Shringara 26 - 30: Orgasmus im höheren Sinne

आमीलितनयनानां यः सुरतरसोऽनु संविदं भाति ।

मिथुनैर्मिथोऽवधारितमवितथमिदमेव कामनिर्वहणम् ॥ २६ ॥

aamiilitanayanaanaam yah surataraso*nu samvidam bhaati |

mithunairmitho*vadhaaritamavitathamidameva kaamanirvahanam || 26 ||

Wem nach dem Liebessaft von Frauen mit aufbrechenden Augenblüten der Sinn aufgeht

für in Liebesakten miteinander nicht sinnlos Offenbartes weiß: Das ist der Liebe Vollendung.

इदमनुचितमक्रमश्च पुंसां

यदिह जरास्वपि मान्मथा विकाराः ।

तदपि च न कृतं नितम्बिनीनां

स्तनपतनावधि जीवितं रतं वा ॥ २७ ॥

idamanucitamakramashca pumsaam

yadiha jaraasvapi maanmathaa vikaaraah |

tadapi ca na krtam nitambiniinaam

stanapatanaavadhi jiivitam ratam vaa || 27 ||

Was hier als ungerufenes und irritierendes, die Zeugungskraft

betreffendes Leiden bei Männern ab einem gewissen Alter auftreten kann,

kennen jene mit den geschwungenen Hüften nicht.

Über beide welken Brüste hinaus leben sie mit Hochgenuss. 

राजंस्तृष्णाम्बुराशेर्नहि जगति गतः कश्चिदेवावसानं

कोवार्थोऽर्थैः प्रभूतैः स्ववपुषि गलिते यौवने सानुरागे ।

गच्छामः सद्म यावद्विकसितनयनेन्दीवरालोकिनीना

माक्रम्याक्रम्य रूपं झडिति न जरया लुप्यते प्रेयसीनाम् ॥ २८ ॥

raajamstrshnaamburaashernahi jagati gatah kashcidevaavasaanam

kovaartho*rthaih prabhuutaih svavapushi galite yauvane saanuraage |

gacchaamah sadma yaavadvikasitanayanendiivaraalokiniinaa

maakramyaakramya ruupam jhaditi na jarayaa lupyate preyasiinaam || 28 ||

Keiner, o König, ist in einer Welt des Sehnsuchtmeeres je zu Hause angekommen.

Hätten angehäufte Güter noch Sinn, wenn der eigene Leib verliebte Jugend entließ?

Lasst uns also in unsere Häuser eilen, solange ihre Bewohnerinnen uns aus blauen Lotusaugen anstrahlen und stetig nahendes Alter die Schönheit unserer Geliebten noch nicht gebrochen hat!

रागस्यागारमेकं नरकशतमहादुःखसंप्राप्तिहेतु

र्मोहस्योत्पत्तिबीजं जलधरपटलं ज्ञानताराधिपस्य ।

कन्दर्पस्यैकमित्रं प्रकटितविविधस्पष्टदोषप्रबन्धं

लोकेऽस्मिन्न ह्यनर्थव्रजकुलभवनं यौवनादन्यदस्ति ॥ २९ ॥

raagasyaagaaramekam narakashatamahaaduhkhasampraaptihetu

rmohasyotpattibiijam jaladharapatalam jnaanataaraadhipasya |

kandarpasyaikamitram prakatitavividhaspashtadoshaprabandham

loke*sminna hyanarthavrajakulabhavanam yauvanaadanyadasti || 29 ||

Der Leidenschaft einziger Hort, Grund uns hundert Höllenqualen aufzuhalsen,

Samen, aus dem die Blödheit sprießt, das Wolkenmassiv vor dem Sternenhüter der Klugheit, 

des Liebesgottes bester Freund, die Fessel manch offen gezeigter Makel: 

Der ganze wertlose Haufen hat in der Welt kein anderes Hauptquartier als die Jugend.

शृङ्गारद्रुमनीरदे प्रसृमरक्रीडारसस्रोतसि

प्रद्युम्न प्रियबान्धवे चतुरवाङ्मुक्ताफलोदन्वति ।

तन्वीनेत्रचकोर पार्वणविधौ सौभाग्यलक्ष्मीनिधौ

धन्यः कोऽपि न विक्रियां कलयते प्राप्ते नवे यौवने ॥ ३० ॥

shrngaaradrumaniirade prasrmarakriidaarasasrotasi

pradyumna priyabaandhave caturavaangmuktaaphalodanvati |

tanviinetracakora paarvanavidhau saubhaagyalakshmiinidhau

dhanyah ko*pi na vikriyaam kalayate praapte nave yauvane || 30 ||

diesen Fleischeslustbaumwässerer, mitreißenden Liebesluststrom,

des Liebesgottes Busenfreund, beredsam auf dem Kampferkirschenmeer,

dass die Buhlin sich an des Vollmondes Strahlen erquicke, des Glückes und der Schönheit Hort: Welcher gute Mann litte, wenn die zweite Jugend ihn ereilt, keinen Schaden?