Manu 12, 120 - 123: die 5 Elemente und der Sandmann

खं संनिवेशयेत्खेषु चेष्टनस्पर्शने ऽनिलम् ।

पक्तिदृष्ट्योः परं तेजः स्नेहे ऽपो गां च मूर्तिषु ॥ १२० ॥

kham samniveshayetkheshu ceshtanasparshane *nilam |

paktidrshtyoh param tejah snehe *po gaam ca muurtishu || 120 ||

Er lege den Raum in die Öffnungen, den Wind in Bewegung und Berührung, die höchste Energie in Verdauung und Sicht, das Wasser in die Körperflüssigkeiten und die Erde in die Formen,

मनसीन्दुं दिशः श्रोत्रे क्रान्ते विष्णुं बले हरम् ।

वाच्यग्निं मित्रमुत्सर्गे प्रजने च प्रजापतिम् ॥ १२१ ॥

manasiindum dishah shrotre kraante vishnum bale haram |

vaacyagnim mitramutsarge prajane ca prajaapatim || 121 ||

den Mond in den Geist, die Himmelsrichtungen ins Hören, Vishnu ins Schreiten, Shiva in die Macht, Feuer in die Stimme, den Freund in die Ausscheidung, den Schöpfer in die Fortpflanzung.

प्रशासितारं सर्वेषामणीयांसमणोरपि ।

रुक्माभं स्वप्नधीगम्यं विद्यात्तं पुरुषं परम् ॥ १२२ ॥

prashaasitaaram sarveshaamaniiyaamsamanorapi |

rukmaabham svapnadhiigamyam vidyaattam purusham param || 122 ||

Den höchsten Mann kann man erkennen, wenn die Gedanken in den Schlaf übergehen, an seinem Goldglanz, kleiner als das kleinste Atom, Herrscher über alle.

एतमेके वदन्त्यग्निं मनुमन्ये प्रजापतिम् ।

इन्द्रमेके ऽपरे प्राणमपरे ब्रह्म शाश्वतम् ॥ १२३ ॥

etameke vadantyagnim manumanye prajaapatim |

indrameke *pare praanamapare brahma shaashvatam || 123 ||

Die einen nennen ihn Feuer, Manu andere, den Herrn der Geschöpfe,

die einen Indra, andere Atemhauch, wieder andere die ewige Weltseele.