Manu 11, 208 - 211: Machtsicherung unter Androhung von Höllenstrafen

शोणितं यावतः पांसून्संगृह्णाति महीतले ।

तावन्त्यब्दसहस्राणि तत्कर्ता नरके वसेत् ॥ २०८ ॥

shonitam yaavatah paamsuunsamgrhnaati mahiitale |

taavantyabdasahasraani tatkartaa narake vaset || 208 ||

Wieviele Sandkörner auf dem Erdboden sein Blut bindet,

ebensoviele Tausend Jahre soll einer, der das getan, in der Hölle sitzen.

अवगूर्य चरेत्कृच्छ्रमतिकृच्छ्रं निपातने ।

कृच्छ्रातिकृच्छ्रं कुर्वीत विप्रस्योत्पाद्य शोणितम् ॥ २०९ ॥

avaguurya caretkrcchramatikrcchram nipaatane |

krcchraatikrcchram kurviita viprasyotpaadya shonitam || 209 ||

Wer einen Brahmanen bedroht, soll die harte Fastenbuße ableisten, die ganz harte, wenn er auf ihn einschlägt, die harte und die ganz harte, wenn er sein Blut vergießt.

अनुक्तनिष्कृतीनां तु पापानामपनुत्तये ।

शक्तिं चावेक्ष्य पापं च प्रायश्चित्तं प्रकल्पयेत् ॥ २१० ॥

anuktanishkrtiinaam tu paapaanaamapanuttaye |

shaktim caavekshya paapam ca praayashcittam prakalpayet || 210 ||

Zur Entsühnung von Vergehen, für die keine Sühneleistungen genannt sind,

soll man Stärke und Sünde einschätzend die passende Sühneform anwenden.

यैरभ्युपायैरेनांसि मानवो व्यपकर्षति ।

तान्वो ऽभ्युपायान्वक्ष्यामि देवर्षिपितृसेवितान् ॥ २११ ॥

yairabhyupaayairenaamsi maanavo vyapakarshati |

taanvo *bhyupaayaanvakshyaami devarshipitrsevitaan || 211 ||

Ich will nun die von Göttern, Sehern und Manen geheiligten Bußmittel erklären,

mit denen der Mensch seine Sünden tilgen kann.