Bhartrhari Vairagya

क्षान्तं न क्षमया गृहोचितसुखं त्यक्तं न संतोषतः
सोढा दुःसहशीतवाततपनक्लेशा न तप्तं तपः ।
ध्यातं वित्तमहर्निशं नियमितप्राणैर्न शंभोः पदं
तत्तत्कर्म कृतं यदेव मुनिभिस्तैस्तैः फलैर्वञ्चिताः ॥

kshaantam na kshamayaa grhocitasukham tyaktam na samtoshitah
sodhaa duhsahashiitavaatatapanakleshaa na taptam tapah |
dhyaatam vittamaharnisham niyamitapraanairna shambhoh padam
tattat karma krtam yadeva munibhistaistaih phalairvancitaah ||

Nicht aus Duldsamkeit duldeten wir, dem trauten Heim entsagten wir, nicht weil wir uns so wohlgefühlt hätten.
Wir ertrugen unerträgliche Kälte, Stürme, Hitzequalen, doch Verzichtfeuer wärmte uns nicht.
Ans Geld dachten Tag und Nacht wir, hielten den Atem an, doch nicht auf Shivas Spur.
Alles was wir taten, war wie von Heiligen getan, doch blieben wir vom Erfolg Verführte.