Shakuntala

स्वसुखनिरभिलाषः खिद्यसे कस्य हेतोः
प्रतिदिनमथवा ते वृत्तिरेवं विधैव ।
अनुभवति हि मूर्ध्ना पादपस्तीव्रमुष्णं
शमयति परितापं छायया संश्रितानाम् ॥

svasukhanirabhilaashah khidyase kasya hetoh
pratidinamathavaa te vrttirevam vidhaiva |
anubhavati hi muurdhnaa paadapastiivramushnam
shamayati paritaapam chaayayaa samshritaanaam ||

Warum läßt du deines eigenen Glückes nicht achtend den Kopf hängen?
Oder ist es vielleicht nur Teil deiner täglichen Routine,
daß dein Haupt es dem unter der Hitze tief gebeugten Baume gleichtut,
der die wütende Glut besänftigt für die um Schatten Herbeigeeilten?