Bhartrhari Vairagya

अमीषां प्राणानां तुलितबिसिनीपत्रपयसां
कृते किं नास्माभिर्विगलितविवेकैर्व्यवसितम् ।
यदाढ्यानामग्रे द्रविणमदनिःसंज्ञमनसां
कृतं म्लानव्रीडैर्निजगुणकथापातकमपि ॥

amiishaam praanaanaam tulitabisiniipatrapayasaam
krte kim naasmaabhirvigalitavivekairvyavasitam |
yadaadhyaanaamagre dravinamadanihsamjnamanasaam
krtam mlaanavriidairnijagunakathaapaatakamapi ||

Uns Lebende wiegt auf mit Seerosenblättern im Wasser!
Bei dem, was wir alles getan, wozu welke Vernunft uns riet.
Was mußten wir vor den Satten, vom Geld so benommen, daß sie nichts mehr begriffen,
mit fauliger Scham so tief sinken bis mit unsrer Anmut gar wir noch prahlten?