Samayocita

अवज्ञानाद्राज्ञो भवति मतिहीनः परिजनः
ततस्तत्प्रामाण्याद् भवति न समीपे परिजनः ।
बुधैस्त्यक्ते राज्ये नहि भवति नीतिर्गुणवती
विपन्नायां नीतौ सकलमवशं सीदति जगत् ॥

avajnaanaadraajno bhavati matihiinah parijanah
tatastatpraamaanyaad bhavati na samiipe parijanah |
budhaistyakte raajye nahi bhavati niitirgunavatii
vipannaayaam niitau sakalamavasham siidati jagat || 62 ||

Eines Königs Ignoranz wegen verliert auch sein Gefolge die Vernunft.
Sobald sich das bestätigt hat, bleiben auch die Untertanen nicht mehr bei ihm.
In einem von klugen Menschen verlassenen Reich gibt es bald keine verläßliche Politik mehr,
und bei einer verkommenen Politik geht ohne es zu wollen die ganze Welt unter.