Bhartrhari Vairagya 61 - 63: Die Selbstverpflichtung der Vernunft; komm zur Ruhe!

॥ मनस्सम्बोधननियमनम् ॥

|| manassambodhananiyamanam ||

Die Verpflichtung der Vernunft auf Selbsterweckung

परेषां चेतांसि प्रतिदिवसमाराध्य बहुधा

प्रसादं किं नेतुं विशसि हृदयक्लेशकलितम् ।

प्रसन्ने त्वय्यन्तस्स्वयमुदितचिन्तामणिगणो

विविक्तस्संकल्पः किमभिलषितं पुष्यति न ते ॥ ६१ ॥

pareshaam cetaamsi pratidivasamaaraadhya bahudhaa

prasaadam kim netum vishasi hrdayakleshakalitam |

prasanne tvayyantassvayamuditacintaamanigano

viviktassamkalpah kimaabhilashitam pushyati na te || 61 ||

In anderer Leute Bewußtsein dringst jeden Tag du ein, um sie auf mancherlei Art 

günstig und heiter zu stimmen, was mir im Herzen wehtut.

Sei nur dir selbst gewogen, und Wunschjuwelen steigen eins nach dem andern
fern jeder Absicht in dir auf, sodass jeder Wunsch sich dir erfüllt!

परिभ्रमसि किं मुधा क्वचन चित्त विश्राम्यतां

स्वयं भवति यद्यथा भवति तत्तथा नान्यथा ।

अतीतमननुस्मरन्नपि च भाव्यसङ्कल्पय

न्नतर्कितसमागमाननुभवामि भोगानहम् ॥ ६२ ॥

paribhramasi kim mudhaa kvacana citta vishraamyataam

svayam bhavati yadyathaa bhavati tatathaa naanyathaa |

atiitamananusmarannapi ca bhaavyasankalpaya

nnatarkitasamaagamaananubhavaami bhogaanaham || 62 ||

Warum ziehst, meine Sehnsucht, du so ziellos umher? Irgendwo mußt du zur Ruhe kommen. Was von sich aus sein soll, geschieht auch so und nicht anders.

Ohne über Vergangenes zu grübeln oder Künftiges mir auszumalen

erlebe die unerwartet sich einstellenden Freuden ich nun.

एतस्माद्विरमेन्द्रियार्थगहनादायासकादाश्रय

श्रेयोमार्गमशेषदुःखशमनव्यापारदक्षं क्षणात् ।

स्वात्मीभावमुपैहि संत्यज निजां कल्लोललोलां गतिं

मा भूयो भज भङ्गुरां भवरतिं चेतः प्रसीदाधुना ॥ ६३ ॥

etasmaadviramendriyaarthagahanaadaayaasakaadaashraya

shreyomaargamasheshaduhkhashamanavyaapaaradaksham kshanaat |

svaatmiibhaavamupaihi santyaja nijaam kallolalolaam gatim

maa bhuuyo bhaja bhanguraam bhavaratim cetah prasiidaadhunaa || 63 ||

Lass ab von diesem zähen Geflecht der Sinnenfreuden! Beschreite den besseren, für das sofortige Stillen endloser Schmerzen bewährten Pfad! In den Freiheitszustand steig auf! Verlass deinen inneren Weg spielender Wellen! Ergib dich brüchiger Werdelust nicht länger, komm jetzt zur Ruhe, mein Geist!