Shringara 93 - 96: mit Säften aufgeladen

इतो विद्युद्वल्ली विलसितमितः केतकितरोः

स्फुरद्गन्धः प्रोद्यज्जलदनिनदस्फूर्जितमितः ।

इतः केकीक्रीडाकलकलरवैः पक्ष्मलदृशां

कथं यास्यन्त्येते विरहदिवसाः सम्भृतरसाः ॥ ९३ ॥

ito vidyudvallii vilasitamitah ketakitaroh

sphuradgandhah prodyajjaladaninadasphuurjitamitah |

itah kekiikriidaakalakalaravaih pakshmaladrshaam

katham yaasyantyete virahadivasaah sambhrtarasaah || 93 ||

Hier zuckende Wolkenblitze, dort des Ketakibaumes explodierender Duft,

hier ein Donnerschlag aus Wolkentürmen, dort balzender Pfauen lärmender Lockruf -  

Wie sollten in Tagen der Trennung voll im Saft stehende Frauen, die all das unter verlängerten Augenwimpern hervor betrachten, noch weiterziehen können?

असूचीसंचारे तमसि नभसि प्रौढजलद

ध्वनिप्राज्ञंमन्ये पतति पृष्टतानां च निचये ।

इदं सौदामन्याः कनककमनीयं विलसितं

मुदं च म्लानिं च प्रथयति पथि स्वैरसुदृशाम् ॥ ९४ ॥

asuuciisamcaare tamasi nabhasi praudhajalada

dhvanipraajnammanye patati prshtataanaam ca nicaye |

idam saudaamanyaah kanakakamaniiyam vilasitam

mudam ca mlaanim ca prathayati pathi svairasudrshaam || 94 ||

Beim Gang durch tiefste Finsternis im Herbst, vom Donner aus dichten Regenwolken eigentlich aufgeweckt, stolpert sie im Schauer aus sehnlich erwarteten Tropfen.

Lieblichen Goldglanz von Blitzen bestrahlt, Euphorie und Traurigkeit hält der Pfad bereit, 

den Frauen mit scharfen Augen vorsichtig betreten.

आसारेण न हर्म्यतः प्रियतमैर्यातुं बहिश्शक्यते

शीतोत्कम्पनिमित्तमायतदृशा गाढं समालिङ्ग्यते ।

जाताः शीकरशीतलाश्च मरुतो रत्यन्तखेदच्छिदो

धन्यानां बत दुर्दिनं सुदिनतां याति प्रियासङ्गमे ॥ ९५ ॥

aasaarena na harmyatah priyatamairyaatum bahishshakyate

shiitotkampanimittamaayatadrshaa gaadham samaalingyate |

jaataah shiikarashiitalaashca maruto ratyantakhedacchido

dhanyaanaam bata durdinam sudinataam yaati priyaasangame || 95 ||

Von Freundinnen umringt kann einer sein Haus nicht verlassen und wird

von weiblichen Wesen mit weiten Augen sobald ihn fröstelt fest umarmt.

Nasser, eiskalter, jeder Lust ein Ende bereitender Wind ist aufgekommen – an schweren Tagen

 wie diesem ist recht glücklich und gesund, wer in die Arme der Liebsten flieht.

अर्धं सुप्त्वा निशायाः सरभससुरतायासखिन्नश्लथाङ्गः

प्रोद्भूतासह्यतृष्णो मधुमदनिरतो हर्म्यपृष्ठे विविक्ते ।

सम्भोगक्लान्तकान्ताशिथिलभुजलतावर्जितं कर्करीतो

ज्योत्स्नाभिन्नाच्छधारं पिबति न सलिलं शारदं मन्दपुण्यः ॥ ९६ ॥

ardham suptvaa nishaayaah sarabhasasurataayaasakhinnashlathaangah

prodbhuutaasahyatrshno madhumadanirato harmyaprshthe vivikte |

sambhogaklaantakaantaashithilabhujalataavarjitam karkariito

jyotsnaabhinnaacchadhaaram pibati na salilam shaaradam mandapunyah || 96 ||

Nach halb durchschlafner Nacht, vom heftigen Lustwerk matt, mit schlaffen Gliedern

aufgestanden um quälenden Durst mit Schlucken Weines zu stillen, allein auf dem Flachdach, auch der zitternde, schlanke Arm der vom Liebesspiel erschöpften Buhlin

hält kein Wasserschälchen, sodass, wer keinen im Mondschein gemischten, klaren Strahl herbstlichen Wassers zu trinken bekam, nur schleppend gesegnet ward.