चूडोत्तंसितचारुचन्द्रकलिकाचञ्चच्छिखाभासुरो
लीलादग्धविलोलकामशलभः श्रेयोदशाग्रे स्फुरन् ।
अन्तःस्फूर्जदपारमोहतिमिरप्राग्भारमुच्छेदयं -
श्चेतःसद्मनि योगिनां विजयते ज्ञानप्रदीपो हरः ॥
cuudottamsita caarucandrakalikaa cancacchikhaa bhaasuro
liilaadagdha vilolakaamashalabhah shrayodashaagre sphuran |
antahsphuurjad apaaramohatimira praagbhaaram ucchedayamsh
cetahsadmani yoginaam vijayate jnaanapradiipo harah ||
"Hundert desillusionierte Verse, Gebet um Segen"
Der du als Kopfschmuck des lieblichen Mondes Sichel im Haarknoten tragend
den flüchtigen, auf Dochtes Spitze mottengleich tanzenden Liebesgott spielend verglühtest, der du uns von der Last finsteren Selbstbetrugs, die wir vor uns hertragen bis wir an ihr zerbrechen, losschneidest, hinreißender Erkenntnis Lichtstrahl, der, wo der Geist der Asketen zu Hause ist, siegt!
No comments:
Post a Comment