Bhagavata

न कामयेऽहं गतिमीश्वरात् परा-
मष्टर्द्धियुक्तामपुनर्भवं वा ।
आर्तिं प्रपद्येऽखिलदुःखभाजा-
मन्तः स्थितो येन भवन्त्यदुःखाः ॥

na kaamaye'ham gatimiishvaraat paraa
mashtarddhiyuktaamapunarbhavam vaa |
aartim prapadye'khiladuhkhabhaajaa
mantah sthito yena bhavantyaduhkhaah ||

Nicht erflehe ich von Gott, daß er mich achtfache Zauberkraft oder das Nimmerwiedersein erlangen ließe, sondern daß ich den Schmerz der andern auf mich nehmend dauernde Not mit ihnen teilend mich unter ihnen behaupte, damit sie so ihres Lebens wieder froh werden.