आदितस्तरङ्गः ४५ aaditastarangah Kapitel 45
सूर्यप्रभो नामाष्टमो लम्बकः ।
suuryaprabho naamaashtamo lambakah | Suryaprabha, das Achte Buch
द्वितीयास्तरङ्गः dvitiiyaastarangah Die 2. Welle Kapitel 2
अथ तत्रैकदास्थानस्थिते चन्द्रप्रभे नृपे । सूर्यप्रभे च तत्रस्थे समग्रसचिवान्विते ॥ १
atha tatraikadaasthaanasthite candraprabhe nrpe | suuryaprabhe ca tatrasthe samagrasacivaanvite || 1
Eines Tages, als König Candraprabha in der Versammlungshalle saß,
und Suryaprabha von all seinen Ministern umgeben auch dort stand,
सिद्धार्तोदीरितकथाप्रसङ्गेन मये स्मृते । अकस्मादत्र वसुधा सभामध्ये व्यदीर्यत ॥ २
siddhaartodiiritakathaaprasangena maye smrte | akasmaadatra vasudhaa sabhaamadhye vyadiiryata || 2
und man sich anläßlich einer Bemerkung Siddharthas an Maya erinnerte,
brach mitten in der Versammlungshalle der Erdboden auseinander.
ततो भूविवरादादौ सशब्दः सुरभिर्मरुत् । आविरासीत्ततः पश्चादुज्जगाम मयासुरः ॥ ३
tato bhuuvivaraadaadau sashabdah surabhirmarut | aaviraasiittatah pashcaadujjagaama mayaasurah || 3
Zuerst entwich dem Spalt mit lautem Knall ein würziger Dufthauch,
dann stieg vor aller Augen der Dämon Maya in die Höh,
कृष्णोन्नतशिरःशृङ्गज्वलत्केशमहौषधिः । रक्ताम्बरोच्छलद्धातुर्निशायामिव पर्वतः ॥ ४
krshnonnatashirahshrngajvalatkeshamahaushadhih | raktaambarocchaladdhaaturnishaayaamiva parvatah || 4
das schwarze Haupt hoch aufgereckt, die Haare hell auflodernde mächtige Kräuter,
wie ein Berg in der Nacht, auf den es vom roten Himmel Kupfer regnet.
यथार्हकृतपूजश्च राज्ञा चन्द्रप्रभेण सः । रत्नासनोपविष्टः सन्दानवेन्द्रोऽभ्यभाषत ॥ ५
yathaarhakrtapuujashca raajnaa candraprabhena sah | ratnaasanopavishtah sandaanavendro’bhyabhaashata || 5
Von König Candraprabha artig begrüßt nahm der König der Danavas
auf einem Juwelenthron Platz und verkündete:
भुक्ता भोगा इमे भौमा भवद्भिरधुना च वः । कालोऽन्येषां तदुद्योगे मतिं कुरुत साम्प्रतम् ॥ ६
bhuktaa bhogaa ime bhaumaa bhavadbhiradhunaa ca vah | kaalo’nyeshaam tadudyoge matim kuruta saampratam || 6
„Der irdischen Freuden habt ihr schon genug genossen.
Nun ist es an der Zeit, daß ihr euch für den Kampf um andere Genüsse bereitmacht.
दूतन्प्रेष्यानयध्वं स्वान्नृपान्सम्बन्धिबान्धवान् । ततो विद्याधरेन्द्रेण मिलिष्यामः सुमेरुणा ॥ ७
duutanpreshyaanayadhvam svaannrpaansambandhibaandhavaan | tato vidyaadharendrena milishyaamah sumerunaa || 7
Sendet Boten, um eure Könige, Freunde und Verbündete zu versammeln.
Dann verbünden wir uns mit Sumeru, dem Prinz der Vidyadharas.
जेष्यामः श्रुतशर्माणं प्राप्स्यामः खचरश्रियम् । सुमेरुश्च सहायत्वे बन्धुबुद्ध्या स्थितोऽत्र नः ॥ ८
jeshyaamah shrutasharmaanam praapsyaamah khacarashriyam | sumerushca sahaayatve bandhubuddhyaa sthito’tra nah || 8
Erst besiegen wir Shrutasharman, dann gewinnen wir die Vorherrschaft über die Himmelsläufer.
Sumeru steht uns zur Seite, weil er weiß, daß er unser Verbündeter ist.
रक्षेः सूर्यप्रभं दद्यास्त्वं चैतस्मै निजां सुताम् । इत्यादावेव देवेन स ह्यादिष्टः पिनाकिना ॥ ९
raksheh suuryaprabham dadyaastvam caitasmai nijaam sutaam | ityaadaaveva devena sa hyaadishtah pinaakinaa || 9
Zuvor hat Gott Shiva, mit dem Pinaka-Speer bewaffnet, ihm befohlen:
‚Schütze Suryaprabha und gib ihm deine eigene Tochter zur Frau!‘“
एवं मयासुरेणोक्ते प्रहस्तादीन्स खेचरान् । चन्द्रप्रभः प्रहितवान्दूतान्सर्वमहीभृताम् ॥ १०
evam mayaasurenokte prahastaadiinsa khecaraan | candraprabhah prahitavaanduutaansarvamahiibhrtaam || 10
Nach diesen Worten des Dämonenfürsten entsandte Candraprabha
Prahasta und seine fliegenden Scharen als Botschafter an alle Könige.
सूर्यप्रभश्च विद्याभिः स्वभार्यामन्त्रिणोऽखिलान् । संविभेजे मयादेशात्संविभक्ता न ये पुरा ॥ ११
suuryaprabhashca vidyaabhih svabhaaryaamantrino’khilaan | samvibheje mayaadeshaatsamvibhaktaa na ye puraa || 11
Auf Anraten Mayas übertrug Suryaprabha sein magisches Wissen auf alle seine Frauen und jene Minister,
auf die er sie zuvor noch nicht übertragen hatte.
तावच्चात्र स्थितेष्वेव प्रभाभासितदिङ्मुखः । अवतीर्याम्बरतलान्नारदो मुनिराययौ ॥ १२
taavaccaatra sthiteshveva prabhaabhaasitadingmukhah | avatiiryaambaratalaannaarado muniraayayau || 12
Während sie noch dastanden, stieg, die Weltgegenden mit Glanz überflutend,
Narada der Weise vom Himmel herab und kam näher.
गृहीतार्घोपविष्टश्च स चन्द्रप्रभमब्रवीत् । प्रेषितोऽहमिहेन्द्रेण तेन चोक्तमिदं तव ॥ १३
grhiitaarghopavishtashca sa candraprabhamabraviit | preshito’hamihendrena tena coktamidam tava || 13
Als er die Gaben für den Gast empfangen und sich gesetzt hatte, sprach er zu Candraprabha:
„Von Indra wurde ich gesandt. Er hat dir Folgendes mitzuteilen:
ज्ञातं मया यद्युष्माभिर्महेश्वरनिदेशतः । मयासुरसखैः सूर्यप्रभस्याज्ञानमोहितैः ॥ १४
jnaatam mayaa yadyushmaabhirmaheshvaranideshatah | mayaasurasakhaih suuryaprabhasyaajnaanamohitaih || 14
‚Mir wurde bekannt, daß, auf Shivas Befehl, ihr mit Unterstützung des Dämonen Maya,
verwirrt, nachdem ihr Suryaprabha erkanntet,
अस्य मर्त्यशरीरस्य संसाधयितुमिष्यते । सर्वविद्याधरादीशचक्रवर्तिपदं महत् ॥ १५
asya martyashariirasya samsaadhayitumishyate | sarvavidyaadharaadiishacakravartipadam mahat || 15
wollt, daß der im Körper eines Sterblichen das hohe Amt der Kaiserherrschaft über alle Vidyadharas antritt.
तदयुक्तं यदस्माभिर्दत्तं हि श्रुतशर्मणे । विद्याधरकुलाब्धीन्दोस्तच्च तस्य क्रमागतम् ॥ १६
tadayuktam yadasmaabhirdattam hi shrutasharmane | vidyaadharakulaabdhiindostacca tasya kramaagatam || 16
Das ist ungehörig, dieweil ich es Shrutasharman als sein rechtmäßiges Erbe
des Mondes über den Wassern der Vidyadharageschlechter verliehen habe.
अस्माकं प्रातिपक्ष्येण धर्मबाधेन चैव यत् । कुरुध्वे तद्विनाशाय निश्चितं वः प्रकल्पते ॥ १७
asmaakam praatipakshyena dharmabaadhena caiva yat | kurudhve tadvinaashaaya nishcitam vah prakalpate || 17
Was ihr unter Verletzung des Rechts in Feindschaft gegen mich unternehmt,
wird eindeutig mit eurer Vernichtung enden!
पूर्वं च रुद्रयज्ञेन यजमानो भवान्मया । प्राग्यजस्वाश्वमेधेनेत्य्क्ते च कृतवान्न तम् ॥ १८
puurvam ca rudrayajnena yajamaano bhavaanmayaa | praagyajasvaashvamedhenetykte ca krtavaanna tam || 18
Mehr noch, bevor Ihr Rudra-Shiva geopfert habt, riet ich Euch:
„Vollzieht zuerst das Pferdeopfer!“ Doch das habt ihr nicht getan.
तद्देवाननपेक्ष्यैव रुद्रप्रत्याशयैकया । यदाचरथ दर्पेण भवतां न शिवाय तत् ॥ १९
taddevaananapekshyaiva rudrapratyaashayaikayaa | yadaacaratha darpena bhavataam na shivaaya tat || 19
Daß Ihr der Götter nicht achtend aus Hochmut allein auf Rudra Eure Hoffnung setzt,
wird nicht eben zu Eurem Wohl beitragen!“
इत्युक्ते शक्रसंदेशे नारदेन विहस्य तम् । मयोऽवादीन्न साधूक्तं सुरेन्द्रेण महामुने ॥ २०
ityukte shakrasamdeshe naaradena vihasya tam | mayo’vaadiinna saadhuuktam surendrena mahaamune || 20
Auf Indras von Narada überbrachte Botschaft hin lachte Maya verächtlich und erwiderte:
„Das hat der Götterkönig dir, Großer Weiser, nicht richtig gesagt!
सूर्यप्रभस्य मर्त्यत्वं यद्वक्ति तदपार्थकम् । तद्दामोदरसंग्रामे न ज्ञातं तेन तस्य किम् ॥ २१
suuryaprabhasya martyatvam yadvakti tadapaarthakam | taddaamodarasamgraame na jnaatam tena tasya kim || 21
Denn, was er über Suryaprabhas Sterblichkeit erzählt, ist belanglos.
Wer hätte beim Kampf mit Damodara davon nicht gewußt?
मार्त्या एव हि सत्त्वाढ्याः सर्वसिद्ध्यधिकारिणः । ऐन्द्रं न साधितं पूर्वं पदं किं नहुषादिभिः ॥ २२
maartyaa eva hi sattvaadhyaah sarvasiddhyadhikaarinah | aindram na saadhitam puurvam padam kim nahushaadibhih || 22
Sterbliche, die guten Mutes sind, haben Anspruch auf jeden Erfolg.
Hatten nicht Nahusha und andere vor Zeiten auch schon Indras Stellung eingenommen?
यच्चाह दत्तमस्माभिः सांराज्यं श्रुतशर्मणे । क्रमागतं च तत्तस्येत्येतदप्यसमञ्जसम् ॥ २३
yaccaaha dattamasmaabhih saamraajyam shrutasharmane | kramaagatam ca tattasyetyetadapyasamanjasam || 23
Und daß er gesagt haben soll: „Ich verleih ihm die Königswürde, weil sie ihm erbrechtlich zusteht“,
ist auch unerheblich,
दाता महेश्वरो यत्र प्रामाण्यं तत्र कस्य किम् । ज्येष्ठागतं हिरण्याक्षस्येन्द्रत्वं च कथं हृतम् ॥ २४
daataa maheshvaro yatra praamaanyam tatra kasya kim | jyeshthaagatam hiranyaakshasyendratvam ca katham hrtam || 24
Wenn Shiva selbst der Schenker ist, wer hätte dann noch Verfügungsgewalt?
Warum wurde Hiranyaksha, obwohl er der Erstgeborene war, von Vishnu die Königswürde entrissen?
यच्चापरं प्रातिपक्ष्यमधर्मं चाह तन्मृषा । स एव हि हठात्स्वार्थे प्रातिपक्ष्यं करोति नः ॥ २५
yaccaaparam praatipakshyamadharmam caaha tanmrshaa | sa eva hi hathaatsvaarthe praatipakshyam karoti nah || 25
Wenn er außerdem behauptet, unser Widerstand sei gegen das Gesetz, so ist das auch gelogen.
Denn er konstruiert auf Krampf und aus Eigennutz Feindschaft gegen uns.
कश्चाधर्मो जिगीषामो वयं हि परिपन्थिनम् । न हरामो मुनेर्भार्यां ब्रह्महत्यां न कुर्महे ॥ २६
kashcaadharmo jigiishaamo vayam hi paripanthinam | na haraamo munerbhaaryaam brahmahatyaam na kurmahe || 26
Wer stellt sich hier gegen das Gesetz? Wir wollen nur den besiegen, der sich uns in den Weg stellt.
Wir verführen kein Weib Ahalya eines Weisen, und Brahmanenmord Vritra verüben wir auch nicht!
यश्चाश्वमेधाकरणं देवावज्ञां च जल्पति । तदसद्रुद्रयज्ञे हि विहितेऽन्यैः किमध्वरैः ॥ २७
yashcaashvamedhaakaranam devaavajnaam ca jalpati | tadasadrudrayajne hi vihite’nyaih kimadhvaraih || 27
Und was er noch daherredet, daß die Götter mißachtet, wer kein Pferdeopfer vollzieht, ist falsch.
Denn wenn man erst dem Rudra Shiva opfert, bedarf es keiner weiteren Opfer mehr!
अर्चिते देवदेवे च शम्भौ देवो न कोऽर्चितः । यच्चाहैकैव रुद्रास्था न शिवेति तदप्यसत् ॥ २८
arcite devadeve ca shambhau devo na ko’rcitah | yaccaahaikaiva rudraasthaa na shiveti tadapyasat || 28
Und wenn man Shiva, den Gott der Götter, verehrt – welcher Gott wäre damit nicht verehrt?
Wenn er sagt: Rudra allein zu huldigen, sei nicht glückverheißend, dann ist das völlig falsch.
किं तत्र देवनिवहैरन्यैर्यत्रोद्यतो हरः । रवावभ्युदितेऽन्यानि किं तेजांसि चकासति ॥ २९
kim tatra devanivahairanyairyatrodyato harah | ravaavabhyudite’nyaani kim tejaamsi cakaasati || 29
Wozu all die Heerscharen der Götter, wenn Shiva, der Zerstörer, sich erhebt?
Wenn erst Ravi, die Sonne, aufgeht – welche anderen Flammen würden dann noch strahlen?
तदेतद्देवराजाय सर्वं वाच्यं त्वया मुने । वयं च प्रस्तुतं कर्मः स यद्वेत्ति करोतु तत् ॥ ३०
tadetaddevaraajaaya sarvam vaacyam tvayaa mune | vayam ca prastutam karmah sa yadvetti karotu tat || 30
Das alles berichte dem König der Götter, o Weiser. Wir führen zu Ende, was wir begonnen haben.
Soll er tun, was er für richtig hält!“
एवं मयासुरेणोक्तो नारदर्षिस्तथेति तम् । प्रतिसंदेशमादाय ययौ सुरपतिं प्रति ॥ ३१
evam mayaasurenokto naaradarshistatheti tam | pratisamdeshamaadaaya yayau surapatim prati || 31
Von dem Dämonen Maya aufgefordert, stimmte Rishi Narada zu: „So soll es sein.“
Die Antwort auf Indras Botschaft mit sich nehmend kehrte er zum Herrn der Götter zurück.
गते तस्मिन्मुनौ सोऽत्र तं चन्द्रप्रभभूपतिम् । शक्रसंदेशसाशङ्कमुवाचैवं मयासुरः ॥ ३२
gate tasminmunau so’tra tam candraprabhabhuupatim | shakrasamdeshasaashankamuvaacaivam mayaasurah || 32
Als der Rishi weg war, sprach Dämon Maya zu König Candraprabha,
der sich Indras Botschaft wegen besorgt zeigte:
न शक्राद्वो भयं कार्यं स च स्याच्छ्रुतशर्मणः । पक्षे देवगणैः सार्धमस्मद्द्वेषेण संयुगे ॥ ३३
na shakraadvo bhayam kaaryam sa ca syaacchrutasharmanah | pakshe devaganaih saardhamasmaddveshena samyuge || 33
„Ihr solltet vor Indra keine Angst haben. Selbst wenn er für Shrutasharman Partei ergreift
mit seinem Heer der Götter im Hass auf uns vereint,
तदसंख्या महाराज प्रह्लादाधिष्ठिता वयम् । युष्मत्पक्षे स्थिता एव सहिता दैत्यदानवैः ॥ ३४
tadasamkhyaa mahaaraaja prahlaadaadhishthitaa vayam | yushmatpakshe sthitaa eva sahitaa daityadaanavaih || 34
so stehen wir, Großer König, mit zahllosen Widergöttern und Danavas von Prahlada angeführt auf deiner Seite!
कृतप्रसादे चास्माकमुद्युक्ते त्रिपुरान्तके । वराकस्यापरस्यास्ति कस्य शक्तिर्जगन्त्रये ॥ ३५
krtaprasaade caasmaakamudyukte tripuraantake | varaakasyaaparasyaasti kasya shaktirjagantraye || 35
Wenn Shiva, der Feind dreier Städte, sich mit uns solidarisch verbündet -
welcher erbärmliche Fremdling hat dann noch Macht in den drei Welten?
तद्वीराः कुरुतोद्योगं कार्येऽस्मिन्नित्युदीरिते । मयेन हृष्टाः सर्वे ते तत्तथैवेति मेनिरे ॥ ३६
tadviiraah kurutodyogam kaarye’sminnityudiirite | mayena hrshtaah sarve te tattathaiveti menire || 36
Darum ihr Helden ermannt euch für die Sache!“
So von Maya motiviert, stimmten sie alle begeistert ein: „Ja, so soll es sein!“
अथ दूतोक्तसंदेशात्सर्वे तत्राययुः क्रमात् । नृपा वीरभटाद्यास्ते ये चान्ये मित्रबान्धवाः ॥ ३७
atha duutoktasamdeshaatsarve tatraayayuh kramaat | nrpaa viirabhataadyaaste ye caanye mitrabaandhavaah || 37
Von Boten benachrichtigt kamen sie alle nacheinander angeritten:
Virabhata und die anderen Könige, sowie weitere Freunde und Verbündete.
कृतोचितसपर्येषु ससैन्येष्वेषु राजसु । पुनश्चन्द्रप्रभं भूपमुवाचैवं मयासुरः ॥ ३८
krtocitasaparyeshu sasainyeshveshu raajasu | punashcandraprabham bhuupamuvaacaivam mayaasurah || 38
Nachdem alle Könige mit ihren Heeren gebührend begrüßt worden waren,
sprach Dämon Maya wiederum zu König Candraprabha:
कुरुध्वमद्य रुद्रस्य रात्रौ राजन्महाबलिम् । ततो यथाहं वक्ष्यामि तथा सर्वं विधास्यथ ॥ ३९
kurudhvamadya rudrasya raatrau raajanmahaabalim | tato yathaaham vakshyaami tathaa sarvam vidhaasyatha || 39
„Vollzieh heut nacht, o König, das Große Opfer für Shiva. Danach machst du alles so, wie ich es dir sage!“
एतन्मयवचः श्रुत्वा राजा चन्द्रप्रभोऽथ सः । रुद्रस्य बलिसम्भारं कारयामास तत्क्षणम् ॥ ४०
etanmayavacah shrutvaa raajaa candraprabho’tha sah | rudrasya balisambhaaram kaarayaamaasa tatkshanam || 40
Unmittelbar nach diesen Worten Mayas trug König Candraprabha alle für das Shiva-Opfer notwendigen Gerätschaften zusammen.
ततो गत्वाटवीं रात्रौ मये कर्मोपदेष्टरि । चन्द्रप्रभः स्वयं चक्रे बलिं रुद्रस्य भक्तितः ॥ ४१
tato gatvaataviim raatrau maye karmopadeshtari | candraprabhah svayam cakre balim rudrasya bhaktitah || 41
Nachts ging Candraprabha in den Wald und vollzog unter sachkundiger Anleitung von Maya hingebungsvoll sein privates Shiva-Opfer.
होमकर्मप्रवृत्ते च राज्ञि तस्मिन्नशङ्कितम् । साक्षादाविरभूत्तत्र नन्दी भूतगणाधिपः ॥ ४२
homakarmapravrtte ca raajni tasminnashankitam | saakshaadaavirabhuuttatra nandii bhuutaganaadhipah || 42
Während der König noch mit dem Brandopfer beschäftigt war,
erschien unvermutet vor seinen Augen Nandi, Herr der Wesenscharen.
सोऽर्चितो विधिवद्राज्ञा प्रहृष्टेनेदमब्रवीत् । मन्मुखेनेदमादिष्टं स्वयं देवेन शम्भुना ॥ ४३
so’rcito vidhivadraajnaa prahrshtenedamabraviit | manmukhenedamaadishtam svayam devena shambhunaa || 43
Nachdem der begeisterte König ihn gebührend begrüßt hatte, sprach er:
„Gott Shiva selbst sendet dir durch meinen Mund diesen Befehl:
अपि शक्रशतान्माभूद्भयं वो मत्प्रसादतः । सूर्यप्रभश्चक्रवर्ती भवितैव द्युचारिणाम् ॥ ४४
api shakrashataanmaabhuudbhayam vo matprasaadatah | suuryaprabhashcakravartii bhavitaiva dyucaarinaam || 44
Auch hundert Indras fürchte nicht! Weil ich Euch gewogen bin,
soll Suryaprabha in Zukunft Kaiser der himmlischen Scharen sein!“
इत्युक्तशंकरादेशो गृहीतबलिभागकः । नन्दीश्वरो भूतगणैः सह तत्र तिरोदधे ॥ ४५
ityuktashamkaraadesho grhiitabalibhaagakah | nandiishvaro bhuutaganaih saha tatra tirodadhe || 45
Nachdem er Shivas Befehl überbracht hatte, bekam Nandi einen Teil der Opfergaben.
Danach löste der Anführer mit seinen Wesenhorden sich gleich dort in Luft auf.
ततश्चन्द्रप्रभो जातप्रत्ययस्तनयोदये । बलिं समाप्य होमान्ते विवेश समयः पुरम् ॥ ४६
tatashcandraprabho jaatapratyayastanayodaye | balim samaapya homaante vivesha samayah puram || 46
Da hatte Candraprabha, was die Erhöhung seines Sohnes anging, Zuversicht geschöpft
und kehrte nach vollendetem Brandopfer mit Maya in die Stadt zurück.
प्रातश्च देव्या पुत्रेण राजभिः सचिवैर्युतम् । एकान्तस्थं च तं चन्द्रप्रभभूपं मयोऽभ्यधात् ॥ ४७
praatashca devyaa putrena raajabhih sacivairyutam | ekaantastham ca tam candraprabhabhuupam mayo’bhyadhaat || 47
Als am nächsten Morgen König Candraprabha mit der Königin, seinem Sohn, den anderen Königen
und seinen Ministern in der Abgeschiedenheit saß, vertraute Maya ihm an:
शृणु राजन्रहस्यं ते वच्म्यद्य चिररक्षितम् । त्वं दानवः सुनीथाख्यो मम पुत्रो महाबलः ॥ ४८
shrnu raajanrahasyam te vacmyadya cirarakshitam | tvam daanavah suniithaakhyo mama putro mahaabalah || 48
„Hör zu, König, heut verrate ich dir ein lang gehütetes Geheimnis:
Du bist Sunitha, ein Danava, mein mächtiger Sohn.
सूर्यप्रभः सुमुण्डीकसंज्ञकश्च तवानुजः । देवाहवे हतौ जातौ पितापुत्रौ युवामिह ॥ ४९
suuryaprabhah sumundiikasamjnakashca tavaanujah | devaahave hatau jaatau pitaaputrau yuvaamiha || 49
Suryaprabha ist dein Sohn Sumundika. In der Schlacht der Götter wurdet ihr getötet,
und jetzt hier als Vater und Sohn wiedergeboren.
तद्दानवशरीरं ते संरक्ष्य स्थापितं मया । आलिप्य युक्त्या दिव्याभिरोषधीभिर्घृतेन च ॥ ५०
taddaanavashariiram te samrakshya sthaapitam mayaa | aalipya yuktyaa divyaabhiroshadhiibhirghrtena ca || 50
Deinen Danavakörper habe ich mit himmlischen Kräutern und Butterschmalz einbalsamiert
und somit kunstvoll konserviert.
तस्मात्प्रविश्य विवरं पातालमुपनम्य च । प्रविश स्वं शरीरं तद्युक्त्या मदुपदिष्टया ॥ ५१
tasmaatpravishya vivaram paataalamupanamya ca | pravisha svam shariiram tadyuktyaa madupadishtayaa || 51
Darum steig hinab in die Höhle zur Unterwelt und betritt,
mit einem Zauber, den ich dir zeige, deinen echten Körper.
तच्छरीरप्रविष्टश्च तेजोवीर्यबलाधिकः । तथा भविष्यसि यथा जेष्यसि द्युचरान्रणे ॥ ५२
tacchariirapravishtashca tejoviiryabalaadhikah | tathaa bhavishyasi yathaa jeshyasi dyucaraanrane || 52
Sobald du in diesen Körper eingedrungen bist, wirst du an Kampfgeist und Kraft so überragend sein,
daß du die himmlischen Wanderer im Kampf besiegst!
सूर्यप्रभस्त्वनेनैव कान्तेन वपुषा चिरम् । सुमुण्डीकावतारोऽयं भविता खेचरेश्वरः ॥ ५३
suuryaprabhastvanenaiva kaantena vapushaa ciram | sumundiikaavataaro’yam bhavitaa khecareshvarah || 53
Suryaprabha jedoch wird in seinem jetzigen schönen Körper als Sumundikas Wiedergeburt
für lange Zeit der zukünftige Herr über die himmlischen Wesen sein.“
एतन्मयासुराच्छ्रुत्वा तथेत्यङीचकार सः । राजा चन्द्रप्रभो हृष्टः सिद्धार्थस्त्विदमुक्तवान् ॥ ५४
etanmayaasuraacchrutvaa tathetyangiicakaara sah | raajaa candraprabho hrshtah siddhaarthastvidamuktavaan || 54
Als König Candraprabha das von Maya dem Dämonen gehört hatte,
stimmte er begeistert zu. Siddharta aber wandte ein:
अन्यदेहप्रविष्टः किं किमयं पन्चतां गतः । इति भ्रान्तौ तदस्माकं का धृतिर्दानवोत्तम ॥ ५५
anyadehapravishtah kim kimayam pancataam gatah | iti bhraantau tadasmaakam kaa dhrtirdaanavottama || 55
„‘Wer ist da in einen anderen Körper eingefahren? Ist er etwa tot?‘ Wenn wir so in Verwirrung geraten,
woher nehmen wir, o trefflichster Danava, unsere Sicherheit?
किं चैष विस्मरत्यस्मांस्तदा देहान्तराश्रितः । परलोकगतो यद्वत्ततः कोऽयं वयं च के ॥ ५६
kim caisha vismaratyasmaamstadaa dehaantaraashritah | paralokagato yadvattatah ko’yam vayam ca ke || 56
Und wenn er uns nun vergisst, weil er in einem anderen Körper ist? Wenn er in einer anderen Welt ist –
wer ist dann dieser hier, und wer sind wir?“
एतत्सिद्धार्थतः श्रुत्वा स जगाद मयासुरः । प्रविशन्तमिदं तस्मिञ्छरीरे योगयुक्ततः ॥ ५७
etatsiddhaarthatah shrutvaa sa jagaada mayaasurah | pravishantamidam tasminshariire yogayuktatah || 57
Als Dämon Maya das von Siddharta hörte, erwiderte er:
„Wie er mit einem Yogakunstgriff in den anderen Körper eindringt,
स्वतन्त्रं यूयमागत्य साक्षात्तत्रैव पश्यत । न चैवं विस्मरत्येष युष्माञ्छृणुत कारणम् ॥ ५८
svatantram yuuyamaagatya saakshaattatraiva pashyata | na caivam vismaratyesha yushmaanshrnuta kaaranam || 58
und zwar freiwillig – kommt her und seht mit eigenen Augen.
Und dafür, daß er euch nicht vergisst, hört nun den Grund:
अस्वतन्त्रो मृतोऽन्यत्र गर्भे यो जायते न सः । किंचित्स्मरत्यन्तरितः क्लेशैस्तैर्मरणादिभिः ॥ ५९
asvatantro mrto’nyatra garbhe yo jaayate na sah | kimcitsmaratyantaritah kleshaistairmaranaadibhih || 59
Einer, der unfreiwillig stirbt und in einem anderen Schoß geboren wird, erinnert sich an garnichts.
Er ist in sich verschlossen vor lauter mit Leben und Sterben einhergehenden Qualen.
स्वातन्त्र्येण तु योऽन्यस्मिञ्छरीरे योगयुक्ततः । अन्तःकरणमाविश्य प्रविशेदिन्द्रियाणि च ॥ ६०
svaatantryena tu yo’nyasminshariire yogayuktatah | antahkaranamaavishya pravishedindriyaani ca || 60
Wer aber aus freien Stücken durch seine Yogakunst in einen anderen Körper eindringt, in seine Persönlichkeit, sein Bewußtsein und die Sinnesorgane vordringt,
अविप्लुतमनोबुद्धिर्गृहादिव गृहान्तरं । सहसा स स्मरत्येव ज्ञानी योगेश्वरोऽखिलम् ॥ ६१
aviplutamanobuddhirgrhaadiva grhaantaram | sahasaa sa smaratyeva jnaanii yogeshvaro’khilam || 61
ohne an Geist und Bewußtsein Schaden zu nehmen, als ginge er aus einem Haus ins andere,
der erinnert sich schlagartig an alles, weil er ein Meister des Yoga und weise geworden ist.
तस्माद्विकल्पो मा भूद्वः प्रत्युतैष नृपो महत् । दिव्यं शरीरमाप्नोति जरारोगविवर्जितम् ॥ ६२
tasmaadvikalpo maa bhuudvah pratyutaisha nrpo mahat | divyam shariiramaapnoti jaraarogavivarjitam || 62
Also seid nicht so zögerlich! Ganz im Gegenteil: Dieser König wird einen großen, göttlichen Körper erwerben,
frei von Alter und Gebrechen.
यूयं च दानवाः सर्वे प्रविश्यैव रसातलम् । सुधापानेन नीरोगदिव्यदेहा भविष्यथ ॥ ६३
yuuyam ca daanavaah sarve pravishyaiva rasaatalam | sudhaapaanena niirogadivyadehaa bhavishyatha || 63
Auch seid ihr alle Danavas! Geht ein in die unterirdische Ebene der Säfte, Rasatala,
trinkt den Nektar dort, und ihr sollt göttlich gesunde Körper haben!
एतन्मयासुरवचः श्रुत्वा सर्वे तथेति ते । तत्प्रत्ययपरित्यक्तशङ्कास्तत्प्रतिपेदिरे ॥ ६४
etanmayaasuravacah shrutvaa sarve tatheti te | tatpratyayaparityaktashankaastatpratipedire || 64
Als sie alle die Ansprache Mayas, des Dämonen, gehört hatten, stimmten sie mit den Worten: „So sei es!“ seinem Angebot zu, warfen ihre Zweifel von sich und verließen sich auf ihn.
तद्वाक्येन च सोऽन्येद्युर्मिलिताखिलराजकः । चन्द्रप्रभश्चन्द्रभागैरावत्योः संगमं ययौ ॥ ६५
tadvaakyena ca so’nyedyurmilitaakhilaraajakah | candraprabhashcandrabhaagairaavatyoh samgamam yayau || 65
Auf Mayas Rat zog anderntags Candraprabha alle Könige zusammen und ritt zu der Stelle,
wo die Flüsse Candrabhaga und Airavati zusammenfließen.
तत्रावस्थाप्य नृपतीन्बहिर्निक्षिप्य तेषु च । सूर्यप्रभावरोधांस्तानुपेत्य मयदर्शितम् ॥ ६६
tatraavasthaapya nrpatiinbahirnikshipya teshu ca | suuryaprabhaavarodhaamstaanupetya mayadarshitam || 66
Dort ließ er die Könige im Freien Halt machen und überantwortete ihnen Suryaprabhas Gemahlinnen.
Sodann ging Candraprabha auf die von Maya angezeigte
विवेश विवरं तोये सह सूर्यप्रभेण सः । चन्द्रप्रभः समं देव्या सिद्धार्थाद्यैश्च मन्त्रिभिः ॥ ६७
vivesha vivaram toye saha suuryaprabhena sah | candraprabhah samam devyaa siddhaarthaadyaishca mantribhih || 67
Höhle am Wasser zu und drang mit Suryaprabha, seiner Frau, Siddhartha
und den anderen Ministern zusammen in sie vor.
प्रविश्य गत्वा दीर्घं च तेनाध्वानं ददर्श सः । दिव्यं देवकुलं तच्च सर्वैः सह विवेश तैः ॥ ६८
pravishya gatvaa diirgham ca tenaadhvaanam dadarsha sah | divyam devakulam tacca sarvaih saha vivesha taih || 68
In der Höhle legten sie einen weiten Weg zurück, bis sie endlich einen göttlichen Tempel erkannten.
In den traten sie alle ein.
तावच्च ये स्थितास्तत्र राजानो विवराद्बहिः । तेषां विद्याधरा व्योम्ना सैन्यैः सह समापतन् ॥ ६९
taavacca ye sthitaastatra raajaano vivaraadbahih | teshaam vidyaadharaa vyomnaa sainyaih saha samaapatan || 69
Währenddessen griffen Vidyadharas und ihre Luftwaffe
die vor der Höhle lagernden Könige vom Himmel herab an.
ते तान्संस्तभ्य मायाभिर्भार्याः सूर्यप्रभस्य ताः । अहरंस्तत्क्षणं चैवमुदगाद्भारती दिवः ॥ ७०
te taansamstabhya maayaabhirbhaaryaah suuryaprabhasya taah | aharamstatkshanam caivamudagaadbhaaratii divah || 70
Die ließen sie kraft ihrer Zauberkünste erstarren und entrissen ihnen Suryaprabhas Frauen.
In dem Moment ertönte eine Stimme von oben:
श्रुतशर्मन्नरे पाप यद्येताश्चक्रवर्तिनः । भार्याः स्प्रक्ष्यसि तत्सद्यः ससैन्यो मृत्युमाप्स्यसि ॥ ७१
shrutasharmannare paapa yadyetaashcakravartinah | bhaaryaah sprakshyasi tatsadyah sasainyo mrtyumaapsyasi || 71
„Heda! Shrutasharman, du Schurke! Wenn du des Kaisers Frauen auch nur anrührst,
wirst du mitsamt deiner Horde auf der Stelle vernichtet!
तस्मान्मातृवदेतास्त्वं पश्यन्रक्षेः सगौरवम् । अधुनैव न हत्वा त्वां यदेता मोचिता मया ॥ ७२
tasmaanmaatrvadetaastvam pashyanraksheh sagauravam | adhunaiva na hatvaa tvaam yadetaa mocitaa mayaa || 72
Also behandle sie wie deine Mutter und schütze sie mit Anstand!
Daß ich dich nicht gleich erschlage und sie befreie,
तत्रास्ति कारणं किंचित्तत्तिष्ठन्त्वत्र सम्प्रति । इत्युक्ते दिव्यया वाचा खेचरास्ते तिरोदधुः ॥ ७३
tatraasti kaaranam kimcittattishthantvatra samprati | ityukte divyayaa vaacaa khecaraaste tirodadhuh || 73
dafür gibt es einen bestimmten Grund. Sie mögen einstweilen bei euch bleiben!“
Von der himmlischen Stimme ermahnt, machten die Himmelsläufer sich aus dem Staub.
राजानस्ते च नीतास्ता दृष्ट्वा वीरभटादयः । आसन्नन्योन्ययुद्धेन देहत्यागे कृतोद्यमाः ॥ ७४
raajaanaste ca niitaastaa drshtvaa viirabhataadayah | aasannanyonyayuddhena dehatyaage krtodyamaah || 74
Als Virabhata und die anderen Könige sahen, wie ihre Töchter entführt wurden, fingen sie an
sich im verzweifelten Kampf einer gegen jeden gegenseitig umzubringen.
नैतासामस्ति विध्वंसः प्राप्स्यथैताः सुताः पुनः । तत्साहसं न युष्माभिः कार्यं कल्याणमस्तु ॥ ७५
naitaasaamasti vidhvamsah praapsyathaitaah sutaah punah | tatsaahasam na yushmaabhih kaaryam kalyaanamastu || 75
„Ihnen wird kein Leid geschehen! Ihr werdet eure Töchter zurückbekommen.
Macht jetzt nichts Unüberlegtes. Alles wird gut“,
इति वाङ्नाभसी तेषां तमुद्योगं न्यवारयत् । ततः प्रतीक्षमाणास्ते तस्थुस्तत्रैव भूभुजः ॥ ७६
iti vaangnaabhasii teshaam tamudyogam nyavaarayat | tatah pratiikshamaanaaste tasthustatraiva bhuubhujah || 76
So ertönte eine himmlische Stimme und setzte ihrem selbstmörderischen Treiben ein Ende.
Also beruhigten die Könige sich und warteten ab.
अत्रान्तरे च पाताले तस्मिन्देवकुले स्थितम् । सर्वैर्वृतमवोचत्तमेवं चन्द्रप्रभं मयः ॥ ७७
atraantare ca paataale tasmindevakule sthitam | sarvairvrtamavocattamevam candraprabham mayah || 77
Mittlerweile stand in diesem Tempel unten in der Zwischenwelt von den Seinen umringt Candraprabha.
Maya sprach zu ihm:
राजन्नेकमना भूत्वा शृण्विदानीमनुत्तमम् । उपदेश्यामि ते योगमन्यदेहप्रवेशदम् ॥ ७८
raajannekamanaa bhuutvaa shrnvidaaniimanuttamam | upadeshyaami te yogamanyadehapraveshadam || 78
„König, konzentrier dich und hör zu: Ich will dich diese einmalige Yogakunst lehren,
wie man in den Körper eines anderen eindringt!“
इत्युक्त्वाख्याय सांख्यं च योगं च सरहस्यकम् । युक्तिं देहान्तरावेशे तस्मादुपदिदेश सः ॥ ७९
ityuktvaakhyaaya saamkhyam ca yogam ca sarahasyakam | yuktim dehaantaraaveshe tasmaadupadidesha sah || 79
Nach dieser Ankündigung rezitierte er die Lehren des Samkhya und Yoga mit ihren Geheimnissen,
und lehrte ihn dadurch die Methode in den Körper eines anderen einzudringen.
जगाद च स योगीन्द्रः सैषा सिद्धिरिदं च तत् । ज्ञानं स्वातन्त्र्यमैश्वर्यमणिमादिनिकेतनम् ॥ ८०
jagaada ca sa yogiindrah saishaa siddhiridam ca tat | jnaanam svaatantryamaishvaryamanimaadiniketanam || 80
Dann sagte der oberste Yogi auch: „Das hier ist die Zaubermacht, das Wissen um die Freiheit des Willens,
der Hort des Juwels der Herrschaft.
अत्रैश्वर्ये स्थिता मोक्षं न वाञ्छन्ति सुरेश्वराः । एतदर्थं जपतपःक्लेशमन्येऽपि कुर्वते ॥ ८१
atraishvarye sthitaa moksham na vaanchanti sureshvaraah | etadartham japatapahkleshamanye’pi kurvate || 81
Die über solche Macht gebietenden höchsten Götter wünschen keine Erlösung.
Für dieses Ziel murmeln einige Gebete, andere nehmen quälende Entbehrungen auf sich.
सम्प्राप्तमपि नेच्छन्ति स्वर्गभोगं महाशयाः । तथा च श्रूयतामत्र कथां वः कथयाम्यहम् ॥ ८२
sampraaptamapi necchanti svargabhogam mahaashayaah | tathaa ca shruuyataamatra kathaam vah kathayaamyaham || 82
Die von edler Gesinnung wollen keine himmlischen Freuden, selbst wenn sie die schon gefunden haben.
Hört euch dazu die Geschichte an, die ich euch jetzt erzähle:
आसीत्कोऽपि पुराकल्पे कालो नाम महाद्विजः । स गत्वा पुष्करे तीर्थे जपं चक्रे दिवानिशम् ॥ ८३
aasiitko’pi puraakalpe kaalo naama mahaadvijah | sa gatvaa pushkare tiirthe japam cakre divaanisham || 83
In grauer Vorzeit lebte ein großer Brahmane namens Kalpa Weltzeit,
der immer ans Seeufer von Pushkara pilgerte, um Tag und Nacht Gebete zu murmeln.
जपतस्तस्य तत्रागाद्दिव्यं वर्षशतद्वयम् । ततोऽस्य शिरसोऽच्छिन्नमर्चिराविरभून्महत् ॥ ८४
japatastasya tatraagaaddivyam varshashatadvayam | tato’sya shiraso’cchinnamarciraavirabhuunmahat || 84
Während er so vor sich hinmurmelte vergingen zweihundert Götterjahre.
Irgendwann trat aus seinem Kopf ein ununterbrochener, mächtiger Lichtstrahl hervor.
येन सूर्यायुतेनेव प्रोद्गतेनाम्बरे गतिः । सिद्धादिनां निरुद्धाभूज्जज्वाल च जगत्त्रयम् ॥ ८५
yena suuryaayuteneva prodgatenaambare gatih | siddhaadinaam niruddhaabhuujjajvaala ca jagattrayam || 85
Der durchleuchtete die ganze Atmosphäre als sei er mit der Sonne verschmolzen. Somit unterbrach er den Flug der Siddhas und anderer Luftgeister und steckte schließlich alle drei Welten in Brand.
ब्रह्मन्यस्ते वरोऽभीष्टस्तं गृहाण ज्वलन्त्यमी । लोकास्त्वदर्चिषेत्यूचुर्ब्रह्मेन्द्राद्या उपेत्य तम् ॥ ८६
brahmanyaste varo’bhiishtastam grhaana jvalantyamii | lokaastvadarcishetyuucurbrahmendraadyaa upetya tam || 86
„Brahmane, nimm dir von uns, was immer du begehrst! Denn diese Welten stehen deinetwegen in Flammen!“ Das sagten Brahma und die anderen Götter, als sie vor ihn traten.
जपादन्यत्र मा भून्मे रतिरित्येष एव मे । वरो नान्यद्वृणे किंचिदिति तान्प्रत्युवाच सः ॥ ८७
japaadanyatra maa bhuunme ratirityesha eva me | varo naanyadvrne kimciditi taanpratyuvaaca sah || 87
„Außer Gebete zu murmeln hab ich keine andere Leidenschaft.
Etwas anderes wähl ich nicht!“ war seine Antwort an sie.
निर्बन्धं तेषु कुर्वत्सु गत्वापि दूरतः । उत्तरे हिमवत्पार्श्वे जपन्नासीत्स जापकः ॥ ८८
nirbandham teshu kurvatsu gatvaapi duuratah | uttare himavatpaarshve japannaasiitsa jaapakah || 88
Als sie ihn immer noch nötigten, verzog der Murmler sich weit weg auf die Nordseite des Himalaya,
wo er weiter seine Gebete murmelte.
तत्राप्यसह्यं तत्तेजः सविशेषं क्रमाद्यदा । तदा विघ्नाय तस्येन्द्रः प्रजिघाय सुराङ्गनाः ॥ ८९
tatraapyasahyam tattejah savishesham kramaadyadaa | tadaa vighnaaya tasyendrah prajighaaya suraanganaah || 89
Als seine gebündelte Energie selbst dort noch besonders unerträglich wurde,
schickte Indra ihm dralle Weiber, um ihn zu brechen.
स धीरो लोभयन्तीस्ता न तृणायाप्यमन्यत । निसृष्टार्थं ततस्तस्मै मृत्युं विससृजुः सुराः ॥ ९०
sa dhiiro lobhayantiistaa na trnaayaapyamanyata | nisrshtaartham tatastasmai mrtyum visasrjuh suraah || 90
Die versuchten alles, ihn zu verführen, doch der Standhafte meinte nur dürres Stroh zu sehen.
Da schickten die Götter ihm den Vollstrecker.
उपेत्य स तमाह स्म ब्रह्मन्मर्त्यैरियच्चिरम् । न जीव्यते तदात्मानं त्यज मा लङ्घय स्थितिम् ॥ ९१
upetya sa tamaaha sma brahmanmartyairiyacciram | na jiivyate tadaatmaanam tyaja maa langhaya sthitim || 91
Der Tod trat also vor ihn und sprach: „Brahmane, kein Sterblicher lebt ewiglich.
Wirf dein Leben jetzt von dir! Verstoß nicht gegen das Naturgesetz!“
तच्छ्रुत्वा स द्विजोऽवादीद्यदि पूर्णो ममावधिः । आयुषस्तन्न कस्मान्मां नयसे किं प्रतीक्षसे ॥ ९२
tacchrutvaa sa dvijo’vaadiidyadi puurno mamaavadhih | aayushastanna kasmaanmaam nayase kim pratiikshase || 92
Als der Brahmane das hörte, erwiderte er: „Wenn meine Lebenszeit abgelaufen ist –
warum nimmst du mich nicht gleich mit? Worauf wartest du noch?
स्वयं च नाहमात्मानं त्यजेयं पाशहस्त रे । आत्मघाती भवेयं च शरीरं कामतस्त्यजन् ॥ ९३
svayam ca naahamaatmaanam tyajeyam paashahasta re | aatmaghaatii bhaveyam ca shariiram kaamatastyajan || 93
Nur, selbst will ich meine Seele nicht wegwerfen, da Du die Fangschlinge in der Hand hältst!
Würde ich meinen Körper einer Laune folgend verlassen, so wäre ich ein Selbstmörder!“
इत्युक्तवन्तं तं नेतुं प्रभावान्नाशकद्यदा । तदा पराङ्मुखो मृत्युर्जगाम स यथागतम् ॥ ९४
ityuktavantam tam netum prabhaavaannaashakadyadaa | tadaa paraanmukho mrtyurjagaama sa yathaagatam || 94
Als der Tod ihn, der so sprach, nicht mit Gewalt abführen konnte,
wandte er sich ab und ging wie er gekommen war.
ततो विजितकालं तं कालं सानुशयो द्विजम् । बलादुत्क्षिप्य बाहुभ्यां निनायेन्द्रः सुरालयम् ॥ ९५
tato vijitakaalam tam kaalam saanushayo dvijam | balaadutkshipya baahubhyaam ninaayendrah suraalayam || 95
Frustriert darüber, daß der Brahmane Kala „Zeit“ den Herrn über die Zeit besiegt hatte,
riss Indra ihn mit Gewalt hoch und trug ihn auf den Armen ins Reich der Götter.
तत्र तद्भोगविमुखो जपादविरमंश्च सः । देवावतारितो भूयस्तमेवागाद्धिमालयम् ॥ ९६
tatra tadbhogavimukho japaadaviramamshca sah | devaavataarito bhuuyastamevaagaaddhimaalayam || 96
Den dortigen Genüssen abgewandt murmelte er unaufhörlich weiter.
Da warfen die Götter ihn hinaus und er kehrte in den Himalaya zurück.
तत्रापीन्द्रादयो भूयो वरार्थं बोधयन्ति तम् । यावत्तावन्नृपस्तेन मार्गेणेक्ष्वाकुराययौ ॥ ९७
tatraapiindraadayo bhuuyo varaartham bodhayanti tam | yaavattaavannrpastena maargenekshvaakuraayayau || 97
Während Indra und die anderen ihn dort aufs neue ermunterten
sich einen Wunsch erfüllen zu lassen, kam König Ikshvaku des Wegs.
स तद्बुद्ध्वा यथावस्तु जापकं तमभाषत । देवेभ्यश्चेन्न गृह्णासि वरं मत्तो गृहाण भोः ॥ ९८
sa tadbuddhvaa yathaavastu jaapakam tamabhaashata | devebhyashcenna grhnaasi varam matto grhaana bhoh || 98
Der wußte bald um den Stand der Dinge und schlug dem Murmler vor: „Wenn du schon von den Göttern
keine Wunscherfüllung annimmst, dann nimm doch eine von mir!“
तच्छ्रुत्वा स विहस्यैनं जापकोऽप्यवदन्नृपम् । त्वं शक्तो वरदाने मे त्रिदशेभ्योऽप्यगृह्णतः ॥ ९९
tacchrutvaa sa vihasyainam jaapako’pyavadannrpam | tvam shakto varadaane me tridashebhyo’pyagrhnatah || 99
Als er das hörte, lachte der Murmler den König aus und rief: „Du kannst mir also einen Wunsch erfüllen,
wenn ich einen solchen von den dreißig Göttern nicht annehme!
इत्यूचिवांसं तं विप्रमिक्ष्वाकुः प्रत्युवाच सः । शक्तो न तेऽहं शक्तस्त्वं मम तद्देहि मे वरम् ॥ १००
ityuucivaamsam tam vipramikshvaakuh pratyuvaaca sah | shakto na te’ham shaktastvam mama taddehi me varam || 100
Dem Brahmanen, der so redete, widersprach Ikshvaku: „Wenn ich dir also keinen Wunsch erfüllen kann,
dann erfüll du mir doch einen!“
ततः स जापकोऽवादीद्यत्तेऽभीष्टं वृणीष्व तत् । दास्याम्येवेति तच्छ्रुत्वा राजान्तर्विममर्श सः ॥ १०१
tatah sa jaapako’vaadiidyatte’bhiishtam vrniishva tat | daasyaamyeveti tacchrutvaa raajaantarvimamarsha sah || 101
Darauf erwiderte der Murmler: „Such dir aus, was du dir wünschst, ich erfüll es dir!“
Nach diesen Worten dachte der König bei sich:
अहं ददामि विप्रोऽयं गृह्णातीत्युचितो विधिः । विपरीतमिदं गृह्णाम्यहमेष ददाति यत् ॥ १०२
aham dadaami vipro’yam grhnaatiityucito vidhih | vipariitamidam grhnaamyahamesha dadaati yat || 102
‚Laut Vorschrift gebe ich, und der Brahmane nimmt. Dagegen verstößt, daß ich nehme, was der mir gibt.‘
इति यावत्स नृपतिर्विचिकित्सन्विलम्बते । तावद्विवदमानौ द्वौ तत्र विप्रावुपेयतुः ॥ १०३
iti yaavatsa nrpatirvicikitsanvilambate | taavadvivadamaanau dvau tatra vipraavupeyatuh || 103
Während der König noch im Zweifel verharrte, kamen zwei streitende Brahmanen des Wegs.
तौ तं दृष्ट्वा नृपं तस्य पुरो न्यायार्थमूचतुः । एकोऽब्रवीत्प्रदत्ता मे गौरनेन सदक्षिणा ॥ १०४
tau tam drshtvaa nrpam tasya puro nyaayaarthamuucatuh | eko’braviitpradattaa me gauranena sadakshinaa || 104
Als sie Ikshvaku sahen, traten sie vor ihn und baten um seinen Richtspruch:
Der erste sagte: „Der dort gab mir eine Kuh als Opfergebühr.
तां मे प्रतिददानस्य हस्ताद्गृह्णात्यसौ न किम् । अथापरोऽभ्यधान्नाहं कृतपूर्वप्रतिग्रहः ॥ १०५
taam me pratidadaanasya hastaadgrhnaatyasau na kim | athaaparo’bhyadhaannaaham krtapuurvapratigrahah || 105
Warum nimmt er sie, wenn ich sie ihm wiedergeben will, nicht aus meiner Hand zurück?“
Darauf erwidert der andere: „Davor habe ich sie weder als Geschenk genommen,
न चार्थिता मे तत्कस्माद्ग्राहयत्येष मां बलात् । एतच्छ्रुत्वा नृपोऽवादीदाक्षेप्तायं न शुध्यति ॥ १०६
na caarthitaa me tatkasmaadgraahayatyesha maam balaat | etacchrutvaa nrpo’vaadiidaaksheptaayam na shudhyati || 106
noch um sie gebeten. Warum drängt er sie mir mit Gewalt wieder auf?“
Auf diese Frage erwidert der König: „Der ablehnende Kläger hat nicht recht.
प्रतिगृह्य कथं दात्रे बलात्प्रतिददाति गाम् । इत्युक्तवन्तं तं भूपं शक्रो लब्धान्तरोऽब्रवीत् ॥ १०७
pratigrhya katham daatre balaatpratidadaati gaam | ityuktavantam tam bhuupam shakro labdhaantaro’braviit || 107
Da er sie schon erhielt, warum zwingt er dem Geber die Kuh wieder auf?“ Als der König das sagte,
hatte Indra seine Schwachstelle erkannt und sprach:
राजञ्जानासि चेदेवं न्याय्यं तज्जापकाद्द्विजात् । वरमभ्यर्थ्य सम्प्राप्तं कस्माद्गृह्णासि नामुतः ॥ १०८
raajanjaanaasi cedevam nyaayyam tajjaapakaaddvijaat | varamabhyarthya sampraaptam kasmaadgrhnaasi naamutah || 108
„Wenn du weißt, daß das richtig ist, König, warum nimmst du, der du den murmelnden Brahmanen
gebeten hast, dir einen Wunsch zu gewähren, sein Angebot nicht an?“
ततो निरुत्तरो राजा जापकं तं जगाद सः । भगवन्स्वजपस्यार्धात्फलं वितर मे वरम् ॥ १०९
tato niruttaro raajaa jaapakam tam jagaada sah | bhagavansvajapasyaardhaatphalam vitara me varam || 109
Darauf hatte der König keine Antwort mehr, sondern sprach zu dem Murmler:
„Dann gib mir die Hälfte deines ermurmelten Lohns, guter Mann. Den Wunsch erfüll mir.“
बाढमेवं जपस्यार्धान्मदीयस्यास्तु ते फलम् । इति तस्मै ततो राज्ञे जापकः स वरं ददौ ॥ ११०
baadhamevam japasyaardhaanmadiiyasyaastu te phalam | iti tasmai tato raajne jaapakah sa varam dadau || 110
„Auf jeden Fall sollst du die Hälfte dessen, was ich zusammenmurmle, als Lohn erhalten!“
sprach der Gebete murmelnde Brahmane zum König und erfüllte ihm seinen Wunsch.
सर्वलोकगतिं लेभे तेन राजा स सोऽपि च । जापकः सशिवाख्यानं देवानां लोकमाप्तवान् ॥ १११
sarvalokagatim lebhe tena raajaa sa so’pi ca | jaapakah sashivaakhyaanam devaanaam lokamaaptavaan || 111
So erhielt der König durch ihn den Zugang zu allen Welten, und der Murmler selbst bekam
die „Sashiva - Segensreich“ genannte Welt der Götter.
तत्र स्थित्वा बहून्कल्पान्पुनरागत्य भूतले । प्राप्य स्वतन्त्रतां योगात्सिद्धिं लेभे च शाश्वतीम् ॥ ११२
tatra sthitvaa bahuunkalpaanpunaraagatya bhuutale | praapya svatantrataam yogaatsiddhim lebhe ca shaashvatiim || 112
Dort verbrachte er viele Weltzeitalter. Irgendwann kehrte er auf die Erde zurück
und errang durch Yoga seine Freiheit und ewige Zauberkraft.
एवं स्वर्गादिविमुखैः सिद्धिरेवार्थ्यते बुधैः । सा त्वयाप्ता स्वतन्त्रस्तद्राजन्स्वं देहमाविश ॥ ११३
evam svargaadivimukhaih siddhirevaarthyate budhaih | saa tvayaaptaa svatantrastadraajansvam dehamaavisha || 113
Diese magische Kraft wünschen sich Weise, die himmlische Freuden ablehnen.
Jetzt, da du die Freiheit hast, König, beziehe deinen ursprünglichen Körper!“
इत्युक्तः प्रत्तयोगेन मयेन मुमुदे परम् । सदारतनयामात्यो राजा चन्द्रप्रभोऽथ सः ॥ ११४
ityuktah prattayogena mayena mumude param | sadaaratanayaamaatyo raajaa candraprabho’tha sah || 114
So angesprochen und von Maya mit übernatürlichen Kräften beschenkt,
waren König Candraprabha, seine Frau, sein Sohn und die Minister höchst beglückt.
ततो द्वितीयं पातालं नीत्वा तेन मयेन सः । प्रावेश्यत गृहं दिव्यं पुत्रादिसहितो नृपः ॥ ११५
tato dvitiiyam paataalam niitvaa tena mayena sah | praaveshyata grham divyam putraadisahito nrpah || 115
Also führte Maya sie in eine zweite Unterwelt, wo der König, sein Sohn und die anderen
in einen Kristallpalast eintraten.
तत्रान्तर्ददृशुस्ते च सर्वे सुप्तमिव स्थितम् । महान्तमेकं पुरुषं पतितं शयनोत्तमे ॥ ११६
tatraantardadrshuste ca sarve suptamiva sthitam | mahaantamekam purusham patitam shayanottame || 116
Darin sahen sie alle einen scheinbar schlafenden, über ein prächtiges Lager hingestreckten Riesen liegen,
महौषधिघृताभ्यक्तं विकृताकृतिभीषणम् । विषण्णवदनाम्भोजदैत्यराजसुतावृतम् ॥ ११७
mahaushadhighrtaabhyaktam vikrtaakrtibhiishanam | vishannavadanaambhojadaityaraajasutaavrtam || 117
einbalsamiert mit starken Kräutern und Butterschmalz, nach seiner Entstellung gar fürchterlich anzusehen, von Töchtern der Dämonenfürsten umstanden, die Lotusgesichter von Trauer überschattet.
सोऽयमत्र स्वदेहस्ते पूर्वभार्यावृतः स्थितः । प्रविशैतमिति स्माह ततश्चन्द्रप्रभं मयः ॥ ११८
so’yamatra svadehaste puurvabhaaryaavrtah sthitah | pravishaitamiti smaaha tatashcandraprabham mayah || 118
„Das da ist dein Körper, umringt von deinen früheren Frauen.
In den dring jetzt ein!“ sprach Maya zu Candraprabha.
सोऽथ तेनोपदिष्टं तं योगमास्थाय भूपतिः । तस्मिन्पुरुषदेहेऽन्तस्त्यक्तस्वतनुराविशत् ॥ ११९
so’tha tenopadishtam tam yogamaasthaaya bhuupatih | tasminpurushadehe’ntastyaktasvatanuraavishat || 119
Da wandte der König den von Maya gelernten Kunstgriff an, trat aus seinem Körper aus
und in den des Riesen wieder ein.
ततः स जृम्भिकां कृत्वा शनैरुन्मील्य लोचने । गतनिद्र इवोत्तस्थौ पुरुषः शयनीयतः ॥ १२०
tatah sa jrmbhikaam krtvaa shanairunmiilya locane | gatanidra ivottasthau purushah shayaniiyatah || 120
Bald schon gähnte der Hüne, öffnete langsam die Augen und stand,
als sei er aus dem Schlaf erwacht, von seinem Lager auf.
दृष्ट्या देवः सुनीथोऽद्य प्रत्युज्जीवित एष नः । इति तत्रोदभून्नादो हृष्टासुरवधूकृतः ॥ १२१
drshtyaa devah suniitho’dya pratyujjiivita esha nah | iti tatrodabhuunnaado hrshtaasuravadhuukrtah || 121
„Seht doch, unser Göttergatte Sunitha ist wiederauferstanden!“ riefen die glücklichen Dämonenfrauen
und großer Jubel brach aus.
सूर्यप्रभाद्याः सर्वे तु विषण्णाः सहसाभवन् । दृष्ट्वा निपतितं चन्द्रप्रभदेहमजीवितम् ॥ १२२
suuryaprabhaadyaah sarve tu vishannaah sahasaabhavan | drshtvaa nipatitam candraprabhadehamajiivitam || 122
Suryaprabha und alle andern aber waren verzweifelt, als sie Candraprabha entleibt niedersinken sahen.
चन्द्रप्रभसुनीथश्च सुखस्वापादिवोत्थितः । दृष्ट्वा मयं ववन्दे स पितरं पादयोः पतन् ॥ १२३
candraprabhasuniithashca sukhasvaapaadivotthitah | drshtvaa mayam vavande sa pitaram paadayoh patan || 123
Als der wie aus dem Tiefschlaf erwachte Candraprabha – Sunitha seinen Vater Maya sah,
fiel er ihm dankbar zu Füßen.
स पितापि तमालिङ्घ्य पृष्टवान्सर्वसंनिधौ । कच्चित्स्मरसि पुत्र द्वे जन्मनी त्वं हि सम्प्रति ॥ १२४
sa pitaapi tamaalinghya prshtavaansarvasamnidhau | kaccitsmarasi putra dve janmanii tvam hi samprati || 124
Sein Vater herzte ihn und fragte in Gegenwart aller:
„Erinnerst du dich noch beider Geburten, mein Junge?“
सोऽपि स्मरामीत्युक्त्वैव यच्चन्द्रप्रभजन्मनि। सुनीथजन्मनि च यत्तस्य वृत्तं तदुक्तवान् ॥ १२५
so’pi smaraamiityuktvaiva yaccandraprabhajanmani| suniithajanmani ca yattasya vrttam taduktavaan || 125
Der entgegnete: „Ich erinnere mich!“ und gab auch gleich ein paar Anekdoten aus Candraprabhas
und aus Sunithas Leben zum Besten.
नामग्राहं सदेवीकान्स च सूर्यप्रभादिकान् । एकैकमाश्वासितवान्पूर्वभार्याश्च दानवीः ॥ १२६
naamagraaham sadeviikaansa ca suuryaprabhaadikaan | ekaikamaashvaasitavaanpuurvabhaaryaashca daanaviih || 126
Indem er jeden einzeln beim Namen nannte, beruhigte er Suryaprabha und seine Frauen, dann die Minister,
und auch seine ehemaligen Dämonenfrauen.
चन्द्रप्रभत्वे जातं च देहं द्वैराज्ययुक्तितः । भवेज्जातूपयोगीति स्थापयामास रक्षितम् ॥ १२७
candraprabhatve jaatam ca deham dvairaajyayuktitah | bhavejjaatuupayogiiti sthaapayaamaasa rakshitam || 127
Seinen als Candraprabha geborenen Körper versteckte er mit den Worten
„Eines Tages kommt der zwecks Doppelherrschaft mir noch mal gelegen!“
ततोऽभ्यनन्दन्प्रणता जातप्रत्ययनिर्वृताः । चन्द्रप्रभसुनीथं तं हृष्टाः सूर्यप्रभादयः ॥ १२८
tato’bhyanandanpranataa jaatapratyayanirvrtaah | candraprabhasuniitham tam hrshtaah suuryaprabhaadayah || 128
Nun, da sie wieder Zuversicht gewonnen, waren Suryaprabha und die Seinen erleichtert
und verneigten sich glücklich vor Candraprabha-Sunitha.
मयासुरोऽथ सर्वांस्तान्हर्षान्नीत्वा पुरात्ततः । अन्यत्प्रवेशयामास हेमरत्नचितं पुरम् ॥ १२९
mayaasuro’tha sarvaamstaanharshaanniitvaa puraattatah | anyatpraveshayaamaasa hemaratnacitam puram || 129
Da führte Dämon Maya all die Glücklichen aus der Stadt heraus und zog in eine andere Stadt,
in der Gold und Edelsteine sich häuften.
प्रविष्टास्तत्र वैदूर्यवापीं ते ददृशुर्भृताम् । सुधारसेन तस्याश्च तीरे सर्वेऽप्युपाविशन् ॥ १३०
pravishtaastatra vaiduuryavaapiim te dadrshurbhrtaam | sudhaarasena tasyaashca tiire sarve’pyupaavishan || 130
Als sie dort hindurchzogen, fiel ihnen ein See auf wie von Katzenaugen, voll von Nektarsaft.
An dessen Ufer ließen sie sich alle nieder.
पपुश्च तत्सुधापानममृताधिकमत्र ते । सुनीथभार्योपहृतैर्विचित्रैर्मणिभाजनैः ॥ १३१
papushca tatsudhaapaanamamrtaadhikamatra te | suniithabhaaryopahrtairvicitrairmanibhaajanaih || 131
Dann schlürften sie daraus den Nektarsaft, wirkmächtiger als der Unsterblichkeitstrank,
aus schillernden Juwelenkelchen, die Sunithas Frauen hervorholten.
तेन पानेन ते सर्वे मत्तसुप्तोत्थितास्ततः । सम्पेदिरे दिव्यदेहा महाबलपराक्रमाः ॥ १३२
tena paanena te sarve mattasuptotthitaastatah | sampedire divyadehaa mahaabalaparaakramaah || 132
Nach diesem Umtrunk erhoben sich alle, als hätten sie ihren Rausch ausgeschlafen,
und nahmen himmlische Formen an, überaus stark und voll Wagemut.
चन्द्रप्रभसुनीथं च ततोऽवादीन्मयासुरः । पुत्रैहि यामः पश्य स्वं मातरं सुचिरादिति ॥ १३३
candraprabhasuniitham ca tato’vaadiinmayaasurah | putraihi yaamah pashya svam maataram suciraaditi || 133
Da schlug Dämon Maya Candraprabha-Sunitha vor: „Komm, mein Junge, wir ziehen weiter.
Nach langer Zeit sollst du deine Mutter wiedersehen!“
ततस्तथेति चोद्युक्तः सुनीथोऽग्रेसरे मये । ययौ चतुर्थं पातालं सह सूर्यप्रभादिभिः ॥ १३४
tatastatheti codyuktah suniitho’gresare maye | yayau caturtham paataalam saha suuryaprabhaadibhih || 134
„Einverstanden“, erwiderte Sunitha und zog unter Mayas Führung mit Suryaprabha und den anderen
in die vierte Unterwelt.
तत्र चित्राणि पश्यन्तो नानाधातुमयानि ते । पुराण्येकं पुरं प्रापुः सर्वे सर्वहिरण्मयम् ॥ १३५
tatra citraani pashyanto naanaadhaatumayaani te | puraanyekam puram praapuh sarve sarvahiranmayam || 135
Dort sahen sie zuerst seltsame, aus mancherlei Metallen gegossene Städte,
bis sie eine aus Gold gebaute Stadt erreichten.
तत्र रत्नमयस्तम्भे सर्वसम्पन्निकेतने । ददृशुर्मयभार्यां तां ते सुनीथस्य मातरम् ॥ १३६
tatra ratnamayastambhe sarvasampanniketane | dadrshurmayabhaaryaam taam te suniithasya maataram || 136
Dortselbst, auf einer Säule ganz aus Edelstein, Hort aller Pracht,
erblickten sie Mayas Ehefrau, Sunithas Mutter,
नाम्ना लीलावतीं रूपेणाधःकृतसुराङ्गनाम् । वृतामसुरकन्याभिः सर्वाभरणभूषिताम् ॥ १३७
naamnaa liilaavatiim ruupenaadhahkrtasuraanganaam | vrtaamasurakanyaabhih sarvaabharanabhuushitaam || 137
Lilavati genannt, die Frauen der Götter an Schönheit überschattend,
von den Töchtern der Widergötter umringt, prachtvoll geschmückt.
सा दृष्ट्वैव सुनीथं तमुदतिष्ठत्ससम्भ्रमम् । सुनीथोऽप्यपतत्तस्या अभिवाद्यैव पादयोः ॥ १३८
saa drshtvaiva suniitham tamudatishthatsasambhramam | suniitho’pyapatattasyaa abhivaadyaiva paadayoh || 138
Als sie Sunitha sah, erhob sie sich vor Erregung bebend. Sunitha wiederum grüßte sie und fiel ihr zu Füßen.
ततः सा तं चिरस्पृष्टमाश्लिष्योदश्रुरात्मजम् । पुनस्तत्प्राप्तिहेतुं तं प्रशशंस मयं पतिम् ॥ १३९
tatah saa tam cirasprshtamaashlishyodashruraatmajam | punastatpraaptihetum tam prashashamsa mayam patim || 139
Da hielt sie ihren Sohn unter Tränen in langer Umarmung. Später rühmte sie Maya, ihren Gemahl,
der Sunithas Wiederbeschaffung ermöglicht hatte.
अथाब्रवीन्मयो देवि सुमुण्डीकोऽपरः स ते । पुत्रः पुत्रोऽस्य पुत्रस्य जातः सूर्यप्रभोऽप्ययम् ॥ १४०
athaabraviinmayo devi sumundiiko’parah sa te | putrah putro’sya putrasya jaatah suuryaprabho’pyayam || 140
Worauf Maya erwiderte: „Dein anderer Sohn Sumundika, o Königin, ist dieser Suryaprabha,
der als Sohn deines Sohnes geboren wurde.
एष विद्याधरेन्द्राणां चक्रवर्ती पुरारिणा । एतेनैव शरीरेण भावी देवि विनिर्मितः ॥ १४१
esha vidyaadharendraanaam cakravartii puraarinaa | etenaiva shariirena bhaavii devi vinirmitah || 141
In dieser Verkörperung wurde er von Shiva, dem Feind der Festung,
zum zukünftigen Kaiser über die Könige der Vidyadharas bestimmt.“
तच्छ्रुत्वैवाभिपश्यन्त्यास्तस्याः सोत्सुकया दृशा । सूर्यप्रभः पपातैत्य पादयोः सचिवैः सह ॥ १४२
tacchrutvaivaabhipashyantyaastasyaah sotsukayaa drshaa | suuryaprabhah papaataitya paadayoh sacivaih saha || 142
Als Suryaprabha das hörte und ihre liebevollen Blicke auf sich spürte,
fielen er und seine Minister ihr zu Füßen.
किं सुमुण्डीकदेहेन वत्सैतेनैव शोभसे । इति लीलावती दत्त्वा चाशिषं तमभाषत ॥ १४३
kim sumundiikadehena vatsaitenaiva shobhase | iti liilaavatii dattvaa caashisham tamabhaashata || 143
Lilavati segnete ihn und sprach: „Wozu brauchst du noch Sumundikas Körper, mein Lieber?
Du bist so schon prächtig genug!“
ततोऽत्र पुत्राभ्युदये मयो मन्दोदरीं सुताम् । विभीषणं च सस्मार स्मृतावाजग्मतुश्च तौ ॥ १४४
tato’tra putraabhyudaye mayo mandodariim sutaam | vibhiishanam ca sasmaara smrtaavaajagmatushca tau || 144
Nach diesem guten Ergebnis für seine Söhne erinnerte Maya sich an seine Tochter und an Vibhishana,
und die erschienen auch gleich, sobald er an sie dachte.
गृहीतोत्सवसत्कारः स तं प्राह विभीषणः । करोषि यदि मे वाक्यं दानवेन्द्र वदामि तत् ॥ १४५
grhiitotsavasatkaarah sa tam praaha vibhiishanah | karoshi yadi me vaakyam daanavendra vadaami tat || 145
Vibhishana nahm die feierliche Begrüßung entgegen und sagte:
„Fürst der Dämonen, wenn du mir das Wort gibst, so will ich dir sagen:
दानवेषु त्वमेकैकः सुकृती शुभजीवितः । देवैः सह न ते कार्या तदकारणवैरिता ॥ १४६
daanaveshu tvamekaikah sukrtii shubhajiivitah | devaih saha na te kaaryaa tadakaaranavairitaa || 146
Unter den Danavas bist allein du rechtschaffen und ehrenwert.
Fang also keine grundlose Feindschaft mit den Göttern an!
तद्विरोधे हि नापायादृते कश्चिद्गुणोऽस्ति वः । निहता हि सुरैः संख्येष्वसुरा नासुरैः सुराः ॥ १४७
tadvirodhe hi naapaayaadrte kashcidguno’sti vah | nihataa hi suraih samkhyeshvasuraa naasuraih suraah || 147
Denn im Widerstreit mit denen habt ihr außer eurer Vernichtung nichts zu erwarten.
Schließlich wurden in den Kämpfen Dämonen von Göttern, und nicht Götter von Dämonen erschlagen!“
तच्छ्रुत्वा तं मयोऽवोचन्न बलात्कुर्महे वयम् । हठात्कुर्वति शक्रे तु कथं ब्रूहि सहामहे ॥ १४८
tacchrutvaa tam mayo’vocanna balaatkurmahe vayam | hathaatkurvati shakre tu katham bruuhi sahaamahe || 148
Als Maya das hörte, erwiderte er: „Von uns geht keine Gewalt aus.
Wie aber sollten wir einen gewaltsam vorrückenden Indra erdulden, sprich!
ये चासुरा हता देवैस्ते बभूवुः प्रमादिनः । अप्रमत्तास्तु किं नैव बलिप्रभृतयो हताः ॥ १४९
ye caasuraa hataa devaiste babhuuvuh pramaadinah | apramattaastu kim naiva baliprabhrtayo hataah || 149
Außerdem haben die Götter nur die rasend gewordenen Asuras erschlagen!
Warum sind wohl die nicht so Verrückten wie Bali und seinesgleichen nicht getötet worden?“
इत्याद्युक्तो मयेनाथ मन्दोदर्या सहैव सः । राक्षसेन्द्रस्तमामन्त्र्य जगाम वसतिं निजाम् ॥ १५०
ityaadyukto mayenaatha mandodaryaa sahaiva sah | raakshasendrastamaamantrya jagaama vasatim nijaam || 150
Das und noch mehr sagte Maya. Der Dämonenfürst und Mandodari verabschiedeten sich von ihm
und gingen nach Hause.
सूर्यप्रभादिभिर्युक्तः सुनीथोऽथ मयेन सः । निन्ये तृतीयं पातालं बलिं राजानमीक्षितुम् ॥ १५१
suuryaprabhaadibhiryuktah suniitho’tha mayena sah | ninye trtiiyam paataalam balim raajaanamiikshitum || 151
Sodann führte Maya Sunitha, Suryaprabha und die anderen in die dritte Unterwelt,
um König Bali zu besuchen.
स्वर्गादप्यधिके तत्र सर्वे ते ददृशुर्बलिम् । आमुक्तहारमुकुटं वृतं दितिजदानवैः ॥ १५२
svargaadapyadhike tatra sarve te dadrshurbalim | aamuktahaaramukutam vrtam ditijadaanavaih || 152
In dieser Welt, die mehr war, als der Himmel, erblickten sie alle Bali, in Juwelenkette und Tiara,
von Daityas und Danavas umstanden.
निपेतुः पादयोस्तस्य सुनीथाद्याः क्रमेण ते । सोऽपि तान्मानयामास सत्कारेण यथोचितम् ॥ १५३
nipetuh paadayostasya suniithaadyaah kramena te | so’pi taanmaanayaamaasa satkaarena yathocitam || 153
Da fielen Sunitha und die anderen ihm alle nacheinander zu Füßen,
und auch er hieß sie gastfreundlich der Sitte gemäß willkommen.
मयावेदितवृत्तान्तहृष्टः सोऽत्र बलिस्ततः । प्रह्लादमानायितवाञ्शीघ्रमन्यांश्च दानवान् ॥ १५४
mayaaveditavrttaantahrshtah so’tra balistatah | prahlaadamaanaayitavaanshiighramanyaamshca daanavaan || 154
Was Maya ihm an Geschichten erzählte erheiterte Bali sehr,
und er ließ eilends Prahlada und die anderen Danavas herbeirufen.
तानप्यत्र सुनीथाद्याः पादयोस्ते ववन्दिरे । ते चाप्यभिननन्दुस्तान्प्रह्वानानन्दनिर्भराः ॥ १५५
taanapyatra suniithaadyaah paadayoste vavandire | te caapyabhinanandustaanprahvaanaanandanirbharaah || 155
Auch vor denen verneigten Sunitha und die anderen sich bis zum Boden,
und auch jene verneigten sich voller Entzücken vor diesen.
अथात्र बलिराह स्म भूत्वा चन्द्रप्रभो भुवि । सुनीथः स्वतनुप्राप्त्या प्रत्युज्जीवित एष नः ॥ १५६
athaatra baliraaha sma bhuutvaa candraprabho bhuvi | suniithah svatanupraaptyaa pratyujjiivita esha nah || 156
Dann sprach Bali: „Erst war unser Sunitha hier Candraprabha auf Erden,
jetzt hat er seine eigentliche Gestalt zurück und ist somit wiederauferstanden!
सुमुण्डीकावतारश्च प्राप्तः सूर्यप्रभोऽप्ययम् । शर्वेण चायमादिष्टो भावी विद्याधरेश्वरः ॥ १५७
sumundiikaavataarashca praaptah suuryaprabho’pyayam | sharvena caayamaadishto bhaavii vidyaadhareshvarah || 157
Und Suryaprabha, die Wiedergeburt unseres Sumundika,
ist von Shiva zum zukünftigen Herrscher über die Vidyadharas bestimmt worden.
एतद्यज्ञप्रभावाच्च जातोऽहं श्लथबन्धनः । तदेताभ्यामवाप्ताभ्यां ध्रुवमभ्युदयोऽस्ति नः ॥ १५८
etadyajnaprabhaavaacca jaato’ham shlathabandhanah | tadetaabhyaamavaaptaabhyaam dhruvamabhyudayo’sti nah || 158
Durch die Macht des Opfers, das Candraprabha brachte, wurde ich wieder frei von Fesseln geboren.
Also, daß wir die hier gewonnen haben, ist bestimmt eine Bereicherung für uns!“
एतद्बलिवचः श्रुत्वा शुक्रः प्रोवाच तद्गुरुः । धर्मेण चरतां सत्ये नास्त्यनभ्युदयः क्वचित् ॥ १५९
etadbalivacah shrutvaa shukrah provaaca tadguruh | dharmena carataam satye naastyanabhyudayah kvacit || 159
Als Shukra, Lehrer der Danavas, Balis Ansage hörte, verkündete er:
„Das ist wahr! Die im Gesetz wandeln, bleiben nicht ohne Bereicherung, egal woher.
तस्माद्धर्मेण वर्तध्वं कुरुताद्यापि मद्वचः । तच्छ्रुत्वा दानवास्तत्र तथेति नियमं व्यधुः ॥ १६०
tasmaaddharmena vartadhvam kurutaadyaapi madvacah | tacchrutvaa daanavaastatra tatheti niyamam vyadhuh || 160
Darum haltet euch ans Gesetz und macht von jetzt an, was ich euch sage!“
Als die Danavas das hörten, riefen sie: „So soll es sein!“ und schworen einen Eid.
सप्तपातालपतयो ये तत्र मिलितास्तदा । बलिश्चात्रोत्सवं चक्रे सुनीथप्राप्तिहर्षतः ॥ १६१
saptapaataalapatayo ye tatra militaastadaa | balishcaatrotsavam cakre suniithapraaptiharshatah || 161
So waren die Herrscher über die sieben Unterwelten hier vereint, und Bali gab ein Fest,
aus Freude Sunitha wiedergefunden zu haben.
अत्रान्तरे च तत्रागात्स पुनर्नारदो मुनिः । गृहीतार्घोपविष्टश्च दानवांस्तानुवाच सः ॥ १६२
atraantare ca tatraagaatsa punarnaarado munih | grhiitaarghopavishtashca daanavaamstaanuvaaca sah || 162
Inzwischen war der Weise Narada wieder bei ihnen eingetreten.
Er nahm die Huldigungen der Danavas entgegen, setzte sich und sprach:
प्रेषितोऽहमिहेन्द्रेण स चैवं वक्ति वः किल । सुनीथजीवितप्राप्त्या संतोषः परमो मम ॥ १६३
preshito’hamihendrena sa caivam vakti vah kila | suniithajiivitapraaptyaa samtoshah paramo mama || 163
„Indra hat mich beauftragt euch Folgendes auszurichten:
‚Ich bin hocherfreut, daß Sunitha wiederauferstanden ist.
तदिदानीं न कार्यं नः पुनर्वैरमकारणम् । विरोद्धव्यं न चैवास्मत्पक्षेण श्रुतशर्मणा ॥ १६४
tadidaaniim na kaaryam nah punarvairamakaaranam | viroddhavyam na caivaasmatpakshena shrutasharmanaa || 164
Also fangt nicht schon wieder einen grundlosen Streit mit mir an!
Und meinen Verbündeten Shrutasharman sollt ihr auch nicht bekämpfen!‘“
एवमुक्तेन्द्रवाक्यं तं प्रह्लादो मुनिमब्रवीत् । सुनीथजीवितात्तुष्टिरिन्द्रस्येति किमन्यथा ॥ १६५
evamuktendravaakyam tam prahlaado munimabraviit | suniithajiivitaattushtirindrasyeti kimanyathaa || 165
Nachdem der Weise Narada Indras Botschaft ausgerichtet hatte, wandte Prahlada sich an ihn:
„Indra freut sich also, daß Sunitha wieder lebt. Was denn sonst!
अकारणविरोधं च वयं तावन्न कुर्महे । अद्यैव नियमोऽस्माभिः कृतः सर्वैर्गुरोः पुरः ॥ १६६
akaaranavirodham ca vayam taavanna kurmahe | adyaiva niyamo’smaabhih krtah sarvairguroh purah || 166
Deswegen fangen wir aber keinen grundlosen Streit an!
Darauf haben wir heute vor unserem Lehrer Shukra einen heiligen Eid geleistet!
श्रुतशर्मा सपक्षत्वमाश्रित्य स बलाद्यदि । अस्मद्विरुद्धं कुरुते कास्माकं तत्र वाच्यता ॥ १६७
shrutasharmaa sapakshatvamaashritya sa balaadyadi | asmadviruddham kurute kaasmaakam tatravaacyataa || 167
Wenn aber Shrutasharman mit seinem Verbündeten Indra uns mit Gewalt angreift –
haben wir das etwa zu verantworten?
सूर्यप्रभस्य पक्षेण देवदेवेन शम्भुना । प्रागेव ह्ययमादिष्टः स पूर्वाराधितोऽस्य यत् ॥ १६८
suuryaprabhasya pakshena devadevena shambhunaa | praageva hyayamaadishtah sa puurvaaraadhito’sya yat || 168
Zumal Suryaprapha schon lange vorher von Shiva, dem Gott der Götter, seinem Verbündeten,
bestimmt worden war, weil er ihn zuvor schon gnädig gestimmt hatte.
तदस्मिन्नीश्वरादिष्टे कार्ये किं कुर्महे वयम् । तन्निष्कारणमेवैतच्छक्रो वक्त्यसमञ्जसम् ॥ १६९
tadasminniishvaraadishte kaarye kim kurmahe vayam | tannishkaaranamevaitacchakro vaktyasamanjasam || 169
In dieser von Gott Shiva befohlenen Sache – was können wir da noch tun?
Damit ist, was Indra sagt, unbegründet und völlig haltlos.“
इत्युक्तो दानवेन्द्रेण प्रह्लादेन स नारदः । तथेति वासवं निन्दन्नदर्शनमगान्मुनिः ॥ १७०
ityukto daanavendrena prahlaadena sa naaradah | tatheti vaasavam nindannadarshanamagaanmunih || 170
Nachdem Prahlada, Indra der Danavas, den Weisen Narada aufgeklärt hatte, stimmte der ihm zu
und schmähte Indra, den obersten Vasava, bevor er sich in die Unsichtbarkeit verabschiedete.
तस्मिन्गते दानवेन्द्रानुशनस्तानभाषत । वैरानुबन्धः कार्येऽस्मिंस्तावदिन्द्रस्य दृश्यते ॥ १७१
tasmingate daanavendraanushanastaanabhaashata | vairaanubandhah kaarye’smimstaavadindrasya drshyate || 171
Als er verschwunden war, sprach Ushanas Shukra die Könige der Danavas an:
„Es ist offensichtlich, daß Indra in dieser Angelegenheit auf Feindschaft setzt.
किं त्वस्मासु प्रसादैकबद्धकक्ष्ये महेश्वरे । का तस्य शक्तिः किं कुर्यादास्था वा तस्य वैष्णवी ॥ १७२
kim tvasmaasu prasaadaikabaddhakakshye maheshvare | kaa tasya shaktih kim kuryaadaasthaa vaa tasya vaishnavii || 172
Da aber Shiva aus Verbundenheit mit uns sich gerüstet hat – was bleibt ihm da an Macht?
Was will er noch ausrichten, außer er entscheidet sich für Vishnu?“
इति शुक्रवचः श्रुत्वा दानवास्तेऽनुमन्य च । सहप्रह्लादमामन्त्र्य बलिं जग्मुर्निजालयान् ॥ १७३
iti shukravacah shrutvaa daanavaaste‘numanya ca | sahaprahlaadamaamantrya balim jagmurnijaalayaan || 173
Nachdem die Danavas Shukras Meinung gehört und gebilligt hatten,
nahmen sie Abschied von Prahlada und Bali und zogen sich in ihre Sphären zurück.
ततश्चतुर्थं पातालं प्रह्लादे स्वालयं गते । उत्थाय सदसो राजा विशेशाभ्यन्तरं बलिः ॥ १७४
tatashcaturtham paataalam prahlaade svaalayam gate | utthaaya sadaso raajaa visheshaabhyantaram balih || 174
Danach entschwand Prahlada in seine vierte Unterwelt, und König Bali stand auf
um die Sitzung zu verlassen und sich in die Inneren Gemächer zurückzuziehen.
मयः सुनीथश्चान्ये च सर्वे सूर्यप्रभादयः । प्रणम्य बलिमाजग्मुस्तदेव स्वं निकेतनम् ॥ १७५
mayah suniithashcaanye ca sarve suuryaprabhaadayah | pranamya balimaajagmustadeva svam niketanam || 175
Sunitha und Suryaprabha mit all ihren Leuten verneigten sich vor Bali
und gingen in ihre heimischen Gefilde.
तत्रोचितकृताहारपानेष्वेषु समेत्य सा । लीलावती सुनीथं तं जगाद जननी निजा ॥ १७६
tatrocitakrtaahaarapaaneshveshu sametya saa | liilaavatii suniitham tam jagaada jananii nijaa || 176
Als sie sich zusammenfanden, um gehörig zu essen und zu trinken,
trat Sunithas Mutter Lilavati auf ihn zu und sprach:
पुत्र जानासि यदिमा भार्यास्ते महतां सुताः । तेजस्वती धनेशस्य तुम्बुरोर्मङ्गलावती ॥ १७७
putra jaanaasi yadimaa bhaaryaaste mahataam sutaah | tejasvatii dhaneshasya tumburormangalaavatii || 177
Du weißt, mein Junge, daß deine Frauen die Töchter mächtiger Männer sind:
Tejasvati stammt vom Gott des Reichtums, Mangalavati von Tumburu.
चन्द्रप्रभशरीरेण परिणीता च या त्वया । प्रभासस्य वसोरेतां वेत्सि कीर्तिमतीं सुताम् ॥ १७८
candraprabhashariirena pariniitaa ca yaa tvayaa | prabhaasasya vasoretaam vetsi kiirtimatiim sutaam || 178
Und die von dir in Candraprabhas Körper geehelichte Kirtimati ist, wie du weißt,
die Tochter von Vasu Prabhasa.
तिस्रस्तदेता द्रष्टव्याः समदृष्ट्या सुत त्वया । इत्युक्त्वा मुख्यभार्यास्तास्तिस्रोऽस्मै सा समर्पयत् ॥ १७९
tisrastadetaa drashtavyaah samadrshtyaa suta tvayaa | ityuktvaa mukhyabhaaryaastaastisro’smai saa samarpayat || 179
Also mußt du auf diese drei das gleiche Augenmerk richten, mein Sohn!“
Nach diesen Worten ließ sie ihm die drei Hauptfrauen zuführen.
ततस्तस्मिन्दिने रात्रौ सुनीथो ज्येष्ठया तया । तेजस्वत्या समं शय्यावासवेश्म विवेश सः ॥ १८०
tatastasmindine raatrau suniitho jyeshthayaa tayaa | tejasvatyaa samam shayyaavaasaveshma vivesha sah || 180
An diesem Tag betrat Sunitha sein Schlafgemach zur Nacht mit Tejasvati, der Ältesten von ihnen.
तत्रोपभुङ्क्ते स्म तया सुचिरोत्सुकया सह । रतक्रीडासुखं तत्तत्प्राग्भुक्तमपि नूतनम् ॥ १८१
tatropabhunkte sma tayaa sucirotsukayaa saha | ratakriidaasukham tattatpraagbhuktamapi nuutanam || 181
Dort genoss er mit ihr, die sich ewig nach ihm gesehnt hatte, des Liebesspiels,
so fröhlich wie früher und immer munter aufs Neue.
सूर्यप्रभस्तु सचिवैः सह वासगृहेऽपरे । निशि तस्यामपत्नीको न्यषीदच्छयनीयके ॥ १८२
suuryaprabhastu sacivaih saha vaasagrhe’pare | nishi tasyaamapatniiko nyashiidacchayaniiyake || 182
Suryaprabha jedoch, mit seinen Ministern in einem anderen Haus, ging in dieser Nacht ohne Frau ins Bett.
निःस्नेहेन किमेतेन स्वप्रियास्त्यजता बहिः । इतीव निद्रा स्त्रीनित्यस्यैकस्याप्यस्य नाययौ ॥ १८३
nihsnehena kimetena svapriyaastyajataa bahih | itiiva nidraa striinityasyaikasyaapyasya naayayau || 183
„Was soll ich mit einem gefühlskalten Klotz, der seine lieben Frauen draußen läßt!“ dachte Schlafes Göttin
wohl über ihn, der sonst immer mit Frauen zusammen, nun aber allein war, und wollte nicht kommen.
प्रहस्तस्य च सेर्ष्येव कार्यचिन्तैकसङ्गिनः । अन्ये तु परितः सूर्यप्रभं निद्रां ययुः सुखम् ॥ १८४
prahastasya ca sershyeva kaaryacintaikasanginah | anye tu paritah suuryaprabham nidraam yayuh sukham || 184
Auch zu Prahasta nicht, aus Eifersucht, weil der in Gedanken nur seinen Amtsgeschäften nachhing.
Alle anderen um Suryaprabha herum aber fanden glücklich in den Schlaf.
तावत्सूर्यप्रभः सोऽत्र प्रहस्तश्च सखीयुताम् । प्रविशन्तीं ददृशतुर्वरकन्यामनुत्तमाम् ॥ १८५
taavatsuuryaprabhah so’tra prahastashca sakhiiyutaam | pravishantiim dadrshaturvarakanyaamanuttamaam || 185
Irgendwann sahen Suryaprabha und Prahasta, wie eine unendlich schöne junge Frau mit ihrer Freundin zusammen eintrat.
मा भूत्सुराङ्गना सर्गो विच्छायोऽस्याः पुरो मम । इत्युत्पाद्यापि विधिना पाताले स्थापितामिव ॥ १८६
maa bhuutsuraanganaa sargo vicchaayo‘syaah puro mama | ityutpaadyaapi vidhinaa paataale sthaapitaamiva || 186
„Es darf nicht sein, daß dieses mein Geschöpf die von mir zuvor geschaffenen Frauen der Götter in den Schatten stellt!“ schien das Schicksal gedacht zu haben, als es sie in die Unterwelt verwies.
सूर्यप्रभश्च केयं स्यादिति यावद्विमर्शति । तावत्सा तत्सखीनेत्य सुप्तानेकैकमैक्षत ॥ १८७
suuryaprabhashca keyam syaaditi yaavadvimarshati | taavatsaa tatsakhiinetya suptaanekaikamaikshata || 187
Während Suryaprabha noch überlegte: „Wer mag das wohl sein?“
trat sie an seine schlafenden Gefährten heran, um einen nach dem andern zu betrachten.
अचक्रवर्तिचिह्नांस्तान्हित्वा तल्लक्षणान्वितम् । दृष्ट्वा सूर्यप्रभं सा तमुपागान्मध्यशायिनम् ॥ १८८
acakravarticihnaamstaanhitvaa tallakshanaanvitam | drshtvaa suuryaprabham saa tamupaagaanmadhyashaayinam || 188
Als sie sah, daß diese keine kaiserlichen Merkmale aufwiesen, entdeckte sie Suryaprabha,
der eben diese Zeichen an sich hatte. Sie trat auf ihn zu, wie er da inmitten seiner Leute lag.
उवाच च सखीं सोऽयं सखि तत्स्पृश पादयोः । एतां तोयसुशीताभ्यां कराभ्यां प्रतिबोधय ॥ १८९
uvaaca ca sakhiim so‘yam sakhi tatsprsha paadayoh | etaam toyasushiitaabhyaam karaabhyaam pratibodhaya || 189
Sie flüsterte ihrer Freundin zu: „Das ist er, meine Liebe. Berühr ihn mit deinen Händen so schön kühl wie Wasser, und weck ihn auf!“
तच्छ्रुत्वा तत्सखी सा तत्तथा चक्रे स चेक्षणे । सूर्यप्रभो व्याजसुप्तं विहाय प्रोदघाटयत् ॥ १९०
tacchrutvaa tatsakhii saa tattathaa cakre sa cekshane | suuryaprabho vyaajasuptam vihaaya prodaghaatayat || 190
Die Freundin gehorchte und tat es. Da brach Suryaprabha seinen vorgetäuschten Schlaf ab
und riss beide Augen auf.
वीक्ष्य चोवाच कन्ये ते के युवां किमिहागमः । भवत्योरिति तच्छ्रुत्वा तत्सखी तमभाषत ॥ १९१
viikshya covaaca kanye te ke yuvaam kimihaagamah | bhavatyoriti tacchrutvaa tatsakhii tamabhaashata || 191
Als er die beiden jungen Frauen sah, flüsterte er: „Wer seid ihr und warum seid ihr hier?“
Darauf erwiderte die Freundin der Ersten:
शृणु देवास्ति पाताले द्वितीयेऽधिपतिर्जयी । अमील इति दैत्येन्द्रो हिरण्याक्षसुतो बली ॥ १९२
shrnu devaasti paataale dvitiiye’dhipatirjayii | amiila iti daityendro hiranyaakshasuto balii || 192
Hör zu, König: In der zweiten Unterwelt lebt der siegreiche König Amila,
Heerführer der Daityas und Hiranyaakshas kräftiger Sohn.
कलावतीति तस्यैषा प्राणेभ्योऽप्यधिका सुता । स इतोऽद्य बलेः पार्श्वादागत्यैतत्पिताब्रवीत् ॥ १९३
kalaavatiiti tasyaishaa praanebhyo’pyadhikaa sutaa | sa ito’dya baleh paarshvaadaagatyaitatpitaabraviit || 193
Das hier ist Amilas Tochter Kalavati, die er mehr liebt als sein Leben. Heute ist ihr Vater
von der Versammlung bei Bali zurückgekommen und hat gesagt:
दिष्ट्याद्य जीवितं प्राप्तः सुनीथः पुनरीक्षितः । सुमुण्डीकावतारश्च दृष्टः सूर्यप्रभो युवा ॥ १९४
dishtyaadya jiivitam praaptah suniithah punariikshitah | sumundiikaavataarashca drshtah suuryaprabho yuvaa || 194
‚Heute sah ich - dem Himmel sei Dank - den auferstandenen Sunitha wieder,
und ich habe den im jungen Suryaprabha wiedergeborenen Sumundika gesehen,
सृष्टः खेचरसच्चक्रवर्ती भावी हरेण यः । तदिहानन्दसम्मानं सुनीथस्य करोम्यहम् ॥ १९५
srshtah khecarasaccakravartii bhaavii harena yah | tadihaanandasammaanam suniithasya karomyaham || 195
der von Shiva als zukünftiger Kaiser über die himmlischen Läufer hierher entlassen wurde.
Darum will ich Sunitha das angemessene reine Glück bescheren,
सुतां सूर्यप्रभायैतां प्रयच्छामि कलावतीम् । सुनीथस्यैकगोत्रत्वाद्दातुं चैषा न युज्यते ॥ १९६
sutaam suuryaprabhaayaitaam prayacchaami kalaavatiim | suniithasyaikagotratvaaddaatum caishaa na yujyate || 196
indem ich Suryaprabha meine Tochter Kalavati zur Frau gebe. Sie Sunitha zu geben wäre unschicklich,
weil sie vom selben Stamm ist wie er.
सूर्यप्रभश्च पुत्रोऽस्य राजजन्मनि नासुरे । तत्सुतस्य च सम्मानः कृतस्तस्य कृतो भवेत् ॥ १९७
suuryaprabhashca putro’sya raajajanmani naasure | tatsutasya ca sammaanah krtastasya krto bhavet || 197
Dabei ist Suryaprabha sein Sohn in seinem Leben als König, nicht als Dämon.
Und jede Ehre, die seinem Sohn erwiesen wird, soll ihm erwiesen sein.‘
एतत्पितुर्वचः श्रुत्वा त्वद्गुणाकृष्टमानसा । मत्सखीयमिहायाता त्वद्दर्शनकुतूहलात् ॥ १९८
etatpiturvacah shrutvaa tvadgunaakrshtamaanasaa | matsakhiiyamihaayaataa tvaddarshanakutuuhalaat || 198
Als meine Freundin ihren Vater so sprechen hörte, fühlte sie sich in Gedanken zu deinen Talenten hingezogen und kam aus Begierde dich zu sehen hierher.“
एवं तयोक्ते तत्सख्या निद्राति स्म मृषैव सः । तदभिप्रायतात्पर्यं ज्ञातुं सूर्यप्रभस्तदा ॥ १९९
evam tayokte tatsakhyaa nidraati sma mrshaiva sah | tadabhipraayataatparyam jnaatum suuryaprabhastadaa || 199
Während ihre Freundin so sprach, war Suryaprabha zum Schein wieder eingeschlafen.
Er wollte den eigentlichen Gegenstand ihrer Absicht erkunden.
साथ कन्या विनिद्रस्य प्रहस्तस्यान्तिकं शनैः । गत्वा सखीमुखेनोक्त्वा सर्वमस्मै बहिर्ययौ ॥ २००
saatha kanyaa vinidrasya prahastasyaantikam shanaih | gatvaa sakhiimukhenoktvaa sarvamasmai bahiryayau || 200
Das Mädchen stieg vorsichtig zu Prahasta dem Schlaflosen hinüber und erzählte ihm alles,
was ihre Freundin ihr mitgeteilt hatte. Dann ging sie nach draußen.
प्रहस्तश्चाप्युपागत्य देव जागर्षि किं न वा । इति सूर्यप्रभं स्माह स चोन्मिष्य तमभ्यधात् ॥ २०१
prahastashcaapyupaagatya deva jaagarshi kim na vaa | iti suuryaprabham smaaha sa conmishya tamabhyadhaat || 201
Da trat Prahasta auf Suryaprabha zu und fragte: „Schläfst du, Herr, oder was?“
Da öffnete der die Augen und sagte:
सखे जागर्मि निद्रा हि ममाद्यैकाकिनः कुतः । विशेषं तु वदाम्येवं शृणु गोप्यं हि किं त्वयि ॥ २०२
sakhe jaagarmi nidraa hi mamaadyaikaakinah kutah | vishesham tu vadaamyevam shrnu gopyam hi kim tvayi || 202
„Natürlich bin ich wach, mein Freund. Wie könnt ich schlafen heut so ganz allein.
Ich erzähl dir alles ganz genau, wie könnt ich vor dir etwas geheimhalten. Hör zu:
अधुनैव प्रविष्टेह मया दृष्टा सखीयुता । कन्यकैका समा यस्यास्त्रैलोक्येऽपि न दृश्यते ॥ २०३
adhunaiva pravishteha mayaa drshtaa sakhiiyutaa | kanyakaikaa samaa yasyaastrailokye’pi na drshyate || 203
Gerade eben hab ich eine Jungfrau mit ihrer Freundin zusammen hier eintreten sehen –
so eine haben die drei Welten noch nicht gesehen!
क्षणेन च गता क्वापि हृत्वैव मम मानसम् । तद्गवेषय सद्यस्तामिहैव क्वचन स्थिताम् ॥ २०४
kshanena ca gataa kvaapi hrtvaiva mama maanasam | tadgaveshaya sadyastaamihaiva kvacana sthitaam || 204
Doch sie verschwand im Nu und nahm mein Herz mit sich!
Geh und bring sie wieder her, sie muß hier noch irgendwo sein!“
इति सूर्यप्रभेणोक्तः प्रहस्तोऽथ बहिर्गतः । दृष्ट्वात्र तां समं सख्या स्थितां कन्यामभाषत ॥ २०५
iti suuryaprabhenoktah prahasto’tha bahirgatah | drshtvaatra taam samam sakhyaa sthitaam kanyaamabhaashata || 205
Auf Suryaprabhas Bitte trat Prahasta nach draußen, wo er sie mit ihrer Freundin stehen sah.
Er sprach sie an:
No comments:
Post a Comment