पाणिं पात्रयतां निसर्गशुचिना भैक्षेण संतुष्यतां
यत्र क्वाऽपि निषीदतां बहुतृणं विश्वं मुहुं पश्यताम्
।
अत्यागेऽपि तनोरखण्डपरमानन्दावबोधस्पृशा
मध्वा कोऽपि शिवप्रसादसुलभस्सम्पत्स्यते योगिनाम्
॥ ९० ॥
paanim
paatrayataam nisargashucinaa bhaikshena santushyataam
yatra
kvaa’pi nishiidataam bahutrnam vishvam muhuh pashyataam |
atyaage’pi
tanorakhandaparamaanandaavabodhamprshaa
madhvaa
ko’pi shivaprasaadasulabhassampatsyate yoginaam || 90 ||
Was
für einen durch Shivas Gnade leicht auffindbaren Weg werden wohl die
Wanderasketen einschlagen, wenn sie beide Hände zum Gefäß formend sich ihrer
von Natur aus reinen Bettelreste erfreuen, sich wo auch immer niedersetzend
alles jederzeit höchstens noch als Grashalm ansehen und selbst ohne den Körper
verlassen zu haben die Erfahrung höchsten Entzückens am Ungeteilten erahnen?
॥ अवधूतचर्या
॥
|| avadhuutacaryaa ||
Der Abgeschiedenen Lebensform
कौपीनं शतखण्डजर्जरतरं कन्था पुनस्तादृशी
नैश्चिन्त्यं निरपेक्षभैक्षमशनं निद्रा श्मशाने वने
।
स्वातन्त्र्येण निरङ्कुशं विहरणं स्वान्तं प्रशान्तं
सदा
स्थैर्यं योगमहोत्सवेऽपिच यदि त्रैलोक्यराज्येन किम्
॥ ९१ ॥
kaupiinam
shatakhandajarjarataram kanthaa punastaadrshii
naishcintyam
nirapekshabhaikshamashanam nidraa shmashaane vane |
svaatantryena
nirankusham viharanam svaantam prashaantam sadaa
sthairyam
yogamahotsave’pica yadi trailokyaraajyena kim || 91 ||
Ein
Lendenschurz und dieser Hundertlumpenfetzen hier, angstfrei,
unverhofften
Bettelrest verspeisen, an Scheiterhaufen oder im Walde schlafen,
frei
und ungegängelt schweifen, stets in sich ruhen,
standfest
im Yogajubelfeste – wenn das so ist, was soll ihm die Dreiweltherrschaft?
ब्रह्माण्डमण्डलीमात्रं किं लोभाय मनस्विनः ।
शफरीस्फुरितेनाब्धिः क्षुब्धो न खलु जायते ॥ ९२ ॥
brahmaandamandaliimaatram
kim lobhaaya manasvinah |
shaphariisphuritenaabdhih
kshubdho na khalu jaayate || 92 ||
Das
kosmische Ei, wieder nur ein Rädchen, reizt es den Erleuchteten?
Dass
Fischlein in ihm wühlen, regt den Ozean sicherlich nicht auf.
No comments:
Post a Comment