॥

etaa drshtvaasya jiivasya gatiih svenaiva cetasaa |

dharmato *dharmatashcaiva dharme dadhyaatsadaa manah || 23 ||

Da er sich den gesetzlichen oder ungesetzlichen Werdegang einer Seele 

in Gedanken vorstellen kann, soll er sein Denken immer auf das Gesetz richten.

Manu 12.16 - 19: Die Quälerei geht auch im Jenseits weiter

पञ्चभ्य एव मात्राभ्यः प्रेत्य दुष्कृतिनां नृणाम् ।

शरीरं यातनार्थीयमन्यदुत्पद्यते ध्रुवम् ॥ १६ ॥

pancabhya eva maatraabhyah pretya dushkrtinaam nrnaam |

shariiram yaatanaarthiiyamanyadutpadyate dhruvam || 16 ||

Wenn Übeltäter sterben, entsteht aus den fünf Elementen

ein weiterer fester, für Qualen geeigneter Körper.

तेनानुभूय ता यामीः शरीरेणेह यातनाः ।

तास्वेव भूतमात्रासु प्रलीयन्ते विभागशः  ॥ १७ ॥

tenaanubhuuya taa yaamiih shariireneha yaatanaah |

taasveva bhuutamaatraasu praliiyante vibhaagashah  || 17 ||

Wenn die durch diesen Körper des Totengottes diesseitige Qualen erlitten haben,

lösen sie sich wieder Teil für Teil in diesen Elementen auf.

सो ऽनुभूयासुखोदर्कान्दोषान्विषयसङ्गजान् ।

व्यपेतकल्मषो ऽभ्येति तावेवोभौ महौजसौ ॥ १८ ॥

so *nubhuuyaasukhodarkaandoshaanvishayasangajaan |

vyapetakalmasho *bhyeti taavevobhau mahaujasau || 18 ||

Wenn er aus dem Verhaftetsein mit Sinnenobjekten entstandene, mit Unglück vergoltene Fehler durchlitten hat, tritt er vom Schmutz gelöst vor diese beiden Machtzentren hin.

तौ धर्मं पश्यतस्तस्य पापं चातन्द्रितौ सह ।

याभ्यां प्राप्नोति सम्पृक्तः प्रेत्येह च सुखासुखम् ॥ १९ ॥

tau dharmam pashyatastasya paapam caatandritau saha |

yaabhyaam praapnoti samprktah pretyeha ca sukhaasukham || 19 ||

Die beiden betrachten unermüdlich seine Verdienste und Verfehlungen.

An diese beiden gebunden wird ihm hier und im Jenseits Glück und Elend zuteil.

Manu 12, 12 - 15: Wir handeln selbst und sind verantwortlich

यो ऽस्यात्मनः कारयिता तं क्षेत्रज्ञं प्रचक्षते ।

यः करोति तु कर्माणि स भूतात्मोच्यते बुधैः ॥ १२ ॥

yo *syaatmanah kaarayitaa tam kshetrajnam pracakshate |

yah karoti tu karmaani sa bhuutaatmocyate budhaih || 12 ||

Wer sein eigenes Selbst zur Tat veranlasst, wird als „Kenner des Feldes“ angesehen.

Den, der die Taten dann vollbringt, nennen die Wissenden „elementares Selbst“.

जीवसंज्ञो ऽन्तरात्मान्यः सहजः सर्वदेहिनाम् ।

येन वेदयते सर्वं सुखं दुःखं च जन्मसु ॥ १३ ॥

jiivasamjno *ntaraatmaanyah sahajah sarvadehinaam |

yena vedayate sarvam sukham duhkham ca janmasu || 13 ||

Ein Jiva, Lebendiger, genanntes weiteres eigenes Selbst wird mit allen Verkörperten mitgeboren. Durch dieses empfindet er in den Geburten alles Leid und allen Schmerz.

तावुभौ भूतसम्पृक्तौ महान्क्षेत्रज्ञ एव च ।

उच्चावचेषु भूतेषु स्थितं तं व्याप्य तिष्ठतः ॥ १४ ॥

taavubhau bhuutasamprktau mahaankshetrajna eva ca |

uccaavaceshu bhuuteshu sthitam tam vyaapya tishthatah || 14 ||

Der Große und der Kenner des Feldes, beide sind in den Elementen aufgelöst.

Das in den hohen und niedrigen Elementen Liegende durchdringend liegen sie darin.

असंख्या मूर्तयस्तस्य निष्पतन्ति शरीरतः ।

उच्चावचानि भूतानि सततं चेष्टयन्ति याः ॥ १५ ॥

asamkhyaa muurtayastasya nishpatanti shariiratah |

uccaavacaani bhuutaani satatam ceshtayanti yaah || 15 ||

Unzählige Formen entspringen seinem Körper. Diese halten

die komplizierten und die primitiven Elemente dauernd in Bewegung.

Manu 12,8 - 11: Tatvergeltung gleich und über Generationen

मानसं मनसैवायमुपभुङ्क्ते शुभाशुभम् ।

वाचा वाचा कृतं कर्म कायेनैव च कायिकम् ॥ ८ ॥

maanasam manasaivaayamupabhunkte shubhaashubham |

vaacaa vaacaa krtam karma kaayenaiva ca kaayikam || 8 ||

Eine gute oder böse geistige Handlung bekommt man nur im Geist zurück,

eine mündliche Handlung in der Sprache und eine körperliche im Körper.

शरीरजैः कर्मदोषैर्याति स्थावरतां नरः ।

वाचिकैः पक्षिमृगतां मानसैरन्त्यजातिताम् ॥ ९ ॥

shariirajaih karmadoshairyaati sthaavarataam narah |

vaacikaih pakshimrgataam maanasairantyajaatitaam || 9 ||

Seines körperlichen Fehlverhaltens wegen geht der Mensch in einen unbeweglichen Zustand über, sprachlichen Vergehens wegen wird er zum Vogel oder Wildgetier, gedanklicher Vergehen wegen wird er in einer niedrigen Kaste geboren.

वाग्दण्डो ऽथ मनोदण्डः कायदण्डस्तथैव च ।

यस्यैते निहिता बुद्धौ त्रिदण्डीति स उच्यते ॥ १० ॥

vaagdando *tha manodandah kaayadandastathaiva ca |

yasyaite nihitaa buddhau tridandiiti sa ucyate || 10 ||

Der Stimmstock, der Gedankenstock und der Körperstock:

In wessen Geist die abgelegt sind, der heißt „Dreistockhalter“.

त्रिदण्डमेतन्निक्षिप्य सर्वभूतेषु मानवः ।

कामक्रोधौ तु संयम्य ततः सिद्धिं निगच्छति ॥ ११ ॥

tridandametannikshipya sarvabhuuteshu maanavah |

kaamakrodhau tu samyamya tatah siddhim nigacchati || 11 ||

Ein Mensch, der die dreifache Kontrolle auf alle Wesen anwendend

Lust und Wut beherrscht, gelangt so zur Vollendung.

Manu 12.5 - 7: 10 Ursachen für die Tatvergeltung

परद्रव्येष्वभिध्यानं मनसानिष्टचिन्तनम् ।

वितथाभिनिवेशश्च त्रिविधं कर्म मानसम् ॥ ५ ॥

paradravyeshvabhidhyaanam manasaanishtacintanam |

vitathaabhiniveshashca trividham karma maanasam || 5 ||

Fremdes Eigentum begehren, dem Herzen Unerwünschtes denken, falschen Anschauungen anhängen: Das ist die dreifache Tat des Gedankens.

पारुष्यमनृतं चैव पैशुन्यं चैव सर्वशः ।

अनिबद्धप्रलापश्च वाङ्मयं स्याच्चतुर्विधम् ॥ ६ ॥

paarushyamanrtam caiva paishunyam caiva sarvashah |

anibaddhapralaapashca vaangmayam syaaccaturvidham || 6 ||

Fluchen, Lügen, Verleumdungen aller Art und zusammenhangloses Geschwätz sind die mit der Stimme gemachte vierfache Tat.

अदत्तानामुपादानं हिंसा चैवाविधानतः ।

परदारोपसेवा च शरीरं त्रिविधं स्मृतम् ॥ ७ ॥

adattaanaamupaadaanam himsaa caivaavidhaanatah |

paradaaropasevaa ca shariiram trividham smrtam || 7 ||

Nichtgegebenes an sich nehmen, ungeregelte Gewalt, mit der Frau eines anderen sexuell verkehren sind als körperliche dreifache Tat bekannt.

Manu 12, Karma, 1 - 4:Die Tatenfolge und ihr geistiger Ursprung

चातुर्वर्ण्यस्य कृत्स्नो ऽयमुक्तो धर्मस्त्वयानघ ।

कर्मणां फलनिर्वृत्तिं शंस नस्तत्त्वतः पराम् ॥ १ ॥

caaturvarnyasya krtsno *hamukto dharmastvayaanagha |

karmanaam phalanirvrttim shamsa nastattvatah paraam || 1 ||

Nun, da du, o Sündloser, uns das ganze Gesetz der vier Stände vorgetragen,

lehre uns die letztendliche Fruchtfolge der Taten, wie sie wirklich ist!

स तानुवाच धर्मात्मा महर्षीन्मानवो भृगुः ।

अस्य सर्वस्य शृणुत कर्मयोगस्य निर्णयम् ॥ २ ॥

sa taanuvaaca dharmaatmaa maharshiinmaanavo bhrguh |

asya sarvasya shrnuta karmayogasya nirnayam || 2 ||

Da spricht Bhrgu, von Manu gezeugt und selbst das Gesetz, zu den Großen Sehern: 

Hört den Beschluss über den ganzen Karmazusammenhang!

शुभाशुभफलं कर्म मनोवाग्देहसंभवम् ।

कर्मजा गतयो नृणामुत्तमाधममध्यमाः ॥ ३ ॥

shubhaashubhaphalam karma manovaagdehasambhavam |

karmajaa gatayo nrnaamuttamaadhamamadhyamaah || 3 ||

Gute oder schlechte Frucht trägt jede Handlung, die Geist, Stimme und Körper entspringt. 

Aus ihren Handlungen entsteht der Menschen Werdegang oben, in der Mitte, tief unten.

तस्येह त्रिविधस्यापि त्र्यधिष्ठानस्य देहिनः ।

दशलक्षणयुक्तस्य मनो विद्यात्प्रवर्तकम् ॥ ४ ॥

tasyeha trividhasyaapi tryadhishthaanasya dehinah |

dashalakshanayuktasya mano vidyaatpravartakam || 4 ||

Man soll wissen, dass der Geist der Treiber für die dreifache, dreifach gegründete, 

zehn Zeichen aufweisende Tat einer konkreten Person ist.

Manu 11, 208 - 211: Machtsicherung unter Androhung von Höllenstrafen

शोणितं यावतः पांसून्संगृह्णाति महीतले ।

तावन्त्यब्दसहस्राणि तत्कर्ता नरके वसेत् ॥ २०८ ॥

shonitam yaavatah paamsuunsamgrhnaati mahiitale |

taavantyabdasahasraani tatkartaa narake vaset || 208 ||

Wieviele Sandkörner auf dem Erdboden sein Blut bindet,

ebensoviele Tausend Jahre soll einer, der das getan, in der Hölle sitzen.

अवगूर्य चरेत्कृच्छ्रमतिकृच्छ्रं निपातने ।

कृच्छ्रातिकृच्छ्रं कुर्वीत विप्रस्योत्पाद्य शोणितम् ॥ २०९ ॥

avaguurya caretkrcchramatikrcchram nipaatane |

krcchraatikrcchram kurviita viprasyotpaadya shonitam || 209 ||

Wer einen Brahmanen bedroht, soll die harte Fastenbuße ableisten, die ganz harte, wenn er auf ihn einschlägt, die harte und die ganz harte, wenn er sein Blut vergießt.

अनुक्तनिष्कृतीनां तु पापानामपनुत्तये ।

शक्तिं चावेक्ष्य पापं च प्रायश्चित्तं प्रकल्पयेत् ॥ २१० ॥

anuktanishkrtiinaam tu paapaanaamapanuttaye |

shaktim caavekshya paapam ca praayashcittam prakalpayet || 210 ||

Zur Entsühnung von Vergehen, für die keine Sühneleistungen genannt sind,

soll man Stärke und Sünde einschätzend die passende Sühneform anwenden.

यैरभ्युपायैरेनांसि मानवो व्यपकर्षति ।

तान्वो ऽभ्युपायान्वक्ष्यामि देवर्षिपितृसेवितान् ॥ २११ ॥

yairabhyupaayairenaamsi maanavo vyapakarshati |

taanvo *bhyupaayaanvakshyaami devarshipitrsevitaan || 211 ||

Ich will nun die von Göttern, Sehern und Manen geheiligten Bußmittel erklären,

mit denen der Mensch seine Sünden tilgen kann.

Manu 11, 204 - 207: Gewalt gegen Brahmanen

वेदोदितानां नित्यानां कर्मणां समतिक्रमे ।

स्नातकव्रतलोपे च प्रायश्चित्तमभोजनम् ॥ २०४ ॥

vedoditaanaam nityaanaam karmanaam samatikrame |

snaatakavratalope ca praayashcittamabhojanam || 204 ||

Fasten ist die Sühne für die Vernachlässigung der in den Veden genannten täglichen Pflichten und die Nichtbeachtung der Gelübde für Gebadete.

हूंकारं ब्राह्मणस्योक्त्वा त्वंकारं च गरीयसः ।

स्नात्वानश्नन्नहः शेषमभिवाद्य प्रसादयेत् ॥ २०५ ॥

huumkaaram braahmanasyoktvaa tvamkaaram ca gariiyasah |

snaatvaanashnannahah sheshamabhivaadya prasaadayet || 205 ||

Wer einen Brahmanen angeknurrt oder einen Vorgesetzten mit Du angesprochen hat, soll baden, für den Rest des Tages fasten und ihn höflich grüßend besänftigen.

ताडयित्वा तृणेनापि कण्ठे वाबध्य वाससा ।

विवादे वा विनिर्जित्य प्रणिपत्य प्रसादयेत् ॥ २०६ ॥

taadayitvaa trnenaapi kanthe vaabadhya vaasasaa |

vivaade vaa vinirjitya pranipatya prasaadayet || 206 ||

Wer ihn auch nur mit einem Grashalm schlägt oder ihn am Kragen packt und würgt oder gar im Streitgespräch besiegt, soll ihn besänftigen, indem er sich vor ihm hinwirft.

अवगूर्य त्वब्दशतं सहस्रमभिहत्य तु ।

जिघांसया ब्राह्मणस्य नरकं प्रतिपद्यते ॥ २०७ ॥

avaguurya tvabdashatam sahasramabhihatya tu |

jighaamsayaa braahmanasya narakam pratipadyate || 207 ||

Für die Androhung von Gewalt gegen einen Brahmanen handelt sich einer

hundert, tausend Jahre Hölle ein, wenn er ihn tatsächlich schlägt.

Manu 11, 200 - 203: die Unwägbarkeiten des Alltags

श्वसृगालखरैर्दष्टो ग्राम्यैः क्रव्याद्भिरेव च ।

नराश्वोष्ट्रवराहैश्च प्राणायामेन शुध्यति ॥ २०० ॥

shvasrgaalakharairdashto graamyaih kravyaadbhireva ca |

naraashvoshtravaraahaishca praanaayaamena shudhyati || 200 ||

Ein von Hund, Schakal, Esel, zahmen Fleischfressern, oder von

Mensch, Pferd, Kamel oder Schwein Gebissener wird mit Atemregulierung sauber.

षष्टान्नकालता मासं संहिताजप एव च ।

होमाश्च शाकला नित्यमपाङ्क्त्यानां विशोधनम् ॥ २०१ ॥

shashtaannakaalataa maasam samhitaajapa eva ca |

homaashca shaakalaa nityamapaanktyaanaam vishodhanam || 201 ||

Einen Monat lang nur jedes sechste Mal essen, Verse aus den Schriften murmeln,

jeden Tag ein Bruchstück opfern sind die Sühne für ausgestoßene Tischgenossen.

उष्ट्रयानं समारुह्य खरयानं च कामतः ।

स्नात्वा च विप्रो दिग्वासाः प्राणायामेन शुध्यति ॥ २०२ ॥

ushtrayaanam samaaruhya kharayaanam ca kaamatah |

snaatvaa ca vipro digvaasaah praanaayaamena shudhyati || 202 ||

Ein Priester, der freiwillig einen Kamel- oder Eselkarren besteigt,

oder der von Kleidung entblößt badet, wird mit Atemregulierung sauber.

विनाद्भिरप्सु वाप्यर्तः शरीरं संनिषेव्य तु ।

सचैलो बहिराप्लुत्य गामालभ्य विशुध्यति ॥ २०३ ॥

vinaadbhirapsu vaapyartah shariiram samnishevya tu |

sacailo bahiraaplutya gaamaalabhya vishudhyati || 203 ||

Wer ohne Wasser zu benutzen oder im Wasser seine Notdurft verrichtet, soll angekleidet hinter dem Dorf baden, eine Kuh anfassen und so wieder rein werden.

Manu 11, 196 - 199: Hungerkur für Zauberei

उपवासकृशं तं तु गोव्रजात्पुनरागतम् ।

प्रणतं परिपृच्छेयुः साम्यं सौम्येच्छसीति किम् ॥ १९६ ॥

upavaasakrsham tam tu govrajaatpunaraagatam |

pranatam pariprccheyuh saamyam saumyecchasiiti kim || 196 ||

Den vom Fasten nach der Kuhstallbuße ausgemergelt vor sie Hintretenden, sich vor ihnen Neigenden sollen sie fragen: „Willst, o Trefflicher, du wieder Unsergleichen sein?“

सत्यमुक्त्वा तु विप्रेषु विकिरेद्यवसं गवाम् ।

गोभिः प्रवर्तिते तीर्थे कुर्युस्तस्य परिग्रहम् ॥ १९७ ॥

satyamuktvaa tu vipreshu vikiredyavasam gavaam |

gobhih pravartite tiirthe kuryustasya parigraham || 197 ||

Darauf sagt er den Brahmanen, dass es so sei. Er breitet Gras vor den Kühen aus,

und wenn die einen heiligen Kreis ausfressen, sollen jene ihn wiederaufnehmen.

व्रात्यानां याजनं कृत्वा परेषामन्त्यकर्म च ।

अभिचारमहीनं च त्रिभिः कृच्छ्रैर्विशुध्यति ॥ १९८ ॥

vraatyaanaam yaajanam krtvaa pareshaamantyakarma ca |

abhicaaramahiinam ca tribhih krcchrairvishudhyati || 198 ||

Wer für Vagabunden Opfer oder vor Fremden Totenrituale ausrichtet, wer schwarze Magie oder tagelange Opfer betreibt, soll mit drei harten Fastenbußen sühnen.

शरणागतं परित्यज्य वेदं विप्लाव्य च द्विजः ।

संवत्सरं यवाहारस्तत्पापमपसेधति ॥ १९९ ॥

sharanaagatam parityajya vedam viplaavya ca dvijah |

samvatsaram yavaahaarastatpaapamapasedhati || 199 ||

Ein Arier, der einen Schutzbefohlenen im Stich lassend den Veda verrät,

soll ein Jahr lang von Gerste leben. So wird er die Schuld wieder los.

Manu 11.192 - 195: Murmeln verstärkt die Wirkung

येषां द्विजानां सावित्री नानूच्येत यथाविधि ।

तंश्चारयित्वा त्रीन्कृच्छ्रान्यथाविध्युपनाययेत् ॥ १९२ ॥

yeshaam dvijaanaam saavitrii naanuucyeta yathaavidhi |

tamshcaarayitvaa triinkrcchraanyathaavidhyupanaayayet || 192 ||

Arier, denen der Sonnenvers nicht richtig beigebracht wurde, müssen drei harte Fastenbußen durchlaufen, um dann ordentlich eingewiesen zu werden.

प्रायश्चित्तं चिकीर्षन्ति विकर्मस्थास्तु ये द्विजाः ।

ब्रह्मणा च परित्यक्तास्तेषामप्येतदादिशेत् ॥ १९३ ॥

praayashcittam cikiirshanti vikarmasthaastu ye dvijaah |

brahmanaa ca parityaktaasteshaamapyetadaadishet || 193 ||

Ariern, die den falschen Beruf haben, vom Veda abgerückt sind

und Sühne leisten wollen, soll er dieselbe Bußübung vorschreiben.

यद्गर्हितेनार्जयन्ति कर्मणा ब्राह्मणा धनम् ।

तस्योत्सर्गेण शुद्ध्यन्ति जप्येन तपसैव च ॥ १९४ ॥

yadgarhitenaarjayanti karmanaa braahmanaa dhanam |

tasyotsargena shuddhyanti japyena tapasaiva ca || 194 ||

Wenn Priester mit verachtenswerten Arbeiten ihr Geld verdienen,

werden sie wieder sauber, wenn sie es wegwerfen, Verse murmeln und sich kasteien.

जपित्वा त्रीणि सावित्र्याः सहस्राणि समाहितः ।

मासं गोष्ठे पयः पीत्वा मुच्यते ऽसत्प्रतिग्रहात् ॥ १९५ ॥

japitvaa triini saavitryaah sahasraani samaahitah |

maasam goshthe payah piitvaa mucyate *satpratigrahaat || 195 ||

Hat er von einem Schurken etwas angenommen, so wird er wieder frei, wenn er dreitausend Sonnenverse konzentriert vor sich hinmurmelnd einen Monat im Kuhstall verbringt und nur Milch trinkt.

Manu 11, 188 - 191: Für immer ausgestoßen sind die in 191

स त्वप्सु तं घटं प्रास्य प्रविश्य भवनं स्वकम् ।

सर्वाणि ज्ञातिकार्याणि यथापूर्वं समाचरेत् ॥ १८८ ॥

sa tvapsu tam ghatam praasya pravishya bhavanam svakam |

sarvaani jnaatikaaryaani yathaapuurvam samaacaret || 188 ||

Diesen Topf wirft er dann ins Wasser, geht in sein Haus zurück

und erfüllt, so wie früher, all seine Sippenverpflichtungen.

एतमेव विधिं कुर्याद्योषित्सु पतितास्वपि ।

वस्त्रान्नपानं देयं तु वसेयुश्च गृहान्तिके ॥ १८९ ॥

etameva vidhim kuryaadyoshitsu patitaasvapi |

vastraannapaanam deyam tu vaseyushca grhaantike || 189 ||

Dieselbe Regel ist auch auf gefallene Frauen anzuwenden, nur soll man ihnen Kleidung, Nahrung und Wasser geben und sie nah am Haus wohnen lassen.

एनस्विभिरनिर्णिक्तैर्नार्थं किंचित्समाचरेत् ।

कृतनिर्णेजनांश्चैतान्न जुगुप्सेत कर्हिचित् ॥ १९० ॥

enasvibhiranirniktairnaartham kimcitsamaacaret |

krtanirnejanaamshcaitaanna jugupseta karhicit || 190 ||

Keiner soll irgendwelche Geschäfte mit denen machen, die nicht so entsühnt sind.

Die aber Buße vollzogen haben, dürfen in keiner Weise diskriminiert werden.

बालघ्नांश्च कृतघ्नांश्च विशुद्धानपि धर्मतः ।

शरणागतहन्तॄंश्च स्त्रीहन्तॄंश्च न संवसेत् ॥ १९१ ॥

baalaghnaamshca krtaghnaamshca vishuddhaanapi dharmatah |

sharanaagatahantrrmshca striihantrrmshca na samvaset || 191 ||

Kindermörder, grob Undankbare, Mörder von Schutzsuchenden und Frauenmörder

 soll, selbst wenn sie nach dem Gesetz entsühnt sind, keiner mehr bei sich aufnehmen.

Manu 11.184 - 187: ein Topf voll Wasser geht zu Bruch

दासी घटमपां पूर्णं पर्यस्येत्प्रेतवत्पदा ।

अहोरात्रमुपासीरन्नशौचं बान्धवैः सह ॥ १८४ ॥

daasii ghatamapaam puurnam paryasyetpretavatpadaa |

ahoraatramupaasiirannashaucam baandhavaih saha || 184 ||

Eine Sklavin soll einen Topf voll Wasser mit dem Fuß umkippen wie für einen Toten. Sie bleiben dann mit ihren Verwandten zusammen einen Tag und eine Nacht lang unrein.

निवर्तेरंश्च तस्मात्तु संभाषणसहासने ।

दायादस्य प्रदानं च यात्रामेव च लौकिकीम् ॥ १८५ ॥

nivarteranshca tasmaattu sambhaashanasahaasane |

daayaadasya pradaanam ca yaatraameva ca laukikiim || 185 ||

Sie sollen es darum vermeiden mit ihnen zu reden, zusammenzusitzen,

seinen Erbteil zu verteilen oder sonstwie gesellschaftlich mit ihm zu verkehren.

ज्येष्ठता च निवर्तेत ज्येष्ठावाप्यं च यद्वसु ।

ज्येष्ठांशं प्राप्नुयात्तस्य यवीयान्गुणतो ऽधिकः ॥ १८६ ॥

jyeshthataa ca nivarteta jyeshthaavaapyam ca yadvasu |

jyeshthaamsham praapnuyaattasya yaviiyaangunato *dhikah || 186 ||

Ihm sei die Erstgeburt und das ihm als Ältestem zustehende Vermögen abzusprechen. Den Ältestenanteil erhalte sein jüngerer Bruder, wenn der ihn an Tugend übertrifft.

प्रायश्चित्ते तु चरिते पूर्णकुम्भमपां नवम् ।

तेनैव सार्धं प्रास्येयुः स्नात्वा पुण्ये जलाशये ॥ १८७ ॥

praayashcitte tu carite puurnakumbhamapaam navam |

tenaiva saardham praasyeyuh snaatvaa punye jalaashaye || 187 ||

Sobald er Sühne geleistet, sollen sie in einem heiligen Teich mit ihm baden

und einen neuen Topf voll Wasser fallenlassen.

Manu 11, 180 - 183: Verkehr mit Ausgestoßenen

एषा पापकृतामुक्ता चतुर्णामपि निष्कृतिः ।

पतितैः संप्रयुक्तानामिमाः शृणुत निष्कृतीः ॥ १८० ॥

eshaa paapakrtaamuktaa caturnaamapi nishkrtih |

patitaih samprayuktaanaamimaah shrnuta nishkrtiih || 180 ||

Damit ist die Sühneleistung dieser vier Sünder genannt.

Höret nun, wie die sühnen, die mit Ausgestoßenen verkehren.

संवत्सरेण पतति पतितेन सहाचरन् ।

याजनाध्यापनाद्यौनान्न तु यानासनाशनात् ॥ १८१ ॥

samvatsarena patati patitena sahaacaran |

yaajanaadhyaapanaadyaunaanna tu yaanaasanaashanaat || 181 ||

Übers Jahr stürzt ab, wer sich mit einem Abgestürzten einlässt, indem er für ihn opfert, ihn unterrichtet oder ehelicht, nicht aber, wenn er mit ihm fährt, sitzt oder isst.

यो येन पतितेनैषां संसर्गं याति मानवः ।

स तस्यैव व्रतं कुर्यात्तत्संसर्गविशुद्धये ॥ १८२ ॥

yo yena patitenaishaam samsargam yaati maanavah |

sa tasyaiva vratam kuryaattatsamsargavishuddhaye || 182 ||

Ein Mensch, der mit einem Ausgestoßenen eine Verbindung eingeht,

soll, um sich von dieser Verbindung zu lösen, dieselbe Buße leisten wie jener.

पतितस्योदकं कार्यं सपिण्डैर्बान्धवैर्बहिः ।

निन्दिते *हनि सायाह्ने ज्ञात्यृत्विग्गुरुसंनिधौ ॥ १८३ ॥

patitasyodakam kaaryam sapindairbaandhavairbahih |

nindite *hani saayaahne jnaatyrtviggurusamnidhau || 183 ||

Für einen Ausgestoßenen ist das Totenwasserritual von den Blutsverwandten abseits zu vollziehen, an einem Unglückstag, zur Abendzeit, im Beisein von Genossen, Opferpriester und Lehrer.

Manu 11, 176 - 179: drei Jahre betteln für eine Nacht

चण्डालान्त्यस्त्रियो गत्वा भुक्त्वा च प्रतिगृह्य च

पतत्यज्ञानतो विप्रो ज्ञानात्साम्यं तु गच्छति ॥ १७६ ॥

candaalaantyastriyo gatvaa bhuktvaa ca pratigrhya ca

patatyajnaanato vipro jnaanaatsaamyam tu gacchati || 176 ||

Ein Arier, der ohne es zu wissen sich mit Frauen aus untersten Candala-Kreisen einlässt, mit ihnen isst oder Geschenke tauscht, stürzt ab. Hat er es gewusst, so wird er einer von ihnen.

विप्रदुष्टां स्त्रियं भर्ता निरुन्ध्यादेकवेश्मनि ।

यत्पुंसः परदारेषु तच्चैनां चारयेद्व्रतम् ॥ १७७ ॥

vipradushtaam striyam bhartaa nirundhyaadekaveshmani |

yatpumsah paradaareshu taccainaam caarayedvratam || 177 ||

Ein zutiefst ungezogenes Eheweib soll der Ehemann in ein Einzelzimmer sperren

und die Buße für einen notorischen Fremdgänger vollziehen lassen.

सा चेत्पुनः प्रदुष्येत सदृशेनोपमन्त्रिता ।

कृच्छ्रं चान्द्रायणं चैव तदस्याः पावनं स्मृतम् ॥ १७८ ॥

saa cetpunah pradushyeta sadrshenopamantritaa |

krcchram caandraayanam caiva tadasyaah paavanam smrtam || 178 ||

Wenn sie danach wieder ungezogen ist und sich von einem ihresgleichen verführen lässt, ist die harte Fasten- oder Mondlaufbuße zu ihrer Reinigung vorgesehen.

यत्करोत्येकरात्रेण वृषलीसेवनाद्द्विजः ।

तद्भैक्षभुग्जपन्नित्यं त्रिभिर्वर्षैर्व्यपोहति ॥ १७९ ॥

yatkarotyekaraatrena vrshaliisevanaaddvijah |

tadbhaikshabhugjapannityam tribhirvarshairvyapohati || 179 ||

Was der Arier anrichtet, wenn er sich für eine Nacht mit einer Shudrafrau einlässt, kann er nur wiedergutmachen, wenn er drei Jahre lang jeden Tag von Almosen lebend Verse murmelt.

Manu 11.172 - 175: kein Liebesakt auf dem Ochsenkarren

पैतृष्वसेयीं भगिनीं स्वस्रीयां मातुरेव च ।

मातुश्च भ्रातुस्तनयां गत्वा चान्द्रायणं चरेत् ॥ १७२ ॥

paitrshvaseyiim bhaginiim svasriiyaam maatureva ca |

maatushca bhraatustanayaam gatvaa caandraayanam caret || 172 ||

Wer sich der Tochter der Schwester des Vaters oder der Mutter,

oder der Tochter des Bruders der Mutter genähert hat, soll die Mondlaufbuße leisten.

एतास्तिस्रस्तु भार्यार्थे नोपयच्छेत बुद्धिमान् ।

ज्ञातित्वेनानुपेयास्ताः पतति ह्युपयन्नधः ॥ १७३ ॥

etaastisrastu bhaaryaarthe nopayaccheta buddhimaan |

jnaatitvenaanupeyaastaah patati hyupayannadhah || 173 ||

Diese drei soll ein kluger Mann nicht ehelichen. Der Blutsverwandtschaft wegen

sind sie für ihn tabu. Wer sich diesen nähert, muss schon tief gesunken sein.

अमानुषीषु पुरुष उदक्यायामयोनिषु ।

रेतः सिक्त्वा जले चैव कृच्छ्रं सांतपनं चरेत् ॥ १७४ ॥

amaanushiishu purusha udakyaayaamayonishu |

retah siktvaa jale caiva krcchram saamtapanam caret || 174 ||

Ein Mann, der sein Sperma in Nichtmenschliche, in Menstruierende,

nicht in die Vagina oder ins Wasser verspritzt, soll die heiße Fastenbuße leisten .

मैथुनं तु समासेव्य पुंसि योषिति वा द्विजः ।

गोयाने ऽप्सु दिवा चैव सवासाः स्नानमाचरेत् ॥ १७५ ॥

maithunam tu samaasevya pumsi yoshiti vaa dvijah |

goyaane *psu divaa caiva savaasaah snaanamaacaret || 175 ||

Ein Arier, der den Geschlechtsakt mit einem Mann, mit einer Frau im Ochsenkarren, im Wasser oder am Tage vollzieht, soll angekleidet ins Wasser steigen.