वेदान्तेषु यमाहुरेकपुरुषं व्याप्य स्थितं रोदसी
यस्मिन्नीश्वर इत्यनन्यविशयः शब्दो यथार्थाक्षरः ।
अन्तर्यश्च मुमुक्षुभिर्नियमितप्राणादिभिर्मृग्यते
सस्थाणुः स्थिरभक्तियोगसुलभो निःश्रेयसायास्तु वः ॥
vedaanteshu yamaahurekapurusham vyaapya sthitam rodasii
yasminniishvara ityananyavishayah shabdo yathaarthaaksharah |
antaryashca mumukshubhirniyamitapraanaadibhir mrgyate
sasthaanuh sthirabhaktiyogasulabho nihshreyasaayaastu vah ||
Den sie im jüngeren Schriftheiligtum den Urmann nennen, der Himmel und Erde umspannt,
auf ihn allein paßt wie kein anderes Wort "Ishvara-Herr" und trifft den Sinn genau.
In ihrer Sehnsucht nach Einhalt im Lebenskreislauf halten jene gar den Atem an,
doch kann nur der im strammen Hingabejoch gut zu fassende beste Unbewegte noch helfen.
No comments:
Post a Comment