Bhaminimana

भूतिर्नीचगृहेषु विप्रसदने दारिद्र्यकोलाहलः
नाशो हन्त सतामसत्पथजुषामायुः शतानां शतम् |
दुर्नीतिं तव वीक्ष्य कोपदहनज्वालाजटलोऽपिसन्
किं कुर्वे जगदीश यत्पुनरहं दीनो भवानीश्वरः ||

bhuutirniicagrheshu viprasadane daaridryakolaahalah
naasho hanta sataamasatpathajushaamaayuh shataanaam shatam |
durniitim tava viikshya kopadahanajvaalaajatalo'pisan
kim kurve jagadiisha yatpunaraham diino bhavaaniishvarah ||

In den Elendshütten der Niederen tobt die Armut.
Not bringt die Redlichen um, während die im Laster schwelgen, Hunderte von Jahren leben.
Angesichts deiner dürftigen Führung lodern Flammen von Zornesfeuer in mir auf.
Was soll ich denn tun, o Weltenherr, du bist doch der Gatte Bhavanis, der freundlichen Göttin!