Bhartrhari Vishayaparityaga

भिक्षाशनं तदपि नीरसमेकवारं
शय्या च भूः परिजनो निजदेहमात्रम् ।
वस्त्रं च जीर्णशतखण्डमयी च कन्था
हा हा तथापि विषया न परित्यजन्ति ॥

bhikshaashanam tadapi niirasamekavaaram
shayyaa ca bhuuh parijano nijadehamaatram |
vastram ca jiirnashatakhandamayii ca kanthaa
haa haa tathaapi vishayaa na parityajanti ||

Den Bettelfraß, den faden, gibt's auch nur einmal am Tag,
die Erde wird zum Lager, der eigene Leib zum Diener,
ein alter Lumpen aus hundert Löchern das Kleid:
Aber ach, nicht mal so lassen die Begierden von uns ab.