आदितस्तरङ्गः ४८ aaditastarangah Kapitel 48
सूर्यप्रभो नामाष्टमो लम्बकः ।
suuryaprabho naamaashtamo lambakah | Suryaprabha, das Achte Buch
पञ्चमस्तरङ्गः pancamastarangah Die 5. Welle Kapitel 5
अथ युद्धभुवं प्रातर्जग्मुः सूर्यप्रभादयः । श्रुतशर्मादयस्ते च संनद्धाः सबलाः पुनः ॥ १
atha yuddhabhuvam praatarjagmuh suuryaprabhaadayah | shrutasharmaadayaste ca samnaddhaah sabalaah punah || 1
Am nächsten Morgen zog Suryaprabha mit seinen Leuten und Shrutasharman mit den Seinen
wieder bewaffnet und geharnischt aufs Schlachtfeld hinaus.
पुनश्च सेन्द्राः सब्रह्मविष्णुरुद्राः सुरासुराः । सयक्षोरगगन्धर्वाः संग्रामं द्रष्टुमाययुः ॥ २
punashca sendraah sabrahmavishnurudraah suraasuraah | sayakshoragagandharvaah samgraamam drashtumaayayuh || 2
Und wieder kamen Indra, Brahma, Vishnu und Rudra Shiva, Götter und Widergötter, Yakshas, Schlangen und Elfen,
um die Schlacht zu sehen.
श्रुतशर्मबले चक्रव्यूहं दामोदरो व्यधात् । वज्रव्यूहं प्रभासश्च सूर्यप्रभबलेऽकरोत् ॥ ३
shrutasharmabale cakravyuuham daamodaro vyadhaat | vajravyuuham prabhaasashca suuryaprabhabale’karot || 3
Damodara bildete aus Shrutasharmans Streitkräften eine Diskusformation,
während Prabhaasa Suryaprabhas Heer sich in Donnerkeilformation aufstellen ließ.
ततः प्रववृते युद्धं तयोरुभयसैन्ययोः । तूर्यैः सुभटनादैश्च बधिरीकृतदिक्तटम् ॥ ४
tatah pravavrte yuddham tayorubhayasainyayoh | tuuryaih subhatanaadaishca badhiriikrtadiktatam || 4
Dann ging der Kampf zwischen diesen beiden Armeen weiter, unter dem Schmettern der Hörner,
den Schreien der Krieger den Horizont erschütternd.
सम्यक्छस्त्रहताः शूराः भिन्दन्ति मम मण्डलम् । इतीव शरजालान्तश्छन्नो भानुरभूद्भिया ॥ ५
samyakchastrahataah shuuraah bhindanti mama mandalam | itiiva sharajaalaantashchanno bhaanurabhuudbhiyaa || 5
‚All die vor Waffen starrenden Helden hauen mir noch meine Scheibe kaputt‘, schien die Sonne zu denken,
als sie hinter einer Wolke aus Pfeilen in Deckung ging.
दामोदरकृतं चक्रव्यूहमन्येन दुर्भिदम् । भित्त्वा प्रभासः प्राविक्षदथ सूर्यप्रभाज्ञया ॥ ६
daamodarakrtam cakravyuuhamanyena durbhidam | bhittvaa prabhaasah praavikshadatha suuryaprabhaajnayaa || 6
Dann gab Suryaprabha Prabhaasa den Befehl, und der brach die von Damodara gebildete Diskusformation auf,
die sonst keiner geknackt hätte.
तं च दामोदरो व्यूहच्छिद्रमेत्यावृणोत्स्वयम् । प्रभासो ययुधे तं च तत्रैकरथ एव सः ॥ ७
tam ca daamodaro vyuuhacchidrametyaavrnotsvayam | prabhaaso yayudhe tam ca tatraikaratha eva sah || 7
Da eilte Damodara selbst herbei, um die entstandene Lücke zu schließen. Und Prabhaasa focht als Einzelkämpfer gegen ihn.
प्रविष्टमेककं तं च दृष्ट्वा सूर्यप्रभोऽथ सः । पश्चात्पञ्चदशैतस्य विससर्ज महारथान् ॥ ८
pravishtamekakam tam ca drshtvaa suuryaprabho‘tha sah | pashcaatpancadashaitasya visasarja mahaarathaan || 8
Als Suryaprabha sah, daß er als einziger vorgeprescht war, schickte er ihm fünfzehn treffliche Krieger hinterher:
प्रकम्पनं धूमकेतुं कालकम्पनकम् तथा । महामायं मरुद्वेगं प्रहस्तं वज्रपञ्जरम् ॥ ९
prakampanam dhuumaketum kaalakampanakam tathaa | mahaamaayam marudvegam prahastam vajrapanjaram || 9
Prakampana, Dhumaketu, Kaalakampana, Mahamaaya, Marudvega, Prahasta, Vajrapanjara,
कालचक्रं प्रमथनं सिंहनादं सकम्बलम् । विकटाक्षं प्रवहणं तं कुञ्जरकुमारकम् ॥ १०
kaalacakram pramathanam simhanaadam sakambalam | vikataaksham pravahanam tam kunjarakumaarakam || 10
Kaalacakra, Pramathana, Simhanada, Kambala, Vikataksha, Pravahana, Kunjarakumara
तं च प्रहृष्टरोमाणमसुराधिपसत्तमम् । ते प्रधाव्य ययुः सर्वे व्यूहद्वारं महारथाः ॥ ११
tam ca prahrshtaromaanamasuraadhipasattamam | te pradhaavya yayuh sarve vyuuhadvaaram mahaarathaah || 11
und den heldenhaften Dämonenfürsten Prahrshtaroman. Sie, große Kämpen allesamt,
stürmten auf die Bresche in der Formation zu.
तत्र दामोदरोऽपूर्वं स्वपौरुषमदर्शयत् । यदेक एव युयुधे तैः पञ्चदशाभिः सह ॥ १२
tatra daamodaro’puurvam svapaurushamadarshayat | yadeka eva yuyudhe taih pancadashaabhih saha || 12
Da bewies Damodara einzigartiges Heldentum, als er ganz allein den Kampf gegen die Fünfzehn aufnahm.
तद्दृष्ट्वा नारदमुनिं पार्श्वस्थं वासवोऽभ्यधात् । सूर्यप्रभाद्या असुरावतारा अखिलास्तथा ॥ १३
taddrshtvaa naaradamunim paarshvastham vaasavo’bhyadhaat | suuryaprabhaadya asuraavataaraa akhilaastathaa || 13
Als Indra das sah, erklärte er dem neben ihm stehenden Weisen Narada:
„Suryaprabha und all die anderen sind Wiedergänger der Teufel.
श्रुतशर्मा मदंशश्च सर्वे विद्याधरा इमे । देवांशास्तदयं युक्त्या मुने देवासुराहवः ॥ १४
shrutasharmaa madamshashca sarve vidyaadharaa ime | devaamshaastadayam yuktyaa mune devaasuraahavah || 14
Shrutasharman hat Teile von mir, und all die Zauberer da haben Teile der Götter.
Also ist das hier, o Weiser, eigentlich wieder eine Schlacht zwischen Göttern und Dämonen!
तस्मिंश्च पश्य देवानां सहायः सर्वदा हरिः । दामोदरस्तदंशोऽयमेवं तदिह युध्यते ॥ १५
tasmimshca pashya devaanaam sahaayah sarvadaa harih | daamodarastadamsho’yamevam tadiha yudhyate || 15
Und sieh mal: Darin ist wie immer Vishnu auf Seiten der Götter. Damodara hat Teile von ihm, und als solcher kämpft er hier.“
एवं शक्रे वदत्यस्य दामोदरचमूपतेः । महारथाः समाजग्मुः साहाय्याय चतुर्दश ॥ १६
evam shakre vadatyasya daamodaracamuupateh | mahaarathaah samaajagmuh saahaayyaaya caturdasha || 16
Noch während Indra das aussprach, eilten vierzehn Große Kämpfer dem Heerführer Damodara zu Hilfe:
ब्रह्मगुप्तो वायुबलो यमदंष्ट्रः सुरोषणः । रोषावरोहोऽतिबलस्तेजःप्रभधुरंधरौ ॥ १७
brahmagupto vaayubalo yamadamshtrah suroshanah | roshaavaroho’tibalastejahprabhadhuramdharau || 17
Brahmagupta, Vayubala, Yamadamshtra, Suroshana, Roshavaroha, Atibala, Tejahbrabha, Dhurandhara,
कुबेरदत्तो वरुणशर्मा कम्बलिकस्तथा । वीरश्च दुष्टमदनो दोहनारोहणावुभौ ॥ १८
kuberadatto varunasharmaa kambalikastathaa | viirashca dushtamadano dohanaarohanaavubhau || 18
Kuberadatta, Varunasharman, Kambalika, auch der Held Dushtamadana sowie Dohana und Arohana.
दामोदरयुतास्तेऽपि वीराः पञ्चदशैव तान् । सूर्यप्रभीयान्रुरुधुर्वीरान्व्यूहाग्रयोधिनः ॥ १९
daamodarayutaaste’pi viiraah pancadashaiva taan | suuryaprabhiiyaanrurudhurviiraanvyuuhaagrayodhinah || 19
Mit Damodara zählten sie jetzt fünfzehn Mann. Die kämpften in vorderster Linie und blockten Suryaprabhas Männer ab.
ततोऽत्र द्वन्द्वयुद्धानि तेषामासन्परस्परम् । दामोदरेणास्त्रयुद्धं समं चक्रे प्रकम्पनः ॥ २०
tato’tra dvandvayuddhaani teshaamaasanparasparam | daamodarenaastrayuddham samam cakre prakampanah || 20
Dann begannen die Zweikämpfe untereinander. Prakampana selbst lieferte sich den ersten Waffengang mit Damodara.
ब्रह्मदत्तेन च समं धूमकेतुरयुध्यत । महामायस्तु युयुधे सहैवातिबलेन च ॥ २१
brahmadattena ca samam dhuumaketurayudhyata | mahaamaayastu yuyudhe sahaivaatibalena ca || 21
Dhumaketu focht mit Brahmadatta, Mahamaya käpfte mit Atibala.
तेजःप्रभेण युयुधे दानवः कालकम्पनः । सह वायुबलेनापि मरुद्वेगो महासुरः ॥ २२
tejahprabhena yuyudhe daanavah kaalakampanah | saha vaayubalenaapi marudvego mahaasurah || 22
Der Danava Kaalakampana rang mit Tejahprabha, der Oberteufel Marudvega mit Vayubala.
यमदंष्ट्रेण च समं युयुधे वज्रपञ्जरः । समं सुरोषणेनापि कालचक्रोऽसुरोत्तमः ॥ २३
yamadamshtrena ca samam yuyudhe vajrapanjarah | samam suroshanenaapi kaalacakro’surottamah || 23
Vajrapanjara kämpfte gegen Yamadamshtra, gegen Suroshana aber Kaalacakra, der gewaltige Widergott.
साकं कुबेरदत्तेन युद्धं प्रमथनो व्यधात् । सिंहनादश्च दैत्येन्द्रः समं वरुणशर्मणा ॥ २४
saakam kuberadattena yuddham pramathano vyadhaat | simhanaadashca daityendrah samam varunasharmanaa || 24
Gegen Kuberadatta nahm Pramathana den Kampf auf, und der Dämonenfürst Simhanada gegen Varunasharman.
युद्धं प्रवहणो दुष्टदमनेन सहाकरोत् । प्रहृष्टरोमा रोषावरोहेनापि च दानवः ॥ २५
yuddham pravahano dushtadamanena sahaakarot | prahrshtaromaa roshaavarohenaapi ca daanavah || 25
Pravahana lieferte sich einen Kampf mit Dushtadamana, und der Dämon Prahrshtaroma mit Roshavaroha.
धुरंधरेण च समं विकटाक्षो व्यधाद्युधम् । युद्धं कम्बलिकश्चक्रे समं कम्बलिकेन च ॥ २६
dhuramdharena ca samam vikataaksho vyadhaadyudham | yuddham kambalikashcakre samam kambalikena ca || 26
Vikataksha kreuzte die Klingen mit Dhurandhara, und Kambala machte dasselbe mit Kambalika.
आरोहणेन च समं च कुञ्जरकुमारकः । महोत्पातापराख्येण प्रहस्तो दोहनेन च ॥ २७
aarohanena ca samam ca kunjarakumaarakah | mahotpaataaparaakhyena prahasto dohanena ca || 27
Kunjarakumara focht gegen Arohana, Prahasta gegen Dohana, alias Mahotpata.
एवं महारथद्वन्द्वेष्वेषु तत्र परस्परम् । व्यूहाग्रे युध्यमानेषु सुनीथो मयमभ्यधात् ॥ २८
evam mahaarathadvandveshveshu tatra parasparam | vyuuhaagre yudhyamaaneshu suniitho mayamabhyadhaat || 28
Während diese großen Krieger vor dem Loch in der Formation in Zweikämpfe untereinender verwickelt waren,
sagte Suniitha zu Maya:
कष्टमस्मद्रथाः शूरा नानायुद्धविदोऽप्यमी । रुद्धाः प्रतिरथैरेतैः पश्य व्यूहप्रवेशतः ॥ २९
kashtamasmadrathaah shuuraa naanaayuddhavido’pyamii | ruddhaah pratirathairetaih pashya vyuuhapraveshatah || 29
„Einen schweren Stand haben unsere Helden, wenn sie auch manche Kampftaktik beherrschen.
Sieh nur, wie die anderen Kämpfer sie daran hindern, in die Formation einzudringen!
प्रभासश्चैक एवाग्रे प्रविष्टोऽत्राविचारितम् । तन्न जानीमहे कस्य किमिवात्र भविष्यति ॥ ३०
prabhaasashcaika evaagre pravishto’traavicaaritam | tanna jaaniimahe kasya kimivaatra bhavishyati || 30
Nur Prabhaasa war so verwegen, als einziger vorzudringen. Und wir haben keine Ahnung, wie‘s ihm da ergeht!“
एतच्छ्रुत्वा ब्रवीति स्म तं सुवासकुमारकः । त्रैलोक्येऽपि न पर्याप्ताः ससुरासुरमानुषाः ॥ ३१
etacchrutvaa braviiti sma tam suvaasakumaarakah | trailokye’pi na paryaaptaah sasuraasuramaanushaah || 31
Das hörte Suvasakumara und erwiderte: „Alle Götter, Teufel und Menschen in den drei Welten
एकस्यास्य प्रभासस्य किं पुनः खेचरा इमे । तदेषा कथमस्थाने शङ्का वो जानतामपि ॥ ३२
ekasyaasya prabhaasasya kim punah khecaraa ime | tadeshaa kathamasthaane shankaa vo jaanataamapi || 32
sind keine gleichwertigen Gegner für diesen einen Prabhaasa. Schon gar nicht die Luftrenner da.
Warum bangt ihr grundlos, da ihr das doch wisst?“
एवं मुनिकुमारेऽस्मिन्ब्रुवाणे कालकम्पनः । विद्याधरः प्रभासस्य युधि सम्मुखमाययौ ॥ ३३
evam munikumaare’sminbruvaane kaalakampanah | vidyaadharah prabhaasasya yudhi sammukhamaayayau || 33
Während Suvasakumara, der Sohn des Weisen, das sagte, hatte sich der Vidyaadhara Kaalakampana vor Prabhaasa aufgebaut.
Wenn das keine Kampfansage war!
ततः प्रभासोऽवादीत्तं रे रे ह्यपकृतं त्वया । अतीव नस्तदद्येह पश्यामस्तव पौरुषम् ॥ ३४
tatah prabhaaso’vaadiittam re re hyapakrtam tvayaa | atiiva nastadadyeha pashyaamastava paurusham || 34
Prabhaasa begrüßte ihn: „Sie mal einer an! Beleidigt hast du mich ja schon. Lass uns deine Kühnheit heut ansehn!“
इत्युक्त्वा व्यसृजत्तस्मिन्प्रभासो विशिखावलिम् । सोऽपि तं सायकैः कालकम्पनोऽवाकिरच्छितैः ॥ ३५
ityuktvaa vyasrjattasminprabhaaso vishikhaavalim | so’pi tam saayakaih kaalakampano’vaakiracchitaih || 35
Sprach’s und schoss eine Serie von Pfeilen auf ihn ab. Da überschüttete auch Kaalakampana ihn mit scharf geschliffenen Pfeilen.
अस्त्रप्रत्यस्त्रयुद्धेन युयुधाते मिथस्ततः । प्रदत्तभुवनाश्चर्यौ तौ विद्याधरमानुषौ ॥ ३६
astrapratyastrayuddhena yuyudhaate mithastatah | pradattabhuvanaashcaryau tau vidyaadharamaanushau || 36
Da versetzten Mensch und Zauberer die Welt in Erstaunen, wie sie Pfeil um Pfeil einander bekämpften.
अथ प्रभासो विशिखेनैकेनापातयद्ध्वजम् । द्वितीयेनावधीत्कालकम्पनस्य च सारथिम् ॥ ३७
atha prabhaaso vishikhenaikenaapaatayaddhvajam | dvitiiyenaavadhiitkaalakampanasya ca saarathim || 37
Da brachte Prabhaasa mit nur einem Pfeil Kaalakampanas Banner zu Fall. Mit dem zweiten erschoss er seinen Wagenlenker,
चतुर्भिश्चतुरश्चाश्वान्धनुरेकेन चाच्छिनत् । द्वाभ्यां हस्तौ भुजौ द्वाभ्यां द्वाभ्यां च श्रवणावुभौ ॥ ३८
caturbhishcaturashcaashvaandhanurekena caacchinat |
dvaabhyaam hastau bhujau dvaabhyaam dvaabhyaam ca shravanaavubhau || 38
mit vier Pfeilen erlegte er seine vier Pferde, mit einem spaltete er seinen Bogen, mit zweien schoss er ihm die Hände,
mit zweien beide Arme ab, und wieder mit zwei Pfeilen beide Ohren.
एकेन शितधारेण शिरश्चिच्छेद तस्य च । प्रभासः पत्त्रिणा शत्रोर्दर्शिताद्भुतलाघवः ॥ ३९
ekena shitadhaarena shirashciccheda tasya ca | prabhaasah pattrinaa shatrordarshitaadbhutalaaghavah || 39
Mit einem einzigen scharfen Halbmondpfeil schoss Prabhaasa, erstaunliche Fertigkeit beweisend, seinem Gegner den Kopf ab.
एवं प्राङ्निहितानेकप्रवीरोत्थेन मन्युना । प्रभासो निग्रहं कालकम्बनस्य व्यधादिव ॥ ४०
evam praannihitaanekapraviirotthena manyunaa | prabhaaso nigraham kaalakambanasya vyadhaadiva || 40
Damit machte Prabhaasa mit aufsteigendem Grimm über die vielen zuvor niedergestreckten Helden Kalakambana den Garaus.
दृष्ट्वा च तं हतं विद्याधरेशं मनुजासुरैः । नादश्चक्रे विषादश्च जग्मे सपदि खेचरैः ॥ ४१
drshtvaa ca tam hatam vidyaadharesham manujaasuraih | naadashcakre vishaadashca jagme sapadi khecaraih || 41
Als Menschen und Dämonen den Vidyaadharafürsten geschlagen sahen, erhoben sie lautes Wehgeschrei,
in das die Luftläufer gleich verzweifelt einstimmten.
ततो विद्युत्प्रभो नाम कालञ्जरगिरीश्वरः । प्रभासमभ्यधावत्तं क्रुधा विद्याधराधिपः ॥ ४२
tato vidyutprabho naama kaalanjaragiriishvarah | prabhaasamabhyadhaavattam krudhaa vidyaadharaadhipah || 42
Daraufhin stürmte der Vidyaadharafürst und Herr vom Kalanjaberg, Vidyutprabha Blitzlicht, wutentflammt auf Prabhaasa zu.
तस्यापि युध्यमानस्य प्रभासः स महाध्वजं । छित्त्वा चकर्त कोदण्डमात्तमात्तं पुनः पुनः ॥ ४३
tasyaapi yudhyamaanasya prabhaasah sa mahaadhvajam | chittvaa cakarta kodandamaattamaattam punah punah || 43
Während er also mit Prabhaasa kömpfte, zerschoss der ihm sein Großes Banner, und dann jeden Pfeil,
den Blitzlicht wieder und wieder auf ihn abschnellte.
ततः स माययोत्पत्यच्छन्नो विद्युत्प्रभो नभः । प्रभासस्योपरि ह्रीतो ववर्षासिगदादिकान् ॥ ४४
tatah sa maayayotpatyacchanno vidyutprabho nabhah | prabhaasasyaopari hriito vavarshaasigadaadikaan || 44
Da schämte sich Vidyutprabha, zog sein Blendwerk ab und in den Himmel auf, wo er sich verbarg.
Von da oben ließ er Schwerter, Keulen und anderes Gerät auf Prabhaasa niederprasseln.
प्रभासोऽपि विधूयास्त्रैस्तदायुधपरम्पराम् । कृत्वा प्रकाशनास्त्रेण प्रकाशं तं नभश्चरम् ॥ ४५
prabhaaso’pi vidhuuyaastraistadaayudhaparamparaam | krtvaa prakaashanaastrena prakaasham tam nabhashcaram || 45
Prabhaasa schüttelte dessen Waffen eine nach der anderen mit seinen Mitteln ab.
Mit seinem Photonenstrahler ließ er den Himmelsläufer wieder sichtbar werden.
दत्त्वा महास्त्रमाग्नेयं तत्तेजोदग्धमम्बरात् । विद्युत्प्रभं भूमितले गतजीवमपातयत् ॥ ४६
dattvaa mahaastramaagneyam tattejodagdhamambaraat | vidyutprabham bhuumitale gatajiivamapaatayat || 46
Dann holte er seinen Flammenwerfer hervor und verbrannte Vidyutprabha mit einem Feuerstoß.
Leblos stürzte der vom Himmel auf die Erde.
तद्दृष्ट्वा श्रुतशर्मा तान्निजगाद महारथान् । पश्यतानेन निहतौ द्वौ महारथयूथपौ ॥ ४७
taddrshtvaa shrutasharmaa taannijagaada mahaarathaan | pashyataanena nihatau dvau mahaarathayuuthapau || 47
Shrutasharman, der das beobachtete, schrie seine Feldherren an:
„Habt ihr gesehen, wie der zwei meiner besten Heerführer niedermacht!
तत्किं सहध्वे सम्भूय युष्माभिर्हन्यतामयम् । तच्छ्रुत्वाष्टौ रथाः क्रुद्धाः प्रभासं पर्यवारयन् ॥ ४८
tatkim sahadhve sambhuuya yushmaabhirhanyataamayam | tacchrutvaashtau rathaah kruddhaah prabhaasam paryavaarayan || 48
Warum ertragt ihr das? Erschlagt ihn alle zusammen!“ Nach diesen Worten wutentbrannt umzingelten acht Kämpfer Prabhaasa.
एकः कङ्कटकाद्रीन्द्रनिवासी रथयूथपः । ऊर्ध्वरोमेति विख्यातो विद्याधरमहीपतिः ॥ ४९
ekah kankatakaadriindranivaasii rathayuuthapah | uurdhvarometi vikhyaato vidyaadharamahiipatih || 49
Einer war der Vidyaadharafürst Urdhvaroma, dem die Haare zu Berge standen,
Anführer eines Kriegervolks aus den Kankatakabergen.
धरणीधरशैलाधिपतिर्विक्रोशनाभिधः । विद्याधराणामधिपो द्वितीयश्च महारथः ॥ ५०
dharaniidharashailaadhipatirvikroshanaabhidhah | vidyaadharaanaamadhipo dvitiiyashca mahaarathah || 50
Der zweite Große Krieger war ein Vidyaadharafürst namens Vikroshana, Herrscher über die Dharanidharaberge.
इन्दुमाली तृतीयश्च लीलापर्वतकेतनः । वीरोऽतिरथयूथस्य पतिर्विद्याधरप्रभुः ॥ ५१
indumaalii trtiiyashca liilaaparvataketanah | viiro’tirathayuuthasya patirvidyaadharaprabhuh || 51
Der dritte war der Held Indumalin, ein Vidyaadharafürst und Befehlshaber über treffliche Krieger,
in den Lilabergen beheimatet.
मलयाद्रिनिवासी च काकाण्डक इति श्रुतः । रथयूथपती राजा चतुर्थः खेचरोत्तमः ॥ ५२
malayaadrinivaasii ca kaakaandaka iti shrutah | rathayuuthapatii raajaa caturthah khecarottamah || 52
Der vierte war der beste Luftläufer König Kakandaka, Befehlshaber über Divisionen und in den Malayabergen zuhause.
निकेताद्रिपतिर्नाम्ना दर्पवाहश्च पञ्चमः । षष्ठश्च धूर्तवहनो नाम्नाञ्जनगिरीश्वरः ॥ ५३
niketaadripatirnaamnaa darpavaahashca pancamah | shashthashca dhuurtavahano naamnaanjanagiriishvarah || 53
Der fünfte war Darpavaha, ein König aus den Niketabergen. Der sechste war Dhurtavahana, ein König aus den Anjanabergen.
विद्याधराविमौ चातिरथयूथपति उभौ । सप्तमो गर्दभरथो राजा कुमुदपर्वते ॥ ५४
vidyaadharaavimau caatirathayuuthapati ubhau | saptamo gardabharatho raajaa kumudaparvate || 54
Beide Vidyaadharas waren hervorragende Heerführer. Der siebte, Gardabharatha - Esel zogen seinen Wagen - war ein König vom Berge Kumuda,
नाम्ना वराहस्वामीति यो महारथयूथपः । तद्रूपो दुन्दुभिक्ष्माभृद्रथो मेधावरोऽष्टमः ॥ ५५
naamnaa varaahasvaamiiti yo mahaarathayuuthapah | tadruupo dundubhikshmaabhrdratho medhaavaro’shtamah || 55
und hieß Varahasvami, auch ein Anführer großer Heeresgruppen.
Der ranggleiche achte, Medhaavara, war ein Krieger vom Berg Dundubhi.
एभिरष्टभिरागत्य मुक्तान्बाणान्विधूय सः । प्रभासो युगपत्सर्वान्सायकैर्विध्यति स्म तान् ॥ ५६
ebhirashtabhiraagatya muktaanbaanaanvidhuuya sah | prabhaaso yugapatsarvaansaayakairvidhyati sma taan || 56
Diese Acht rückten näher und schossen ihre Pfeile auf ihn ab, doch Prabhaasa ließ sie zersplittern
und durchbohrte sie gleichzeitig mit seinen Geschossen.
जघान कस्यचिच्चाश्वान्कस्यचित्सारथिं तथा । चकर्त कस्यचित्केतुं कस्यचिच्चाच्छिनद्धनुः ॥ ५७
jaghaana kasyaciccaashvaankasyacitsaarathim tathaa | cakarta kasyacitketum kasyaciccaacchinaddhanuh || 57
Von einem tötete er die Pferde, von einem anderen den Wagenlenker, von einem zersplitterte er das Banner,
einem anderen zerschoss er den Bogen.
मेधावरं चतुर्भिस्तु शरैर्विद्ध्वा समं हृदि । अपातयन्महीपृष्ठे सद्योऽपहृतजीवितम् ॥ ५८
medhaavaram caturbhistu sharairviddhvaa samam hrdi | apaatayanmahiiprshthe sadyo’pahrtajiivitam || 58
Medhaavara schoss er mit vier Pfeilen ins Herz. Den Leblosen legte er auf dem Erdboden ab.
ततश्च योधयन्नन्यान्कुञ्चितोद्बद्धकुन्तलम् । शरेणाञ्जलिकेनारादूर्ध्वरोम्णः शिरोऽच्छिनत् ॥ ५९
tatashca yodhayannanyaankuncitodbaddhakuntalam | sharenaanjalikenaaraaduurdhvaromnah shiro’cchinat || 59
Dann kämpfte er mit den anderen weiter. Mit einem Scherenpfeil trennte er Urdhvaromans Kopf mit den lockigen, zusammengebundenen Haaren vom Rumpf.
शेषांश्च षट् तानेकैकभल्लनिर्लूनकंधरान् । हताश्वसारथीन्कृत्वा स प्रभासो न्यपातयत् ॥ ६०
sheshaamshca shat taanekaikabhallanirluunakamdharaan | hataashvasaarathiinkrtvaa sa prabhaaso nyapaatayat || 60
Von den übrigen Sechs tötete er die Pferde und Wagenlenker, dann streckte er sie nieder,
indem er ihnen mit Mondsichelpfeilen die Köpfe abschoss.
पपात पुष्पवृष्टिश्च तस्य मूर्ध्नि ततो दिवः । उत्तेजितासुरनृपा विच्छायीकृतखेचरा ॥ ६१
papaata pushpavrshtishca tasya muurdhni tato divah | uttejitaasuranrpaa vicchaayiikrtakhecaraa || 61
Als ihm vom Himmel herab ein Blumenregen aufs Haupt fiel, schöpften die Dämonenfürsten neuen Mut,
während die Luftläufer erblassten.
ततोऽन्ये तत्र चत्वारः प्रेषिताः श्रुतशर्मणा । महारथाः प्रभासं तं रुन्धन्ति स्म धनुर्धराः ॥ ६२
tato’nye tatra catvaarah preshitaah shrutasharmanaa | mahaarathaah prabhaasam tam rundhanti sma dhanurdharaah || 62
Da gab Shrutasharman vier weiteren Großen Kämpfern mit Bögen bewaffnet den Befehl, Prabhaasa aufzuhalten.
एकः काचरको नाम कुरङ्गकगिरेः पतिः । द्वितीयो दिण्डिमाली च पञ्चकाद्रिसमाश्रयः ॥ ६३
ekah kaacarako naama kurangakagireh patih | dvitiiyo dindimaalii ca pancakaadrisamaashrayah || 63
Einer hieß Kaacaraka, Herr über die Gazellenberge. Der zweite, Dindimaalin,
war auf den fünf Gipfeln der Pancakaberge beheimatet.
विभावसुस्तृतीयश्च राजा जयपुराचले । चतुर्थो धवलो नाम भूमितुण्डकशासिता ॥ ६४
vibhaavasustrtiiyashca raajaa jayapuraacale | caturtho dhavalo naama bhuumitundakashaasitaa || 64
König Vibhaavasu Lichtermeer vom Berg über der Stadt des Sieges Jayapura war der dritte, der vierte war Dhavala Strahlendweiß, Herrscher von Bhuumitunda Schnüsselland.
ते महारथयूथाधिपतयः खेचरोत्तमाः । प्रभासे पञ्च पञ्चेषुशतानि मुमुचुः समम् ॥ ६५
te mahaarathayuuthaadhipatayah khecarottamaah | prabhaase panca panceshushataani mumucuh samam || 65
Diese hervorragenden Vidyaadharas, Heerführer über Legionen großer Kämpfer,
schossen gleichzeitig fünfmal fünfhundert Pfeile auf Prabhaasa ab.
प्रभासश्च क्रमात्तेषामेकैकस्यावहेलया । एकेन ध्वजमेकेन धनुरेकेन सारथिम् ॥ ६६
prabhaasashca kramaatteshaamekaikasyaavahelayaa | ekena dhvajamekena dhanurekena saarathim || 66
Prabhaasa jedoch entledigte sich ihrer mit Leichtigkeit, indem er nacheinander mit einem Pfeil ihr Banner,
mit einem den Bogen, mit einem den Wagenlenker,
चतुर्भिरश्वानिषुणा त्वेकेनापातयच्छिरः । शरैरष्टभिरेकैकं समाप्यैवं ननाद सः ॥ ६७
caturbhirashvaanishunaa tvekenaapaatayacchirah | sharairashtabhirekaikam samaapyaivam nanaada sah || 67
mit vieren die Pferde und nur mit einem einzigen Pfeil ihnen den Kopf abschoss. So machte er es bei jedem mit acht Pfeilen,
und brüllte triumphierend, als er fertig war.
अथ विद्याधरा भूयः श्रुतशर्माज्ञया युधि । अन्ये चत्वार एवास्य प्रभासस्य समागमन् ॥ ६८
atha vidyaadharaa bhuuyah shrutasharmaajnayaa yudhi | anye catvaara evaasya prabhaasasya samaagaman || 68
Auf Shrutasharmans Befehl traten jetzt vier weitere Vidyadharas zum Kampf gegen Prabhaasa an.
एकः कुवलयश्यामः क्षेत्रे विश्वावसोर्बुधात् । जातो भद्रंकरो नाम द्वितीयश्च नियन्त्रकः ॥ ६९
ekah kuvalayashyaamah kshetre vishvaavasorbudhaat | jaato bhadramkaro naama dvitiiyashca niyantrakah || 69
Einer war Bhadramkara, dunkel wie der blaue Lotus, dem Merkur im Haus des Vishvaavasu entsprungen.
Der zweite war Niyantraka,
उत्पन्नो जम्भकक्षेत्रे भौमादग्निनिभप्रभः । तृतीयः कालकोपाख्यः क्षेत्रे दामोदरस्य च ॥ ७०
utpanno jambhakakshetre bhaumaadagninibhaprabhah | trtiiyah kaalakopaakhyah kshetre daamodarasya ca || 70
strahlte hell wie Feuer und stammte vom Mars im Haus des Jambhaka. Der dritte hieß Kaalakopa, im Haus des Daamodara
जातः शनैश्चरात्कृष्णकृष्णाः कपिलमूर्धजः । जातश्चोडुपतेः क्षेत्रे महेन्द्रसचिवाद्ग्रहात् ॥ ७१
jaatah shanaishcaraatkrshnakrshnaah kapilamuurdhajah | jaatashcodupateh kshetre mahendrasacivaadgrahaat || 71
dem Saturn entsprungen, der Leib tiefschwarz, die Haare affenrot. Vom Jupiter, Indras Minister, im Haus des Mondes geboren,
नाम्ना विक्रमशक्तिश्च चतुर्थः कनकद्युतिः । त्रयोऽतिरथयूथाधिपतीनामेषु यूथपाः ॥ ७२
naamnaa vikramashaktishca caturthah kanakadyutih | trayo’tirathayuuthaadhipatiinaameshu yuuthapaah || 72
war der vierte der goldglänzende Vikramashakti. Die ersten drei waren die Befehlsheber
von Kolonnenführern hervorragender Krieger.
चतुर्थस्तु महावीरस्तदभ्यधिकविक्रमः । ते च प्रभासं दिव्यास्त्रैर्योधयामासरुद्धताः ॥ ७३
caturthastu sahaaviirastadabhyadhikavikramah | te ca prabhaasam divyaastrairyodhayaamaasaruddhataah || 73
Der vierte war ein großer Held, der die anderen an Kühnheit noch übertraf.
Diese vier nun wollten Prabhaasa mit den Waffen des Himmels kämpfend außer Gefecht setzen.
तानि नारायणास्त्रेण प्रभासोऽस्त्राण्यवारयत् । तेषां च हेलयैकैकस्याष्टकृत्वोऽच्छिनद्धनुः ॥ ७४
taani naaraayanaastrena prabhaaso’straanyavaarayat | teshaam ca helayaikaikasyaashtakrtvo’cchinaddhanuh || 74
Diese Waffen wehrte Prabhaasa mit dem Naaraayanageschoss ab,
die Bögen eines jeden von ihnen spielerisch achtmal zersplitternd.
ततस्तत्प्रहितान्प्रासगदादीन्प्रतिहत्य सः । हताश्वसारतीन्सर्वान्विरथानकरोच्च तान् ॥ ७५
tatastatprahitaanpraasagadaadiinpratihatya sah | hataashvasaaratiinsarvaanvirathaanakarocca taan || 75
Dann wehrte er die auf ihn geschleuderten Pfeile, Keulen und anderen Geschosse ab, und indem er
all ihre Pferde und Wagenlenker erschoss, nahm er ihnen die Kampfwagen ab.
तद्दृष्ट्वा विससर्जान्याञ्छ्रुतशर्मा द्रुतं दश । रथयूथपयूथाधिपतीन्विद्याधराधिपान् ॥ ७६
taddrshtvaa visasarjaanyaanchrutasharmaa drutam dasha | rathayuuthapayuuthaadhipatiinvidyaadharaadhipaan || 76
Als Shrutasharman das sah, schickte er sofort zehn weitere führende Vidyaadharas ins Feld,
alles Befehlshaber über Kämpferkohorten und ihre Anführer.
दमाख्यं नियमाख्यं च स्वरूपसदृशाकृती । केतुमालेश्वरक्षेत्रे जातौ द्वावश्विनोः सुतौ ॥ ७७
damaakhyam niyamaakhyam ca svaruupasadrshaakrtii | ketumaaleshvarakshetre jaatau dvaavashvinoh sutau || 77
Zwei von ihnen, Dama und Niyama, von denen der eine so aussah wie der andere,
zwei Söhne der Ashvins, geboren im Haus des Herrn von Ketumaalaa.
विक्रमं संक्रमं चैव पराक्रममथाक्रमम् । सम्मर्दनं मर्दनं च प्रमर्दनविमर्दनौ ॥ ७८
vikramam samkramam caiva paraakramamathaakramam | sammardanam mardanam ca pramardanavimardanau || 78
Dann Vikrama, Samkrama, Paraakrama und Akrama, sowie Sammardana, Mardana, Pramardana und Vimardana,
क्षेत्रजान्मकरन्दस्याप्यष्टौ वसुसुतान्समान् । तेष्वागतेषु चाद्यास्तेऽप्यारोहन्नपरान्रथान् ॥ ७९
kshetrajaanmakarandasyaapyashtau vasusutaansamaan | teshvaagateshu caadyaaste’pyaarohannaparaanrathaan || 79
Vasus acht Söhne, allesamt geboren im Haus des Makaranda. Die rückten an, und die Angreifer von eben
bestiegen sofort neue Kampfwagen.
तैश्चतुर्दशभिः कृत्स्नैर्मिलितैः शरवर्षिभिः । निष्कम्प एव युयुधे प्रभासश्चित्रमेककः ॥ ८०
taishcaturdashabhih krtsnairmilitaih sharavarshibhih | nishkampa eva yuyudhe prabhaasashcitramekakah || 80
Prabhaasa, o Wunder, kämpfte unerschrocken allein gegen diese vereinten Vierzehn und ihre Pfeilhagelschauer.
ततः सूर्यप्रभादेशाद्व्यूहाग्रात्त्यक्तसंगरौ । स कुञ्जरकुमारश्च प्रहस्तश्च धृतायुधौ ॥ ८१
tatah suuryaprabhaadeshaadvyuuhaagraattyaktasamgarau | sa kunjarakumaarashca prahastashca dhrtaayudhau || 81
Da gab Suryaprabha Kunjarakumara und Prahasta den Befehl, die Frontposition zu verlassen. Ihre Waffen ergreifend
उत्पत्य व्योममार्गेण धवलश्यामलाकृती । तस्योपजग्मतुः पार्श्वं रामकृष्णाविवापरौ ॥ ८२
utpatya vyomamaargena dhavalashyaamalaakrtii | tasyopajagmatuh paarshvam raamakrshnaavivaaparau || 82
flogen sie auf, um über den Himmelsweg in Schwarzweiß erscheinend ihm zur Seite zu stehen,
so wie Rama und Krishna zweifach erneuert.
तौ पदाती रथस्थौ द्वौ दमं च नियमं च तम् । व्याकुलीचक्रतुश्छिन्नचापौ निहतसारथी ॥ ८३
tau padaatii rathasthau dvau damam ca niyamam ca tam | vyaakuliicakratushchinnacaapau nihatasaarathii || 83
Diese beiden Fußkämpfer machten Dama und Niyama auf ihren Kampfwagen das Leben schwer,
indem sie ihre Bögen zersplitterten und ihre Wagenlenker entleibten.
भयादारूढयोर्व्योम तयोरारोहतः स्म तौ । स कुञ्जरकुमारश्च प्रहस्तश्च धृतायुधौ ॥ ८४
bhayaadaaruudhayorvyoma tayoraarohatah sma tau | sa kunjarakumaarashca prahastashca dhrtaayudhau || 84
Als sie vor Angst in den Himmel aufflogen, jagten Kunjarakumaara und Prahasta, Waffen in den Händen, hinterher.
तद्दृष्ट्वा रभसात्सूर्यप्रभोऽत्र प्राहिणोत्तयोः । महाबुद्ध्यचलद्बुद्धी सारथित्वे स्वमन्त्रिणौ ॥ ८५
taddrshtvaa rabhasaatsuuryaprabho’tra praahinottayoh | mahaabuddhyacaladbuddhii saarathitve svamantrinau || 85
Als Suryaprabha das sah, schickte er ihnen sofort seine Minister Mahaabuddhi und Acaladbuddhi als Wagenlenker hinterher.
सोऽथ प्रहस्तो दृष्ट्वा तावदृश्यावपि मायया । सिद्धाञ्जनप्रयोगेण स कुञ्जरकुमारकः ॥ ८६
so’tha prahasto drshtvaa taavadrshyaavapi maayayaa | siddhaanjanaprayogena sa kunjarakumaarakah || 86
Prahasta und Kunjarakumara, die Wundersalbe auf ihre Augen auftrugen, fanden heraus,
daß Dama und Niyama sich durch Zauberei unsichtbar gemacht hatten,
तथा विव्याध बाणौघैः पलाय्य ययतुर्यथा । दमश्च नियमश्चोभौ तौ विद्याधरपुत्रकौ ॥ ८७
tathaa vivyaadha baanaughaih palaayya yayaturyathaa | damashca niyamashcobhau tau vidyaadharaputrakau || 87
und durchbohrten die beiden Vidyadharaprinzen mit einer Unmenge von Pfeilen, bis sie entfleuchten.
प्रभासो युध्यमानश्च शेषैर्द्वादशभिः सह । तेषां चकर्त कोदण्डानसकृत्कलितानपि ॥ ८८
prabhaaso yudhyamaanashca sheshairdvaadashabhih saha | teshaam cakarta kodandaanasakrtkalitaanapi || 88
Indessen kämpfte Prabhaasa weiter mit den restlichen Zwölf, indem er ihre Bögen zerschoss,
auch wenn sie immer wieder neue zur Hand hatten.
प्रहस्तोऽभ्येत्य सर्वेषामवधीत्सारथीन्समम् । स कुञ्जरकुमारोऽपि जघानैषां तुरंगमान् ॥ ८९
prahasto’bhyetya sarveshaamavadhiitsaarathiinsamam | sa kunjarakumaaro’pi jaghaanaishaam turamgamaan || 89
Prahasta eilte herbei und tötete von allen die Wagenlenker, und Kunjarakumara erschoss ihre Pferde.
ततस्तत्रारथाः सर्वे द्वादशापि समेत्य ते । हन्यमानास्त्रिभिर्वीरैः पलाय्य समराद्ययुः ॥ ९०
tatastatraarathaah sarve dvaadashaapi sametya te | hanyamaanaastribhirviiraih palaayya samaraadyayuh || 90
Damit waren alle Zwölf ihrer Kampfwagen beraubt. Von drei Recken geschlagen verließen sie fluchtartig das Schlachtfeld.
ततोऽन्यौ श्रुतशर्मा द्वौ रथातिरथयूथपौ । विद्याधरौ प्रेषितवान्दुःखक्रोधत्रपाकुलः ॥ ९१
tato’nyau shrutasharmaa dvau rathaatirathayuuthapau | vidyaadharau preshitavaanduhkhakrodhatrapaakulah || 91
Da schickte Shrutasharman, von Schmerz, Wut und Scham überwältigt,
zwei andere Vidyadharas, Kommandeure über Kohorten, ins Feld:
एकं चन्द्रकुलाद्रीन्द्रपतेः क्षेत्रे निशाकरात् । उत्पन्नं चन्द्रगुप्ताख्यं कान्तं चन्द्रमिवापरम् ॥ ९२
ekam candrakulaadriindrapateh kshetre nishaakaraat | utpannam candraguptaakhyam kaantam candramivaaparam || 92
nämlich den im Haus des Herrn über den göttlichen Candrakulaberg vom Mond geborenen Candragupta,
wie ein zweiter Mond so schön.
धुरंधराचलाधीशक्षेत्रे जातं महाद्युतिम् । नगरंगमनामानं द्वितीयं सचिवं स्वकम् ॥ ९३
dhuramdharaacalaadhiishakshetre jaatam mahaadyutim | nagaramgamanaamaanam dvitiiyam sacivam svakam || 93
Der zweite war sein eigener Minister Nagaramgama, von großer Strahlkraft,
geboren im Haus des Herrn über die Dhurandhurafelsen.
तावपि क्षिप्तबाणौघौ क्षणेन विरथीकृतौ । तैः प्रभासादिभिस्त्यक्त्वा युद्धं नष्टौ बभूवतुः ॥ ९४
taavapi kshiptabaanaughau kshanena virathiikrtau | taih prabhaasaadibhistyaktvaa yuddham nashtau babhuuvatuh || 94
Auch diese beiden, von Prabhasa und seinen Gefährten mit einem Pfeilhagel begrüßt,
verloren sofort ihre Streitwagen und schieden aus dem Kampf.
ततो नदत्सु मनुजेष्वसुरेषु च स स्वयम् । आगाच्चतुर्भिः सहितः श्रुतशर्मा महारथैः ॥ ९५
tato nadatsu manujeshvasureshu ca sa svayam | aagaaccaturbhih sahitah shrutasharmaa maharathaih || 95
Da brachen Menschen und Widergötter in Jubel aus. Jetzt rückte Shrutasharman selbst mit vier Großen Kriegern an:
महौघारोहणोत्पातवेत्रवत्संज्ञकैः क्रमात् । त्वष्टुर्भगस्य चार्यम्णः पूष्णश्चाप्यात्मसम्भवैः ॥ ९६
mahaughaarohanotpaatavetravatsamjnakaih kramaat | tvashturbhagasya caaryamnah puushnashcaapyaatmasambhavaih || 96
nämlich Mahaugha, Arohana, Utpaata und Vetravat, von Tvashtr, Bhaga, Aryaman und Puushan gezeugte Söhne,
चतुर्णां चित्रपादादिविद्याधरमहीभुजाम् । मलयाद्यद्रिनाथानां क्षेत्रजैः प्राज्यविक्रमैः ॥ ९७
caturnaam citrapaadaadividyaadharamahiibhujaam | malayaadyadrinaathaanaam kshetrajaih praajyavikramaih || 97
geboren im Haus der vier Vidyadharakönige, Citrapaada und der anderen, die über das Malayagebirge regierten.
ततस्तेनात्यमर्षान्धेनात्मना पञ्चमेन ते । अयुध्यन्त प्रभासाद्यास्त्रयोऽत्र श्रुतशर्मणा ॥ ९८
tatastenaatyamarshaandhenaatmanaa pancamena te | ayudhyanta prabhaasaadyaastrayo’tra shrutasharmanaa || 98
Der fünfte war Shrutasharman selbst, blind vor Wut, und die kämpften nun gegen Prabhasa
und seine beiden Gefährten, zusammen Drei.
तदा तैर्मुक्तमन्योन्यं बाणजालं बभौ दिवि । रणलक्ष्म्या तपत्यर्के वितानकमिवाततम् ॥ ९९
tadaa tairmuktamanyonyam baanajaalam babhau divi | ranalakshmyaa tapatyarke vitaanakamivaatatam || 99
Da schossen sie ein dichtes Geflecht von Pfeilen aufeinander ab, sodaß es schien, als habe die Göttin des Kriegsglücks
einen Baldachin gegen die sengende Sonne über den Himmel gebreitet.
ततो विद्याधरास्तेऽपि पुनस्तत्राययुर्मृधे । विरथीभूय ये नष्टा बभूवुः समरात्तदा ॥ १००
tato vidyaadharaaste’pi punastatraayayurmrdhe | virathiibhuuya ye nashtaa babhuuvuh samaraattadaa || 100
Dann kehrten die anderen Vidyadharas, die zuvor ihre Kampfwagen verloren und das Kriegsgeschehen verlassen hatten,
zurück in die Schlacht.
अथ तान्श्रुतशर्मादीन्मिलितानाहवे बहून् । दृष्ट्वा सूर्यप्रभोऽन्यान्स्वान्प्रभासाद्यनुपोषणे ॥ १०१
atha taanshrutasharmaadiinmilitaanaahave bahuun | drshtvaa suuryaprabho’nyaansvaanprabhaasaadyanuposhane || 101
Als Suryaprabha Shrutasharman und viele von seinen Leuten zur Schlacht versammelt sah,
schickte er zur Unterstützung von Prabhasa und den Seinen weitere
महारथान्प्रहितवान्प्रज्ञाढ्यप्रभृतीन्सखीन् । वीरसेनशतानीकमुख्यान्राजसुतांस्तदा ॥ १०२
mahaarathaanprahitavaanprajnaadhyaprabhrtiinsakhiin | viirasenashataaniikamukhyaanraajasutaamstadaa || 102
starke Kämpfer, seine Freunde, angefangen mit Prajnaadhya, sowie die Prinzen, geführt von Virasena und Shataniika.
व्योम्नात्र तेषां यातानां स च सूर्यप्रभो रथान् । भूतासनविमानेन प्रजिघाय द्युवर्त्मना ॥ १०३
vyomnaatra teshaam yaataanaam sa ca suuryaprabho rathaan | bhuutaasanavimaanena prajighaaya dyuvartmanaa || 103
Als sie abgeflogen waren, schickte auch Suryaprabha seine Kämpfer mit dem Luftschiff Bhuutaasana über den Himmelsweg.
ततः सर्वेषु तेष्वत्र रथारूढेषु धन्विषु । विद्याधरेन्द्राः शेषा अप्याजग्मुः श्रुतशर्मणः ॥ १०४
tatah sarveshu teshvatra rathaaruudheshu dhanvishu | vidyaadharendraah sheshaa apyaajagmuh shrutasharmanah || 104
Als alle Bogenschützen ihre Streitwagen bestiegen hatten,
rückten auch die restlichen Vidyadharafürsten auf Shrutasharmans Seite vor.
तेषां विद्याधरेशानां तैः प्रभासादिभिः सह । सम्प्रहारः प्रवृत्तोऽभून्महासैन्यक्षयावहः ॥ १०५
teshaam vidyaadhareshaanaam taih prabhaasaadibhih saha | samprahaarah pravrtto’bhuunmahaasainyakshayaavahah || 105
Dann entbrannte die Schlacht zwischen den Vidyadharafürsten und Prabhasa mit seinen Leuten,
in der Große Krieger ihr Leben verlieren sollten.
तत्र च द्वन्द्वसंग्रामेष्वन्योन्यं सैन्ययोर्द्वयोः । हता महारथास्ते ते मानुषासुरखेचराः ॥ १०६
tatra ca dvandvasamgraameshvanyonyam sainyayordvayoh | hataa mahaarathaaste te maanushaasurakhecaraah || 106
In den Zweikämpfen zwischen den beiden Armeen fielen mutige Kämpfer – Menschen, Widergötter und Himmelstürmer.
वीरसेनेन निहतः सानुगो धूम्रलोचनः । वीरसेनोऽपि विरथीभूतः सन्हरिशर्मणा ॥ १०७
viirasenena nihatah saanugo dhuumralocanah | viiraseno’pi virathiibhuutah sanharisharmanaa || 107
Virasena erschlug Dhuumralocana mitsamt Gefolge, doch als er seinen Kampfwagen verlor, wurde er von Harisharman
हतो विद्याधरो वीरो हिरण्याक्षोऽभिमन्युना । अभिमन्युः सुनेत्रेण हतो हरिभटस्तथा ॥ १०८
hato vidyaadharo viiro hiranyaaksho’bhimanyunaa | abhimanyuh sunetrena hato haribhatastathaa || 108
getötet. Dann wurde der Vidyadharaheld Hiranyaaksha von Abhimanyu getötet,
aber da wurden Abhimanyu und Haribhata schon von Sunetra erschlagen.
सुनेत्रश्च प्रभासेन शिरश्चित्वा निपातितः । ज्वालामाली महायुश्चाप्यन्योन्येन हतावुभौ ॥ १०९
sunetrashca prabhaasena shirashcitvaa nipaatitah | jvaalaamaalii mahaayushcaapyanyonyena hataavubhau || 109
Sunetra wiederum wurde von Prabhasa geköpft. Jvaalamaalin und Mahaayu brachten sich gegenseitig um.
कुम्भीरक नीरसकः प्राहरन्दशनैरपि । खर्वश्च भुजयोश्छेदात्सुशर्मा चोग्रविक्रमः ॥ ११०
kumbhiiraka niirasakah praaharandashanairapi | kharvashca bhujayoshchedaatsusharmaa cogravikramah || 110
Kumbhiraka und Nirasaka lämpften mit den Zähnen weiter, so wie auch Kharva und Susharman,
als ihnen die Arme abgehackt worden waren, erbittert und kühn.
त्रयः शत्रुभटव्याघ्रभटसिंहभटा अपि । हताः प्रवहणेनैते विद्याधरमहीभृता ॥ १११
trayah shatrubhatavyaaghrabhatasimhabhataa api | hataah pravahanenaite vidyaadharamahiibhrtaa || 111
Shatrubhata, Vyaghrabhata und Simhabhata – diese Drei wurden von dem Vidyadharakönig Pravahana getötet.
स सुरोहविरोहाभ्यां द्वाभ्यां प्रवहणो हतः । श्मशानवासिना द्वौ च हतौ सिंहबलेन तौ ॥ १११
sa surohavirohaabhyaam dvaabhyaam pravahano hatah | shmashaanavaasinaa dvau ca hatau simhabalena tau || 112
Pravahana erschlugen Suroha und Viroha. Diese beiden brachte Simhabala, ein Bewohner des Leichenackers, um.
स प्रेतवाहनः सिंहबलः कपिलकोऽपि च । चित्रापीडस्ततो विद्याधरेन्द्रोऽथ जगज्ज्वरः ॥ ११३
sa pretavaahanah simhabalah kapilako’pi ca | citraapiidastato vidyaadharendro’tha jagajjvarah || 113
Besagter Simhabala - Gespenster zogen seinen Wagen -, Kapilaka und Citrapiida, der Vidyadharafürst, dann Jagajjvara,
ततः कान्तापतिः शूरः सुवर्णश्च महाबलः । द्वौ च कामघनक्रोधपती विद्याधरेश्वरौ ॥ ११४
tatah kaantaapatih shuurah suvarnashca mahaabalah | dvau ca kaamaghan krodhapatii vidyaadhareshvarau || 114
der Held Kantapati, der starke Suvarna, die beiden Vidyadharafürsten Kamaghana und Krodhapati,
बलदेवस्ततो राजा विचित्रापीड एव च । राजपुत्रशतानीकेनैते दश निपातिताः ॥ ११५
baladevastato raajaa vicitraapiida eva ca |raajaputrashataaniikenaite dasha nipaatitaah || 115
König Baladeva und Vicitrapiida – diese Zehn hat Prinz Shataniika getötet.
एवं हतेषु वीरेषु दृष्ट्वा विद्याधरक्षयम् । श्रुतशर्मा शतानीकमभ्यधावत्स्वयं क्रुधा ॥ ११६
evam hateshu viireshu drshtvaa vidyaadharakshayam | shrutasharmaa shataaniikamabhyadhaavatsvayam krudhaa || 116
Als diese Helden erschlagen waren, sah Shrutasharman, daß es mit den Vidyadharas zu Ende ging
und griff in seiner Wut Shataniika höchstpersönlich an.
ततस्तयोरा दिनान्तं सैन्यक्षयकरं महत् । आश्चर्यमपि देवानां तावद्युद्धमभूद्द्वयोः ॥ ११७
tatastayoraa dinaantam sainyakshayakaram mahat | aashcaryamapi devaanaam taavadyuddhamabhuuddvayoh || 117
Da entbrannte ein gewaltiger Kampf zwischen beiden, der bis zum Ende des Tages dauerte und viele Soldaten das Leben kostete. Selbst die Götter waren bestürzt.
शतानि यावदुत्थाय कबन्धानां समन्ततः । भूतानां चक्रुरालम्बं संध्यानृत्तोत्सवागमे ॥ ११८
shataani yaavadutthaaya kabandhaanaam samantatah | bhuutaanaam cakruraalambam samdhyaanrttotsavaagame || 118
Das Gemetzel hatte erst ein Ende, als Hunderte von Leichen sich erhoben.
Jede warf sich auf ein Gespenst, und sie feierten ihre allabendliche Tanzorgie.
अह्नः क्षयेऽथ बहुसैन्यविनाशविग्ना विद्याधरा निहतबान्धवदुःखिताश्च ।
मर्त्यासुराः प्रसभलब्धजयाश्च जग्मुः संहृत्य युद्धमुभये स्वनिवेशनानि ॥ ११९
ahnah kshaye’tha bahusainyavinaashavignaa vidyaadharaa nihatabaandhavaduhkhitaashca |
martyaasuraah prasabhalabdhajayaashca jagmuh samhrtya yuddhamubhaye svaniveshanaani || 119
Am Ende des Tages erschraken die Vidyadharas, daß so viele Kämpfer vernichtet waren und trauerten um ihre toten Verwandten. Menschen und Dämonen, die den Sieg mit Gewalt errungen hatten, beendeten den Krieg und suchten ihre heimischen Lager auf.
तत्कालमत्र च सुमेरुनिवेदितौ द्वौ विद्याधरावधिपती रथयूथपानाम् ।
अभ्येत्य तं परिहृतश्रुतशर्मपक्षौ सूर्यप्रभं जगदतुर्विहितप्रणामौ ॥ १२०
tatkaalamatra ca sumeruniveditau dvau vidyaadharaavadhipatii rathayuuthapaanaam |
abhyetya tam parihrtashrutasharmapakshau suuryaprabham jagadaturvihitapranaamau || 120
Um diese Zeit waren zwei Vidyadharafürsten, Kommandeure über Befehlshaber von Kohorten, von Shrutasharmans Partei desertiert und traten, von Sumeru angekündigt, vor Suryaprabha. Nach einer artigen Verbeugung stellten sie sich vor:
आवां महायानसुमायसंज्ञावुभावयं सिंहबलस्तृतीयः ।
महाश्मशानाधिपतित्वसिद्धा विद्याधरेन्द्रैरपरैरधृष्याः ॥ १२१
aavaam mahaayaanasumaayasamjnaavubhaavayam simhabalastrtiiyah |
mahaashmashaanaadhipatitvasiddhaa vidyaadharendrairaparairadhrshyaah || 121
„Wir beide heißen Mahaayaana und Sumaaya, Simhabala ist der Dritte. Wir hatten die Herrschaft über einen Leichenacker
und waren damit so zaubermächtig, daß wir für die anderen Vidyadharafürsten unangreifbar wurden.
तेषां श्मशानान्तसुखस्थितानामस्माकमागान्निकटं कदाचित् ।
सदा प्रसन्ना शरभाननाख्या सद्योगिनी दिव्यमहाप्रभावा ॥ १२२
teshaam shmashaanaantasukhasthitaanaamasmaakamaagaannikatam kadaacit |
sadaa prasannaa sharabhaananaakhyaa sadyoginii divyamahaaprabhaavaa || 122
Wir hatten es uns also auf dem Friedhof schon gemütlich gemacht, als irgendwann die uns stets wohlgesonnene,
gute Hexe Sharabhanana mit ihrer himmlischen Zauberkraft vor uns trat.
कुत्र स्थिता त्वं वद किं च तत्र दृष्टं भवत्या भगवत्यपूर्वम् ।
सास्माभिरित्थं प्रणिपत्य पृष्टा वृतान्तमेवं वदति स्म देव ॥ १२३
kutra sthitaa tvam vada kim ca tatra drshtam bhavatyaa bhagavatyapuurvam |
saasmaabhirittham pranipatya prshtaa vrttaantamevam vadati sma deva || 123
Wir verneigten uns vor ihr und fragten sie: „Woher kommst du, edle Dame, sprich,
und was hast du dort Denkwürdiges gesehen?“ Und dann hat sie uns diese Geschichte erzählt:
द्रष्टुं प्रभुं स्वं सह योगिनीभिर्देवं महाकालमहं गतासम् ।
व्यजिज्ञपत्तत्र च मत्समक्षमागत्य वेतालपतिस्तमेकः ॥ १२४
drashtum prabhum svam saha yoginiibhirdevam mahaakaalamaham gataasam |
vyajijnapattatra ca matsamakshamaagatya vetaalapatistamekah || 124
Ich war mit anderen Hexen unterwegs unseren Herrn und Meister Mahaakaala Shiva zu besuchen.
Und da tritt dieser herrliche Werwolf vor meine Augen und spricht:
अस्मन्महासैन्यपतेस्तनूजां विद्याधरेशैर्निहतस्य देव ।
पश्याग्निकाख्यस्य हरत्यकाण्डे तेजःप्रभो नाम महार्घरूपाम् ॥ १२५
asmanmahaasainyapatestanuujaam vidyaadhareshairnihatasya deva |
pashyaagnikaakhyasya haratyakaande tejahprabho naama mahaargharuupaam || 125
„Herr, sieh doch, Vidyadharafürsten haben Agnika, unseren mächtigen Feldkommandeur, erschlagen,
und plötzlich entführt ein gewisser Tejahprabha Agnikas Tochter, die teure Schöne.
सिद्धैश्च विद्याधरचक्रवर्तिपत्नी भवित्री गदिता प्रभो सा ।
तन्मोचयैनां कुरु नः प्रसादं यावन्न दूरं ह्रियते हठेन ॥ १२६
siddhaishca vidyaadharacakravartipatnii bhavitrii gaditaa prabho saa |
tanmocayainaam kuru nah prasaadam yaavanna duuram hriyate hathena || 126
Die heiligen Weisen haben verkündet, daß sie die Frau des Kaisers der Vidyadharas sein wird!
Befreie sie, erfüll uns diesen Wunsch, bevor Tejahprabha sie noch allzu weit verschleppt!“
इत्यार्तवेतालवचो निशम्य प्रयात तां मोचयेति सोऽस्मान् ।
देवः समादिक्षदथाम्बरेण गत्वैव सास्माभिरवापि कन्या ॥ १२७
ityaartavetaalavaco nishamya prayaata taam mocayeti so’smaan |
devah samaadikshadathaambarena gatvaiva saasmaabhiravaapi kanyaa || 127
Als Shiva die Worte des armen Werwolfs vernommen hatte, befahl er mir: „Flieg hin und befrei sie!“
Also begab ich mich auf den Luftweg und als ich auf gleicher Höhe mit dem Mädchen war,
सच्चक्रवर्तिश्रुतशर्महेतोरेतां हरामीति च तं वदन्तम् ।
संस्तभ्य तेजःप्रभवात्मशक्त्या सास्माभिरानीय विभोर्वितीर्णा ॥ १२८
saccakravartishrutasharmahetoretaam haraamiiti ca tam vadantam |
samstabhya tejahprabhavaatmashaktyaa saasmaabhiraaniiya vibhorvitiirnaa || 128
schrie Tejahprabha: “Die hier nehm ich für unseren rechtmäßigen Kaiser Shrutasharman mit!“
Den, der so sprach, lähmte ich kraft meiner Magie, entriss ihm die Jungfrau und überreichte sie meinem Meister.
तेनार्पिता च स्वजनाय कन्या दृष्टं मया काममपूर्वमेतत् ।
ततोऽत्र कांश्चिद्दिवसानुषित्वा प्रणम्य देवं तमिहागतास्मि ॥ १२९
tenaarpitaa ca svajanaaya kanyaa drshtam mayaa kaamamapuurvametat |
tato’tra kaamshciddivasaanushitvaa pranamya devam tamihaagataasmi || 129
Der wiederum schenkte sie ihrer Familie zurück. So etwas habe ich jedenfalls noch nie gesehen.
Ich verweilte noch einige Tage dort. Dann verneigte ich mich vor Mahakala und kam hierher.“
इत्युक्तवाक्या शरभानना सा योगिन्यथास्माभिरपृच्छ्यतैवम् ।
को ब्रूहि विद्याधरचक्रवर्ती भविष्यति त्वं खलु वेत्सि सर्वम् ॥ १३०
ityuktavaakyaa sharabhaananaa saa yoginyathaasmaabhiraprcchyataivam |
ko bruuhi vidyaadharacakravartii bhavishyati tvam khalu vetsi sarvam || 130
Als die Hexe Sharabhaananaa ihre Geschichte erzählt hatte, fragten wir sie sogleich:
„Wer wird Kaiser der Vidyadharas, sprich, du weißt doch alles!“
सूर्यप्रभो हन्त भविष्यतीति प्रोक्ते तया सिंहबलोऽब्रवीन्नौ ।
असत्यमेतन्ननु बद्धकक्ष्या देवा हि सेन्द्राः श्रुतशर्मपक्षे ॥ १३१
suuryaprabho hanta bhavishyatiiti prokte tayaa simhabalo’braviinnau |
asatyametannanu baddhakakshyaa devaa hi sendraah shrutasharmapakshe || 131
„Suryaprabha natürlich!“ erwiderte sie. Darauf versicherte Simhabala uns: „Das stimmt nicht!
Die Götter und Indra haben längst für Shrutasharman Partei ergriffen!“
श्रुत्वैतदार्या वदति स्म सा नौ न प्रत्ययश्चेच्छृणुतं ब्रवीमि ।
यथा भविष्यतचिरेण युद्धं सूर्यप्रभस्य श्रुतशर्मणश्च ॥ १३२
shrutvaitadaaryaa vadati sma saa nau na pratyayashcecchrnutam braviimi |
yathaa bhavishyatacirena yuddham suuryaprabhasya shrutasharmanashca || 132
Als die Edle das hörte, rief sie: „Wenn ihr mir nicht glaubt, hört, was ich euch sage:
Über kurz oder lang gibt es wieder Krieg zwischen Suryaprabha und Shrutasharman.
हनिष्यते सिंहबलो यदायं युष्मत्समक्षं युधि मानुषेण ।
युवामभिज्ञानमिदं विलोक्य विज्ञास्यथः सत्यमिदं वचो मे ॥ १३३
hanishyate simhabalo yadaayam yushmatsamaksham yudhi maanushena |
yuvaamabhijnaanamidam vilokya vijnaasyathah satyamidam vaco me || 133
Und wenn dieser Simhabala vor euren Augen in der Schlacht von einem Mann getötet wird,
werdet ihr das Zeichen erkennen und verstehen, daß ich die Wahrheit gesagt habe!“
एतावदुक्त्वा किल योगिनी सा ययौ च यातानि च तान्यहानि ।
प्रत्यक्षमद्येह च दृष्टमेतन्मर्त्येन यत्सिंहबलो हतोऽसौ ॥ १३४
etaavaduktvaa kila yoginii saa yayau ca yaataani ca taanyahaani |
pratyakshamadyeha ca drshtametanmartyena yatsimhabalo hato‘sau || 134
Nach diesen Worten zog die Hexe weiter, und die Tage vergingen. Dann haben wir mit eigenen Augen gesehen,
wie ein Sterblicher hier und heute Simhabala erschlug.
तत्प्रत्ययान्निश्चितमेव मत्वा त्वामेव सर्वद्युचराधिराजम् ।
आवामिमौ पादसरोजयुग्मं समाश्रितौ शासनवर्तिनौ ते ॥ १३५
tatpratyayaannishcitameva matvaa tvaameva sarvadyucaraadhiraajam |
aavaamimau paadasarojayugmam samaashritau shaasanavartinau te || 135
Durch dieses Zeichen überzeugt denken wir, daß nur du der Herrscher über alle Luftläufer bist.
Also verneigen wir uns vor deinen Lotusfüßen und führen deine Befehle aus.“
इत्युक्तवन्तौ स मयादियुक्तः सूर्यप्रभस्तावथ खेचरेन्द्रौ ।
श्रद्धाय सम्मानितवान्यथार्हं हृष्टौ महायानसुमायकौ द्वौ ॥ १३६
ityuktavantau sa mayaadiyuktah suuryaprabhastaavatha khecarendrau |
shraddhaaya sammaanitavaanyathaarham hrshtau mahaayaanasumaayakau dvau || 136
Das sagten die Vidyadharakönige Mahaayaana und Sumaayaka. Suryaprabha, Maya und die Gefährten glaubten ihnen.
Sie erwiesen ihnen die gebührenden Ehren. Da waren die beiden erleichtert.
तच्छ्रुत्वा श्रुतशर्मणोऽत्र सुतरामुद्वेगभाजो व्यधादाश्वासम्
किल दूत्यया शतमखः सम्प्रेष्य विश्वावसुम् |
धीरस्त्वं भव सर्वदेवसहितः प्रातः करिष्यामि ते
सहाय्यं रणमूर्धनीति धृतिकृत्संदेश्य तत्स्नेहतः ॥ १३७
tacchrutvaa shrutasharmano‘tra sutaraamudvegabhaajo vyadhaadaashvaasam
kila duutyayaa shatamakhah sampreshya vishvaavasum |
dhiirastvam bhava sarvadevasahitah praatah karishyaami te
sahaayyam ranamuurdhaniiti dhrtikrtsamdeshya tatsnehatah || 137
Als Shrutasharman das hörte, empfand er wachsende Angst. Da schickte Indra, dem Hunderte opfern, ihm sogleich den Vishvaavasu, und trug ihm auf, Trost zu spenden: „Sei zuversichtlich! Morgen will ich dir an der Frontlinie mit allen Göttern zu Hilfe kommen.“ Das tat er aus Liebe zu Shrutasharman.
स च परबलभेदालोकनोत्पन्नतोषः समरशिरसि दृब्धारातिपक्षक्षयश्च ।
पुनरपि निजकान्ताः प्रोज्झ्य सूर्यप्रभस्ता निशि सचिवसमेतो वासकं स्वं विवेश ॥ १३८
sa ca parabalabhedaalokanotpannatoshah samarashirasi drbdhaaraatipakshakshayashca |
punarapi nijakaantaah projjhya suuryaprabhastaa nishi sacivasameto vaasakam svam vivesha || 138
Suryaprabha wiederum hatte die Bresche in der feindlichen Frontlinie gesehen und schöpfte neuen Mut: Das war der Niedergang des feindlichen Heerhaufens! Seine geliebten Frauen ein weiteres mal verschmähend, ging er in dieser Nacht von den Ministern begleitet nach Haus.
इति महाकविश्रीसोमदेवभट्टविरचिते कथासरित्सागरे सूर्यप्रभलम्बके पञ्चमस्तरङ्गः ।
iti mahaakavishriisomadevabhattaviracite kathaasaritsaagare suuryaprabhalambake pancamastarangah |
Damit endet das fünfte Kapitel im Buch Suryaprabha aus dem Weltmeer gespeist aus Strömen von Erzählungen, die der Dichterfürst Somadeva Bhatta aufgeschrieben hat.
