Shringara 13 - 17: Kriegerin und Lichtgestalt

मुग्धे धानुष्कता केयमपूर्वा त्वयि दृश्यते ।

यया विध्यसि चेतांसि गुणैरेव न सायकैः ॥ १३ ॥

mugdhe dhaanushkataa keyamapuurvaa tvayi drshyate |

yayaa vidhyasi cetaamsi gunaireva na saayakaih || 13 ||

Bezauberndes Mädchen, woher hast du diese neuartige Kunst des Bogenschießens,

bei der du die Herzen nur an der Sehne, nicht an den Pfeilen spielend durchbohrst?

सति प्रदीपे सत्यग्नौ सत्सु तारारवीन्दुषु ।

विना मे मृगशाबाक्ष्या तमोभूतमिदं जगत् ॥ १४ ॥

sati pradiipe satyagnau satsu taaraaraviindushu |

vinaa me mrgashaabaakshyaa tamobhuutamidam jagat || 14 ||

Sei sie auch hell beleuchtet, beschienen von Feuer, Sonne, Mond und Sternen –

ohne meine Rehkitzäugige ist diese Welt mir finster geworden.

उद्वृत्तः स्तनभार एव तरळे नेत्रे चले भ्रूलते

रागाधिष्ठितमोष्ठपल्लवमिदं कुर्वन्तु नाम व्यथाम् ।

सौभाग्याक्षरपङ्क्तिकेव लिखिता पुष्पायुधेन स्वयं

मध्यस्थस्याऽपि करोति तापनधिकं रोमावळिः केन सा ॥ १५ ॥

udvrttah stanabhaara eva taralle netre cale bhruulate

raagaadhishthitamoshthapallavamidam kurvantu naama vyathaam |

saubhaagyaaksharapanktikeva likhitaa pushpaayudhena svayam

madhyasthasyaa*pi karoti taapanadhikam romaavallih kena saa || 15 ||

Als ob schwellender Brüste Last, ein feuchtes Augenpaar unter Brauenranken,

diese lustverheißenden Lippenknospen nicht schon Herzrasen genug anrichten,

warum dann macht jenes wie vom Liebesgott selbst schon eingeritzte glückliche Omen 

einer ihres Bauches Mitte entwachsenden Haarlinie uns noch zusätzlich heiß? 

मुखेन चन्द्रकान्तेन महानीलैः शिरोरुहैः ।

कराभ्यां पद्मरागाभ्यां रेजे रत्नमयीव सा ॥ १६ ॥

mukhena candrakaantena mahaaniilaih shiroruhaih |

karaabhyaam padmaraagaabhyaam reje ratnamayiiva saa || 16 ||

Mit ihrem wie der Mondstein so liebreizenden Antlitz, ihrem saphirblauschwarzen Haar, 

ihren rubinrot feurigen Händen ist wahrlich wie aus Edelsteinen sie geformt.

गुरुणा स्तनभारेण मुखचन्द्रेण भास्वता ।

शनैश्चराभ्यां पादाभ्यां रेजे ग्रहमयीव सा ॥ १७ ॥

gurunaa stanabhaarena mukhacandrena bhaasvataa |

shanaishcaraabhyaam paadaabhyaam reje grahamayiiva saa || 17 ||

Mit ihrer wie Jupiter so schweren Brüste Last, ihrem Mondantlitz, ihrem Sonnenglanz,

ihren langsam wie Saturn dahinschreitenden Beinen ist wahrlich wie aus Himmelskörpern sie geformt.