Suktimuktavali

उदकुम्भे ह्युदकुम्भं ग्राम्या वहन्ति निजशिरसि
विवदन्तेऽप्यन्योन्यं तथाऽपि नाधो जलं पतति ।
सन्मार्गविप्रवसितः स्थितौहि कस्यामपि वसन्नेवं
सन्मार्गादच्युतिकृत् कृत्यं संलक्ष्यचेह वर्तेत ॥

udakumbhe hyudakumbham graamyaa vahanti nijashirasi
vivadante'pyanyonyam tathaa'pi naadho jalam patati |
sanmaargavipravasitah sthitau hi kasyaam api vasannevam
sanmaargaad acyutikrt krtyam samlakshya ceha varteta ||

Krug auf Krug getürmt tragen Dorfmädchen ihr Wasser auf dem Haupt
davon, fröhlich miteinander schwatzend, ohne etwas zu vergießen.
Eine, die den festen Pfad verließe, in welche Lage geriete die wohl?
Wer seine Pflicht ins Auge faßt und erfüllt, macht, daß er nicht vom rechten Weg abrutscht.