Subhashitasuradruma Mitleid

मृदुलं नवनीतमीरितं नवनीतादपि सज्जनस्य हृत्  ।

तदिदं द्रवति स्वतापनात् परतापाद्द्रवते सतां पुनः  ॥

mrdulam navaniitamiiritam navaniitaadapi sajjanasya hrt  |

tadidam dravati svataapanaat parataapaaddravate sataam punah  ||

Die Leute meinen, Butter sei weich. Weicher noch als Butter aber ist eines guten Menschen Herz. Jene schmilzt selbsterhitzt, dieses schmilzt schon, wenn Fremde leiden.