Sabharanjanashataka

मृतोऽप्यर्थं न मोक्ष्यामि बद्ध्वा नेष्यामि मूर्धनि ।
इति चेत् सुदृढो लोभः पात्रे देयमशङ्कितम् ॥

mrto'pyartham na mokshyaami baddhvaa neshyaami muurdhani |
iti cet sudrdho lobhah paatre deyamashankitam ||

Sitzt die Gier erst so tief, daß ich mir, wenn ich tot bin, mein Geld um den Kopf bände, um es nicht loslassen und suchen zu müssen, sollte ich unverzüglich in eine Bettelschale spenden.