Shringara 81 - 84: der richtige Zeitpunkt; Trennung; ein Symposium

॥ ऋतुवर्णनम् ॥

|| rtuvarnanam ||

Die Beschreibung des richtigen Zeitpunkts

परिमलभृतो वाताः शाखा नवाङ्कुरकोटयो

मधुरविधुरोत्कण्ठाभाजः प्रियाः पिकपक्षिणाम् ।

विरलविरलस्वेदोद्गारा वधूवदनेन्दवः

प्रसरति मधौ धात्र्यां जातो न कस्य गुणोदयः ॥ ८१ ॥

parimalabhrto vaataah shaakhaa navaankurakotayo

madhuravidhurotkanthaabhaajah priyaah pikapakshinaam |

viralaviralasvedodgaaraa vadhuuvadanendavah

prasarati madhau dhaatryaam jaato na kasya gunodayah || 81 ||

Duft herbeitragende Winde, erste Knospen auf Zweigspitzen,

sehnsüchtig zum süßen Klange ihre Kehlen öffnende Kuckuckweibchen,

so daß die eine oder andere Schweißperle auf manches Frauenantlitz tritt:

Wes gute Eigenschaften kämen im Frühling auf Erden da nicht zur Geltung?

मधुरयं मधुरैरपि कोकिला

कलरवैर्मलयस्य च वायुभिः ।

विरहिणः प्रहिणस्ति शरीरिणो

विपदि हन्त सुधाऽपि विषायते ॥ ८२ ॥

madhurayam madhurairapi kokilaa

kalaravairmalayasya ca vaayubhih |

virahinah prahinasti shariirino

vipadi hanta sudhaa’pi vishaayate || 82 ||

So ein Frühling aber, des Kuckucks Lockruf,

Düfte, von sanften Winden aus Malaya herbeigeweht,

lassen den verlassenen Liebenden erst recht sich verloren fühlen.

Im Unglück, ach! vergiftet süßer Wonnen Nektar uns.

आवासः किलकिंचितस्य दयिताः पार्श्वे विलासालसाः

कर्णे कोकिलकामिनीकलरवः स्मेरो लतामण्टपः ।

गोष्ठी सत्कविभिः समं कतिपयैः मुग्धाः सितांशोः कराः

केषांचित्सुखयन्त्यवेहि हृदये चैत्रे विचित्राः क्षपाः ॥ ८३ ॥

aavaasah kilakimcitasya dayitaah paarshve vilaasaalasaah

karne kokilakaaminiikalaravah smero lataamantapah |

goshthii satkavibhih samam katipayaih mugdhaah sitaamshoh karaah

keshaamcitsukhayantyvehi hrdaye caitre vicitraah kshapaah || 83 ||

Die Herzen weniger nur erquicken Nächte im April, da sie vom Liebesspiel ermattet

neben der Geliebten niedersinken, des Kuckucks süßen Balzlaut noch im Ohr,

über sich aufgespannt ein Baldachin aus Reben, ein Symposium hernach mit einigen der trefflichsten Sänger, und des Mondes schillernder Strahlenkranz.

पान्थस्त्रीविरहानलाहुतिकलामातन्वती मञ्जरी

माकन्देषु पिकाङ्गनाभिरधुना सोत्कण्ठमालोक्यते ।

अल्पास्ते नवपाटलापरिमलप्राग्भारपाटच्चरा

वान्ति क्लान्तिवितानतानवकृतः श्रीकण्डशैलानिलाः ॥ ८४ ॥

paanthastriivirahaanalaahutikalaamaatanvatii manjarii

maakandeshu pikaanganaabhiradhunaa sotkanthamaalokyate |

alpaaste navapaatalaaparimalapraagbhaarapaataccaraa

vaanti klaantivitaanataanavakrtah shriikandashailaanilaah || 84 ||

Ein hingestreckter Blumenkranz nährt des Reisenden Frauentrennungsfeuer, 

zumal gerade jetzt manch Kuckuck ihn aus Mangobäumen sehnsuchtsvoll beäugt.

Winzige Diebe ganzer Schwaden von Düften junger Patalabäume - so wehen ermüdende, zu höchster Erschöpfung führende Winde von den Shrikanda-Bergen herab.