स हि गगनविहारी कल्मषध्वंसकारी
दशशतकरधारी ज्योतिषां मध्यचारी ।
विधुरपि विधियोगाद् ग्रस्यते राहुणासौ
लिखितमपि ललाटे प्रोज्झितुं कः समर्थः ॥ ६ ॥
sa hi gaganavihaarii kalmashadhvansakaarii
dashashatakaradhaarii jyotishaam madhyacaarii |
vidhurapi vidhiyogaad grasyate raahunaasau
likhitamapi lalaate projjhitum kah samarthah || 6 ||
Er ist's, der sich am Himmel tummelnd die Dunkelheit vertreibt,
der mit tausend Händen trägt, in der Sterne Mitten wandelt.
Dem Zwang der Fügung folgend läßt selbst der Mond von Rahu sich ergreifen.
Was einem in die Stirn geritzt ward: Wer ist stark genug, dem zu entgehen?
No comments:
Post a Comment