आदितस्तरङ्गः ४७ aaditastarangah Kapitel 47
सूर्यप्रभो नामाष्टमो लम्बकः ।
suuryaprabho naamaashtamo lambakah | Suryaprabha, das Achte Buch
चतुर्तस्तरङ्गः caturtastarangah Die 4. Welle Kapitel 4
ततः प्रातः समं सैन्यैः स सुमेरुतपोवनात् । तस्मात्सूर्यप्रभः प्रायाच्छ्रुतशर्मजिगीषया ॥ १
tatah praatah samam sainyaih sa sumerutapovanaat | tasmaatsuuryaprabhah praayaacchrutasharmajigiishayaa || 1
Am Morgen zog Suryaprabha mit seinen Armeen aus Sumerus Asketenhain davon, um Shrutasharma zu besiegen.
तन्निवासस्य निकटं त्रिकूटाद्रेरवाप्य च । आवासितोऽभूत्तत्रस्थं बलेनोत्सार्य तद्बलम् ॥ २
tannivaasasya nikatam trikuutaadreravaapya ca | aavaasito‘bhuuttatrastham balenotsaarya tadbalam || 2
Als sie Shrutasharmans Lager in der Nähe der Dreizackberge erreichten, vertrieben sie seine Armee mit ihren Kräften
und schlugen dort selbst ihr Lager auf.
आवासिते च तत्रास्मिन्ससुमेरुमयादिके । आस्थानस्थे त्रिकूटेशसम्बन्धी दूत आययौ ॥ ३
aavaasite ca tatraasminsasumerumayaadike | aasthaanasthe trikuuteshasambandhii duuta aayayau || 3
Während er dort mit Sumeru, Maya und den anderen lagerte und sich in der Versammlungshalle aufhielt,
kam ein zum Herrn der Dreizackberge gehörender Bote herbei.
सचागत्य जगादैवं सुमेरुं खेचरेश्वरम् । श्रुतशर्मपिता राजा तव संदिष्टवानिदम् ॥ ४
sacaagatya jagaadaivam sumerum khecareshvaram | shrutasharmapitaa raajaa tava samdishtavaanidam || 4
Er trat näher und sprach zu Sumeru, dem Fürsten der Luftläufer:
„Shrutasharmans Vater, der König, hat dir Folgendes anzuzeigen:
दूरस्थस्य न तेऽस्माभिराचारो जातुचित्कृतः । अद्यास्मद्विषयं प्राप्तः स त्वं प्राघुणिकैः सह ॥ ५
duurasthasya na te’smaabhiraacaaro jaatucitkrtah | adyaasmadvishayam praaptah sa tvam praaghunikaih saha || 5
Als du fern von uns weiltest, haben wir dich noch nie verwöhnen dürfen.
Heut hast du mit weiteren Besuchern unsere Lande erreicht.
तदातिथ्यमिदानीं वो विधास्यामो यथोचितम् । श्रुत्वैतं शत्रुसंदेशं सुमेरुः प्रत्युवाच तम् ॥ ६
tadaatithyamidaaniim vo vidhaasyaamo yathocitam | shrutvaitam shatrusamdesham sumeruh pratyuvaaca tam || 6
Da werden wir euch schon die gebotene Gastfreundschaft erweisen!“ Als Sumeru die feindselige Rede hörte, erwiderte er:
साधु नास्मत्समं पात्रमतिथिं प्राप्स्यथापरम् । आतिथ्यं न परे लोके दास्यतीहैव तत्फलम् ॥ ७
saadhu naasmatsamam paatramatithim praapsyathaaparam | aatithyam na pare loke daasyatiihaiva tatphalam || 7
„Schön. Einen anderen Gast, auf den eure Gastfreiheit paßt, kriegt ihr auch nicht.
Nicht in jener, sondern in dieser Welt zahlt Gastfreundschaft sich aus.
तदिमे वयमातिथ्यं क्रियतामित्युदाहृते । सुमेरुणा तथैवागात्स दूतः स्वं प्रभुं प्रति ॥ ८
tadime vayamaatithyam kriyataamityudaahrte | sumerunaa tathaivaagaatsa duutah svam prabhum prati || 8
Hier sind wir. Gewährt uns also eure Gastfreundschaft!“ So formulierte es Sumeru.
„So soll es sein!“ sagte der Bote und ritt zu seinem Herrn zurück.
अथोन्नतप्रदेशस्थास्ते तु सूर्यप्रभादयः । सैन्यानि ददृशुः स्वानि निविष्टानि पृथक्पृथक् ॥ ९
athonnatapradeshasthaaste tu suuryaprabhaadayah | sainyaani dadrshuh svaani nivishtaani prthakprthak || 9
Danach nahmen Suryaprabha und die anderen auf einem Hügel stehend ihre einzeln lagernden Heere in Augenschein.
ततः सुनीथः पितरं स्वमुवाच मयासुरम् । प्रविभागं रथादीनामस्मत्सैन्येऽत्र शंस नः ॥ १०
tatah suniithah pitaram svamuvaaca mayaasuram | pravibhaagam rathaadiinaamasmatsainye’tra shamsa nah || 10
Da bat Sunitha seinen Vater Maya, den Widergott: „Erklär uns, wie die Divisionen unserer Armee, Kampfwagen und so weiter, aufgestellt sind!“
एवं करोमि शृणुतेत्युक्त्वाङ्गुल्या निदर्शयन् । दानवेन्द्रः स सर्वज्ञो वक्तुमेवं प्रचक्रमे ॥ ११
evam karomi shrnutetyuktvaangulyaa nidarshayan | daanavendrah sa sarvajno vaktumevam pracakrame || 11
„Das will ich tun. Hört zu“, sagte der allwissende Fürst der Danavas und begann mit ausgestrecktem Zeigefinger zu erklären:
असौ सुबाहुर्निर्घातो मुष्टिको गोहरस्तथा । प्रलम्बश्च प्रमाथश्च कङ्कटः पिङ्गलोऽपि च ॥ १२
asau subaahurnirghaato mushtiko goharastathaa | pralambashca pramaathashca kankatah pingalo’pi ca || 12
„Da stehen Subahu, Nirghata, Mushtika, dann Gohara, Pralamba, Pramatha, Kankata und Pingala,
वसुदत्तादयश्चैते राजानोऽर्धरथा इमे । अङ्कुरी सुविशालश्च दण्डिभूषणसोमिलाः ॥ १३
vasudattaadayashcaite raajaano’rdharathaa ime | ankurii suvishaalashca dandibhuushanasomilaah || 13
Vasudatta und andere sind halbstarke Könige, die sich ihren Streitwagen mit einem anderen teilen.
Ankurin, Suvishala, Dandin, Bhushana, Somila,
उन्मत्तको देवशर्मा पितृशर्म कुमारकः । एते सहरिदत्ताद्याः सर्वे पूर्णरथा मताः ॥ १४
unmattako devasharmaa pitrsharma kumaarakah | ete saharidattaadyaah sarve puurnarathaa mataah || 14
Unmattaka, Devasharman, Pitrsharman, Kumaraka, Haridatta und andere mehr gelten als vollstarke Kämpfer.
Ein Krieger benutzt einen ganzen Wagen.
प्रकम्पनो दर्पितश्च कुम्भीरो मातृपालितः । महाभटः सोग्रभटो वीरस्वामी सुराधरः ॥ १५
prakampano darpitashca kumbhiiro maatrpaalitah | mahaabhatah sograbhato viirasvaamii suraadharah || 15
Prakampana, Darpita, Kumbhira, Mahabhata, Ugrabhata, Virasvamin, Suradhara,
भण्डीरः सिंहदत्तश्च गुणवर्मा सकीटकः । भीमो भयंकरश्चेति सर्वेऽमी द्विगुणा रथाः ॥ १६
bhandiirah simhadattashca gunavarmaa sakiitakah | bhiimo bhayamkarashceti sarve’mii dvigunaa rathaah || 16
Bhandira, Simhadatta, Gunavarman, Kitaka, Bhima, Bhayamkara – sie alle sind doppelstarke Kämpfer.
Einer benutzt zwei Wagen auf einmal.
विरोचनो वीरसेनो यज्ञसेनोऽथ खुज्जरः । इन्द्रवर्मा शबरकः क्रूरकर्मा निरासकः । १७
virocano viiraseno yajnaseno’tha khujjarah | indravarmaa shabarakah kruurakarmaa niraasakah | 17
Virocana, Virasena, Yajnasena, Khujjara, Indravarman, Shabarakah, Krurakarman, Nirasaka –
भवेयुस्त्रिगुणा एते रथा राजसुताः सुत । सुशर्मा बहुशाली च विशाखः क्रोधनोऽप्ययम् ॥ १८
bhaveyustrigunaa ete rathaa raajasutaah suta | susharmaa bahushaalii ca vishaakhah krodhano’pyayam || 18
das sind die dreimalstarken Prinzen, mein Junge. Sie benutzen drei Wagen auf einmal.
Susharman, Bahushali, Vishakha, dieser Krodhana
प्रचण्डश्चेत्यमी राजपुत्रा रथचतुर्गुणाः । जुञ्जरी वीरवर्मा च प्रवीरवर एव च ॥ १९
pracandashcetyamii raajaputraa rathacaturgunaah | junjarii viiravarmaa ca praviiravara eva ca || 19
und Pracanda – das sind viermalstarke Prinzen. Sie benutzen vier Wagen auf einmal. Junjarin, Viravarman, Praviravara,
सुप्रतिज्ञोऽमरारामश्चण्डदत्तोऽथ जालिकः । त्रयः सिंहभटव्याघ्रभटशत्रुभटा अपि ॥ २०
supratijno’maraaraamashcandadatto’tha jaalikah | trayah simhabhatavyaaghrabhatashatrubhataa api || 20
Supratijna, Mararama, Candadatta, Jalika und diese Drei: Simhabhata, Vyaghrabhata und Shatrubhata –
राजानो राजपुत्राश्च रथाः पञ्चगुणा अमिइ । उग्रवर्मा त्वयं राजपुत्रः स्यात्षड्गुणो रथः ॥ २१
raajaano raajaputraashca rathaah pancagunaa amii | ugravarmaa tvayam raajaputrah syaatshadguno rathah || 21
sind Könige und Prinzen von fünffacher Macht. Ugravarman aber ist ein Prinz von sechsfacher Macht.
राजपुत्रो विशाखश्च सुतन्तुः सुगमोऽपि च । नरेन्द्रशर्मा चेत्येते रथाः सप्तगुणा मताः ॥ २२
raajaputro vishaakhashca sutantuh sugamo‘pi ca | narendrasharmaa cetyete rathaah saptagunaa mataah || 22
Prinz Vishakha, Sutantus, Sugama und Narendrasharman gelten als die mit der siebenfachen Macht.
महारथः पुनरयं सहस्रायुनृपात्मजः । महारथानां यूथस्य शतानीकस्त्वयं पतिः ॥ २३
mahaarathah punarayam sahasraayunrpaatmajah | mahaarathaanaam yuuthasya shataaniikastvayam patih || 23
Der Elitesoldat dort ist Prinz Sahasrayu. Shatanika dort ist Herr über einen Trupp von Elitesoldaten.
सुभासहर्षविमलाः सूर्यप्रभवयस्यकाः । महाबुद्ध्यचलाख्यौ च प्रियंकरशुभंकरौ ॥ २४
subhaasaharshavimalaah suuryaprabhavayasyakaah | mahaabuddhyacalaakhyau ca priyamkarashubhamkarau || 24
Subhaasa, Harsha und Vimala sind Suryaprabhas Getreue. Mahabuddhi und Acala, Priyamkara und Shubhamkara,
एते महारथा यज्ञरुचिधर्मरुची तथा । एवं विश्वरुचिर्भासः सिद्धार्थश्चेत्यमी त्रयः ॥ २५
ete mahaarathaa yajnarucidharmarucii tathaa | evam vishvarucirbhaasah siddhaarthashcetyamii trayah || 25
ebenso Yajnaruci und Dharmaruci. Vishvaruci, Bhasa und Siddhartha, diese drei
सूर्यप्रभस्य सचिवाः स्युर्महारथयूथपाः । प्रहस्तश्च महार्थश्च तस्यातिरथयूथपौ २६
suuryaprabhasya sacivaah syurmahaarathayuuthapaah | prahastashca mahaarthashca tasyaatirathayuuthpau 26
Minister von Suryaprabha, sind die Kommandeure von Elitekampftrupps.
Prahasta und Mahartha sind die Kommandeure der Wagenkämpfertruppen.
यूथपौ रथयूथानां प्रज्ञाढ्यस्थिरबुद्धिकौ । दानवः सर्वदमनस्तथा प्रमथनोऽप्यसौ ॥ २७
yuuthapau rathayuuthaanaam prajnaadhyasthirabuddhikau | daanavah sarvadamanastathaa pramathano’pyasau || 27
Prajnaadhya und Sthirabuddhi sind die Divisionskommandeure der Wagenkämpfertruppen.
Der Danava Sarvadamana, Pramathana,
धूमकेतुः प्रवहणो वज्रपञ्जर एव च । कालचक्रो मरुद्वेगो रथातिरथपा अमी ॥ २८
dhuumaketuh pravahano vajrapanjara eva ca | kaalacakro marudvego rathaatirathapaa amii || 28
Dhumaketu, Pravahana, Vajrapanjara, Kalacakra und Marudvega sind Anführer von Kriegern und Wagenkämpfern.
प्रकम्पनः सिंहनादो रथातिरथयूथपौ । महामायः काम्बलिकः कालकम्पनकोऽप्ययम् ॥ २९
prakampanah simhanaado rathaatirathayuuthapau | mahaamaayah kaambalikah kaalakampanako’pyayam || 29
Prakampana und Simhanada sind beide Anführer der hervorragenden Wagenkämpfer. Mahamaya, Kambalika, Kalakampana
प्रहृष्टरोमा चेत्येते चत्वारोऽप्यसुराधिपाः । पुत्रातिरथयूथाधिपतीनामधिपा इमे ॥ ३०
prahrshtaromaa cetyete catvaaro’pyasuraadhipaah | putraatirathayuuthaadhipatiinaamadhipaa ime || 30
und Prahrshtaroman, diese vier Dämonenfürsten sind die Befehlshaber über den Kommandeuren der hervorragenden Kämpfer.
सूर्यप्रभसमश्चायं प्रभासः सैन्यनायकः । सुमेरुतनयश्चैष श्रीकुञ्जरकुमारकः ॥ ३१
suuryaprabhasamashcaayam prabhaasah sainyanaayakah | sumerutanayashcaisha shriikunjarakumaarakah || 31
Armeegeneral Prabhasa, ranggleich mit Suryaprabha, und Shrikunjarakumara, der Sohn von Sumeru,
द्वौ महारथयूथाधिपतियूथाधिपाविमौ । इत्येतेऽस्मद्बलेऽन्ये च शूराः स्वैः स्वैर्बलैर्वृताः ॥ ३२
dvau mahaarathayuuthaadhipatiyuuthaadhipaavimau | ityete’smadbale’nye ca shuuraah svaih svairbalairvrtaah || 32
sind die beiden Oberkommandeure über die Truppen der besten Wagenkämpfer. Solche Helden haben wir in unseren Truppen. Daneben gibt es noch weitere, alle mit ihren eigenen Heeren umgürtet.
परसैन्येऽधिकाः सन्ति तथाप्यस्मद्बलस्य ते । न पर्याप्ता भविष्यन्ति सप्रसादे महेश्वरे ॥ ३३
parasainye’dhikaah santi tathaapyasmadbalasya te | na paryaaptaa bhavishyanti saprasaade maheshvare || 33
Die feindliche Armee ist uns zwar zahlenmäßig überlegen, wird uns aber nichts anhaben können, weil Shiva uns gewogen ist.“
इति यावत्सुनीथं तं ब्रवीति स मयासुरः । श्रुतशर्मपितुः पर्श्वाद्दूतोऽन्यस्तावदाययौ ॥ ३४
iti yaavatsuniitham tam braviiti sa mayaasurah | shrutasharmapituh parshvaadduuto’nyastaavadaayayau || 34
Während Dämon Maya mit Sunitha sprach, war ein anderer Botschafter von Shrutasharmans Vater herangeritten.
स चोवाच त्रिकूटाधिपतिरेवं ब्रवीति वः । संग्रामो नाम शूराणामुत्सवो हि महानयम् ॥ ३५
sa covaaca trikuutaadhipatirevam braviiti vah | samgraamo naama shuuraanaamutsavo hi mahaanayam || 35
Er sprach: „Der Herr vom Dreizackfels teilt euch mit: Ein großes Fest mit Namen Krieg steht an für die Helden.
तस्यैषा संकटा भूमिस्तस्मादागम्यतामितः । यामः कलापग्रामाख्यं प्रदेशं विपुलान्तरम् ॥ ३६
tasyaishaa samkataa bhuumistasmaadaagamyataamitah | yaamah kalaapagraamaakhyam pradesham vipulaantaram || 36
Dafür ist das Gelände hier zu eng. Lasst uns in die Gegend von Kalapagrama ziehn. Dort ist mehr Platz.“
एतच्छ्रुत्वा सुनीथाद्याः सैन्यैः सह तथेति ते । सर्वे कलापग्रामं तं सूर्यप्रभयुता ययुः ॥ ३७
etacchrutvaa suniithaadyaah sainyaih saha tatheti te | sarve kalaapagraamam tam suuryaprabhayutaa yayuh || 37
Sunitha und die andern hatten ihn alle verstanden und stimmten zu.
Also zog Suryaprabha mit seinen Truppen nach Kalapagrama.
श्रुतशर्मादयस्तेऽपि तथैव समरोन्मुखाः । तमेव देशमाजग्मुर्विद्याधरबलैर्वृताः ॥ ३८
shrutasharmaadayaste’pi tathaiva samaronmukhaah | tameva deshamaajagmurvidyaadharabalairvrtaah || 38
Auch Shrutasharman und seine Leute zogen kampflustig und von Vidyadharatruppen flankiert in das besagte Gebiet.
श्रुतशर्मबले दृष्ट्वा गजान्सूर्यप्रभादयः । आनाययन्गजानीकं स्वं विमानाधिरोपितम् ॥ ३९
shrutasharmabale drshtvaa gajaansuuryaprabhaadayah | aanaayayangajaaniikam svam vimaanaadhiropitam || 39
Als Suryaprabha und seine Leute Elefanten in Shrutasharmans Armee entdeckten, führten sie ihre Elefantendivision herbei,
die auf dem Dach ihres Flugkörpers gestanden hatte.
ततः सेनापतिश्चक्रे सेनायां श्रुतशर्मणः । दामोदरो महासूचिव्यूहं विद्याधरोत्तमः ॥ ४०
tatah senaapatishcakre senaayaam shrutasharmanah | daamodaro mahaasuucivyuuham vidyaadharottamah || 40
Da stellte der treffliche Zauberer und Heerführer Damodara aus Shrutasharmans Truppen eine lange Nadelformation zusammen.
तत्र पर्श्वे स्वयं तस्थौ श्रुतशर्मा समन्त्रिकः । अग्रे दामोदरश्चासीदन्यत्रान्ये महारथाः ॥ ४१
tatra parshve svayam tasthau shrutasharmaa samantrikah | agre daamodarashcaasiidanyatraanye mahaarathaah || 41
Shrutasharman platzierte sich mit seinen Ministern an beiden Flanken,
Damodara stand ganz vorn, weitere Große Kämpfer anderswo.
सैन्ये सूर्यप्रभस्यापि प्रभासोऽनीकिनीपतिः । अर्धचन्द्रं व्यधाद्व्यूहं मध्ये तस्याभवत्स्वयम् ॥ ४२
sainye suuryaprabhasyaapi prabhaaso’niikiniipatih | ardhacandram vyadhaadvyuuham madhye tasyaabhavatsvayam || 42
Prabhasa, Suryaprabhas Truppenführer, stellte sein Heer zu einer Halbmondformation zusammen. Er selbst übernahm ihre Mitte.
स कुञ्जरकुमारश्च प्रहस्तश्चास्य कोणयोः । सूर्यप्रभसुनीथाद्यास्तस्थुः सर्वेऽत्र पृष्ठतः ॥ ४३
sa kunjarakumaarashca prahastashcaasya konayoh | suuryaprabhasuniithaadyaastasthuh sarve’tra prshthatah || 43
Kunjarakumara und Prahasta übernahmen jeweils eine Mondspitze.
Suryaprabha, Sunitha und die anderen bezogen alle hinter ihnen Stellung.
सुमेरौ तत्समीपस्थे ससुवासकुमारके । आहन्यन्त रणातोद्यान्युभयोरपि सैन्ययोः ॥ ४४
sumerau tatsamiipasthe sasuvaasakumaarake | aahanyanta ranaatodyaanyubhayorapi sainyayoh || 44
Sumeru stand mit Suvasakumaraka bei ihnen. Dann wurden in beiden Heeren die Kampftrommeln gerührt.
तावच्च गगनं देवैः संग्रामं द्रष्टुमागतैः । सेन्द्रैः सलोकपालैश्च साप्सरस्कैरपूर्यत ॥ ४५
taavacca gaganam devaih samgraamam drashtumaagataih | sendraih salokapaalaishca saapsaraskairapuuryata || 45
Mittlerweile füllte der Himmel sich mit Göttern, die kamen, um die Schlacht zu sehen:
Indra war da, die Weltenhüter, die himmlischen Nymphen.
आययौ चात्र विश्वेशः शंकरः पार्वतीयुतः । देवताभिर्गणैर्भूतैर्मातृभिश्चाप्यनुद्रुतः ॥ ४६
aayayau caatra vishveshah shamkarah paarvatiiyutah | devataabhirganairbhuutairmaatrbhishcaapyanudrutah || 46
Auch Shiva, der Herr über allem, war gekommen, zusammen mit Parvati.
Gottheiten, die Horden, Gespenster und Mütter eilten ihnen nach.
आगाच्च भगवान्ब्रह्मा सावित्र्यादिभिरन्वितः । मूर्तैर्वेदैश्च शास्त्रैश्च निखिलैश्च महर्षिभिः ॥ ४७
aagaacca bhagavaanbrahmaa saavitryaadibhiranvitah | muurtairvedaishca shaastraishca nikhilaishca maharshibhih || 47
Brahma war auch da, zusammen mit Savitri und den anderen personifizierten Veden, Lehren und allen Großen Weisen.
आजगाम च देवीभिर्लक्ष्मीकीर्तिजयादिभिः । धृतचक्रायुधो देवः पक्षिराजरथो हरिः ॥ ४८
aajagaama ca deviibhirlakshmiikiirtijayaadibhih | dhrtacakraayudho devah pakshiraajaratho harih || 48
Auch Gott Vishnu kam auf dem König der Vögel Garuda herbeigeritten, den Diskus als Waffe haltend
in Begleitung der Göttinnen Lakshmi, Kirti Ruhm, und Jaya Sieg vorneweg.
सभार्यः कश्यपोऽप्यागादादित्या वसवोऽपि च । यक्षराक्षसनागेन्द्राः प्रह्लादाद्यास्तथासुराः ॥ ४९
sabhaaryah kashyapo’pyaagaadaadityaa vasavo’pi ca | yaksharaakshasanaagendraah prahlaadaadyaastathaasuraah || 49
Kashyapa kam mit seinen Frauen, Adityas und Vasus auch. Yakshas Baumgeister, Rakshasas Schutzgeister
und Nagas Schlangen, auch die von Prahlada geführten Asuras Widergötter.
तैरावृते नभोभागे शस्त्रसम्पातदारुणः । प्रावर्तत महानादः संग्रामः सेनयोस्तयोः ॥ ५०
tairaavrte nabhobhaage shastrasampaatadaarunah | praavartata mahaanaadah samgraamah senayostayoh || 50
Sie bedeckten einen Teil des Himmels. Mit dem Zusammenschlagen der Schwerter
entbrannte unter lautem Getöse die grausame Schlacht zwischen beiden Armeen.
दिक्चक्रे बानजालेन घनेनाच्छादिते तदा । अन्योन्यशरसंघर्षजातानलतडिल्लते ॥ ५१
dikcakre baanajaalena ghanenaacchaadite tadaa | anyonyasharasamgharshajaataanalatadillate || 51
Das Himmelsrund war verdunkelt von einer Wolke aus Pfeilen, die, wenn sie aufeinanderprallten,
Funken schlagend Blitzgewitter entfachten.
शस्त्रक्षतगजाश्वौघरक्तधारावपूरिताः । वीरकायवहद्ग्राहा निर्ययुः शोणितापगाः ॥ ५२
shastrakshatagajaashvaugharaktadhaaraavapuuritaah | viirakaayavahadgraahaa niryayuh shonitaapagaah || 52
Von Blut, das aus mit scharfen Klingen verletzten Elefanten und Pferden spritzte, anschwellende Ströme
führten die Leichen von Helden mit sich - Krokodile, die sich im Blutstrom treiben ließen.
नृत्यतां तरतां रक्ते नदतां चोत्सवाय सः । शूराणां फेरवाणां च भूतानां चाभवद्रणः ॥ ५३
nrtyataam tarataam rakte nadataam cotsavaaya sah | shuuraanaam pheravaanaam ca bhuutaanaam caabhavadranah || 53
Die Schlacht wurde zum Freudenfest für Helden, Schakale und Gespenster, die im Blut umhertanzten, wateten und brüllten.
शान्ते तुमुलसंग्रामे निहतासंख्यसैनिके । लक्ष्यमाणे विभागे च शनैः स्वपरसैन्ययोः ॥ ५४
shaante tumulasamgraame nihataasamkhyasainike | lakshyamaane vibhaage ca shanaih svaparasainyayoh || 54
Als die turbulente Schlacht, in der zahllose Kämpfer niedergemetzelt worden waren, für einen Moment zum Erliegen kam,
wurde allmählich das Mißverhältnis zwischen der eigenen und der feindlichen Armee sichtbar,
प्रतिपक्षप्रवीराणां प्रयुद्धानां सुमेरुतः । नामादौ श्रूयमाणे च क्रमात्सूर्यप्रभादिभिः ॥ ५५
pratipakshapraviiraanaam prayuddhaanaam sumerutah | naamaadau shruuyamaane ca kramaatsuuryaprabhaadibhih || 55
das auch Suryaprabha und die Gefährten allmählich erkannten, als sie von Sumeru Rang und Namen der auf der Gegenseite kämpfenden Heerführer vernahmen.
पूर्वं सुबाहोर्नृपतेर्विद्याधरपतेस्तथा । अट्टहासाभिधानस्य द्वन्द्वयुद्धमभूद्द्वयोः ॥ ५६
puurvam subaahornrpatervidyaadharapatestathaa | attahaasaabhidhaanasya dvandvayuddhamabhuuddvayoh || 56
Zunächst entbrannte ein Zweikampf zwischen König Subahu und einem Fürsten der Vidyadharas namens Attahaasa.
सुचिरं युद्धमानस्य तस्य विद्धस्य सायकैः । अट्टहासोऽर्धचन्द्रेण सुबाहोरच्छिनच्छिरः ॥ ५७
suciram yuddhamaanasya tasya viddhasya saayakaih | attahaaso’rdhacandrena subaahoracchinacchirah || 57
Lange focht Subahu, doch Attahaasa durchbohrte ihn mit Pfeilen und enthauptete ihn schließlich mit seinem Sichelschwert.
दृष्ट्वा सुबाहुं निहतं मुष्टिकोऽभ्यापतत्क्रुधा । सोऽपि तेनाट्टहासेन हृदि बाणहतोऽपतत् ॥ ५८
drshtvaa subaahum nihatam mushtiko’bhyaapatatkrudhaa | so’pi tenaattahaasena hrdi baanahato’patat || 58
Mushtika sah, daß Subahu gefallen war und stürmte wutentbrannt vor. Auch er fiel, von Attahaasas Pfeil ins Herz getroffen.
मुष्टिके निहते क्रुद्धः प्रलम्बो नाम भूपतिः । अभिधाव्याट्टहासं तं शरवर्षैरयोधयत् ॥ ५९
mushtike nihate kruddhah pralambo naama bhuupatih | abhidhaavyaattahaasam tam sharavarshairayodhayat || 59
Als Mushtika fiel, stürmte König Pralamba wütend auf Attahaasa ein und beschoss ihn mit einem Pfeilregen.
अट्टहासोऽपि तत्सैन्यं हत्वा हत्वा च मर्मणि । प्रलम्बमपि तं वीरं रथपृष्ठे न्यपातयत् ॥ ६०
attahaaso’pi tatsainyam hatvaa hatvaa ca marmani | pralambamapi tam viiram rathaprshthe nyapaatayat || 60
Doch Attahasa vernichtete zuerst sein Heer, dann verwundete er Pralamba tödlich.
Den Helden legte er auf der Standfläche seines Kampfwagens ab.
वीक्ष्य प्रलम्बं निहतं मोहनो नाम भूपतिः । संनिपत्याट्टहासं तं ताडयामास सायकैः ॥ ६१
viikshya pralambam nihatam mohano naama bhuupatih | samnipatyaattahaasam tam taadayaamaasa saayakaih || 61
Als König Mohana Pralamba getötet sah, griff er Attahaasa an und ließ einen Pfeilhagel auf ihn einprasseln.
ततोऽट्टहासस्तं छिन्नकोदण्डं हतसारथिम् । दृढप्रहाराभिहतं पातयामास मोहनम् ॥ ६२
tato’ttahaasastam chinnakodandam hatasaarathim | drdhaprahaaraabhihatam paatayaamaasa mohanam || 62
Da spaltete Attahaasa seinen Bogen, erschoss seinen Wagenlenker und streckte Mohana mit einem harten Schlag nieder.
दृष्ट्वाट्टहासेन हतांश्चतुरश्चतुरेण तान् । श्रुतशर्मबलं हर्षादुन्ननाद जयोन्मुखम् ॥ ६३
drshtvaattahaasena hataamshcaturashcaturena taan | shrutasharmabalam harshaadunnanaada jayonmukham || 63
Shrutasharmans Heer verfolgte, wie Attahaasa die Vier mit vier Schlägen vernichtet hatte,
und brüllte vor Freude des Sieges gewiss.
तद्दृष्ट्वा कुपितो हर्षः सूर्यप्रभवयस्यकः । ससैन्यमभ्यधावत्तमट्टहासं ससैनिकः ॥ ६४
taddrshtvaakupito harshah suuryaprabhavayasyakah | sasainyamabhyadhaavattamattahaasam sasainikah || 64
Als Suryaprabhas Gefolgsmann Harsha das sah, war er so wütend, daß er mit seiner Armee Attahaasa und sein Heer angriff.
निवार्य च शरैस्तस्य शरान्सैन्यं निहत्य च । व्यापाद्य सारथिं द्विस्त्रिर्धनुश्छत्त्वा च सध्वजम् ॥ ६५
nivaarya ca sharaistasya sharaansainyam nihatya ca | vyaapaadya saarathim dvistrirdhanushchattvaa ca sadhvajam || 65
Dessen Pfeile schoss er mit eigenen Pfeilen ab, schlug seine Streitmacht nieder, erschlug seinen Wagenlenker,
zerspaltete zwei- dreimal seinen Bogen, sein Banner auch.
हर्षो यदट्टहासस्य निर्बिभेद शरैः शिरः । तेनासौ रुधिरोद्गारी निपपात रथाद्भुवि ॥ ६६
harsho yadattahaasasya nirbibheda sharaih shirah | tenaasau rudhirodgaarii nipapaata rathaadbhuvi || 66
Schließlich hatte Harsha Attahaasa mit seinen Pfeilen den Kopf gespalten,
sodass der Blut verspritzend vom Streitwagen auf die Erde fiel.
अट्टहासे हते तादृक्क्षोभोऽभूदत्र संयुगे । क्षणादर्धावशेषं तद्येन जज्ञे बलद्वयम् ॥ ६७
attahaase hate taadrkkshobho’bhuudatra samyuge | kshanaadardhaavashesham tadyena jajne baladvayam || 67
Als Attahaasa getötet war, erhob sich eine solche Panik, daß in der nachfolgenden Schlacht
bald nur noch die Hälfte beider Streitkräfte überlebte.
निपेतुरेव निहतास्तत्राश्वगजपत्तयः । रणमूर्धनि चोत्तस्थुः कबन्धा एव केवलम् ॥ ६८
nipetureva nihataastatraashvagajapattayah | ranamuurdhani cottasthuh kabandhaa eva kevalam || 68
Auch fielen getötete Pferde, Elefanten und Fußsoldaten dort nieder, sodaß nur noch ihre enthaupteten Torsi an der Frontlinie einander gegenüberstanden.
ततो विकृतदंष्ट्राख्यो हर्षं विद्याधरेश्वरः । एत्याट्टहासनिधनक्रुद्धो बाणैरवाकिरत् ॥ ६९
tato vikrtadamshtraakhyo harsham vidyaadhareshvarah | etyaattahaasanidhanakruddho baanairavaakirat || 69
Ein Häuptling der Vidyadharas, Vikrtadamshtra, war über Attahaasas Tod dermaßen wütend,
daß er Harsha mit Pfeilen eindeckte.
हर्षोऽपि तस्य निर्धूय शरान्सध्वजसारथीन् । हत्वा रथाश्वांश्चिच्छेद शिरो ललितकुण्डलम् ॥ ७०
harsho’pi tasya nirdhuuya sharaansadhvajasaarathiin | hatvaa rathaashvaamshciccheda shiro lalitakundalam || 70
Doch Harsha ließ seine Pfeile von sich abprallen, zerhackte Vikrtadamshtras Zugpferde und Wagenlenker samt Banner,
bevor er ihm den Kopf mit den herunterbaumelnden Ohrringen abschlug.
हते विकृतदंष्ट्रे तु चक्रवाल इति श्रुतः । राजा विद्याधरो हर्षमभ्यधावदमर्षितः ॥ ७१
hate vikrtadamshtre tu cakravaala iti shrutah | raajaa vidyaadharo harshamabhyadhaavadamarshitah || 71
Als Vikrtadamshtra fiel, griff ein Vidyadharakönig, ein gewisser Cakravala, Harsha wutentbrannt an.
स युध्यमानमवधीदसकृच्छिन्नकार्मुकम् । चक्रवालो युधि श्रान्तं हर्षं शीर्णापरायुधम् ॥ ७२
sa yudhyamaanamavadhiidasakrcchinnakaarmukam | cakravaalo yudhi shraantam harsham shiirnaaparaayudham || 72
Obwohl vom Kampf ermattet, kämpfte Harsha weiter. Doch Cakravala spaltete ein für allemal seinen Bogen,
zerschmetterte seine anderen Waffen und tötete ihn.
तत्क्रोधादेत्य नृपतिः प्रमाथस्तमयोधयत् । सोऽप्यहन्यत तेनाथ चक्रवालेन संयुगे ॥ ७३
tatkrodhaadetya nrpatih pramaathastamayodhayat | so’pyahanyata tenaatha cakravaalena samyuge || 73
Darob erzürnt griff König Pramatha ihn an, doch auch er wurde von Cakravala im Kampf getötet.
तथैव तेन चात्रान्येऽप्येकशो धाविताः क्रमात् । चत्वारश्चक्रवालेन राजमुख्या निपातिताः ॥ ७४
tathaiva tena caatraanye’pyekasho dhaavitaah kramaat | catvaarashcakravaalena raajamukhyaa nipaatitaah || 74
So wurden auch vier weitere treffliche Könige, einer nach dem anderen auf ihn einstürmend,
nacheinander von Cakravala niedergestreckt:
कङ्कटश्च विशालश्च प्रचण्डश्चाङ्कुरी तथा । तद्दृष्ट्वाभ्यपतत्क्रोधान्निर्घातो नाम तं नृपः ॥ ७५
kankatashca vishaalashca pracandashcaankurii tathaa | taddrshtvaabhyapatatkrodhaannirghaato naama tam nrpah || 75
nämlich Kankata, Vishala, Pracanda und Ankuri. Als König Nirghata das sah, wurde er zornig und griff ihn an.
तौ चक्रवालनिर्घातौ युध्यमानौ चिरं क्रमात् । अन्योन्यचूर्णितरथावभूतां पादचारिणौ ॥ ७६
tau cakravaalanirghaatau yudhyamaanau ciram kramaat | anyonyacuurnitarathaavabhuutaam paadacaarinau || 76
Diese beiden, Cakravala und Nirghata, kämpften lange. Als sie sich endlich gegenseitig ihre Streitwagen zerschmettert hatten, wurden sie zu Fußsoldaten.
असिचक्रधरौ द्वावप्याकोपमिलितौ च तौ । खड्गाहतिद्विधाभूतमूर्धानौ भुवि पेततुः ॥ ७७
asicakradharau dvaavapyaakopamilitau ca tau | khadgaahatidvidhaabhuutamuurdhaanau bhuvi petatuh || 77
Die beiden rannten, Schwert und Diskus schwingend, wutentbrannt gegeneinander an.
Mit Schwerthieben ihre Häupter entzweispaltend fielen sie entleibt zu Boden.
विपन्नौ वीक्ष्य तौ वीरौ विषण्णेऽपि बलद्वये । रणाग्रमाययौ विद्याधरेन्द्रः कालकम्पनः ॥ ७८
vipannau viikshya tau viirau vishanne’pi baladvaye | ranaagramaayayau vidyaadharendrah kaalakampanah || 78
Beide Heere sahen ihre Helden niedersinken und waren verzweifelt.
Da trat Vidyadharakönig Kalakampana an die vorderste Frontlinie vor.
राजपुत्रोऽभ्यधावच्च तं प्रकम्पननामकः । स कालकम्पनेनात्र क्षणात्तेन न्यपात्यत ॥ ७९
raajaputro’bhyadhaavacca tam prakampananaamakah | sa kaalakampanenaatra kshanaattena nyapaatyata || 79
Und ein Prinz, Prakampana, griff ihn an. Er wurde auf der Stelle von Kalakampana niedergestreckt.
तस्मिन्निपतिते तस्य पञ्चान्येऽभ्यपतन्रथाः । जालिकश्चण्डदत्तश्च गोपकः सोमिलोऽपि च ॥ ८०
tasminnipatite tasya pancaanye’bhyapatanrathaah | jaalikashcandadattashca gopakah somilo’pi ca || 80
Als er gefallen war, griffen fünf weitere Wagenkämpfer Kalakampana an: Jalika, Candadatta, Gopaka, Somila
पितृशर्मा च सर्वे ते शरांस्तस्मिन्सहामुचन् । स तु पञ्चापि तान्कालकम्पनो विरथीकृतान् ॥ ८१
pitrsharmaa ca sarve te sharaamstasminsahaamucan | sa tu pancaapi taankaalakampano virathiikrtaan || 81
und Pitrsharman. Sie alle schossen ihre Pfeile auf ihn ab, Kalakampana aber entriss ihnen die Kampfwagen
जघान युगपद्विध्यन्नाराचैर्हृदि पञ्चभिः । प्रणेदुः खेचरास्तेन व्यषीदन्मनुजासुराः ॥ ८२
jaghaana yugapadvidhyannaaraacairhrdi pancabhih | praneduh khecaraastena vyashiidanmanujaasuraah || 82
und traf alle Fünf gleichzeitig mit fünf Pfeilen ins Herz.
Danach frohlockten die Himmelsläufer. Menschen und Dämonen aber verzweifelten.
ततोऽभ्यधावन्नपरे चत्वारस्तं रथाः समम् । उन्मत्तकः प्रशस्तश्च विलम्बकधुरंधरौ ॥ ८३
tato’bhyadhaavannapare catvaarastam rathaah samam | unmattakah prashastashca vilambakadhuramdharau || 83
Dann griffen ihn weitere vier Wagenkämpfer an: Unmattaka, Prashasta, Vilambaka und Dhuramdhara.
स तानप्यवधीत्कालकम्पनो लीलयाखिलान् । तथैव धावितानन्यान्षड्रथान्निजघान सः ॥ ८४
sa taanapyavadhiitkaalakampano liilayaakhilaan | tathaiva dhaavitaananyaanshadrathaannijaghaana sah || 84
Sie alle konnte Kalakampana spielend erledigen. Bald griffen ihn sechs Wagenkämpfer an. Auch die erschlug er:
तेजिकं गेयिकं चैव वेगिलं शाखिलं तथा । भद्रंकरं दण्डिनं च भूरिसैन्यान्महारथान् ॥ ८५
tejikam geyikam caiva vegilam shaakhilam tathaa | bhadramkaram dandinam ca bhuurisainyaanmahaarathaan || 85
Tejika, Geyika, Vegila, Shakila, Bhadramkara und Dandina – große Kämpfer mit vielen Streitkräften.
अपरांश्च पुनः पञ्च सोऽवधीन्मिलितान्युधि । भीमभीषणकुम्बीरविकटान्सविलोचनान् ॥ ८६
aparaamshca punah panca so’vadhiinmilitaanyudhi | bhiimabhiishanakumbiiravikataansavilocanaan || 86
Weitere Fünf, die den Kampf mit ihm aufnahmen, erschlug er auch: Bhima, Bhishana, Kumbira, Vikata und Vilocana.
तद्दृष्ट्वा कदनं कालकम्पनेन कृतं रणे । अधावत्सुगणो नाम राजपुत्रोऽस्य सम्मुखः ॥ ८७
taddrshtvaa kadanam kaalakampanena krtam rane | adhaavatsugano naama raajaputro’sya sammukhah || 87
Als Prinz Sugana das Blutbad sah, das Kalakampana in der Schlacht angerichtet hatte,
griff er ihn frontal an.
स तेन तावद्विदधे समं युद्धमुभावपि । हताश्वसारथी यावद्विरथौ तौ बभूवतुः ॥ ८८
sa tena taavadvidadhe samam yuddhamubhaavapi | hataashvasaarathii yaavadvirathau tau babhuuvatuh || 88
Sie kämpften so lange, bis sie beide keine Pferde und Wagenlenker mehr hatten und von ihren Kampfwagen sprangen.
ततस्तं खड्गयुद्धेन सुगणं पादचारिणम् । स कालकम्पनः पादचार्येव भुवि जघ्निवान् ॥ ८९
tatastam khadgayuddhena suganam paadacaarinam | sa kaalakampanah paadacaaryeva bhuvi jaghnivaan || 89
Somit wurde Sugana Fußsoldat, und Kalakampana, auch Fußkämpfer, erschlug ihn im Schwertkampf.
तावच्च मानुषैर्विद्याधराणां सममाहवम् । असम्भाव्यं विलोक्येव खिन्नोऽस्तं प्रययौ रविः ॥ ९०
taavacca maanushairvidyaadharaanaam samamaahavam | asambhaavyam vilokyeva khinno’stam prayayau ravih || 90
Nachdem die Sonne den ungleichen Kampf der Vidyadharas gegen die Menschen mitangesehen hatte,
versank sie gramgebeugt hinterm Horizont.
रक्ताम्बुपूरभरितं न परं समराङ्गणम् । यावत्संध्याकृतपदं ययौ व्योमापि शोणताम् ॥ ९१
raktaambupuurabharitam na param samaraanganam | yaavatsamdhyaakrtapadam yayau vyomaapi shonataam || 91
Nicht nur das Schlachtfeld war rot vom verströmten Blut, sondern auch der Himmel verfärbte sich rot,
sobald die Abenddämmerung ihren Fuß auf ihn gesetzt hatte.
कबन्धैः सह भूतेषु संध्यानृत्तोद्यतेष्वथ । संहृत्य युद्धं ययतुः स्वनिवेशाय ते बले ॥ ९२
kabandhaih saha bhuuteshu samdhyaanrttodyateshvatha | samhrtya yuddham yayatuh svaniveshaaya te bale || 92
Da erhoben Leichen und Gespenster sich zum nächtlichen Tanz,
beide Armeen unterbrachen ihren Kampf und bezogen ihre Lager.
श्रुतशर्मबले तस्मिन्दिने वीरा हतास्त्रयः । त्रयस्त्रिंशत्प्रवीरास्तु बले सौर्यप्रभे हताः ॥ ९३
shrutasharmabale tasmindine viiraa hataastrayah | trayastrimshatpraviiraastu bale sauryaprabhe hataah || 93
An diesem Tag wurden drei Mann aus Shrutasharmans Armee getötet.
Aus Suryaprabhas Truppen aber wurden dreiunddreißig treffliche Helden erschlagen.
तेन बान्धवमित्रादिनिधनेन सुदुर्मनाः । सूर्यप्रभस्त्रियामां तामासीदन्तःपुरैर्विना ॥ ९४
tena baandhavamitraadinidhanena sudurmanaah | suuryaprabhastriyaamaam taamaasiidantahpurairvinaa || 94
Der Verlust seiner Gefährten und Freunde bedrückte Suryaprabha gar sehr,
sodaß er die Nacht nicht in den Frauenzelten verbrachte.
अनिद्र एव सचिवैः सह संग्रामसंकथाः । तास्ताः कुर्वन्निनायैतां पुनर्युद्धोन्मुखो निशाम् ॥ ९५
anidra eva sacivaih saha samgraamasamkathaah | taastaah kurvanninaayaitaam punaryuddhonmukho nishaam || 95
Diese Nacht verbrachte er schlaflos, mit seinen Ministern jedes einzelne Gefecht diskutierend und wieder zu kämpfen begierig.
तद्भार्याश्च मिलन्ति स्म हतबान्धवदुःखिताः । एकत्र तस्यां रजनावन्योन्याश्वासनागताः ॥ ९६
tadbhaaryaashca milanti sma hatabaandhavaduhkhitaah | ekatra tasyaam rajanaavanyonyaashvaasanaagataah || 96
Seine Frauen, um ihre getöteten Verwandten trauernd, kamen in dieser Nacht, einander Trost zusprechend, zusammen.
रुदितावसरेऽप्यत्र कथा नानाविधा व्यधुः । स्त्रीणां न स क्षणो यत्र न कथा स्वपराश्रया ॥ ९७
ruditaavasare’pyatra kathaa naanaavidhaa vyadhuh | striinaam na sa kshano yatra na kathaa svaparaashrayaa || 97
Aber selbst bei diesem traurigen Anlass erzählten sie sich alle möglichen Geschichten.
Frauen lassen keinen Moment aus, um sich beim Hecheln abzulenken.
तत्प्रसङ्गेन तत्रैका राजपुत्रीदमब्रवीत् । आश्चर्यमार्यपुत्रोऽद्य कथं सुप्तो निरङ्गनः ॥ ९८
tatprasangena tatraikaa raajaputriidamabraviit | aashcaryamaaryaputro’dya katham supto niranganah || 98
In dem Zusammenhang wunderte sich eine Prinzessin: „Schon seltsam, wieso geht unser Göttergatte heut ohne Frau schlafen?“
तच्छ्रुत्वा व्याजहारान्या संग्रामे स्वजनक्षयात् । दुःखितो ह्यार्यपुत्रोऽद्य रमते स्त्रीजने कथम् ॥ ९९
tacchrutvaa vyaajahaaraanyaa samgraame svajanakshayaat | duhkhito hyaaryaputro’dya ramate striijane katham || 99
Darauf sagte eine andere: „Weil in der Schlacht seine Leute gefallen sind, ist unser Gatte bedrückt.
Wie soll er da am Weibervolk Gefallen finden?“
ततोऽपरा ब्रवीति स्म प्राप्नोत्यभिनवां यदि । वरकन्यां स तद्दुःखं विस्मरत्यधुनैव तत् ॥ १००
tato’paraa braviiti sma praapnotyabhinavaam yadi | varakanyaam satadduhkham vismaratyadhunaiva tat || 100
Hier warf eine andere ein: „Wenn er jetzt eine neue Traumfrau kriegen könnt, tät den Schmerz er gleich wieder vergessen!“
अथेतराब्रवीन्मैवं यद्यपि स्त्रीषु लम्पटः । तथापि न स दुःखेऽस्मिन्नीदृशः स्यात्तथाविधः ॥ १०१
athetaraabraviinmaivam yadyapi striishu lampatah | tathaapi na sa duhkhe’sminniidrshah syaattathaavidhah || 101
Darauf eine andere: „Sag das nicht. Wenn er auch nach Frauen lechzt,
so würd er bei diesem Schmerz von seiner alten Gewohnheit lassen.“
इति तासु वदन्तीषु जगादैका सविस्मयम् । ब्रूत स्त्रीलम्पटः कस्मादार्यपुत्रो बतेदृशः ॥ १०२
iti taasu vadantiishu jagaadaikaa savismayam | bruuta striilampatah kasmaadaaryaputro batedrshah || 102
Während sie so redeten, fragte eine etwas ratlos: “Kann mir mal eine von euch erklären,
warum unser Gatte so ein verdammter Weiberheld ist?
आहितास्वपि भार्यासु भूयसीषु नवा नवाः । अनिशं राजपुत्रीर्यत्स गृह्णन्नैव तुष्यति ॥ १०३
aahitaasvapi bhaaryaasu bhuuyasiishu navaa navaah | anisham raajaputriiryatsa grhnannaiva tushyati || 103
Er hat schon jede Menge Frauen und will trotzdem immer wieder neue Prinzessinnen.
Wenn er die nicht kriegt, ist er nicht froh.“
एतच्छ्रुत्वा विदग्धैका तासु नाम्ना मनोवती । उवाच श्रूयतां येन राजानो बहुवल्लभाः ॥ १०४
etacchrutvaa vidagdhaikaa taasu naamnaa manovatii | uvaaca shruuyataam yena raajaano bahuvallabhaah || 104
Als Manovati, eine erfahrene Frau, das hörte, rief sie: „Hört, warum die Könige Vielweiberei betreiben:
देशरूपवयश्चेष्टाविज्ञानादिविभेदतः । भिन्ना गुणा वरस्त्रीणां नैका सर्वगुणान्विता ॥ १०५
desharuupavayashceshtaavijnaanaadivibhedatah | bhinnaa gunaa varastriinaam naikaa sarvagunaanvitaa || 105
Je nach Herkunftsland, Schönheit, Alter, Sitten, Erfahrung und so weiter,
haben die besten Frauen unterschiedliche Vorzüge. Keine einzige kann sie alle auf sich vereinen.
कर्णाटलाटसौराष्ट्रमध्यदेशादिदेशजाः । योषा देशसमाचारै रञ्जयन्ति निजैर्निजैः ॥ १०६
karnaatalaatasauraashtramadhyadeshaadideshajaah | yoshaa deshasamaacaarai ranjayanti nijairnijaih || 106
Frauen, ob nun in Karnata, Lata, Saurashtra, Madhyadesha oder woanders geboren
– jede von ihnen ist ihrer eigenen Lebensart wegen bezaubernd.
काश्चिद्धरन्ति सुदृशः शारदेन्दुनिभैर्मुखैः । अन्याः कनककुम्भाभैः स्तनैरुन्नतसंहतैः ॥ १०७
kaashciddharanti sudrshah shaaradendunibhairmukhaih | anyaah kanakakumbhaabhaih stanairunnatasamhataih || 107
Einige Schönheiten raffen einen mit ihren herbstmondgleichen Gesichtern dahin,
andere mit ihren aufragenden, straffen, wie goldene Krüge so vollen Brüsten.
स्मरसिंहासनप्रख्यैरपरा जघनस्थलैः । इतराश्चेतरैरङ्गैः स्वसौन्दर्यमनोरमैः ॥ १०८
smarasimhaasanaprakhyairaparaa jaghanasthalaih | itaraashcetarairangaih svasaundaryamanoramaih || 108
Jene bezaubern mit Liebeskünsten, die man den lustigen Löwensitz nennt,
diese mit vorspringenden Venushügeln und anderen hinreißend schönen Körperformen.
काचित्काञ्चनगौराङ्गी प्रियङ्गुश्यामलापरा । अन्या रक्तावदाता च दृष्ट्वैव हरतीक्षणे ॥ १०९
kaacitkaancanagauraangii priyangushyaamalaaparaa | anyaa raktaavadaataa ca drshtvaiva haratiikshane || 109
Diese hat einen goldgelben Körper, jene ist wie Priyangu Senfsamen so schwarz. Eine andere wieder ist rot und weiß,
sodaß man sie nicht mehr aus den Augen läßt, wenn man sie einmal gesehen hat.
काचित्प्रत्यग्रसुभगा काचित्सम्पूर्णयौवना । काचित्प्रौढत्वसुरसा प्रसरद्विभ्रमोज्ज्वला ॥ ११०
kaacitpratyagrasubhagaa kaacitsampuurnayauvanaa | kaacitpraudhatvasurasaa prasaradvibhramojjvalaa || 110
Eine ist da, die ihre Schönheit eben erst entfaltet, bei einer anderen ist die Jugendsüße voll entwickelt.
Diese faszinieren mit reifer Erfahrung, flammende Leidenschaft versprühend.
हसन्ती शोभते काचित्काचित्कोपेऽपि हारिणी । व्रजन्ती गजवत्कापि हंसवत्कापि राजते ॥ १११
hasantii shobhate kaacitkaacitkope’pi haarinii | vrajantii gajavatkaapi hamsavatkaapi raajate || 111
Eine ist schön, wenn sie lacht, eine ist hinreißend im Zorn, eine balanciert wie ein Elefant, eine ist anmutig wie ein Schwan.
आलपन्त्यमृतेनेव काचिदासिञ्चति श्रुतम् । सभ्रूविलासं पश्यन्ती स्वभावाद्भाति काचन ॥ ११२
aalapantyamrteneva kaacidaasincati shrutam | sabhruuvilaasam pashyantii svabhaavaadbhaati kaacana || 112
Ein Plappermäulchen tröpfelt dir Nektar ins Ohr, eine zeigt ihre Gefühle so schön, wenn sie die Brauen runzelt.
नृत्तेन रोचते काचित्काचिद्गीतेन राजते । वीणादिवादनज्ञानेनान्या कान्ता च रोचते ॥ ११३
nrttena rocate kaacitkaacidgiitena raajate | viinaadivaadanajnaanenaanyaa kaantaa ca rocate || 113
Eine bezaubert mit ihrem Tanz, eine singt wunderschön, wieder eine ist begehrenswert,
weil sie die Laute und andere Instrumente zupft.
काचिद्बाह्यरताभिज्ञा काचिदभ्यन्तरप्रिया । प्रसादनोज्ज्वला काचित्काचिद्वैदग्ध्यशोभिता ॥ ११४
kaacidbaahyarataabhijnaa kaacidabhyantarapriyaa | prasaadanojjvalaa kaacitkaacidvaidagdhyashobhitaa || 114
Eine ist eher extrovertiert und so bemerkenswert, eine wird für ihre inneren Werte geliebt.
Eine blüht auf, wenn sie andere tröstet, wieder eine ist, weil listenreich, beliebt.
भर्तृचित्तग्रहाभिज्ञा चान्या सौभाग्यमश्नुते । कियद्वा वच्मि बहवोऽप्यन्येऽन्यासां पृथग्गुणाः ॥ ११५
bhartrcittagrahaabhijnaa caanyaa saubhaagyamashnute | kiyadvaa vacmi bahavo’pyanye’nyaasaam prthaggunaah || 115
Eine andere ist dafür bekannt, daß sie die Gedanken ihres Mannes errät und freut sich des Lebens.
Damit will ich sagen, daß jede von uns viele Vorzüge hat.
तदेवमिह कस्याश्चिद्गुणः कोऽपि वरस्त्रियः । न तु सर्वगुणाः सर्वास्त्रिलोक्यामपि काश्चन ॥ ११६
tadevamiha kasyaashcidgunah ko’pi varastriyah | na tu sarvagunaah sarvaastrilokyaamapi kaashcana || 116
In dieser Welt hat jede richtige Frau ihre eigene Tugend. Aber keine Frau in allen drei Welten vereint alle Tugenden auf sich allein.
अतो नानारसास्वादलब्धकक्ष्याः किलेश्वराः । आहृत्याप्याहरन्त्येव भार्या नवनवाः सदा ॥ ११७
ato naanaarasaasvaadalabdhakakshyaah kileshvaraah | aahrtyaapyaaharantyeva bhaaryaa navanavaah sadaa || 117
Wenn Könige den Leibgurt festschnallen, um die ganze Vielfalt der Genüsse auszukosten,
werden sie immer wieder neue Frauen erobern, obwohl sie solche schon haben.
उत्तमास्तु न वाञ्छन्ति परदारान्कथंचन । तन्नार्यपुत्रस्यैष स्याद्दोषो नेर्ष्या च नः क्षमा ॥ ११८
uttamaastu na vaanchanti paradaaraankathamcana | tannaaryaputrasyaisha syaaddosho nershyaa ca nah kshamaa || 118
Die wirklich Edlen aber werden niemals die Frauen von anderen begehren.
Es ist also nicht unseres Mannes Schuld, und wir brauchen nicht eifersüchtig zu sein.“
एवमाद्या मनोवत्या प्रोक्ताः सूर्यप्रभाङ्गनाः । अन्या मदनसेनाद्यास्तथैवोचुः कथाः क्रमात् ॥ ११९
evamaadyaa manovatyaa proktaah suuryaprabhaanganaah | anyaa madanasenaadyaastathaivocuh kathaah kramaat || 119
Auch Suryaprabhas Hauptfrauen, Madanasena und die anderen, fühlten sich von Manovati angesprochen
und fingen an, sich Geschichten zum Thema zu erzählen.
ततोऽतिरसतश्च ता विगतयन्त्रणानर्गलाः परस्परमुपादिशन्सुरतकार्यतन्त्राण्यपि ।
प्रसङ्गमिलिताः कथाप्रसरसक्तचित्ता मिथस्तदस्ति न किमप्यहो यदिह नोद्वमन्ति स्त्रियः ॥ १२०
tato’tirasatashca taa vigatayantranaanargalaah parasparamupaadishansuratakaaryatantraanyapi |
prasangamilitaah kathaaprasarasaktacittaa mithastadasti na kimapyaho yadiha nodvamanti striyah || 120
Dabei wurden sie so munter, daß sie alle Riegel der Besonnenheit beiseiteschiebend einander die Prinzipien eines erfüllten Liebeslebens erläuterten. Wenn Frauen erstmal in geselliger Runde und in Gedanken ganz im Redefluss versunken sind,
gibt es – o Weh! - keine Heimlichkeit mehr, die sie dabei nicht ausplaudern würden.
अथ कथमपि दीर्घा सा कथा चात्र तासामवसितिमुपयाता सा च रात्रिः क्रमेण ।
तिमिरविगमवेलावेक्षणैकाभिकाङ्क्षो रिपुबलविजिगीषोस्तत्र सूर्यप्रभस्य ॥ १२१
atha kathamapi diirghaa saa kathaa caatra taasaamavasitimupayaataa saa ca raatrih kramena |
timiravigamavelaavekshanaikaabhikaanksho ripubalavijigiishostatra suuryaprabhasya || 121
Irgendwann fand auch diese Nacht unter ausufernden Erzählungen der Frauen ein Ende. Derweil wartete Suryaprabha,
den Sieg über die feindliche Streitmacht ersehnend, auf das Ende der nächtlichen Finsternis.
इति महाकविश्रीसोमदेवभट्टविरचिते कथासरित्सागरे सूर्यप्रभलम्बके चतुर्थस्तरङ्गः ।
iti mahaakavishriisomadevabhattaviracite kathaasaritsaagare suuryaprabhalambake caturthastarangah |
Damit endet das vierte Kapitel im Buch Suryaprabha aus dem Weltmeer, in das Ströme von Erzählungen sich ergießen,
die der Große Dichterfürst Somadeva Bhatta aufgeschrieben hat.
