Bhartrhari Vairagya

भ्रान्तं देशमनेकदुर्गविषमं प्राप्तं न किंचित्फलं
त्यक्त्वा जातिकुलाभिमानमुचितं सेवा कृता निष्फला ।
भुक्तं मानविवर्जितं परगृहेष्वशङ्कया काकवत्
तृष्णे जृम्भसि पापकर्मपिशुने नाद्यापि संतुष्यसि ॥

bhraantam desham anekadurgavishamam praaptam na kimcitphalam
tyaktvaa jaatikulaabhimaanamucitam sevaa krtaa nishphalaa |
bhuktam maanavivarjitam paragrheshvashankayaa kaakavat
trshne jrmbhasi paapakarmapishune naadyaapi samtushyasi ||

Über Land gewandert, in manch schlimme Burg geraten, erreicht hab ich damit nichts.
Wohlfeilen Kastendünkel abwerfend nahm Niedriglohndienste ich an.
Ohne Selbstachtung fraß in fremden Häusern ich mich durch, unverschämt krähenhaft,
o Gier, dein Maul klafft im Verrat übler Tat und heut wirst du nimmer mehr satt!