Manu 12, 12 - 15: Wir handeln selbst und sind verantwortlich

यो ऽस्यात्मनः कारयिता तं क्षेत्रज्ञं प्रचक्षते ।

यः करोति तु कर्माणि स भूतात्मोच्यते बुधैः ॥ १२ ॥

yo *syaatmanah kaarayitaa tam kshetrajnam pracakshate |

yah karoti tu karmaani sa bhuutaatmocyate budhaih || 12 ||

Wer sein eigenes Selbst zur Tat veranlasst, wird als „Kenner des Feldes“ angesehen.

Den, der die Taten dann vollbringt, nennen die Wissenden „elementares Selbst“.

जीवसंज्ञो ऽन्तरात्मान्यः सहजः सर्वदेहिनाम् ।

येन वेदयते सर्वं सुखं दुःखं च जन्मसु ॥ १३ ॥

jiivasamjno *ntaraatmaanyah sahajah sarvadehinaam |

yena vedayate sarvam sukham duhkham ca janmasu || 13 ||

Ein Jiva, Lebendiger, genanntes weiteres eigenes Selbst wird mit allen Verkörperten mitgeboren. Durch dieses empfindet er in den Geburten alles Leid und allen Schmerz.

तावुभौ भूतसम्पृक्तौ महान्क्षेत्रज्ञ एव च ।

उच्चावचेषु भूतेषु स्थितं तं व्याप्य तिष्ठतः ॥ १४ ॥

taavubhau bhuutasamprktau mahaankshetrajna eva ca |

uccaavaceshu bhuuteshu sthitam tam vyaapya tishthatah || 14 ||

Der Große und der Kenner des Feldes, beide sind in den Elementen aufgelöst.

Das in den hohen und niedrigen Elementen Liegende durchdringend liegen sie darin.

असंख्या मूर्तयस्तस्य निष्पतन्ति शरीरतः ।

उच्चावचानि भूतानि सततं चेष्टयन्ति याः ॥ १५ ॥

asamkhyaa muurtayastasya nishpatanti shariiratah |

uccaavacaani bhuutaani satatam ceshtayanti yaah || 15 ||

Unzählige Formen entspringen seinem Körper. Diese halten

die komplizierten und die primitiven Elemente dauernd in Bewegung.