Bhartrhari Vairagya

भोगो न भुक्तो वयमेव भुक्तास्तपो न तप्तं वयमेव तप्ताः ।
कालो न यातो वयमेव यातास्तृष्णा न जीर्णा वयमेव जीर्णाः ॥

bhogo na bhukto vayameva bhuktaastapo na taptam vayameva taptaah |
kaalo na yaato vayameva yaataastrshnaa na jiirnaa vayam eva jiirnaah ||

Vom Genuß ward nie gezehrt, wir aber verzehrten uns. Verzichtfeuer ward nie entfacht, wir aber verbrannten.
Nie wollt die Zeit vergehen, dafür vergingen wir. Die Gier wurde nicht alt. Alt wurden wir.