प्रथितः
प्रणयवतीनां तावत्पदमातनोतु हृदि मानः ।
भवति
न यावच्चन्दनतरुसुरभिर्मलयपवमानः ॥ ८५ ॥
prathitah pranayavatiinaam
taavatpadamaatanotu hridi maanah |
bhavati na
yaavaccandanatarusurabhirmalayapavamaanah || 85 ||
Die unter geneigten Freundinnen verbreitete Eifersucht kann ihr Bein nur so weit ins Herz vorstrecken, wie sie
nicht im Sandelbaumduft aus den Malayabergen verweht.
सहकारकुसुमकेसरनिकरभरामोदमूर्च्छितदिगन्ते
।
मधुरमधुविधुरमधुपे
मधौ भवेत्कस्य नोत्कण्ठा ॥ ८६ ॥
sahakaarakusumakesaranikarabharaamodamuurcchitadigante
|
madhuramadhuvidhuramadhupe
madhau bhavetkasya notkanthaa || 86 ||
Im Frühling, wenn von
Mangobaum- und flaumigen Bakulablüten ein Duft bis ans Ende der Welten sich
ausdehnt und Bienen von Nektar benommen taumeln – wer bliebe da von Sehnsucht
frei?
अच्छाच्छ
चन्दनरसार्द्रतरा मृगाक्ष्यो
धारागृहाणि
कुसुमानि च कौमुदी च ।
मन्दो
मरुत्सुमनसः शुचि हर्म्यपृष्ठं
ग्रीष्मे
मदं च मदनं च विवर्धयन्ति ॥ ८७ ॥
acchaaccha
candanarasaardrataraa mrgaakshyo
dhaaraagrhaani
kusumaani ca kaumudii ca |
mando marutsumanasah
shuci harmyaprshtham
griishme madam ca
madanam ca vivardhayanti || 87 ||
Wohltuend kühles Sandelholzduftwasser
einer Gazellenäugigen,
Häuser mit
Springbrunnen, Blumen und Mondlicht auch,
ein schmeichelnder
Luftzug über weiße Balkone -
Im Sommer lassen Liebe
und Leidenschaft sie erwachsen.
स्रजो
हृद्यामोदा व्यजनपवनश्चन्द्रकिरणाः
परागः
कासारो मलयजरजः शीधु विशदम् ।
शुचिः
सौधोत्सङ्गः प्रतनु वसनं पङ्कजदृशो
निदाघार्तावेतत्सुखमुपलभन्ते
सुकृतिनः ॥ ८८ ॥
srajo hrdyaamodaa vyajanapavanashcandrakiranaah
paraagah kaasaaro
malayajarajah shiidhu vishadam |
shucih saudhotsangah
pratanu vasanam pankajadrsho
nidaaghaartaavetatsukhamupalabhante
sukrtinah || 88 ||
Herzerfrischende Blumenkränze,
Palmwedelwinde, Mondlichtstrahlen,
Duftpuder,
Planschbecken, Sandelholzpulver, klarer Zuckerrohrschnaps,
eine helle Terrasse,
das durchscheinende Gewand einer Lotusäugigen
verschaffen in der größten
Sommerhitze dem kultivierten Manne Seligkeit.
No comments:
Post a Comment