Manu 11.160 - 163: bis zum Erbrechen

बिडालकाकाखूच्छिष्टं जग्ध्वा श्वनकुलस्य च ।

केशकीटावपन्नं च पिबेद्ब्रह्मसुवर्चलाम् ॥ १६० ॥

bidaalakaakaakhuucchishtam jagdhvaa shvanakulasya ca |

keshakiitaavapannam ca pibedbrahmasuvarcalaam || 160 ||

Wer isst, was Katzen, Krähen, Ratten, Hunde oder Mangusten übrigließen, oder Speise, in die ein Haar oder ein Insekt hineingefallen ist, soll Sonnenblumensud trinken.

अभोज्यमन्नं नात्तव्यमात्मनः शुद्धिमिच्छता ।

अज्ञानभुक्तं तूत्तार्यं शोध्यं वाप्याशु शोधनैः ॥ १६१ ॥

abhojyamannam naattavyamaatmanah shuddhimicchataa |

ajnaanabhuktam tuuttaaryam shodhyam vaapyaashu shodhanaih || 161 ||

Wer selbst rein bleiben will, soll nichts Verbotenes essen, und wenn er es unwissentlich verschluckt hat, soll er es erbrechen und sofort mit Reinigungsmethoden nachsäubern.

एषो ऽनाद्यादनस्योक्तो व्रतानां विविधो विधिः ।

स्तेयदोषापहर्तॄणां व्रतानां श्रूयतां विधिः ॥ १६२ ॥

esho *naadyaadanasyokto vrataanaam vividho vidhih |

steyadoshaapahartrrnaam vrataanaam shruuyataam vidhih || 162 ||

Damit sind die verschiedenen Vorschriften zur Sühne für den Verzehr verbotener Nahrung genannt. Höret nunmehr die Vorschrift zur Sühne, die den Makel des Diebstahls beseitigt.

Sühne für Diebstahl

धान्यान्नधनचौर्याणि कृत्वा कामाद्द्विजोत्तमः ।

स्वजातीयगृहादेव कृच्छ्राब्देन विशुध्यति ॥ १६३ ॥

dhaanyaannadhanacauryaani krtvaa kaamaaddvijottamah |

svajaatiiyagrhaadeva krcchraabdena vishudhyati || 163 ||

Ein Brahmane, der vorsätzlich Korn, Essen oder Geld aus dem Hause

seines Kastengenossen entwendet, sühnt mit einem Fastenjahr.