Bhartrhari Vairagya

निवृत्ता भोगेच्छा पुरुषबहुमानोऽपि गलितः
समानाः स्वर्याताः सपदि सुहृदो जीवितसमाः ।
शनैर्यष्ट्युत्थानं घनतिमिररुद्धे च नयने
अहो दुष्टः कायस्तदपि मरणापायचकितः ॥

nivrttaa bhogecchaa purushabahumaano'pi galitah
samaanaah svaryaataah sapadi suhrdo jiivitasamaah |
shanairyashtyutthaanam ghanatimiraruddhe ca nayane
aho dushtah kaayastadapi maranaapaayacakitah ||

Bin der Genußsucht entgangen, hab gar den Mannesstolz geschluckt.
Gleichaltrige, die mit mir lebten, fuhren schon gen Himmel, dicht gefolgt vom Freund.
Aufstehen geht nur noch etappenweise, dichte Finsternis verstellt den Blick,
ach, selbst verfallen hat so ein Körper noch Angst vor dem Abgang durch Tod.