पञ्चमस्तरङ्गः pancamastarangah Die 5. Welle Kapitel 5
ततोऽन्येद्युरुपेतां तां प्रातः सोमप्रभां सखीम् । कलिङ्गसेना विश्रम्भात्कथां कुर्वत्युवाच सा ॥ १
tato’nyedyurupetaam taam praatah somaprabhaam sakhiim | kalingasenaa vishrambhaatkathaam kurvatyuvaaca saa || 1
Als am Morgen darauf Somaprabha herbeikam, gestand Kalingasena der Freundin im Vertrauen:
मां प्रसेनजिते राज्ञे तातो दास्यति निश्चितम् । एतच्छ्रुतं मयाम्बातो दृष्टो वृद्धः स च त्वया ॥ २
maam prasenajite raajne taato daasyati nishcitam | etacchrutam mayaambaato drshto vrddhah sa ca tvayaa || 2
„Mein Vater ist fest entschlossen, mich dem König Prasenajit zu geben. Das habe ich von meiner Mutter gehört. Du hast den Greis ja gesehen.
वत्सेशस्तु यथा रूपे त्वयैव कथितस्तथा । श्रुतिमार्गप्रविष्टेन हृतं तेन यथा मनः ॥ ३
vatseshastu yathaa ruupe tvayaiva kathitastathaa | shrutimaargapravishtena hrtam tena yathaa manah || 3
Du hast mir den König von Vatsa in seiner ganzen Schönheit so geschildert, daß er mir durch den Gehörgang ins Herze eingedrungen ist.
तत्प्रसेनजितं पूर्वं प्रदर्श्य नय तत्र माम् । आस्ते वत्सेश्वरो यत्र किं तातेन किमम्बया ॥ ४
tatprasenajitam puurvam pradarshya naya tatra maam | aaste vatseshvaro yatra kim taatena kimambayaa || 4
Also zeig mir zuerst Prasenajit, und bring mich dann da hin, wo Vatseshvara ist. Was kümmern mich Vater und Mutter?“
एवमुक्तवतीं तां च सोत्कां सोमप्रभाब्रवीत् । गन्तव्यं यदि तद्यामो यन्त्रेण व्योमगामिना ॥ ५
evamuktavatiim taam ca sotkaam somaprabhaabraviit | gantavyam yadi tadyaamo yantrena vyomagaaminaa || 5
Der solchermaßen Ungeduldigen erwiderte Somaprabha: „Wenn wir fahren müssen, laß uns eine lufttaugliche Kutsche nehmen.
किं तु सर्वं गृहाण त्वं निजं परिकरं यतः । दृष्ट्वा वत्सेश्वरं भूयो नागन्तुमिह शक्ष्यसि ॥ ६
kim tu sarvam grhaana tvam nijam parikaram yatah | drshtvaa vatseshvaram bhuuyo naagantumiha shakshyasi || 6
Nimm aber alle deine Dienstboten mit, denn wenn du Vatsesha erst gesehen hast, kannst du nicht wieder herkommen.
न च त्वं द्रक्ष्यसि पुनः पितरौ न स्मरिष्यसि । दूरस्थां प्राप्तदयिता विस्मरिष्यसि मामपि ॥ ७
na ca tvam drakshyasi punah pitarau na smarishyasi | duurasthaam praaptadayitaa vismarishyasi maamapi || 7
Du wirst auch deine Eltern nicht mehr wiedersehen oder an sie denken. Und wenn du erst deinen Geliebten gefunden hast, wirst du auch mich, die ich ja weit weg bin, vergessen.
नह्येवमहमेष्यामि भर्तृवेश्मनि ते सखि । तच्छ्रुत्वा राजकन्या सा रुदती तामभाषत ॥ ८
nahyevamahameshyaami bhartrveshmani te sakhi | tacchrutvaa raajakanyaa saa rudatii taamabhaashata || 8
Denn ich werde das Haus deines Mannes bestimmt nicht betreten, meine Liebe.“ Als die Prinzessin das hörte, sprach sie unter Tränen zu ihr:
तर्हि वत्सेश्वरं तं त्वमिहैवानय मे सखि । नोत्सहे तत्र हि स्थातुं क्षणमेकं त्वया विना ॥ ९
tarhi vatseshvaram tam tvamihaivaanaya me sakhi | notsahe tatra hi sthaatum kshanamekam tvayaa vinaa || 9
„Bring in dem Fall doch lieber den Vatseshvara hierher, liebe Freundin. Ohne dich schaff ich es hier einfach nicht zu sein.
नानिन्ये चानिरुद्धः किमुपायाच्चित्रलेखया । जानत्यपि तथा चैतां मत्तस्त्वं तत्कथां शृणु ॥ १०
naaninye caaniruddhah kimupaayaaccitralekhayaa | jaanatyapi tathaa caitaam mattastvam tatkathaam shrnu || 10
Und wurde nicht auch Aniruddha mit Hilfe von Citralekha herbeigeholt? Du kennst sie zwar, doch laß mich dir die Geschichte erzählen. Hör zu:
बाणासुरस्य तनया बभुवोषेति विश्रुता । तस्याश्चाराधिता गौरी पतिप्राप्त्यै वरं ददौ ॥ ११
baanaasurasya tanayaa babhuvosheti vishrutaa | tasyaashcaaraadhitaa gaurii patipraaptyai varam dadau || 11
Der Dämon Bana hatte eine Tochter, die berühmte Usha. Von ihr beeindruckt gewährte Shivas Gattin Gauri ihr einen Wunsch, der ihren künftigen Ehemann betraf:
स्वप्ने प्राप्स्यसि यत्सङ्गं स ते भर्ता भवेदिति । ततो देवकुमाराभं किंचित्स्वप्ने ददर्श सा ॥ १२
svapne praapsyasi yatsangam sa te bhartaa bhavediti | tato devakumaaraabham kimcitsvapne dadarsha saa || 12
„Im Traum bist du mit einem vereint, der dein Mann sein wird!“ Dann sah sie im Traum diesen Mann, der einem göttlichen Prinzen ähnlich sah.
गान्धर्वविधिना तेन परिणीता तथैव च । प्राप्ततत्सत्यसम्भोगा प्राबुध्यत निशाक्षये ॥ १३
gaandharvavidhinaa tena pariniitaa tathaiva ca | praaptatatsatyasambhogaa praabudhyata nishaakshaye || 13
Er ehelichte sie nach dem Elfenritual, und sie genoss die Freuden einer echten Vereinigung mit ihm, bis sie gegen Ende der Nacht erwachte.
अदृष्ट्वा तं पतिं दृष्टं दृष्ट्वा सम्भोगलक्षणम् । स्मृत्वा गौरीवरं साभूत्सातङ्कभयविस्मया ॥ १४
adrshtvaa tam patim drshtam drshtvaa sambhogalakshanam | smrtvaa gauriivaram saabhuutsaatankabhayavismayaa || 14
Den geträumten Gatten sah sie zwar nicht mehr, wohl aber die Spuren einer stürmischen Liebe. Als sie sich an die Wunschzusage der Gauri erinnerte, war sie unruhig, ängstlich und verwundert.
ताम्यन्ती च ततः सा तं स्वप्ने दृष्टं प्रियं विना । पृच्छन्त्यै चित्रलेखायै सख्यै सर्वं शशंस तत् ॥ १५
taamyantii ca tatah saa tam svapne drshtam priyam vinaa | prcchantyai citralekhaayai sakhyai sarvam shashamsa tat || 15
Als sie ohne den Liebsten, den sie im Traum gesehen, nach Atem rang, befragte ihre Freundin Citralekha sie, und da erzählte sie ihr alles.
सापि नामाद्यभिज्ञानं न किंचित्तस्य जानती । योगेश्वरी चित्रलेखा तामुषामेवमब्रवीत् ॥ १६
saapi naamaadyabhijnaanam na kimcittasya jaanatii | yogeshvarii citralekhaa taamushaamevamabraviit || 16
Doch wußte Usha weder seinen Namen noch ein anderes Erkennungsmal, sodaß die in den Zauberkünsten bewanderte Citralekha sie erinnerte:
सखि देवीवरस्यायं प्रभावोऽत्र किमुच्यते । किं त्वभिज्ञानशून्यस्ते सोऽन्वेष्टव्यः प्रियः कथम् ॥ १७
sakhi deviivarasyaayam prabhaavo’tra kimucyate | kim tvabhijnaanashuunyaste so’nveshtavyah priyah katham || 17
„Liebe Freundin, das ist nun mal die Konsequenz göttlicher Wunschgewährung. Was soll man da noch sagen? Wie sollen wir also nach deinem Liebsten suchen, wenn du kein Merkmal hast?
परिजानासि चेत्तं ते ससुरासुरमानुषम् । जगल्लिखामि तन्मध्ये तं मे दर्शय येन सः ॥ १८
parijaanaasi cettam te sasuraasuramaanusham | jagallikhaami tanmadhye tam me darshaya yena sah || 18
Damit du ihn wiedererkennst, male ich die Welt samt Göttern, Dämonen und Menschen. Unter denen zeigst du ihn mir dann,
आनीयते मयेत्युक्ता सा तथेत्युदिते तया । चित्रलेखा क्रमाद्विश्वमलिखद्वर्णवर्तिभिः ॥ १९
aaniiyate mayetyuktaa saa tathetyudite tayaa | citralekhaa kramaadvishvamalikhadvarnavartibhih || 19
damit ich ihn dir bringen kann.“ Als Usha sagte: “Mach das so!“, malte Citralekha nach und nach alles in wechselnden Farben.
तत्रोषा सोऽयमित्यस्या हृष्टाङ्गुल्या सकम्पया । द्वारावत्यां यदुकुलादनिरुद्धमदर्शयत् ॥ २०
tatroshaa so’yamityasyaa hrshtaangulyaa sakampayaa | dvaaraavatyaam yadukulaadaniruddhamadarshayat || 20
Bis Usha ausrief: „Der da ist’s!“ und aufgeregt mit bebendem Finger auf Aniruddha wies, den Sproß aus der Yadudynastie in der Stadt Dvaravati.
चित्रलेखा ततोऽवादीत्सखि धन्यासि यत्त्वया । भर्तानिरुद्धः प्राप्तोऽयं पौत्रो भगवतो हरेः ॥ २१
citralekhaa tato’vaadiitsakhi dhanyaasi yattvayaa | bhartaaniruddhah praapto’yam pautro bhagavato hareh || 21
Da sagte Citralekha: „Du bist wirklich gesegnet, daß du dir Aniruddha zum Manne nimmst, den Enkelsohn des erhabenen Vishnu.
योजनानां सहस्रेषु षष्टौ वसति स त्वितः । तच्छ्रुत्वा साधिकौत्सुक्यवशात्तामब्रवीदुषा ॥ २२
yojanaanaam sahasreshu shashtau vasati sa tvitah | tacchrutvaa saadhikautsukyavashaattaamabraviidushaa || 22
Doch lebt er sechzigtausend Meilen von hier.“ Als Usha das hörte, rief sie von maßloser Sehnsucht überwältigt:
नाद्य चेत्सखि तस्याङ्कं श्रये श्रीखण्डशीतलम् । तदत्युद्दामकामाग्निनिर्दग्धां विधि मां मृताम् ॥ २३
naadya cetsakhi tasyaankam shraye shriikhandashiitalam | tadatyuddaamakaamaagninirdagdhaam vidhi maam mrtaam || 23
„Wenn ich nicht heute noch, liebe Freundin, an seinem sandelholzkühlen Busen Zuflucht finde, so wisse, daß ich tot sein werde, verglüht von der unbändig lodernden Flamme meiner Liebe zu ihm!“
श्रुत्वैतच्चित्रलेखा सा तामाश्वास्य प्रियां सखीम् । तदैवोत्पत्य नभसा ययौ द्वारवतीं पुरीम् ॥ २४
shrutvaitaccitralekhaa saa taamaashvaasya priyaam sakhiim | tadaivotpatya nabhasaa yayau dvaaravatiim puriim || 24
Citralekha hörte und tröstete die liebe Freundin. Danach erhob sie sich in den Himmel und flog nach Dvaravati.
ददर्श च पृथूतुङ्गैर्मन्दिरैरब्धिमध्यगाम् । कुर्वती तं पुनः क्षिप्तमन्थाद्रिशिखरभ्रमम् ॥ २५
dadarsha ca prthuutungairmandirairabdhimadhyagaam | kurvatii tam punah kshiptamanthaadrishikharabhramam || 25
Und sie sah die Stadt mit ihren weitläufigen, steil aufragenden Palästen mitten im Meer, die so aussah, als sei der Gipfel des Quirlstabfelsens erneut herumgeschleudert worden.
तस्यां सुप्तं निशि प्राप्य सानिरुद्धं विबोध्य च । उषानुरागं तं तस्मै शशंस स्वप्नदर्शनात् ॥ २६
tasyaam suptam nishi praapya saaniruddham vibodhya ca | ushaanuraagam tam tasmai shashamsa svapnadarshanaat || 26
Es war Nacht. Hier in der Stadt fand sie den schlafenden Aniruddha und weckte ihn. Sie berichtete ihm von Usha, die sich nach einer Traumszene in ihn verliebt hatte.
आदाय चात्ततद्रूपस्वप्नवृत्तान्तमेव तम् । सोत्कं सिद्धिप्रभावेण क्षणेनैवाययौ ततः ॥ २७
aadaaya caattatadruupasvapnavrttaantameva tam | sotkam siddhiprabhaavena kshanenaivaayayau tatah || 27
Er sah genauso aus, wie in jenem Traum, und fieberte dem weiteren Geschehen entgegen. Sie nahm ihn mit und brachte ihn durch ihre Zauberkraft schon im selben Moment zurück.
एत्य चावेक्षमाणायास्तस्याः सख्याः स्ववर्त्मना । प्रावेशयदुषायास्तं गुप्तमन्तःपुरं प्रियम् ॥ २८
etya caavekshamaanaayaastasyaah sakhyaah svavartmanaa | praaveshayadushaayaastam guptamantahpuram priyam || 28
Ihn auf ihren eigenen Wegen führend geleitete sie den Geliebten ins bewachte Frauenhaus, wo Usha ihn schon erwartete.
सा दृष्ट्वैवानिरुद्धं तमुषा साक्षादुपागतम् । अमृतांशुमिवाम्भोधिवेला नाङ्गेष्ववर्तत ॥ २९
saa drshtvaivaaniruddham tamushaa saakshaadupaagatam | amrtaamshumivaambhodhivelaa naangeshvavartata || 29
Als Usha sah, daß Aniruddha in eigener Person gekommen war, gebot sie ebenso wenig über ihre Glieder, wie des Meeres Gezeiten über die Anziehungskraft des Mondes.
ततस्तेन समं तस्थौ सखीदत्तेन तत्र सा । जीवितेनेव मूर्तेन वल्लभेन यथासुखम् ॥ ३०
tatastena samam tasthau sakhiidattena tatra saa | jiiviteneva muurtena vallabhena yathaasukham || 30
Darauf verweilte sie dort nach Herzenslust mit ihrem Liebling, den die Freundin ihr geschenkt, als wäre er das Leben in Person.
तज्ज्ञानात्पितरं चास्याः क्रुद्धं बाणं जिगाय सः । अनिरुद्धः स्ववीर्येण पितामहबलेन च ॥ ३१
tajjnaanaatpitaram caasyaah kruddham baanam jigaaya sah | aniruddhah svaviiryena pitaamahabalena ca || 31
Als ihr Vater Bana davon erfuhr, wurde er wütend. Doch Aniruddha besiegte ihn mit seiner eigenen Tapferkeit und der Kraft seines Großvaters.
ततो द्वारवतीं गत्वा तावभिन्नतनू उभौ । उषानिरुद्धौ जज्ञाते गिरिजाशंकराविव ॥ ३२
tato dvaaravatiim gatvaa taavabhinnatanuu ubhau | ushaaniruddhau jajnaate girijaashankaraaviva || 32
Danach zogen die beiden Unzertrennlichen, Usha und Aniruddha, nach Dvaravati, wo sie miteinander so vertraut wurden wie Shiva und Parvati.
इत्युषायाः प्रियोऽह्नैव मेलितश्चित्रलेखया । त्वं सप्रभावाप्यधिका ततोऽपि सखि मे मता ॥ ३३
ityushaayaah priyo’hnaiva melitashcitralekhayaa | tvam saprabhaavaapyadhikaa tato’pi sakhi me mataa || 33
Somit brachte Citralekha Usha und ihren Geliebten an einem Tag zusammen. Du aber, liebe Freundin, kommst mir noch viel mächtiger vor.
तन्ममानय वत्सेशमिह मा स्म चिरं कृथाः । एवं कलिङ्गसेनातः श्रुत्वा सोमप्रभाब्रवीत् ॥ ३४
tanmamaanaya vatseshamiha maa sma ciram krthaah | evam kalingasenaatah shrutvaa somaprabhaabraviit || 34
Bring also den Vatsesha her zu mir und mach nicht so lange!“ Als Somaprabha Kalingasena so sprechen hörte, sagte sie:
चित्रलेखा सुरस्त्री सा समुत्क्षिप्यानयत्परम् । मादृशी किं विदध्यात्तु परस्पर्शाद्यकुर्वती ॥ ३५
citralekhaa surastrii saa samutkshipyaanayatparam | maadrshii kim vidadhyaattu parasparshaadyakurvatii || 35
„Citralekha ist eine göttliche Frau, die einen Fremden mit sich hochziehen und mitbringen kann. Was aber soll eine wie ich ausrichten, die keinen anderen anfaßt und dergleichen mehr!
तत्त्वां नयामि तत्रैव यत्र वत्सेश्वरः सखि । प्राक्प्रसेनजितं तं ते दर्शयित्वा त्वदर्थिनम् ॥ ३६
tattvaam nayaami tatraiva yatra vatseshvarah sakhi | praakprasenajitam tam te darshayitvaa tvadarthinam || 36
Ich bring dich lieber dahin, wo Vateshvara ist, meine Liebe. Vorher aber will ich dir noch den Prasenajit zeigen, der um dich wirbt!“
इति सोमप्रभोक्ता सा तथेत्युक्त्वा तया सह । कलिङ्गसेना तत्क्लृप्तं मायायन्त्रविमानकम् ॥ ३७
iti somaprabhoktaa saa tathetyuktvaa tayaa saha | kalingasenaa tatklptam maayaayantravimaanakam || 37
Kalingasena war mit Somaprabhas Vorschlag einverstanden. Die bereitstehende Wunderkutsche
तदैवारुह्य नभसा सकोषा सपरिच्छदा । कृतप्रास्थानिका प्रायात्पित्रोरविदिता ततः ॥ ३८
tadaivaaruhya nabhasaa sakoshaa saparicchadaa | krtapraasthaanikaa praayaatpitroraviditaa tatah || 38
mit ihren Schätzen und Dienstboten zusammen besteigend, flog sie, die ihren Aufbruch schon vorbereitet hatte, durch die Luft davon, ohne daß ihre Eltern etwas davon ahnten.
नहि पश्यति तुङ्गं वा श्वभ्रं वा स्त्रीजनोऽग्रतः । स्मरेण नीतः परमां धारां वाजीव सादिना ॥ ३९
nahi pashyati tungam vaa shvabhram vaa striijano’gratah | smarena niitah paramaam dhaaraam vaajiiva saadinaa || 39
Schließlich sehen von Lust geleitete Frauen, wie ihr Rosse zum Galopp anspornende Reiter, weder Felshänge noch Abgründe vor sich.
श्रावस्तीं प्राप्य पूर्वं च तं प्रसेनजितं नृपम् । मृगयानिर्गतं दूराज्जरापाण्डुं ददर्श सा ॥ ४०
shraavastiim praapya puurvam ca tam prasenajitam nrpam | mrgayaanirgatam duuraajjaraapaandum dadarsha saa || 40
Als sie zunächst in Shravasti ankam, sah sie in der Ferne König Prasenajit, wie er, vom Alter schon fahl, zur Jagd ausritt.
वृद्धाद्व्रजास्मादिति तां दूरादिव निषेधता । उद्धूयमानेन मुहुश्चामरेणोपलक्षितम् ॥ ४१
vrddhaadvrajaasmaaditi taam duuradiva nishedhataa | uddhuuyamaanena muhushcaamarenopalakshitam || 41
Zu erkennen war er am hin und her geschwenkten Yakschweifwedel, der sie schon von weitem mit dem Warnruf „Halt dich fern von diesem Greis!“ abzuhalten schien.
सोऽयं प्रसेनजिद्राजा पित्रास्मै त्वं प्रदित्सिता । पश्येति सोमप्रभया दर्शितं सोपहासया ॥ ४२
so’yam prasenajidraajaa pitraasmai tvam praditsitaa | pashyeti somaprabhayaa darshitam sopahaasayaa || 42
Spöttisch auflachend wies Somaprabha auf ihn: „Sieh nur, das also ist König Prasenajit, dem dein Vater dich zur Frau geben will!“
जरयायं वृतो राजा का वृणीतेऽपरा त्वमुम् । तदितः सखि शीघ्रं मां नय वत्सेश्वरं प्रति ॥ ४३
jarayaayam vrto raajaa kaa vrniite’paraa tvamum | taditah sakhi shiighram maam naya vatseshvaram prati || 43
„Den König hat das Alter schon erwählt. Wer sonst sollte den noch wollen! Also bring mich, liebe Freundin, eiligst weg von hier, hin zum Herrn von Vatsa!“
इति सोमप्रभां चोक्त्वा तत्क्षणं सा तया सह । कलिङ्गसेना व्योम्नैव कौशाम्बीं नगरीं ययौ ॥ ४४
iti somaprabhaam coktvaa tatkshanam saa tayaa saha | kalingasenaa vyomnaiva kaushaambiim nagariim yayau || 44
sagte Kalingasena noch zu Somaprabha, als sie schon mit ihr über den Dächern von Kaushambi schwebte.
तत्रोद्यानगतं सा तं वत्सेशं सख्युदीरितम् । ददर्श दूरात्सोत्कण्ठा चकोरीवामृतत्विषम् ॥ ४५
tatrodyaanagatam saa tam vatsesham sakhyudiiritam | dadarsha duuraatsotkanthaa cakoriivaamrtatvisham || 45
Die Freundin deutete dort in einem Garten auf Vatsesha, den sie von Weitem sehnsüchtig anstarrte wie das Rebhuhn den Lebenswasser spendenden Mond.
सा तदुत्फुल्लया दृष्ट्या हृन्न्यस्तेन च पाणिना । प्रविष्टोऽयं पथानेन मामत्रेत्यब्रवीदिव ॥ ४६
saa tadutphullayaa drshtyaa hrnnyastena ca paaninaa | pravishto’yam pathaanena maamatretyabraviidiva || 46
Die Augen weit geöffnet, die Hand ans Herz gelegt schien sie zu sagen: Auf diesem Wege drang er in mich ein!
सखि संगमयाद्यैव वत्सराजेन मामिह । एनं विलोक्य हि स्थातुं न शक्ता क्षणमप्यहम् ॥ ४७
sakhi samgamayaadyaiva vatsaraajena maamiha | enam vilokya hi sthaatum na shaktaa kshanamapyaham || 47
„Freundin, bring mich heute noch mit dem König von Vatsa zusammen! Nun, da ich ihn gesehen habe, kann ich keinen Moment mehr ruhig stehen.“
इति चोक्तवतीं तां सा सखी सोमप्रभाब्रवीत् । अद्याशुभं मया किंचिन्निमित्तमुपलक्षितम् ॥ ४८
iti coktavatiim taam saa sakhii somaprabhaabraviit | adyaashubham mayaa kimcinnimittamupalakshitam || 48
Doch als sie das sagte, erwiderte ihre Freundin Somaprabha: „Heute habe ich ein böses Omen gesehen.
तदिदं दिवसं तूष्णीमुद्यानेऽस्मिन्नलक्षिता । अधितिष्ठस्व मा कार्षीः सखि दूरं गतागतम् ॥ ४९
tadidam divasam tuushniimudyaane’sminnalakshitaa | adhitishthasva maa kaarshiih sakhi duuram gataagatam || 49
Bleib den Tag über still im Garten sitzen und lass dich nicht blicken! Zieh erst recht keine Sendboten heran, liebe Freundin!
प्रातरागत्य युक्तिं वां घटयिष्यामि संगमे । अनुधा गन्तुमिच्छामि भर्तुश्चित्तगृहे गृहम् ॥ ५०
praataraagatya yuktim vaam ghatayishyaami samgame | anudhaa gantumicchaami bhartushcittagrhe grham || 50
Morgen komm ich wieder und töpfere einen Vorwand für euer Treffen. Vorerst möchte ich gern heim zu meinem Gatten, denn du bist ja schon in meinem Herzen daheim.“
इत्युक्त्वा तामवस्थाप्य ययौ सोमप्रभा ततः । वत्सराजोऽपि चोद्यानात्स्वमन्दिरमथाविशत् ॥ ५१
ityuktvaa taamavasthaapya yayau somaprabhaa tatah | vatsaraajo’pi codyaanaatsvamandiramathaavishat || 51
Mit diesen Worten ließ Somaprabha sie zurück und flog davon. Vatsaraja wiederum verließ den Garten und ging in seinen Palast.
ततः कलिङ्गसेना सा तत्रस्था स्वमहत्तरम् । यथातत्त्वं स्वसंदेशं दत्त्वा वत्सेश्वरं प्रति ॥ ५२
tatah kalingasenaa saa tatrasthaa svamahattaram | yathaatattvam svasamdesham dattvaa vatseshvaram prati || 52
Kalingasena, die dort zurückgeblieben war, erteilte ihrem Kammerherrn einen ausdrücklichen Befehl für Vatseshvara
प्राहिणोत्प्राङ्निषिद्धापि स्वसख्या शकुनज्ञया । स्वतन्त्रोऽभिनवारूढो युवतीनां मनोभवः ॥ ५३
praahinotpraangnishiddhaapi svasakhyaa shakunajnayaa | svatantro’bhinavaaruudho yuvatiinaam manobhavah || 53
und schickte ihn los, obwohl sie zuvor von ihrer Freundin, die sich in Vorzeichen auskannte, verwarnt worden war. Frei und ungebunden ist die Liebe junger Frauen, die erst kürzlich sie ereilt.
स च गत्वा प्रतीहारमुखेनावेद्य तत्क्षणम् । महत्तरः प्रविश्यैवं वत्सराजं व्यजिज्ञपत् ॥ ५४
sa ca gatvaa pratiihaaramukhenaavedya tatkshanam | mahattarah pravishyaivam vatsaraajam vyajijnapat || 54
Der Kämmerer lief los, ließ sich vom Torwächter ankündigen, trat vor Vatsaraja und meldete:
राजन्कलिङ्गदत्तस्य राज्ञस्तक्षशिलापतेः । सुता कलिङ्गसेनाख्या श्रुत्वा त्वां रूपवत्तरम् ॥ ५५
raajankalingadattasya raajnastakshashilaapateh | sutaa kalingasenaakhyaa shrutvaa tvaam ruupavattaram || 55
„König, der Herr über Takshila, König Kalingadatta, hat eine Tochter, Kalingasena, und die hat gehört, daß du der Schönste bist.
स्वयंवरार्थमिह ते सम्प्राप्ता त्यक्तबान्धवा । मायायन्त्रविमानेन सानुगा व्योमगामिना ॥ ५६
svayamvaraarthamiha te sampraaptaa tyaktabaandhavaa | maayaayantravimaanena saanugaa vyomagaaminaa || 56
Sie hat zur Gattenwahl sich herbegeben und ihren Verwandten den Rücken gekehrt. In einem von Maya konstruierten Flugzeug flog sie mit ihrem Hofstaat durch die Luft herbei.
आनीता गुह्यचारिण्या सख्या सोमप्रभाख्यया । मयासुरस्यात्मजया नलकुबेरभार्यया ॥ ५७
aaniitaa guhyacaarinyaa sakhyaa somaprabhaakhyayaa | mayaasurasyaatmajayaa nalakuberabhaaryayaa || 57
Hergeführt hat sie ihre unerkannt reisende Freundin Somaprabha, Tochter des Dämons Maya, Nalakuberas Weib.
तया विज्ञापनायाहं प्रेषितः स्वीकुरुष्व ताम् । युवयोरस्तु योगोऽयं कौमुदीचन्द्रयोरिव ॥ ५८
tayaa vijnaapanaayaaham preshitah sviikurushva taam | yuvayorastu yogo’yam kaumudiicandrayoriva || 58
Sie hat mich mit diesem Antrag geschickt: Mach sie zu der Deinen! Möge die Verbindung von euch Neuvermählten sein wie die von Mondschein und Mond!“
एवं महत्तराच्छ्रुत्वा तं तथेत्यभिनन्द्य च । प्रहृष्टो हेमवस्त्राद्यैर्वत्सराजोऽभ्यपूजयत् ॥ ५९
evam mahattaraacchrutvaa tam tathetyabhinandya ca | prahrshto hemavastraadyairvatsaraajo’bhyapuujayat || 59
Als der König von Vatsa das von dem Kammerherrn vernahm, empfing er ihn freundlich und ehrte ihn mit Gold und Gewändern.
आहूय चाब्रवीन्मन्त्रिमुख्यं यौगन्धरायणम् । राज्ञः कलिङ्गदत्तस्य ख्यातरूपा क्षितौ सुता ॥ ६०
aahuuya caabraviinmantrimukhyam yaugandharaayanam | raajnah kalingadattasya khyaataruupaa kshitau sutaa || 60
Er rief seinen Ministerpräsidenten Yaugandharayana und sagte zu ihm: „König Kalingadattas Tochter, die für ihre Schönheit weltberühmte
स्वयं कलिङ्गसेनाख्या वरणाय ममागता । तद्ब्रूहि शीघ्रमत्याज्यां कदा परिणयामि ताम् ॥ ६१
svayam kalingasenaakhyaa varanaaya mamaagataa | tadbruuhi shiighramatyaajyaam kadaa parinayaami taam || 61
Kalingasena, ist von sich aus zur Gattenwahl erschienen. Sag mir schnell, wann ich sie, die Unabweisbare, heiraten kann!“
इत्युक्तो वत्सराजेन मन्त्री यौगन्धरायणः । अस्यायतिहितापेक्षी क्षणमेवमचिन्तयत् ॥ ६२
ityukto vatsaraajena mantrii yaugandharaayanah | asyaayatihitaapekshii kshanamevamacintayat || 62
Als der König von Vatsa das sagte, mußte Minister Yaugandharayana, dem am Glück seines Königs auf lange Sicht gelegen war, einen Moment überlegen:
कलिङ्गसेना सा तावत्ख्यातरूपा जगन्त्रये । नास्त्यन्या तादृशी तस्यै स्पृहयन्ति सुरा अपि ॥ ६३
kalingasenaa saa taavatkhyaataruupaa jagantraye | naastyanyaa taadrshii tasyai sprhayanti suraa api || 63
‚Sicher ist Kalingasena in den drei Welten für ihre Schönheit berühmt. Keine andere ist wie sie. Sogar die Götter springen auf sie an.
तां लब्ध्वा वत्सराजोऽयं सर्वमन्यत्परित्यजेत् । देवी वासवदत्ता च ततः प्राणैर्वियुज्यते ॥ ६४
taam labdhvaa vatsaraajo’yam sarvamanyatparityajet | devii vaasavadattaa ca tatah praanairviyujyate || 64
Wenn Vatsaraja die kriegt, setzt er alles andere aufs Spiel: Dann wird Königin Vasavadatta von ihren Lebensgeistern verlassen,
नरवाहनदत्तोऽपि नश्येद्राजसुतस्ततः । पद्मावत्यपि तत्स्नेहाद्देवी जीवति दुष्करम् ॥ ६५
naravaahanadatto’pi nashyedraajasutastatah | padmaavatyapi tatsnehaaddevii jiivati dushkaram || 65
Prinz Naravahanadatta wird untergehen, und der Königin Padmavati wird aus Liebe zu ihm kaum noch was am Leben liegen.
ततश्चण्डमहासेनप्रद्योतौ पितरौ द्वयोः । देव्योर्विमुञ्चतः प्राणान्विकृतिं वापि गच्छतः ॥ ६६
tatashcandamahaasenapradyotau pitarau dvayoh | devyorvimuncatah praanaanvikrtim vaapi gacchatah || 66
Dann werden Candamahasena und Pradyota, die Väter der beiden Königinnen, entweder ihr Leben verlieren oder zu Feinden.
एवं च सर्वनाशः स्यान्न च युक्तं निषेधनम् । राज्ञोऽस्य व्यसनं यस्माद्वारितस्याधिकीभवेत् ॥ ६७
evam ca sarvanaashah syaanna ca yuktam nishedhanam | raajno’sya vyasanam yasmaadvaaritasyaadhikiibhavet || 67
Das wäre dann der totale Untergang. Doch wäre auch Widerstand unangebracht, weil des Königs Laster, wenn man ihn hindern wollte, nur noch schlimmer würde.
तस्मादनुप्रवेशस्य सिद्ध्यै कालं हराम्यहम् । इत्यालोच्य स वत्सेशं प्राह यौगन्धरायणः ॥ ६८
tasmaadanupraveshasya siddhyai kaalam haraamyaham | ityaalocya sa vatsesham praaha yaugandharaayanah || 68
Darum muß ich, bis eine glückliche Lösung gefunden ist, Zeit gewinnen!‘, überlegte Yaugandharayana und sprach zu Vatsesha:
देव धन्योऽसि यस्यैषा स्वयं ते गृहमागता । कलिङ्गसेना भृत्यत्वं प्राप्तश्चैतत्पिता नृपः ॥ ६९
deva dhanyo’si yasyaishaa svayam te grhamaagataa | kalingasenaa bhrtyatvam praaptashcaitatpitaa nrpah || 69
„Du hast Glück, König, daß diese Kalingasena von sich aus in dein Haus kam. Damit wurde ihr Vater, der König, zu deinem Diener.
तत्त्वया गणकान्पृष्ट्वा सुलग्नेऽस्या यथाविधि । कार्यः पाणिग्रहो राज्ञो बृहतो दुहिता ह्यसौ ॥ ७०
tattvayaa ganakaanprshtvaa sulagne’syaa yathaavidhi | kaaryah paanigraho raajno brhato duhitaa hyasau || 70
Zieh die Astrologen zu Rate, damit die Heirat mit ihr den Regeln gemäß zu einem günstigen Zeitpunkt erfolgt. Schließlich ist sie die Tochter eines mächtigen Königs.
अद्यास्या दीयतां तावद्योग्यं वासगृहं पृथक् । दासीदासा विसृज्यन्तां वस्त्राण्याभरणानि च ॥ ७१
adyaasyaa diiyataam taavadyogyam vaasagrham prthak | daasiidaasaa visrjyantaam vastraanyaabharanaani ca || 71
Gib ihr für heute ein geeignetes einzelnes Wohnhaus und gewähre ihr Sklavinnen und Sklaven, Gewänder und Schmuck.“
इत्युक्तो मन्त्रिमुखेन वत्सराजस्तथेति तत् । प्रहृष्टहृदयः सर्वं सविशेषं चकार सः ॥ ७२
ityukto mantrimukhena vatsaraajastatheti tat | prahrshtahrdayah sarvam savishesham cakaara sah || 72
Nach dieser Ansage aus dem Mund seines Ministers stimmte der König von Vatsa zu. Frohen Herzens erledigte er alles mit besonderer Sorgfalt.
कलिङ्गसेना च ततः प्रविष्टा वासवेश्म तत् । स्वमनोरथमासन्नं मत्वा प्राप परां मुदम् ॥ ७३
kalingasenaa ca tatah pravishtaa vaasaveshma tat | svamanorathamaasannam matvaa praapa paraam mudam || 73
Kalingasena bezog ihr Wohnhaus. Sich am Ziel ihrer Wünsche wähnend erlangte sie höchste Verzückung.
यौगन्धरायणः सोऽपि क्षणाद्राजकुलात्ततः । निर्गत्य स्वगृहं गत्वा धीमानेवमचिन्तयत् ॥ ७४
yaugandharaayanah so’pi kshanaadraajakulaattatah | nirgatya svagrham gatvaa dhiimaanevamacintayat || 74
Der weise Yaugandharayana wiederum verließ den königlichen Hof, ging nach Hause und überlegte:
प्रायोऽशुभस्य कार्यस्य कालहारः प्रतिक्रिया । तथा च वृत्रशत्रौ प्राग्ब्रह्महत्यापलायिते ॥ ७५
praayo’shubhasya kaaryasya kaalahaarah pratikriyaa | tathaa ca vrtrashatrau praagbrahmahatya apalaayite || 75
‚Für gewöhnlich ist, sich Zeit zu nehmen, das Mittel gegen unangenehme Pflichten. Das war auch so, als der Wolkenbrecher Indra nach dem Brahmanenmord entflohen war
देवराज्यमवाप्तेन नहुषेणाभिवाञ्छिता । रक्षिता देवगुरुणा शची शरणमाश्रिता ॥ ७६
devaraajyamavaaptena nahushenaabhivaancchitaa| rakshitaa devagurunaa shacii sharanamaashritaa || 76
und Nahusha, kaum daß er die Herrschaft über die Götter errang, Indras Frau Shaci nachstellte, die wiederum bei Brhaspati, dem Lehrer der Götter, Zuflucht suchte und von ihm gerettet wurde,
अद्य प्रातरुपैति त्वामित्युक्त्वा कालहारतः । यावत्स नष्टो नहुषो हुंकाराद्ब्रह्मशापतः ॥ ७७
adya praatarupaiti tvaamityuktvaa kaalahaaratah | yaavatsa nashto nahusho humkaaraadbrahmashaapatah || 77
weil der, um Zeit zu gewinnen, Nahusha mit dem Spruch: ‚ Heute oder morgen wird sie zu dir kommen‘ hinhielt, bis der vom gebrüllten Fluch eines Brahmanen vernichtet wurde.
प्राप्तश्च पूर्ववच्छक्रः स पुनर्देवराजताम् । एवं कलिङ्गसेनार्थे कालः क्षेप्यो मया प्रभोः ॥ ७८
praaptashca puurvavacchakrah sa punardevaraajataam | evam kalingasenaarthe kaalah kshepyo mayaa prabhoh || 78
Danach bestieg Indra seinen Götterthron wie früher. So muß auch ich in der Sache Kalingasena die Zeit meines Herren strecken.‘
इति संचिन्त्य सर्वेषां गणकानां स संविदम् । दूरलग्नप्रदानाय मन्त्री गुप्तं व्यधात्तदा ॥ ७९
iti samcintya sarveshaam ganakaanaam sa samvidam | duuralagnapradaanaaya mantrii guptam vyadhaattadaa || 79
Nach diesen Überlegungen vereinbarte er insgeheim mit allen Astrologen, daß sie einen Hochzeitstermin in ferner Zukunft angeben sollten.
अथ विज्ञाय वृत्तान्तं देव्या वासवदत्तया । आहूय स महामन्त्री स्वमन्दिरमनीयत ॥ ८०
atha vijnaaya vrttaantam devyaa vaasavadattayaa | aahuuya sa mahaamantrii svamandiramaniiyata || 80
Als Königin Vasavadatta von der Geschichte erfuhr, beorderte sie den Premierminister in ihren Palast.
तत्र प्रविष्टं प्रणतं रुदती सा जगाद तम् । आर्य पूर्वं त्वयोक्तं मे यथा देवि मयि स्थिते ॥ ८१
tatra pravishtam pranatam rudatii saa jagaada tam | aarya puurvam tvayoktam me yathaa devi mayi sthite || 81
Als er dort eintrat und sich verneigt hatte, sagte sie weinend zu ihm: „Ehrenwerter, zuerst hast du mir gesagt: ‚Königin, solange ich dieses Amt innehabe,
पद्मावत्या ऋते नान्या सपत्नी ते भविष्यति । कलिङ्गसेनाप्यद्यैषा पश्येह परिणेष्यते ॥ ८२
padmaavatyaa rte naanyaa sapatnii te bhavishyati | kalingasenaapyadyaishaa pashyeha parineshyate || 82
wird es außer Padmavati keine weitere Rivalin für dich geben. Aber sieh nur, jetzt steht diese Kalingasena hier zur Heirat an.
सा च रूपवती तस्यामार्यपुत्रश्च रज्यति । अतो वितथवादी त्वं जातोऽहं च मृताधुना ॥ ८३
saa ca ruupavatii tasyaamaaryaputrashca rajyati | ato vitathavaadii tvam jaato’ham ca mrtaadhunaa || 83
Schön ist sie ja und mein Göttergatte schmachtet nach ihr. Also hast du die Unwahrheit gesagt, und ich bin, scheint’s, wohl jetzt schon tot.“
तच्छ्रुत्वा तामवोचत्स मन्त्री यौगन्धरायणः । धीरा भव कथं ह्येतद्देवि स्यान्मम जीवतः ॥ ८४
tacchrutvaa taamavocatsa mantrii yaugandharaayanah | dhiiraa bhava katham hyetaddevi syaanmama jiivatah || 84
Als er das hörte, sprach Minister Yaugandharayana: „Nur Mut, Königin! Wie sollte das geschehen, solange ich am Leben bin?
त्वया तु नात्र कर्तव्या राज्ञोऽस्य प्रतिकूलता । प्रत्युतालम्ब्य धीरत्वं दर्शनीयानुकूलता ॥ ८५
tvayaa tu naatra kartavyaa raajno’sya pratikuulataa | pratyutaalambya dhiiratvam darshaniiyaanukuulataa || 85
Du solltest dem König hier nicht mit Abneigung begegnen, ganz im Gegenteil, bleibe standhaft und zeig ihm deine Zuneigung.
नातुरः प्रतिकूलोक्तैर्वशे वैद्यस्य वर्तते । वर्तते त्वनुकूलोक्तैः साम्नैवाचरतः क्रियाम् ॥ ८६
naaturah pratikuuloktairvashe vaidyasya vartate | vartate tvanukuuloktaih saamnaivaacaratah kriyaam || 86
Nicht nach Vorwürfen geht der Kranke zum Arzt, sondern wenn man’s gut mit ihm meint, geht er zum Arzt, besonders wenn der die Behandlung mit Sanftmut vornimmt.
प्रतीपं कृष्यमाणो हि नोत्तरेदुत्तरेन्नरः । वाह्यमानोऽनुकूलं तु नोद्योगाद्व्यसनात्तथा ॥ ८७
pratiipam krshyamaano hi nottareduttarennarah | vaahyamaano’nukuulam tu nodyogaadvyasanaattathaa || 87
Wenn man einen gegen den Strom rausziehen will, dann lässt er sich nicht retten. Wenn einer mit dem Strom schwimmt, wird er sowohl von seinem Widerstand wie von seinem Leid erlöst.
अतः समीपमायान्तं राजानं त्वमविक्रिया । उपचारैरुपचरेः सम्वृत्याकारमात्मनः ॥ ८८
atah samiipamaayaantam raajaanam tvamavikriyaa | upacaarairupacareh samvrtyaakaaramaatmanah || 88
Wenn also der König in deine Nähe kommt, umsorgst du ihn unverändert liebevoll, deinen eigentlichen Zustand verbergend.
कलिङ्गसेनास्वीकारं श्रद्दध्यास्तस्य साम्प्रतम् । वृद्धिं ब्रुवाणा राज्यस्य सहाये तत्पितर्यपि ॥ ८९
kalingasenaasviikaaram shraddadhyaastasya saampratam | vrddhim bruvaanaa raajyasya sahaaye tatpitaryapi || 89
Billige einstweilen, daß er Kalingasena zu der Seinen macht. Sag ihm, sein Reich wird mächtiger, wenn ihr Vater sein Verbündeter ist.
एवं कृते च माहात्म्यगुणं दृष्ट्वा परं तव । प्रवृद्धस्नेहदाक्षिण्यो राजासौ भवति त्वयि ॥ ९०
evam krte ca maahaatmyagunam drshtvaa param tava | pravrddhasnehadaakshinyo raajaasau bhavati tvayi || 90
Wenn du das machst, sieht der König, wie großherzig du wirklich bist, und seine Liebe zu dir wächst noch und er wird dich verehren.
मत्वा कलिङ्गसेनां च स्वाधीनां नोत्सुको भवेत् । वार्यमाणस्य वाञ्छा हि विषयेष्वभिवर्धते ॥ ९१
matvaa kalingasenaam ca svaadhiinaam notsuko bhavet | vaaryamaanasya vaanchaa hi vishayeshvabhivardhate || 91
Kalingasena in seiner Macht wähnend wird er nicht ungeduldig sein. Denn das Verlangen eines Mannes nach Dingen in seiner Reichweite wird nur stärker, wenn man ihn daran hindert.
देवी पद्मावती चैतच्छिक्षणीया त्वयानघे । एवं स राजा कार्येऽस्मिन्कालक्षेपं सहेत नः ॥ ९२
devii padmaavatii caitacchikshaniiyaa tvayaanaghe | evam sa raajaa kaarye’sminkaalakshepam saheta nah || 92
Du solltest, o Fehlerlose, auch Königin Padmavati entsprechend instruieren, denn so hält der König unsere Zeitverschiebung in dieser Angelegenheit besser aus.
अतः परं च जानेऽहं पश्येर्युक्तिबलं मम । संकटे हि परीक्ष्यन्ते प्राज्ञाः शूराश्च संगरे ॥ ९३
atah param ca jaane’ham pashyeryuktibalam mama | samkate hi pariikshyante praajnaah shuuraashca samgare || 93
Danach, so hoffe ich, wirst du sehen, wie stark mein Erfindungsreichtum ist. Das Genie erkennt man unter Stress, den Helden im Gefecht.
तद्देवि मा विषण्णा भूरिति देवीं प्रबोध्य ताम् । तयादृतोक्तिः स ययौ ततो यौगन्धरायणः ॥ ९४
taddevi maa vishannaa bhuuriti deviim prabodhya taam | tayaadrtoktih sa yayau tato yaugandharaayanah || 94
Also lass den Kopf nicht hängen, Königin!“ Sie somit aufmunternd und von ihr mit Worten der Hochachtung verabschiedet ging Yaugandharayana davon.
वत्सेश्वरश्च तदहर्न दिवा न रात्रौ देव्योर्द्वयोरपि स वासगृहं जगाम ।
तादृक्स्वयंवररसोपनमत्कलिङ्गसेनासमाननवसंगमसोत्कचेताः ॥ ९५
vatseshvarashca tadaharna divaa na raatrau devyordvayorapi sa vaasagrham jagaama |
taadrksvayamvararasopanamatkalingasenaasamaananavasamgamasotkacetaah || 95
Doch der König von Vatsa betrat den ganzen Tag über weder bei Tageslicht noch bei Nacht die Gemächer der beiden Königinnen, denn in Gedanken war er schon bei der für sie beide gleichermaßen neuen Vereinigung mit Kalingasena, die so leidenschaftlich in ihrer Gattenwahl an ihn herangetreten war.
रात्रिं च दुर्लभरसोत्सुकतातिगाढचिन्तामहोत्सवमहीमिव तां ततस्ते ।
निन्युः स्वसद्मसु पृथक्पृथगेव देवीवत्सेशतत्सचिवमुख्यकलिङ्गसेना ॥ ९६
raatrim ca durlabharasotsukataatigaadhacintaamahotsavamahiimiva taam tataste |
ninyuh svasadmasu prthakprthageva deviivatseshatatsacivamukhyakalingasenaa || 96
Diese Nacht verbrachten, jeder in seinen eigenen Gemächern wie in Erwartung eines Großen Festes, die Königin und ihr Premierminister unter folgenschweren Überlegungen, Vatesesha und Kalingasena sich nach nicht eben leicht zu vollziehender Verschmelzung sehnend.
