Bhartrhari Vairagya

उत्खातं निधिशङ्कया क्षितितलं ध्माता गिरेर्धातवो
निस्तीर्णः सरितां पतिर्नृपतयो यत्नेन संतोषिताः ।
मन्त्राराधनतत्परेण मनसा नीताः श्मशाने निशाः
प्राप्तः काणवराटकोऽपि न मया सकामा भव ॥

utkhaatam nidhishankayaa kshititalam dhmaataa girerdhaatavo
nistiirnah saritaam patirnrpatayo yatnena samtoshitaah |
mantraaraadhanatatparena manasaa niitaah shmashaane nishaah
praaptah kaanavaraatako'pi na mayaa sakaamaa bhava ||

Schätze suchend hab in der Erd ich gewühlt, des Berges Metall freigesprengt.
Den Herrn der Ströme gequert, die Herren der Menschen eifrig befriedigt.
Begeistert Sprüche gelernt, meine Nächte auf Leichenäckern durchwacht.
Was hab ich davon - eine Kauri mit Loch. Das ist aus mir mit all meiner Hoffnung geworden.