Malavikagnimitra

मन्दोऽप्यमन्दतामेति संसर्गेण विपश्चितः |
पङ्कच्छिदः फलस्येव निकषेणाविलं पयः ||

mando'pyamandataameti samsargena vipashcitah |
pankacchidah phalasyeva nikashenaavilam payah ||

Die Trägen werden weniger träge im Kontakt mit intelligenten Menschen.
Die Beere der Brechnuss scheidet in trübes Wasser gerieben den Schlamm ab.

Yajniavalkya

भेषजस्नेहलवणगन्धधान्यगुडादिषु |
पण्येषु प्रक्षिपन् हीनं पणान् दाप्यस्तु षोडश ||

bheshajasnehalavanagandhadhaanyagudaadishu |
panyeshu prakshipan hiinam panaan daapyastu shodasha ||

Wer bei Heilkräutern, Öl, Salz, Sandelholz, Getreide, Rohrzucker usw.
zu wenig auf die Waage schüttet, soll das Sechzehnfache des Unterwertigen zurückgeben.

Manusmrti

भूतानां प्राणिनः श्रेष्ठाः प्राणिनां बुद्धिजीवनः
बुद्धिमत्सु नराः श्रेष्ठा नराणां सात्त्विकाः स्मृताः |
सात्त्विकेषु च विद्वांसः विद्वत्सु कृतबुद्धयः
कृतबुद्धिषु कर्तारः कर्तृषु ब्रह्मवेदिनः ||

bhuutaanaam praaninah shreshthaah praaninaam buddhijiivanah
buddhimatsu naraah shreshthaa naraanaam saattvikaah smrtaah |
saattvikeshu ca vidvaansah vidvatsu krtabuddhayah
krtabuddhishu kartaarah kartrshu brahmavedinah ||

Die besten Geschöpfe sind die Lebendigen, die besten Lebewesen sind die Vernünftigen. Unter den Vernunftbegabten sind die Menschen die besten, und von denen die Redlichen. Die Besten unter den Redlichen sind die Gebildeten, die besten Gebildeten sind die praktischen Anwender. Die besten unter den Praktikern sind die Kreativen. Die besten Kreativen verstehen die Schöpfung.

Bhaminimana

भूतिर्नीचगृहेषु विप्रसदने दारिद्र्यकोलाहलः
नाशो हन्त सतामसत्पथजुषामायुः शतानां शतम् |
दुर्नीतिं तव वीक्ष्य कोपदहनज्वालाजटलोऽपिसन्
किं कुर्वे जगदीश यत्पुनरहं दीनो भवानीश्वरः ||

bhuutirniicagrheshu viprasadane daaridryakolaahalah
naasho hanta sataamasatpathajushaamaayuh shataanaam shatam |
durniitim tava viikshya kopadahanajvaalaajatalo'pisan
kim kurve jagadiisha yatpunaraham diino bhavaaniishvarah ||

In den Elendshütten der Niederen tobt die Armut.
Not bringt die Redlichen um, während die im Laster schwelgen, Hunderte von Jahren leben.
Angesichts deiner dürftigen Führung lodern Flammen von Zornesfeuer in mir auf.
Was soll ich denn tun, o Weltenherr, du bist doch der Gatte Bhavanis, der freundlichen Göttin!

Yajniavalkya

भिषज्ञ्मिथ्याचरन् दंड्यस्तिर्यक्षु प्रथमं दमम् |
मानुषे मध्यमं राजपुरुषेषूत्तमं दमम् ||

bhishanjmithyaacaran dandyastiryakshu prathamam damam |
maanushe madhyamam raajapurusheshuuttamam damam ||

Hat der Arzt versagt, so ist bei Tieren die geringste,
bei Menschen die mittlere und beim Königshaus die höchste Strafe zu verhängen.

Vedantacharya

भवन्ति बहवो मूर्खाः क्वचिदेको विशुद्धधीः |
त्रासितोऽपि सदा मूर्खैरचलो यस्य बुद्धिमान् ||

bhavanti bahavo muurkhaah kvacideko vishuddhadhiih |
traasito'pi sadaa muurkhairacalo yasya buddhimaan ||

Es gibt viele Blöde und nur selten einen bei klarem Verstand.
Dauernd von Blöden geschubst bleibt unerschütterlich der Weise.

Pancatantra Mitrabheda

भये वा यदि वा हर्षे संप्राप्ते यो विमर्शयेत् |
कृत्यं न कुरुते वेगात् न स संतापमाप्नुयात् ||

bhaye vaa yadi vaa harshe sampraapte yo vimarshayet |
krtyam na kurute vegaat na sa samtaapamaapnuyaat ||

Von später Reue unbeschwert bleibt, wer von Angst oder Freude ergriffen weiterdenkt
und was getan sein muß, nicht überstürzt.

Manusmrti

भद्रं भद्रमिति ब्रूयात् भद्रमित्येव वा वदेत् |
शुष्कवैरं विवादंश्च न कुर्यात् केनचित् सह ||

bhadram bhadramiti bruuyaat bhadramityeva vaa vadet |
shushkavairam vivaadam ca na kuryaat kenacit saha ||

Man sage "Schön!" zu Schönem, und spreche selbst auch schön.
Dürre Feindschaft oder Streit fange man mit keinem an.

Pancatantra Mitrabheda

बहूनामप्यसाराणां समवायो हि दुर्जयः |
तृणैरावेष्ट्यते रज्जुर्येन नागोपि बध्यते ||

bahuunaamapyasaaraanaam samavaayo hi durjayah |
trnairaaveshtyate rajjuryena naagopi badhyate ||

Schwer zu besiegen ist ein Verbund aus vielen, die keine Kraft mehr haben.
Aus Halmen wird der Strick gedreht, mit dem man Elefanten bindet.

Kiratarjuniya

बलवानपि कोपजन्मनः
तमसो नाभिभवं रुणद्धि यः |
क्ष्यपक्ष इवैन्दवीः कलाः
सकला हन्ति स शक्तिसम्पदः ||

balavaanapi kopajanmanah tamaso naabhibhavam runaddhi yah |
kshayapaksha ivaindaviih kalaah sakalaa hanti sa shaktisampadah ||

Wenn sogar ein Starker den Ansturm der aus Wut geborenen Verfinsterung nicht niederringt,
wird die nur stärker und frißt in der abnehmenden Phase die Mondstücke ganz.

Manusmrti

बलादत्तं बलाद्भुक्तं बलाद्यच्चापि लेखितम् |
सर्वान् बलकृतानर्थान् अकृतान् मनुरब्रवीत् ||

balaaddattam balaadbhuktam balaadyaccaapi lekhitam |
sarvaan balakrtaanarthaan akrtaan manurabraviit ||

Unter Zwang Geschenktes, unter Zwang Gegessenes oder gar unter Zwang Geschriebenes:
Zu all diesen erzwungenen Geschäften sagt Manu: Sie sind ungetan.

Manusmrti

पैशुन्यं साहसं द्रोह ईर्ष्यासूयार्थदूषणम् |
वाग्दण्डजं च पौरुष्यं क्रोधजोऽपि गणोष्टकः ||

paishunyam saahasam droha iirshyaasuuyaarthaduushanam |
vaagdandajam ca paurushyam krodhajo'pi ganoshtakah ||

Verleumdung, Gewalt, Trug, Eifersucht, Gier, Geldverschwendung,
Beleidigung und Prahlsucht sind die aus Wut geborene Achterbande.

Bodhicaryavatara

प्रासादिकत्वमारोग्यं प्रामोद्यं चिरजीवितम् |
चक्रवर्तिसुखं स्फीतं शान्तः प्राप्नोति संसरन् ||

praasaadikatvamaarogyam praamodyam cirajiivitam |
cakravartisukham sphiitam shaantah praapnoti samsaran ||

Befriedigung, Gesundheit, Heiterkeit, Langlebigkeit
und das reifende Glück des Eroberers erwirbt, wer in dieser Welt ruhend sich mitdreht.

Manusmrti

पारुष्यमनृतं चैव पैशुन्यं चापि सर्वशः |
असंबद्धप्रलापश्च वाङ्मयं स्याच्चतुर्विधम् ||

paarushyamanrtam caiva paishunyam caapi sarvashah |
asambaddhapralaapashca vaangmayam syaaccaturvidham ||

Alle Schmähungen und Lügen und jede Verleumdung, und das ganze zusammenhanglose Geschwätz sind das vierfach mit der Stimme Gemachte.

Bhojaprabandha

प्रायो धनमतामेव धने तृष्णा गरीयसी |
पश्य कोटिद्वयासक्तं लक्षाय प्रवणं धनुः ||

praayo dhanamataameva dhane trshnaa gariiyasii |
pashya kotidvayaasaktam lakshaaya pravanam dhanuh ||

Normalerweise ist bei Geldleuten die Gier nach Geld noch stärker.
Sieh dir den Bogen an: Er hat schon zwei Enden, ist aber scharf auf's Ziel.

Prabandhacintamani

प्रायः संप्रति कोपाय सन्मार्गस्योपदेशनम् |
विलूननासिकस्येव यद्वदादर्शदर्शनम् ||

praayah samprati kopaaya sanmaargasyopadeshanam |
viluunanaasikasyeva yadvadaadarshadarshanam ||

Einen Wutschnaubenden über den rechten Weg belehren
ist einem mit abgeschnittener Nase den Spiegel vor's Gesicht zu halten.

Hitopadesha

पानं दुर्जनसंसर्गः पत्या च विरहोऽटनम् |
स्वप्नमन्यगृहे वासः नारीणां दूषणानि षट् ||

paanam durjanasamsargah patyaa ca viraho'tanam |
svapnamanyagrhe vaasah naariinaam duushanaani shat ||

Saufen, Verkehr mit Schurken, Trennung vom Gatten, Streunen,
im Haus eines andern schlafen oder wohnen sind sechs Fehler, die Närrinen machen.

Pancatantra

पदाहतोऽपि दृढदण्डसमाहतोऽपि
यं दंष्ट्रया स्पृशति तं किल हन्ति सर्पः |
कोप्येष एव पिशुनोग्रमनुष्यधर्मः
कर्णे परं स्पृशति हन्ति परं समूलम् ||

padaahato'pi drdhadandasamaahato'pi
yan danshtryaa sprshati tam kila hanti sarpah |
kopyesha eva pishunogramanushyadharmah
karne param sprshati hanti param samuulam ||

Schlangen packen mit ihren Fängen, um den sofort zu töten, der sie tritt oder mit Knüppeln schlägt. Der Wütende dagegen erfüllt seine Pflicht als gewissenloser Verleumder, indem er die einen beim Ohr packt, um andere mit Stumpf und Stiel auszurotten.

Shishupalavadha

पादाहतं यदुत्थाय मूर्धानमधिरोहति |
स्वस्थादेवापमानेऽपि देहिनस्तद्वरं रजः ||

paadaahatam yadutthaaya muurdhaanamadhirohati |
svasthaadevaapamaano'pi dehinastadvaram rajah ||

Von Füßen getreten wirbelt Staub auf und legt sich einem aufs Haupt.
Er liegt damit höher als ein Individuum, das, wenn es beleidigt wird, da unten bleibt, wo es ist.

Avimaraka

प्रसिद्धौ कार्याणां प्रवदति जनः पार्थिवबलं
विपत्तौ विस्पष्टं सचिवमतिदोषं जनयति |
अमात्या इत्युक्ताः श्रुतिसुखमुदारं नृपतिभिः
सुसूक्ष्मं दण्ड्यन्ते मतिबलविदग्धाः कुपुरुषाः ||

prasiddhau kaaryaanaam pravadati janah paarthivabalam
vipattau vispashtam sacivamatidosham janayati |
amaatyaa ityuktaah shrutisukhamudaaram nrpatibhih
susuukshmam dandyante matibalavidagdhaah kupurushaah ||

Bei gelungenen Werken redet das Volk die Kraft des Potentaten herbei.
Für jeden Mißerfolg erschafft es sich den offensichtlich schuldigen Minister.
Zwar sagen die Könige "Mein Unschätzbarer!" und sorgen für reines Ohrenglück,
doch auf subtile Art strafen sie dann, die hirnverbrannten Schädlinge.

Malavikagnimitra

पात्रविशेषे न्यस्तं गुणान्तरं व्रजति शिल्पमाधातुः |
जलमिव समुद्रशुक्तौ मुक्ताफलतां पयोदस्य ||

paatravisheshe nyastam gunaantaram vrajati shilpamaadhaatuh |
jalamiva samudrashuktau muktaaphalataam payodasya ||

Das im versierten Töpfer ruhende Talent geht über auf seinen schönsten Krug,
wie eben ein Tropfen aus der Regenwolke nur in der Meeresmuschel zur Perle reifen kann.

Parishishtaparva

पश्यस्यद्रौ ज्वलमग्निं न पुनः पादयोरधः |
यत्परं शिक्षयस्येवं न स्वं शिक्षयसि स्वयम् ||

pashyasyadrau jvalamagnim na punah paadayoradhah |
yatparam shikshayasyevam na svam shikshayasi svayam ||

Die Flamme auf dem Berg siehst du, nicht aber das Feuer zu deinen Füßen.
Andere lehrst du, dich selbst aber lehrst du nicht.

Yajnavalkya

प्ररोहिशाखिनां शाखास्कन्दसर्वविदारणे |
उपजीव्यद्रुमाणां च विंशतेर्द्विगुणो दमः ||

prarohishaakinaam shaakhaaskandasarvavidaarane |
upajiivyadrumaanaam ca vimshaterdviguno damah ||

Für das Ausreißen von Bäumen mit wachsenden Ästen und sprießenden Zweigen,
zumal diese existenzsichernd sind, soll die Geldstrafe zwei mal zwanzig sein.

Manu

परित्यजेदर्थकामौ यौ स्यातां धर्मवर्जितौ |
धर्मं चाप्यशुभोदर्कं लोकविक्रुष्टमेव च ||

parityajedarthakaamau yau syaataam dharmavarjitau |
dharmam caapyashubhodarkam lokavikrushtameva ca ||

Von Gelderwerb und Liebesleben, wenn sie sittenwidrig sind, lasse er ganz ab,
auch von einer für die Menschen grausamen Ordnung mit schädlichen Auswirkungen.

Kiratarjuniya

परवानर्थसंसिद्धौ नीचवृत्तिरपत्रपः ।
अविधेयेन्द्रियः पुंसां गौरिवैति विधेयताम् ॥

paravaanarthasamsiddhau niicavrttirapatrapah |
avidheyendriyah punsaam gaurivaiti vidheyataam ||

Kerle, die anderen dienend Lohn empfangen, sich ihres geringen Einkommens schämen und ihre Instinkte nicht nutzen können, müssen wie Bullen am Nasenring geführt werden.

Narada Smrti

परद्रव्येष्वभिध्यानं मनसानिष्टचिन्तनम् ।
वितथाभिनिवेशश्च त्रिविधं कर्म मानसम् ॥

param kuupashataadvaapi vaapiishataadkrtuh |
param krtushataat putrah satyam putrashataat param ||

Besser als hundert Brunnen ist ein Auffangbecken, besser als hundert Becken das Opferwerk.
Besser als hundertmal opfern ist ein Sohn. Die Wahrheit ist besser als hundert Söhne.

Manusmrti

परद्रव्येष्वभिध्यानं मनसानिष्टचिन्तनम् ।
वितथाभिनिवेशश्च त्रिविधं कर्म मानसम् ॥

paradravyeshvabhidhyaanam manasaanishtacintanam |
vitathaabhiniveshashca trividham karma maanasam ||

Andere um ihren Besitz beneiden, bewußt Unerwünschtes denken
und ganz in Falschheit aufzugehen sind die drei geistigen Erbsünden.