Shringara 38 - 40: Schwere Entscheidung

आवासः क्रियतां गाङ्गे पापहारिणि वारिणि ।

स्तनद्वये तरुण्या वा मनोहारिणि हारिणि ॥ ३८ ॥

aavaasah kriyataam gaange paapahaarini vaarini |

stanadvaye tarunyaa vaa manohaarini haarini || 38 ||

Wohnung nehmen am Ganges und seinen Böses mitreißenden Fluten, 

oder an der Buhlin Brüstepaar, das mit Perlenketten behängt den Verstand uns raubt.

किमिह बहुभीरुक्तैर्युक्तिशून्यैः प्रलापैर्

द्वयमिह पुरुषाणां सर्वदा सेवनीयम् ।

अभिनवमदलीलालालसं सुन्दरीणां

स्तनभरपरिखिन्नं यौवनं वा वनं वा ॥ ३९ ॥

kimiha bahubhiiruktairyuktishuunyaih pralaapair

dvayamiha purushaanaam sarvadaa sevaniiyam |

abhinavamadaliilaalaalasam sundariinaam

stanabharaparikhinnam yauvanam vaa vanam vaa || 39 ||

Wozu all das aufgeregte, leere Geschwätz in dieser Welt?

Männer haben zwei, an die sie sich stets halten können:

das immer wieder neue, betörende Liebesspiel, von ihrer Brüste Last

beschwerte Jugend schöner Weiber oder - der Wald.

सत्यं जना वच्मि न पक्षपाताल्लोकेषु सप्तस्वपि तथ्यमेतत् ।

नान्यन्मनोहारि नितम्बिनीभ्यो दुःखैकहेतुर्नच कश्चिदन्यः ॥ ४० ॥

satyam janaa vacmi na pakshapaataallokeshu saptasvapi tathyametat |

naanyanmanohaari nitambiniibhyo duhkhaikaheturnaca kashcidanyah || 40 ||

Die Wahrheit, ihr Leute, sage ich nicht aus Parteinahme für die sieben Welten, denn das ist wirklich so: Niemand sonst ist bezaubernder als die Schönhüftigen, der einzige Grund für das Elend hier.

Shringara 35 - 37: alternativloser Liebreiz von bleibendem Wert

असाराः सन्त्वेते विरतिविरसा वाथ विषया

जुगुप्स्यन्तां यद्वा तनु सकलदोषास्पदमिति ।

तथाऽप्येतद्भूमौ न हि परहितात्पुण्यमधिकं

न चास्मिन् संसारे कुवलयदृशो रम्यमपरम्  ॥ ३५ ॥

asaaraah santvete virativirasaa vaatha vishayaa

jugupsyantaam yadvaa tanu sakaladoshaaspadamiti |

tathaa*pyetadbhuumau na hi parahitaatpunyamadhikam

na caasmin samsaare kuvalayadrsho ramyamaparam  || 35 ||

Wie deprimierend können diese wertlosen, faden Sinnobjekte sein,

oder der dünne Leib der Verachteten als Ort aller Fäulnis!

So ist auf Erden auch nichts besser als das Verdienst nach eines anderen Heil,

und in diesem Leben nichts schöner als der Liebreiz derer mit Augen wie der blaue Nachtlotus.

मात्सर्यमुत्सार्य विचार्य कार्यम्

आर्याः समर्यादमिदं वदन्तु ।

सेव्या नितम्बाः किमु भूधराणां

उत स्मरस्मेरविलासिनीनाम् ॥ ३६ ॥

maatsaryamutsaarya vicaarya kaaryam

aaryaah samaryaadamidam vadantu |

sevyaa nitambaah kimu bhuudharaanaam

uta smarasmeravilaasiniinaam || 36 ||

Aller Vorlieben sich entledigend sollen Edelleute

diese eine Sache genau überlegen und sagen:

Verschwendet man sich an das Kurvenwunder der Bergwelt

oder einer lustig scherzenden Damenwelt? 

संसारे स्वप्नसारे परिणतितरले द्वे गति पण्डितानां

तत्त्वज्ञानामृतौघप्लवललितधियां यातु कालः कथंचित् ।

नोचेन्मुग्धाङ्गनानां स्तनजघनघनाभोगसम्भोगिनीनां

स्थूलोपस्थस्थलीषु स्थगितकरतलस्पर्शलीलोद्यमानाम् ॥ ३७ ॥

samsaare svapnasaare parinatitarale dve gati panditaanaam

tattvajnaanaamrtaughaplavalalitadhiyaam yaatu kaalah kathamcit |

nocenmugdhaanganaanaam stanajaghanaghanaabhogasambhoginiinaam

sthuulopasthasthaliishu sthagitakaratalasparshaliilodyamaanaam || 37 ||

In dieser Traumwelt schillernder Neigungen haben weise Männer zwei Wege:

Ihr bißchen Zeit läuft ab als einer jener Denker, die in Lebenswasserfluten der Welterkenntnis herumplanschen,

oder aber als einer jener Genießer des Aufpralls draller Hüften und Brüste betörender Schönheiten, die sich unter ihre festen Venushügel umschließenden, kraulenden Handflächen aufbäumen.

Bhartrhari Shringara 31 - 34: kein klarer Gedanke mehr

संसारेऽस्मिन्नसारे कुनृपतिभवनद्वारसेवाकलङ्क

व्यासङ्गव्यस्तधैर्यं कथममलधियो मानसं सन्निदध्युः ।

यद्येताः प्रोद्यदिन्दुद्युतिनिचयभृतो न स्युरम्भोजनेत्राः

प्रेङ्खत्काञ्चीकलापाःस्तनभरविनमन्मध्यभाजस्तरुण्यः ॥ ३१ ॥

samsaare*sminnasaare kunrpatibhavanadvaarasevaakalanka

vyaasangavyastadhairyam kathamamaladhiyo maanasam sannidadhyuh |

yadyetaah prodyadindudyutinicayabhrto na syurambhojanetraah

prenkhatkaanciikalaapaahstanabharavinamanmadhyabhaajastarunyah || 31 ||

Wer steuert den Geist eines klar Denkenden im wertlosen Weltzirkus hier so, dass er abhängig 

und gefügig für den Türsteherdienst vor dem Haus eines feigen Königs wird?

Wenn das nicht diese des aufgehenden Mondes Strahlenbündel tragenden lotusäugigen, mit Glöckchengürteln umwundenen, unter ihrer Brüste Last gebeugten jungen Schönheiten mit dem Hüftschwung sind!

सिद्धाध्यासितकन्दरे हरवृषस्कन्धावरुग्णद्रुमे

गङ्गाधौतशिलातले हिमवतः सानौ स्थिते श्रेयसि ।

कः कुर्वीत शिरः प्रणाममलिनं ग्लानं मनसी जनो

यद्वित्रस्तकुरङ्गशाबनयना न स्युः स्मरास्त्रं स्त्रियः ॥ ३२ ॥

siddhaadhyaasitakandare haravrshaskandhaavarugnadrume

gangaadhautashilaatale himavatah saanau sthite shreyasi |

kah kurviita shirah pranaamamalinam glaanam manasii jano

yadvitrastakurangashaabanayanaa na syuh smaraastram striyah || 32 ||

Welcher vernünftige Mensch schlüge den Schädel sich blutig mit Verbeugungen bis zur Erschöpfung, wenn er glücklich versunken vor seiner Höhle am Hange des Himalaya auf einem von Shivas Stier ausgerissenen Baumstamm, auf einem vom Ganges umspülten Fels sitzend in Wonne verharren könnte, wären da nicht jene Frauen mit Augen wie aufgeschreckte Gazellenkitze als Waffe der Wollust!

संसार तव पर्यन्तपदवी न दवीयसी ।

अन्तरा दुस्तरा न स्युर्यदि ते मदिरेक्षणाः ॥ ३३ ॥

samsaara tava paryantapadavii na daviiyasii |

antaraa dustaraa na syuryadi te madirekshanaah || 33 ||

O Lebenskreislauf! Der Weg an dein Ende wäre nicht so weit, und unterwegs wäre es nicht so kompliziert, wären da nicht deine Geschöpfe mit ihren betörenden Augen!

दिश वनहरिणेभ्यो वंशकाण्डच्छवीनां

कबलमुपलकोटिच्छिन्नमूलं कुशानाम् ।

शकयुवतिकपोला पाण्डु ताम्बूलवल्ली

दलमरुणनखाग्रैः पाटितं वा वधूभ्यः ॥ ३४ ॥

disha vanaharinebhyo vamshakaandacchaviinaam

kabalamupalakoticchinnamuulam kushaanaam |

shakayuvatikapolaa paandu taambuulavallii

dalamarunanakhaagraih paatitam vaa vadhuubhyah || 34 ||

Reiche den Waldantilopen die mit einer Steinsplitterklinge

abgeschnittene Wurzel von Kushagräsern saftig wie Bambusschößlinge,

oder den Frauen ein von roten Fingernagelspitzen gepflücktes Blatt

der Betelranke flaumig wie die Wange eines Skythenmädchens!

Shringara 26 - 30: Orgasmus im höheren Sinne

आमीलितनयनानां यः सुरतरसोऽनु संविदं भाति ।

मिथुनैर्मिथोऽवधारितमवितथमिदमेव कामनिर्वहणम् ॥ २६ ॥

aamiilitanayanaanaam yah surataraso*nu samvidam bhaati |

mithunairmitho*vadhaaritamavitathamidameva kaamanirvahanam || 26 ||

Wem nach dem Liebessaft von Frauen mit aufbrechenden Augenblüten der Sinn aufgeht

für in Liebesakten miteinander nicht sinnlos Offenbartes weiß: Das ist der Liebe Vollendung.

इदमनुचितमक्रमश्च पुंसां

यदिह जरास्वपि मान्मथा विकाराः ।

तदपि च न कृतं नितम्बिनीनां

स्तनपतनावधि जीवितं रतं वा ॥ २७ ॥

idamanucitamakramashca pumsaam

yadiha jaraasvapi maanmathaa vikaaraah |

tadapi ca na krtam nitambiniinaam

stanapatanaavadhi jiivitam ratam vaa || 27 ||

Was hier als ungerufenes und irritierendes, die Zeugungskraft

betreffendes Leiden bei Männern ab einem gewissen Alter auftreten kann,

kennen jene mit den geschwungenen Hüften nicht.

Über beide welken Brüste hinaus leben sie mit Hochgenuss. 

राजंस्तृष्णाम्बुराशेर्नहि जगति गतः कश्चिदेवावसानं

कोवार्थोऽर्थैः प्रभूतैः स्ववपुषि गलिते यौवने सानुरागे ।

गच्छामः सद्म यावद्विकसितनयनेन्दीवरालोकिनीना

माक्रम्याक्रम्य रूपं झडिति न जरया लुप्यते प्रेयसीनाम् ॥ २८ ॥

raajamstrshnaamburaashernahi jagati gatah kashcidevaavasaanam

kovaartho*rthaih prabhuutaih svavapushi galite yauvane saanuraage |

gacchaamah sadma yaavadvikasitanayanendiivaraalokiniinaa

maakramyaakramya ruupam jhaditi na jarayaa lupyate preyasiinaam || 28 ||

Keiner, o König, ist in einer Welt des Sehnsuchtmeeres je zu Hause angekommen.

Hätten angehäufte Güter noch Sinn, wenn der eigene Leib verliebte Jugend entließ?

Lasst uns also in unsere Häuser eilen, solange ihre Bewohnerinnen uns aus blauen Lotusaugen anstrahlen und stetig nahendes Alter die Schönheit unserer Geliebten noch nicht gebrochen hat!

रागस्यागारमेकं नरकशतमहादुःखसंप्राप्तिहेतु

र्मोहस्योत्पत्तिबीजं जलधरपटलं ज्ञानताराधिपस्य ।

कन्दर्पस्यैकमित्रं प्रकटितविविधस्पष्टदोषप्रबन्धं

लोकेऽस्मिन्न ह्यनर्थव्रजकुलभवनं यौवनादन्यदस्ति ॥ २९ ॥

raagasyaagaaramekam narakashatamahaaduhkhasampraaptihetu

rmohasyotpattibiijam jaladharapatalam jnaanataaraadhipasya |

kandarpasyaikamitram prakatitavividhaspashtadoshaprabandham

loke*sminna hyanarthavrajakulabhavanam yauvanaadanyadasti || 29 ||

Der Leidenschaft einziger Hort, Grund uns hundert Höllenqualen aufzuhalsen,

Samen, aus dem die Blödheit sprießt, das Wolkenmassiv vor dem Sternenhüter der Klugheit, 

des Liebesgottes bester Freund, die Fessel manch offen gezeigter Makel: 

Der ganze wertlose Haufen hat in der Welt kein anderes Hauptquartier als die Jugend.

शृङ्गारद्रुमनीरदे प्रसृमरक्रीडारसस्रोतसि

प्रद्युम्न प्रियबान्धवे चतुरवाङ्मुक्ताफलोदन्वति ।

तन्वीनेत्रचकोर पार्वणविधौ सौभाग्यलक्ष्मीनिधौ

धन्यः कोऽपि न विक्रियां कलयते प्राप्ते नवे यौवने ॥ ३० ॥

shrngaaradrumaniirade prasrmarakriidaarasasrotasi

pradyumna priyabaandhave caturavaangmuktaaphalodanvati |

tanviinetracakora paarvanavidhau saubhaagyalakshmiinidhau

dhanyah ko*pi na vikriyaam kalayate praapte nave yauvane || 30 ||

diesen Fleischeslustbaumwässerer, mitreißenden Liebesluststrom,

des Liebesgottes Busenfreund, beredsam auf dem Kampferkirschenmeer,

dass die Buhlin sich an des Vollmondes Strahlen erquicke, des Glückes und der Schönheit Hort: Welcher gute Mann litte, wenn die zweite Jugend ihn ereilt, keinen Schaden?

Shringara 21 - 25: Illustrationen zum Liebesakt

॥ सम्भोगवर्णनम् ॥

विश्रम्य विश्रम्य वने द्रुमाणां छायासु तन्वी विचचार काचित् ।

स्तनोत्तरीयेण करोद्धृतेन निवारयन्ती शशिनो मयूखान् ॥ २१ ॥

|| sambhogavarnanam ||

vishramya vishramya vane drumaanaam chaayaasu tanvii vicacaara kaacit |

stanottariiyena karoddhrtena nivaarayanti shashino mayuukhaan || 21 ||

Illustrationen zum Liebesakt

So schritt eine Jungfrau, hier und da verweilend, im Wald unter schattigen Bäumen,
mit einer Hand, um der Strahlen des Mondes zu wehren, den Brustschleier hebend einher.

अदर्शने दर्शनमात्रकामा दृष्ट्वा परिष्वङ्गरसैकलोला ।

आलिङ्गितायां पुनरायताक्ष्यामाशास्महे विग्रहयोरभेदम् ॥ २२ ॥

adarshane darshanamaatrakaamaa drshtvaa parishvangarasaikalolaa |

aalingitaayaam punaraayataakshyaamaashaasmahe vigrahayorabhedam || 22 ||

Solange wir sie nicht sehen, sehnen wir uns nur nach ihrem Anblick. Sobald wir sie sehen, lechzen wir nach inniger Umarmung. Mit der Umschlungenen, die Augen wieder und wieder Weitenden flehen wir gemeinsam, dass unser beider Einheit nie mehr getrennt werde.

मालती शिरसि जृम्भणोन्मुखी चन्दनं वपुषि कुङ्कुमाविलम् ।

वक्षसि प्रियतमा मदालसा स्वर्ग एषु परिशिष्ट आगमः ॥ २३ ॥

maalatii shirasi jrmbhanonmukhii candanam vapushi kunkumaavilam |

vakshasi priyatamaa madaalasaa svarga eshu parishishta aagamah || 23 ||

Eine vom Liebesspiel matte, aus sich weitenden Augen aufschauende, den Jasminblütenkranz leicht verrutscht auf dem Haupt tragende Liebste, den Leib mit Sandelpaste und Safran verschmiert vor der Brust: In Momenten wie diesen ist, was an Himmel uns blieb, ganz nah.

प्राङ्मामेति मनागनागतरसं जाताभिलाषं ततः

सव्रीडं तदंनु श्लथीकृततनु प्रत्यस्तधैर्यं पुनः ।

प्रेमार्द्रं स्पृहणीय निर्भर रहः क्रीडा प्रगल्भं ततो

निःशङ्काङ्गविकर्षणाधिकसुखं रम्यं कुलस्त्रीरतम् ॥ २४ ॥

praangmaameti manaaganaagatarasam jaataabhilaasham tatah

savriidam tadamnu shlathiikrtatanu pratyastadhairyam punah |

premaardram sprhaniiya nirbhara rahah kriidaa pragalbham tato

nishshamkaangavikarshanaadhikasukham ramyam kulastriiratam || 24 ||

Fast ein wenig unlustig tritt sie vor mich hin, doch wie der Wunsch in ihr entsteht

hat unendlich beschämt sie den geschmeidigen Leib hinstreckend wieder gefestigt,

will feucht vor Begierde berührt sein zum heftigen Liebesakt und im Liebesspiel dann sich erkühnend furchtlos die Glieder öffnend edler Weiber Lust erkunden.

उरसि निपतितानां स्रस्तधम्मिल्लकानां

मुकुलितनयनानां किंचिदुन्मीलितानाम् ।

उपरि सुरतखेदस्विन्नगण्डस्थलानां

अधरमधु वधूनां भाग्यवन्तः पिबन्ति ॥ २५ ॥

urasi nipatitaanaam srastadhammillakaanaam

mukulitanayanaanaam kimcidunmiilitaanaam |

upari suratakhedasvinnagandasthalaanaam

adharamadhu vadhuunaam bhaagyavantah pibanti || 25 ||

Deren kunstvoll geflochtnes Haar aufgelöst an den Brüsten herabfließt,

deren Augen eben noch knospig verschlossen leicht sich nun öffnen,

denen nach hitzigem Liebesakt Schweiß die Schläfen herunterrinnt:

Dieser Frauen Blütenhonig schlürfen die Glückseligen.

Shringara 18 - 20: tief erschüttert von so viel Unbesiegbarkeit

तस्याः स्तनौ यदि घनौ जघनं च हारि

वक्त्रं च चारु तव चित्त किमाकुलत्वम् ।

पुण्यं कुरुष्व यदि तेषु तवास्ति वाञ्छा

पुण्यैर्विना न हि भवन्ति समीहितार्थाः ॥ १८ ॥

tasyaah stanau yadi ghanau jaghanam ca haari

vaktram ca caaru tava citta kimaakulatvam |

punyam kurushva yadi teshu tavaasti vaanchaa

punyairvinaa na hi bhavanti samiihitaarthaah || 18 ||

Ihre festen Brüste, die strammen Schenkel und

der reizende Mund haben dich tief erschüttert?

Dann mach was Verdienstvolles, wenn du sie also begehrst,

denn ohne Verdienste kommst nimmer du ans Ziel deiner Träume.

इमे तारुण्यश्रीनवपरिमळाः प्रौढसुरत

प्रतापप्रारम्भाः स्मरविजयदानप्रतिभुवः ।

चिरं चेतश्चोरा अभिनवविकारैकगुरवो

विलासव्यापाराः किमपि विजयन्ते मृगदृशाम् ॥ १९ ॥

ime taarunyashriinavaparimalaah praudhasurata

prataapapraarambhaah smaravijayadaanapratibhuvah |

ciram cetashcoraa abhinavavikaaraikaguravo

vilaasavyaapaaraah kimapi vijayante mrgadrshaam || 19 ||

In jugendlicher Schönheit neu sich paarende, eines reifen Liebesaktes

Glut entfachende, in der Liebe Siege und Trophäen gewohnte

Herzensdiebe seit je, bei ein und demselben Lehrer stets Wandelbare,

zum Liebesspiel Berufene: Wer besiegte darin die Gazellenäugige?

प्रणयमधुराः प्रेमोद्गारा रसाश्रयतां गताः

फणितिमृदुला मुग्धप्रायाः प्रकाशितसम्मदाः ।

प्रकृतिसुभगा विस्रम्भार्द्राः स्मरोदयदायिनो

रहसि किमपि स्वैरालापा हरन्ति मृगीदृशाम् ॥ २० ॥

pranayamadhuraah premodgaaraa rasaashrayataam gataah

phanitimrdulaa mugdhapraayaah prakaashitasammadaah |

prakrtisubhagaa visrambhaardraah smarodayadaayino

rahasi kimapi svairaalaapaa haranti mrgiidrshaam || 20 ||

Zutraulich Süße, Liebe Vergießende, in Leidenschaft Zuflucht Findende,

behendes Schlänglein, Dummerchen zuerst, offenbar Ausgelassene,

von Natur aus liebreizend, feucht vor Hingabe, steigende Liebeslust schenkende,

beim Liebesakt freimütig Plappernde: Wer von ihnen siegte über die Gazellenartige?

Shringara 13 - 17: Kriegerin und Lichtgestalt

मुग्धे धानुष्कता केयमपूर्वा त्वयि दृश्यते ।

यया विध्यसि चेतांसि गुणैरेव न सायकैः ॥ १३ ॥

mugdhe dhaanushkataa keyamapuurvaa tvayi drshyate |

yayaa vidhyasi cetaamsi gunaireva na saayakaih || 13 ||

Bezauberndes Mädchen, woher hast du diese neuartige Kunst des Bogenschießens,

bei der du die Herzen nur an der Sehne, nicht an den Pfeilen spielend durchbohrst?

सति प्रदीपे सत्यग्नौ सत्सु तारारवीन्दुषु ।

विना मे मृगशाबाक्ष्या तमोभूतमिदं जगत् ॥ १४ ॥

sati pradiipe satyagnau satsu taaraaraviindushu |

vinaa me mrgashaabaakshyaa tamobhuutamidam jagat || 14 ||

Sei sie auch hell beleuchtet, beschienen von Feuer, Sonne, Mond und Sternen –

ohne meine Rehkitzäugige ist diese Welt mir finster geworden.

उद्वृत्तः स्तनभार एव तरळे नेत्रे चले भ्रूलते

रागाधिष्ठितमोष्ठपल्लवमिदं कुर्वन्तु नाम व्यथाम् ।

सौभाग्याक्षरपङ्क्तिकेव लिखिता पुष्पायुधेन स्वयं

मध्यस्थस्याऽपि करोति तापनधिकं रोमावळिः केन सा ॥ १५ ॥

udvrttah stanabhaara eva taralle netre cale bhruulate

raagaadhishthitamoshthapallavamidam kurvantu naama vyathaam |

saubhaagyaaksharapanktikeva likhitaa pushpaayudhena svayam

madhyasthasyaa*pi karoti taapanadhikam romaavallih kena saa || 15 ||

Als ob schwellender Brüste Last, ein feuchtes Augenpaar unter Brauenranken,

diese lustverheißenden Lippenknospen nicht schon Herzrasen genug anrichten,

warum dann macht jenes wie vom Liebesgott selbst schon eingeritzte glückliche Omen 

einer ihres Bauches Mitte entwachsenden Haarlinie uns noch zusätzlich heiß? 

मुखेन चन्द्रकान्तेन महानीलैः शिरोरुहैः ।

कराभ्यां पद्मरागाभ्यां रेजे रत्नमयीव सा ॥ १६ ॥

mukhena candrakaantena mahaaniilaih shiroruhaih |

karaabhyaam padmaraagaabhyaam reje ratnamayiiva saa || 16 ||

Mit ihrem wie der Mondstein so liebreizenden Antlitz, ihrem saphirblauschwarzen Haar, 

ihren rubinrot feurigen Händen ist wahrlich wie aus Edelsteinen sie geformt.

गुरुणा स्तनभारेण मुखचन्द्रेण भास्वता ।

शनैश्चराभ्यां पादाभ्यां रेजे ग्रहमयीव सा ॥ १७ ॥

gurunaa stanabhaarena mukhacandrena bhaasvataa |

shanaishcaraabhyaam paadaabhyaam reje grahamayiiva saa || 17 ||

Mit ihrer wie Jupiter so schweren Brüste Last, ihrem Mondantlitz, ihrem Sonnenglanz,

ihren langsam wie Saturn dahinschreitenden Beinen ist wahrlich wie aus Himmelskörpern sie geformt.

Shringara 8 - 12: Sie machen die Götter schwach

एताश्चलद्वलयसंहतिमेखलोत्थ

झङ्कारनूपुरपराजितराजहंस्यः ।

कुर्वन्ति कस्य न मनो विवशं तरुण्यो

वित्रस्तमुग्धहरिणीसदृशैः कटाक्षैः ॥ ८ ॥

etaashcaladvalayasamhatimekhalottha

jhankaaranuupuraparaajitaraajahamsyah |

kurvanti kasya na mano vivasham tarunyo

vitrastamugdhahariniisadrshaih kataakshaih || 8 ||

Wenn der jeden Kranichgesang besiegende Klang ertönt,

sobald Armbänder, Silbergürtel, Fesselreifen aneinanderschlagen -

wes Herz eroberten Jungfrauen dann nicht mit ihren Seitenblicken,

wie aufgeschreckte, furchtsame Gazellen sie haben?

कुङ्कुमपङ्ककलङ्कितदेहा गौरपयोधरकम्पितहारा ।

नूपुरहंसरणत्पदपद्मा कं न वशीकुरुते भुवि रामा ॥ ९ ॥

kunkumapankakalankitadehaa gaurapayodharakampitahaaraa |

nuupurahamsaranatpadapadmaa kam na vashiikurute bhuvi raamaa || 9 ||

Den Leib mit Safranpaste gesalbt, mit Halsketten bebend auf schweren Brüsten,

die Fußlotusse klingend vom Schwanengesang ihrer Fesselreifen -

wen in aller Welt würden diese Liebreizenden nicht versklaven?

नूनं हि ते कविवरा विपरीतवाचो

ये नित्यमाहुरबला इति कामिनीस्ताः ।

याभिर्विलोलतरतारकदृष्टिपातैः

शक्रादयोऽपि विजितास्त्वबलाः कथं ताः ॥ १० ॥

nuunam hi te kavivaraa vipariitavaaco

ye nityamaahurabalaa iti kaaminiistaah |

yaabhirvilolatarataarakadrshtipaataih

shakraadayo*pi vijitaastvabalaah katham taah || 10 ||

Nun haben jene Dichterfürsten wohl falsch geurteilt,

als sie sagten, Frauen seien schwach.

Wie sollten Schwache wie sie denn Indra und andere Götter
mit spielerischen Blicken aus Sternenaugen besiegen?

नूनमाज्ञाकरस्तस्याः सुभ्रुवो मकरध्वजः ।

यतस्तन्नेत्रसंचारसूचितेषु प्रवर्तते ॥ ११ ॥

nuunamaajnaakarastasyaah subhruvo makaradhvajah |

yatastannetrasamcaarasuuciteshu pravartate || 11 ||

Auch der mit dem Seeungeheuer im Banner ist nur ein Lakai derer mit schönen

Brauen, wenn unterjocht er sich dreht, wohin ein Augenwink ihn weist.

केशाः संयमिनः श्रुतेरपि परं पारं गते लोचने

अन्तर्वक्त्रमपि स्वभावशुचिभिः कीर्णं द्विजानां गणैः ।

मुक्तानां सतताधिवासरुचिरौ वक्षोजकुम्भाविमा

वित्थं तन्वि वपुः प्रशान्तमपि ते रागं करोत्येव नः ॥ १२ ॥

keshaah samyaminah shruterapi param paaram gate locane

antarvaktramapi svabhaavashucibhih kiirnam dvijaanaam ganaih |

muktaanaam satataadhivaasarucirau vakshojakumbhaavimaa

vittham tanvi vapuh prashaantamapi te raagam karotyeva nah || 12 ||

Die Haare gebunden, Augen, die bis zur Ohrmuschel reichen,

das Mundinnere gefüllt mit zwei Reihen natürlich weißer Zähne,

die beiden, da von Perlenketten stets belagert, schimmernden Kugelbrüste -

selbst ruhend macht so ein feiner Körper uns doch Lust.