Vishvagunadarsha

विदैवज्ञं ग्रामं विबुधविधुरां भूपतिसभां
मुखं श्रुत्या जीनं मनुजपतिशून्यंश्च विषयम् ।
अनाचारान् दारानपहरिकथं काव्यमपि च
प्रवक्तृत्वापेतं गुरुमपि सुबुद्धिः परिहरेत् ॥

vidaivajnam graamam vibudhavidhuraam bhuupatisabhaam
mukham shrutyaa jiinam manujapatishuunyamshca vishayam |
anaacaaraan daaraanapaharikatham kaavyamapi ca
pravaktrtvaapetam gurumapi subuddhih pariharet ||

Dörfer, die nichts Göttliches kennen, Fürstenhöfe, ihrer klugen Berater beraubt,
von Bildung unbeleckte Mäuler, ein Land ohne einen König, der die Menschen schützt,
Weiber ohne jeden Anstand, Dichtung, die nichts über Gott sagt,
und einen Lehrer, der nichts erklären kann, fliehe, wer noch bei Verstand ist.