Vairagya 24 - 26: von Elfen und Schnorrern; Charaktermasken; freie Waldluft

गङ्गातरङ्गकणशीकरशीतलानि

विद्याधराध्युषितचारुशिलातलानि ।

स्थानानि किं हिमवतः प्रलयं गतानि

यत्सावमानपरपिण्डरता मनुष्याः ॥ २४ ॥

gangaatarangakanashiikarashiitalaani

vidyaadharaadhyushitacaarushilaatalaani |

sthaanaani kim himavatah pralayam gataani

yatsaavamaanaparapindarataa manushyaah || 24 ||

Von einem Sprühregen aus Gangeswellengischt gekühlte Rückzugsorte im Himalaya,

 die Böden mit schönen Steinen gepflastert, von feenhaften Gestalten weiß leuchtend – 

hat etwa die große Flut sie verschlungen, daß da Menschen sind,

denen mit Verachtung behafteter fremder Fraß gefällt?

किं कन्दाः कन्दरेभ्यः प्रलयमुपगता निर्झरा वा गिरिभ्यः

प्रध्वस्ता वा तरुभ्यः सरसफलभृतो वल्कलिन्यश्च शाखाः ।

वीक्ष्यन्ते यन्मुखानि प्रसभमपगतप्रश्रयाणां खलानां

दुःखाप्तस्वल्पवित्तस्मयपवनवशानर्तितभ्रूलतानि ॥ २५ ॥

kim kandaah kandarebhyah pralayamupagataa nirjharaa vaa giribhyah

pradhvastaa vaa tarubhyah sarasaphalabhrto valkalinyashca shaakhaah |

viikshyante yanmukhaani prasabhamapagataprashrayaanaam khalaanaam

duhkhaaptasvalpavittasmayapavanavashaanartitabhruulataani || 25 ||

Wurden schon alle essbaren Knollen vor den Wohnhöhlen, oder die Bäche klaren Wassers aus den Bergen Opfer der großen Flut? Oder wurden saftige Früchte tragende, Rindenbast schenkende Äste von den Bäumen gerissen,

dass man sich die gewaltsam jeder Demut beraubten Masken von Schurken ansehen muss, auf denen die Laune eines Windes von Stolz auf ihren mit fremder Not erworbenen, schäbigen Besitz die Augenbrauen hüpfen oder sich runzeln lässt?

पुण्यैर्मूलफलैः तथा प्रणयिनीं वृत्तिं कुरुष्वाधुना

भूशय्यां नवपलवैरकृपणैरुत्तिष्ठ यावो वनम् ।

क्षुद्राणामविवेकगूढमनसां यत्रेश्वराणां सदा

वित्तव्याधिविकारविह्वलगिरां नामापि न श्रूयते ॥ २६ ॥

punyairmuulaphalaih tathaa pranayiniim vrttim kurushvaadhunaa

bhuushayyaam navapalavairakrpanairuttishtha yaavo vanam |

kshudraanaamavivekaguudhamanasaam yatreshvaraanaam sadaa

vittavyaadhivikaaravihvalagiraam naamaapi na shruuyate || 26 ||

Sichere dir sogleich deinen wie eine Geliebte ersehnten Lebensunterhalt von heilenden Wurzeln und Früchten, als Lager den Erdboden mit frischem Laubwerk nicht geizend bestreut. Erhebe dich und zieh mit mir in den Wald, wo von kleinlichen, ihren Verstand unter Vorurteilen begrabenden Herren mit von der Geldsucht verzerrten, heiseren Stimmen nicht mal mehr die Namen zu hören sind.