Shringara 78 - 80: unerbittlich schlägt Kama zu, das Frauensiegel

कृशः काणः खञ्जः श्रवणरहितः पुच्छविकलो

व्रणी मायाक्लिन्नः कृमिकुलशतैरावृततनुः ।

क्षुधाक्षामो जीर्णः पिठरककपालार्पितगलः

शुनीमन्वेति श्वा हतमपिच हन्त्येव मदनः ॥ ७८ ॥

krshah kaanah khanjah shravanarahitah pucchavikalo

vranii maayaaklinnah krmikulashatairaavrtatanuh |

kshudhaakshaamo jiirnah pitharakakapaalaarpitagalah

shuniimanveti shvaa hatamapica hantyeva madanah || 78 ||

Abgemagert, einäugig, lahmend, ein Ohr abgerissen, den Schwanz verkrüppelt,

mit eiternassen Wunden übersät, wimmelnd von Maden der Balg,

von Hunger entkräftet, altersschwach, den knochigen Schädel auf dem Halse 

schleicht so ein Hund der Hündin nach. Den Geschlagenen schlägt der Lustgott noch.

स्त्रीमुद्रां कुसुमायुधस्य परमां सर्वार्थसम्पत्करीं

ये मूढाः प्रविहाय यान्ति कुधियो मिथ्याफलान्वेषिणः ।

ते तेनैव निहत्य निर्दयतरं नग्नीकृता मुण्डिताः

केचित्पञ्चशिखीकृताश्च जटिलाः कापालिकाश्चापरे ॥ ७९ ॥

striimudraam kusumaayudhasya paramaam sarvaarthasampatkariim

ye muudhaah pravihaaya yaanti kudhiyo mithyaaphalaanveshinah |

te tenaiva nihatya nirdayataram nagniikrtaa munditaah

kecitpancashikhiikrtaashca jatilaah kaapaalikaashcaapare || 79 ||

Toren wie sie haben das höchste, alle Wünsche erfüllende Frauensiegel des mit 

Blumengeschossen Bewaffneten gebrochen und ziehen engstirnig trügerischem Lohne 

folgend von eben diesem gnadenlos niedergestreckt nackt ausgezogen, kahlköpfig die einen, 

fünf verfilzte Mähnen tragend, aus Schädelschalen essend die anderen, dahin.

विश्वामित्रपराशरप्रभृतयो वाताम्बुपर्णाशना

स्तेऽपिस्त्रीमुखपङ्कजं सुललितं दृष्ट्वैव मोहं गताः ।

शाल्यन्नं सघृतं पयो दधियुतं ये भुञ्जते मानवा

स्तेषामिन्द्रियनिग्रहो यदि भवे द्विन्ध्यः प्लवेत्सागरे ॥ ८० ॥

vishvaamitraparaasharaprabhrtayo vaataambuparnaashanaa

ste’pistriimukhapankajam sulalitam drshtvaiva moham gataah |

shaalyannam saghrtam payo dadhiyutam ye bhunjate maanavaa

steshaamindriyanigraho yadi bhave dvindhyah plavetsaagare || 80 ||

Wenn schon Wind, Wasser und Blätter essende Einsiedler, angefangen mit Vishvamitra und Parashara, das entzückende Lotusgesicht einer Frau sehend in die Irre gingen,

wie soll dann ein Mensch, der Korn, Öliges, Milch und Käse ißt, dabei seine Gefühle im Griff haben? Wenn das so wäre, würde ja das Vindhyagebirge übers Meer schwimmen!