Shringara 69 - 73: Vernunft - Feind der Liebe; Abstinenzler; nicht mal sie selbst

यदासीदज्ञानं स्मरतिमिरसंचारजनितं

तदा दृष्टं नारीमयमिदमशेषं जगदिति ।

इदानीमस्माकं पटुतरविवेकाञ्जनजुषां

समीभूता दृष्टिस्त्रिभुवनमपि ब्रह्म मनुते  ॥ ६९ ॥

yadaasiidajnaanam smaratimirasamcaarajanitam

tadaa drshtam naariimayamidamashesham jagaditi |

idaaniimasmaakam patutaravivekaanjanajushaam

samiibhuutaa drshtistribhuvanamapi brahma manute  || 69 ||

Als unwissend Geborener in der finsteren Triebwelt herumwandernd

schien die sichtbare Welt restlos aus Frauen zu bestehen.

Dann tat ein Kajalstift schärfer werdender Vernunft uns die Augen auf

und ihr Anblick war uns egal. Brahma denkt drei Welten.

दुर्विरक्तपद्धति

durviraktapaddhati

Handbuch für Abstinenzler

तावदेव कृतिनामपि स्फुरत्येषनिर्मलविवेकदीपकः ।

यावदेव न कुरङ्गचक्षुषां ताड्यते चटुललोचनाञ्चलैः ॥ ७० ॥

taavadeva krtinaamapi sphuratyeshanirmalavivekadiipakah |

yaavadeva na kurangacakshushaam taadyate catulalocanaancalaih || 70 ||

Bei Kennern flackert das Flämmchen unbefleckten Scharfsinns nur so lange,

bis Antilopenäugige es mit einem Wimpernschlag auslöschen.  

वचसि भवति सङ्गत्यागमुद्दिश्य वार्ता

श्रुतिमुखरमुखानां केवलं पण्डितानाम् ।

जघनमरुणरत्नग्रन्थिकाञ्चीकलापं

कुवलयनयनानां को विहातुं समर्थः ॥ ७१ ॥

vacasi bhavati sangatyaagamuddishya vaartaa

shrutimukharamukhaanaam kevalam panditaanaam |

jaghanamarunaratnagranthikaanciikalaapam

kuvalayanayanaanaam ko vihaatum samarthah || 71 ||

In Worten nur predigen heilige Texte geschwätzig im Munde führende Pfaffen

Verzicht auf lustvollen Umgang.

Wer aber vermöchte sich mit Rubinen besetzten Schellengürteln

vor den Venushügeln jener mit Nachtlotusaugen zu entziehen?

स्वपरप्रतारकोऽसौ निन्दति योऽलीकपण्डितो युवतीः ।

यस्मात्तपसोऽपि फलं स्वर्गः स्वर्गेऽपि चाप्सरसः ॥ ७२ ॥

svaparaprataarako’sau nindati yo’liikapandito yuvatiih

yasmaattapaso’pi phalam svargah svarge’pi caapsarasah || 72 ||

Sich selbst und andere täuscht der falsche Gelehrte, wenn junge Weiber er verurteilt.

Denn Lohn der Abstinenz ist der Himmel, und im Himmel die Nymphen. 

मत्तेभकुम्भदलने भुवि सन्ति धीराः

केचित्प्रचण्डमृगराजवधेऽपि दक्षाः ।

किंतु ब्रवीमि बलिनां पुरतः प्रसह्य

कन्दर्पदर्पदलने विरला मनुष्याः ॥ ७३ ॥

mattebhakumbhadalane bhuvi santi dhiiraah

kecitpracandamrgaraajavadhe’pi dakshaah |

kimtu braviimi balinaam puratah prasahya

kandarpadarpadalane viralaa manushyaah || 73 ||

Brünftigen Elefantenbullen die Stirnwulst zu spalten sind auf Erden die Recken da.

Andere verstehen sich aufs Töten blutrünstiger Löwen.

Wen aber soll ich den Gewaltigen vor den Starken nennen,

der des Liebesgottes Hochmut zerschlüge? Es sind nur vereinzelte Menschen.

Shringara 65 - 68: getrennt vereint

विरहेऽपि सङ्गमः खलु परस्परं सङ्गतं मनो येषाम् ।

हृदयमपि विघटितं चेत् सङ्गो विरहं विशेषयति ॥ ६५ ॥

virahe’pi sangamah khalu parasparam sangatam mano yeshaam |

hrdayamapi vighatitam cet sango viraham visheshayati || 65 ||

Auch getrennt sind sie vereint, ist es doch ihr Wunsch, miteinander vereint zu sein.

Ist erst ein Herz gebrochen, lehrt die Vereinigung die Trennung zu schätzen.

किं गतेन यदि सा न जीवति प्राणिति प्रियतमातथाऽपिकिम् ।

इत्युदीक्ष्य नवमेघमालिकां न प्रयाति पथिकः स्वमन्दिरम् ॥ ६६ ॥

kim gatena yadi saa na jiivati praaniti priyatamaatathaa’pikim |

ityudiikshya navameghamaalikaam na prayaati pathikah svamandiram || 66 ||

Während die Geliebte kaum von ihm verlassen nicht lebt und erst wieder atmet, als sie

eine Girlande aus neuen Regenwolken sieht, kehrt der Reisende nicht heim.

विरमत बुधा योषित्सङ्गात्सुखात्क्षणभङ्गुरात्

कुरुत करुणामैत्री प्रज्ञा बधूजनसङ्गमम् ।

न खलु नरके हाराक्रान्तं घनस्तनमण्डलं

शरणमथवा श्रोणीबिम्बं रणन्मणिमेखलम् ॥ ६७ ॥

viramata budhaa yoshitsangaatsukhaatkshanabhanguraat

kuruta karunaamaitrii prajnaa badhuujanasangamam |

na khalu narake haaraakraantam ghanastanamandalam

sharanamathavaa shroniibimbam rananmanimekhalam || 67 ||

Seid klug und vergesst die flüchtigen Glücksmomente beim Liebeswerk mit Frauen!

Übt Mitleid, Freundschaft, Verständnis beim Umgang mit dem Weibervolk!

In der Hölle gibt es wirklich keine mit Perlenketten behängten, festen, runden Brüste mehr,
oder Hüftrundungen, auf denen klingende Juwelengürtel Halt fänden.

यदा योगाभ्यासव्यसनकृशयोरात्ममनसो

रविच्छिन्ना मैत्री स्फुरति कृतिनस्तस्य किमु तैः ।

प्रियाणामालापैरधरमधुभिर्वक्त्रविधुभिः

सनिश्वासामोदैः सकुचकलशाश्लेषसुरतैः ॥ ६८ ॥

yadaa yogaabhyaasavyasanakrshayoraatmamanaso

ravicchinna maitrii sphurati krtinastasya kimu taih |

priyaanaamaalaapairadharamadhubhirvaktravidhubhih

sanishvaasaamodaih sakucakalashaashleshasurataih || 68 ||

Irgendwann erschüttert unausrottbare Liebeslust auch Geist und Seele der von hitzigen Yogaübungen Ausgezehrten, nur - was wollen die damit anfangen, mit den

reizenden Plappermäulchen, dem Honig ihrer Unterlippen, mit diesen Mondgesichtchen, den Sehnsuchtsseufzern, wenn sie dich wonnevoll an ihre Kalebassenbrüste drücken?

Shringara 61 - 64: Entsagung, Schluss mit den Kindereien

सुविरक्तपद्धति

suviraktapaddhati

Handbuch für Entsagende

धन्यास्त एव धवलायतलोचनानां

तारुण्यदर्पघनपीनपयोधराणाम् ।

क्षामोदरोपरि लसत्त्रिवलीलतानां

दृष्ट्वाऽऽकृतिं विकृतमेति मनो न येषाम् ॥ ६१ ॥

dhanyaas ta eva dhavalaayatalocanaanaam

taarunyadarpaghanapiinapayodharaanaam |

kshaamodaropari lasattrivaliilataanaam

drshtvaa’krtim vikrtameti mano na yeshaam || 61 ||

Glücklich ist, wes Herz nicht rast beim Anblick jener Frauen der vollendeten Form,

der schönen, langgezogenen Augen, der mit jugendlichem Stolz getragenen

von Milch strotzenden Brüste, der drei Fältchen,

die über schlanke Bäuche sich schlängeln.

बाले लीलामुकुलितममी मन्थरा दृष्टिपाताः

किं क्षिप्यन्ते विरम विरम व्यर्थ एष श्रमस्ते ।

सम्प्रत्यन्ते वयमुपरते बाल्यमास्था वनान्ते

क्षीणो मोहस्तृणमिव जगज्जालमालोकयामः ॥ ६२ ॥

baale liilaamukulitamamii mantharaa drshtipaataah

kim kshipyante virama virama vyartha esha shramaste |

sampratyante vayamuparate baalyamaasthaa vanaante

kshiino mohastrnamiva jagajjaalamaalokayaamah || 62 ||

Mädchen, was wirfst du noch schelmische Blicke unter zögernd aufbrechenden Lidknospen hervor? Halt ein! Halt ein! Du mühst dich umsonst.

Wir sind an der Grenze, mit den Kindereien ist’s vorbei. Uns steht der Wald bevor.

Zerstört ist der Trug. Das Fangnetz Welt sehen wie Gras wir an.

इयं बाला मां प्रत्यनवरतमिन्दीवरदल

प्रभाचोरं चक्षुः क्षिपति किमभिप्रेतमनया ।

गतो मोहोऽस्माकं स्मरकुसुमबाणव्यतिकर

ज्वरज्वाला शन्ता तदपि न वराकी विरमति ॥ ६३ ॥

iyam baalaa maam pratyanavaratamindiivaradala

prabhaacoram cakshuh kshipati kimabhipretamanayaa |

gato moho’smaakam smarakusumabaanavyatikara

jvarajvaalaa shantaa tadapi na varaakii viramati || 63 ||

Die holde Jungfrau dort wirft auf mich ein Auge, das unentwegt

leuchtend blaue Lotuskelche raubt, doch was denkt sie sich dabei?

Unser Wahn ist dahin, abgekühlt die Fieberglut, wann immer Kamas Blütenpfeile

uns durchdrangen, aber die Bedauernswerte findet kein Ende.

रे कन्दर्प करं कदर्थयसि किं कोदण्डटङ्कारितैः

रे रे कोकिल कोमलैः कलरवैः किं वा वृथा जल्पसि ।

मुग्धे स्निग्धविदग्धमुग्धमधुरैर्लोलैः कटाक्षैरलं

चेतश्चुम्बितचन्द्रचूडचरणध्यानामृतं वर्तते ॥ ६४ ॥

re kandarpa karam kadarthayasi kim kodandatankaaritaih

re re kokila komalaih kalaravaih kim vaa vrthaa jalpasi |

mugdhe snigdhavidagdhamugdhamadhurairlolaih kataakshairalam

cetashcumbitacandracuudacaranadhyaanaamrtam vartate || 64 ||

Armer Lustgott, was läßt deinen Arm du ermüden, wozu taugen noch Pfeil und Bogen?

Dummer Kuckuk, was flötest ungehört du zarte Töne?

Liebes Kind, was vergeudest sanfte, freche, betörende, honigsüße Seitenblicke du an

einen, dessen wundgeküsstes Herz sich dem Nektar zuwendet der Versunkenheit

zu Füßen des Mondgekrönten?

Shringara 56 - 60: Epilepsie, Huren und ihre Kunden

न गम्यो मन्त्राणां न च भवति भैषज्यविषयो

न चापि प्रध्वंसं व्रजति विविधैः शान्तिकशतैः ।

भ्रमावेशादङ्गे कमपि विदधद्भङ्गमसकृत्

स्मरापस्मारोऽयं भ्रमयति दृशं धूर्णयति च ॥ ५६ ॥

Na gamyo mantraanaam na ca bhavati bhaishajyavishayo

na caapi pradhvamsam vrajati vividhaih shaantikashataih |

bhramaaveshaadange kamapi vidadhadbhangamasakrt

smaraapasmaaro'yam bhramayati drsham dhuurnayati ca || 56 ||

Unzugänglich für Beschwörungsformeln, für Arzneien und Gegengifte

lässt sie sich auch mit Hundert Besänftigungsriten nicht vertreiben und

ist, wenn sie irrwitzig eindringend im Körper Mehrfachschäden anrichtet

die Fallsucht der Liebeslust, sodass es uns schüttelt und wir die Augen verdrehen.

जात्यन्धाय च दुर्मुखाय च जराजीर्णाखिलाङ्गाय च

ग्रामीणाय च दुष्कुलाय च गलत्कुष्ठाभिभूताय च ।

यच्छन्तीषु मनोहरं निजवपुर्लक्ष्मीलवश्रद्धया

पण्यस्त्रीषु विवेककल्पलतिकाशस्त्रीषु रज्येत कः ॥ ५७ ॥

jaatyandhaaya ca durmukhaaya ca jaraajiirnaakhilaangaaya ca

graamiinaaya ca dushkulaaya ca galatkushthaabhibhuutaaya ca |

yacchantiishu manoharam nijavapurlakshmiilavashraddhayaa

panyastriishu vivekakalpalatikaashastriishu rajyeta kah || 57 ||

Wer verliebt sich schon in Huren, Hackmesser jeder vernünftigen Wunscherfüllung,

die im Vertrauen auf ein bißchen angeborene Schönheit vor Blindgeborenen,

vor häßlichen Visagen, altersschwachen Greisen, Dörflern, vor dem Pöbel,

vor einem von Lepra im Endstadium Befallenen ihre Reize ausspielen? 

वेश्यासौ मदनज्वाला रूपेन्धनसमेधिता ।

कामिभिर्यत्र हूयन्ते यौवनानि धनानि च ॥ ५८ ॥

veshyaasau madanajvaalaa ruupendhanasamedhitaa |

kaamibhiryatra huuyante yauvanaani dhanaani ca || 58 ||

So eine Hure entfacht ihren Körper verbrennend ein Feuer der Geilheit,

dem verliebte Trottel Geld und Jugend opfern.

कश्चुम्बति कुलपुरुषो वेश्याधरपल्लवं मनोज्ञमपि ।

चारभटचोरचेडकं नटविटनिष्ठीवनशरावम् ॥ ५९ ॥

kashcumbati kulapurusho veshyaadharapallavam manojnamapi |

caarabhatacoracedaka natavitanishthiivanasharaavam || 59 ||

Welcher Mann aus gutem Hause küsst ihre gar bezaubernde Unterlippe,

diesen Spucknapf für Spione, Söldner, Diebe, Lakaien, Tänzer und Zuhälter?

मधु तिष्ठति वाचि योषितां हृदि हालाहलमेव केवलम् ।

अत एव निपीयतेऽधरो हृदयं मुष्टिभिरेव ताड्यते ॥ ६० ॥

madhu tishthati vaaci yoshitaam hrdi haalaahalameva kevalam |

ata eva nipiiyate’dharo hrdayam mushtibhireva taadyate || 60 ||

Honig liegt auf dem Mund der Frauen, im Herzen nur das Höllengift.

Während einer ihre Unterlippe küsst, wird sein Herz mit Fäusten traktiert.

Shringara 53 - 55: der Wegelagerer Liebesgott, giftige Blicke

कामिनीकायकान्तारे कुचपर्वतदुर्गमे ।

मा संचर मनःपान्थ तत्रास्ते स्मरतस्करः ॥ ५३ ॥

kaaminiikaayakaantaare kucaparvatadurgame |

maa samcara manahpaantha tatraaste smarataskarah || 53 ||

Wandere nie auf dem Traumpfad in die Körperwelt schöner Weiber,

ins unzugängliche Bergmassiv ihrer Brüste! Da ist ein Wegelagerer: der Liebesgott.

व्यादीर्घेण चलेन वक्रगतिना तेजस्विना भोगिना

नीलाब्जद्युतिवाहिना वरमहं दष्टो न तच्चक्षुषा ।

दष्टस्सन्ति चिकित्सका दिशि दिशि प्रायेण धर्मार्थिनो

मुग्धाक्षीक्षणवीक्षितस्य न हि मे वैद्यो न वाप्यौषधम् ॥ ५४ ॥

vyaadiirghena calena vakragatinaa tejasvinaa bhoginaa

niilaabjadyutivaahinaa varamaham dashto na taccakshushaa |

dashtassanti cikitsakaa dishi dishi praayena dharmaarthino

mugdhaakshiikshanaviikshitasya na hi me vaidyo na vaapyaushadham || 54 ||

Von einer überallhin auf gewundenen Pfaden mir nachkriechenden, bisswütig sich windenden Schlange würd ich mich lieber beißen lassen, als von einem Blick aus ihren blauen Lotussen gleich schimmernden Augen.

In jedem Land sind Experten für Schlangenbisse, die ihr Handwerk verstehen,

doch für mich, den eine Schönheit aus bezaubernden Augen betrachtet, ist kein Heiler und kein Gegengift.

इह हि मधुरगीतं नृत्तमेतद्रसोऽयं

स्फुरति परिमलोऽसौ स्पर्श एव स्तनानाम् ।

इति हतपरमार्थैरिन्द्रियैर्भ्राम्यमाणः

स्वहितकरणधूर्तैः पञ्चभिर्वञ्चितोऽस्मि ॥ ५५ ॥

iha hi madhuragiitam nrttametadraso*yam

sphurati parimalo*sau sparsha eva stanaanaam |

iti hataparamaarthairindriyairbhraamyamaanah

svahitakaranadhuurtaih pancabhirvancito*smi || 55 ||

Nur hier bei ihnen ist süßer Gesang, echter Tanz, wahrer Geschmack,

schweben Düfte herbei, geschieht gar der Brüste Berührung,

dass durch höchste Ziele zerschlagende Sensationen ganz richtungslos ich

   von meinen ihr eigen Wohl besorgenden, raffinierten fünf Sinnen genarrt werde.

Shringara 49 - 52: das reinste Blendwerk, Gefahr!

उन्मीलत्त्रिवलीतरङ्गनिलया प्रोत्तुङ्गपीनस्तन

द्वन्द्वेनोद्गतचक्रवाकयुगला वक्त्राम्बुजोद्भासिनी ।

कान्ताकारधरां नदीयमभितः क्रूरात्र नापेक्षते

संसारार्णवमज्जनं यदि तदा दूरेण संत्यज्यताम् ॥ ४९ ॥

unmiilattrivaliitaranganilayaa prottungapiinastana

dvandvenodgatacakravaakayugalaa vaktraambujodbhaasinii |

kaantaakaaradharaam nadiiyamabhitah kruuraatra naapekshate

samsaaraarnavamajjanam yadi tadaa duurena samtyajyataam || 49 ||

Wie sie ihre drei Falten über dem Nabel als Wellenspielort sichtbar werden lässt,

wie ihre aufragenden vollen Brüste wie das auftauchende Rostganspärchen schimmern, 

wie sie uns mit ihrem Lotusgesicht anstrahlt, ist so eine liebliche Formen Tragende

wie ein Fluss, an dessen beiden Ufern wir nichts Böses gewärtigen, und sollten,

bevor wir in den Wellen des Lebensstroms versinken, ihrer längst entsagt haben.  

जल्पन्ति सार्धमन्येन पश्यन्त्यन्यं सुविभ्रमाः ।

हृद्गतं चिन्तयन्त्यन्यं प्रियः को नाम योषिताम् ॥ ५० ॥

jalpanti saardhamanyena pashyantyanyam suvibhramaah |

hrdgatam cintayantyanyam priyah ko naama yoshitaam || 50 ||

Sie sind so durcheinander, dass sie mit einem plaudern, während sie den anderen anschauen 

und dabei an einen denken, der ihnen gerade in den Sinn kommt:

Wen mögen die Frauen wirklich?

अपसर सखे दूरादस्मात्कटाक्षविषानलात्

प्रकृतिविषमाद्योषित्सर्पाद्बिलासफणाभृतः ।

इतरफणिना दष्टश्शक्यश्चिकित्सितुमौषधै

श्चतुरवनिताभोगिग्रस्तं त्यजन्ति हि मन्त्रिणः ॥ ५१ ॥

apasara sakhe duuraadasmaatkataakshavishaanalaat

prakrtivishamaadyoshitsarpaadbilaasaphanaabhrtah |

itaraphaninaa dashtashshakyashcikitsitumaushadhai

shcaturavanitaabhogigrastam tyajanti hi mantrinah || 51 ||

Spring zurück, Freund, vom ätzenden Gift aus Seitenblicken!

Von der Giftnatur der kokett den Nackenschild spreizenden Frauenschlange!

Der Biss jeder anderen Schlange kann mit Arzneien behandelt werden, doch

einen von der verschlagenen Frauenviper Gepackten lassen sogar die Schlangenbeschwörer liegen.  

विस्तारितं मकरकेतनधीवरेण

स्त्रीसंज्ञितं बडिशमत्र भवाम्बुराशौ ।

येनाचिरात्तदधरामिषलोलमर्त्य

मत्स्यान्विकृष्य विपचत्यनुरागवह्नौ ॥ ५२ ॥

vistaaritam makaraketanadhiivarena

striisamjnitam badishamatra bhavaamburaashau |

yenaaciraattadadharaamishalolamartya

matsyaanvikrshya vipacatyanuraagavahnau || 52 ||

In die Wassermassen des Seins warf der am Seeungeheuer zu erkennende Fischer 
seinen zur Frau verzauberten Angelhaken, an dem sofort wieder ein vom Köderfleisch da unten angelockter Todgeweihter zappelt.

Die herausgezogenen Fische grillt er auf dem Feuer der Leidenschaft.

Shringara 45 - 48: manipulierte Wahrnehmung

आवर्तः संशयानामविनयभुवनं पट्टणं साहसानां

दोषाणां संनिधानं कपटशतमयं क्षेत्रमप्रत्ययानाम् ।

स्वर्गद्वारस्य विघ्नो नरकपुरमुखं सर्वमायाकरण्डं

स्त्रीयन्त्रं केन सृष्टं विषममृतमयं प्राणिलोकस्य पाशः ॥ ४५ ॥

aavartah samshayaanaamavinayabhuvanam pattanam saahasaanaam

doshaanaam saannidhaanam kapatashatamayam kshetramapratyayaanaam |

svargadvaarasya vighno narakapuramukham sarvamaayaakarandam

striiyantram kena srshtam vishamamrtamayam praanilokasya paashah || 45 ||

Mahlstrom der Zweifel, Haus der Frechheit, Stadt der Gewalt,

Sündenpfuhl aus hundert Betrügereien, Nährboden für Mißtrauen,

Bollwerk vor den Himmelspforten, Höllenrachen, Fangnetz der Illusion:

Wer hat diese Weiberkette aus Gift und Lebenswasser, diese Fangschlinge der Menschenwelt über uns ausgeworfen?

नो सत्येन मृगाङ्क एष वदनीभूतो न चेन्दीवर

द्वन्द्वं लोचनतां गतं न कनकैरप्यङ्गयष्टिः कृता ।

किं त्वेवं कविभिः प्रतारितमनास्तत्त्वं विजानन्नपि

त्वङ्मांसास्थिमयं वपुर्मृगदृशां मन्दो जनः सेवते ॥ ४६ ॥

no satyena mrgaanka esha vadaniibhuuto na cendiivara

dvandvam locanataam gatam na kanakairapyangayashtih krtaa |

kim tvevam kavibhih prataaritamanaastattvam vijaanannapi

tvangmaasaasthimayam vapurmrgadrshaam mando janah sevate || 46 ||

Wenn nun in Wahrheit der Mond nicht zu ihrem Antlitz geworden, das blaue Lotuspaar nicht aus ihren Augen strahlt und ihre Feengestalt nicht aus Gold geformt ist?

Warum verführen Dichter, die doch die Wahrheit kennen, dann unsere Herzen so, dass wir, blöde geworden, dem aus Haut, Fleisch und Knochen gemachten Körper von Gazellenäugigen immer wieder erliegen?

लीलावतीनां सहजा विलासास्

ता एव मूढस्य हृदि स्फुरन्ति ।

रागो नलिन्या हि निसर्गसिद्धस्

तत्र भ्रमत्येव मुधा षडङ्घ्रिः ॥ ४७ ॥

lilaavatiinaam sahajaa vilaasaas

taa eva muudhasya hrdi sphuranti |

raago nalinyaa hi nisargasiddhas

tatra bhramatyeva mudhaa shadanghrih || 47 ||

Der Anmutigen angeborene liebliche Reize sind es,

die in des Betörten Herze nachvibrieren.

Natürlich erlangte Röte im Lotoskelch

lässt umsonst das Sechsbein ihn umtaumeln. 

यदेतत्पूर्णेन्दुद्युतिहरमुदाराकृति परं

मुखाब्जं तन्वङ्ग्याः किल वसति यत्राधरमधु ।

इदं तत्किंपाकद्रुमफलमिदानीमतिरसं

व्यतीतेऽस्मिन् काले विषमिव भविष्यत्यसुखदम् ॥ ४८ ॥

yadetatpuurnendudyutiharamudaaraakrti param

mukhaabjam tanvangyaah kila vasati yatraadharamadhu |

idam tatkimpaakadrumaphalamidaaniimatirasam

vyatiite*smin kaale vishamiva bhavishyatyasukhadam || 48 ||

Was jetzt noch das sich Vollmondglanz holende Lotusantlitz einer jungen Frau

von edler Gestalt ist, auf deren Unterlippen Blütenhonig sitzt,

wird, wenn diese Zeit vorbei ist, wie des Brechnussbaumes bittre Frucht

ein Verderben bringendes Gift sein.

Shringara 41 - 44: Selbsttäuschung. Für immer umschlungen

कामिनीगर्हणम्

kaaminiigarhanam

Weiberschelte

कान्तेत्युत्पललोचनेति विपुलश्रोणीभरेत्युन्नमत्

पीनोत्तूङ्गपयोधरेति सुमुखाम्भोजेतिसुभ्रूरिति ।

दृष्ट्वा मुह्यति मोदतेऽभिरमते प्रस्तौति विद्वानपि

प्रत्यक्षाशुचिभास्त्रिकां स्त्रियमहो मोहस्य दुश्चेष्टितम् ॥ ४१ ॥

kaantetyutpalalocaneti vipulashroniibharetyunnamat

piinottuungapayodhareti sumukhaambhojetisubhruuriti |

drshtvaa muhyati modate*bhiramate prastauti vidvaanapi

pratyakshaashucibhaastrikaam striyamaho mohasya dushceshtitam || 41 ||

Welch Liebreiz! Augen wie der blaue Lotus! Üppiger Hüften und Schenkel Last! Dralle, milchstrotzende Brüste! Ein Seerosengesichtchen! Dieser Brauen kühne Schwung!

So er solches sieht, singt, ja schwärmt beglückt und fassungslos sogar der Weise.

Vor Augen aber hat ein Weib er mit nicht mehr ganz sauberen Hängeschläuchen.

Seht nur des Verwirrspiels schändliche Possen!

स्मृता भवति तापाय दृष्टा चोन्मादकारिणी ।

स्पृष्टा भवति मोहाय सा नाम दयिता कथम् ॥ ४२ ॥

smrtaa bhavati taapaaya drshtaa conmaadakaarinii |

sprshtaa bhavati mohaaya saa naama dayitaa katham || 42 ||

Erinnert wird sie Fieberglut, gesehen macht sie Rauschgefühl.

Berührt führt sie in den Wahnsinn: Warum heißt so eine „Geliebte“?

तावदेवामृतमयी यावल्लोचनगोचरा ।

चक्षुष्पथादतीता तु विषादप्यतिरिच्यते ॥ ४३ ॥

taavadevaamrtamayii yaavallocanagocaraa |

cakshushpathaadatiitaa tu vishaadapyatiricyate || 43 ||

Solange wir sie vor Augen haben, ist sie der reinste Unsterblichkeitstrank.

Kaum aber tritt sie aus dem Blickfeld heraus, schon ist sie tödlicher als jedes Gift.

नामृतं न विषं किंचिदेतां मुक्त्वा नितम्बिनीम् ।

सैवामृतलता युक्ता विरक्ता विषवल्लरी ॥ ४४ ॥

naamrtam na visham kimcidetaam muktvaa nitambiniim |

saivaamrtalataa yuktaa viraktaa vishavallarii || 44 ||

Verläßt man selbst eine Kurvenreiche, so läßt man weder Lebenselixir noch Gift zurück.

Sie ist die Nektarrebe, wenn sie liebt, gleichgültig ein giftig Schlinggewächs.